السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ [1]
یکی از مصائبی که دل حجه بن الحسن را سوزانده، مصیبت وداع جدش ابی عبدالله است. وقتی راهی میدان شد، دید صدای آشنا می آید: يا أباعبداللّه! كلّ يوم عاشورا، كلّ أرض كربلا، مهلًا مهلا، يا ابن الزّهرا. [2]
- شه ز شوق دوست در تاب و تب استدر دو دست آن بتول عالمین
- بر کشید آنی جهانی سوزد جگرای شتابان بیشتر از آفتاب
- حسین من ای برادر تو میرانی فرسمن نگویم بازگرد سوی حرم
- بس که سوز از قلب دل ساز کردای فراتم اشک دامن دامنت
- صبر کن خواهر به جان مادرتآنکه از من جان نثاری خواسته
- جز به صبر این ره نیارد خاتمهجز به ذات لامکان تمکین مکن
- صبر کن در خود سیلی دخترمای پناه دین و مشتی بی پناه
- این که راهش را گرفته زینب استبند اسب و رشته قلب حسین
- کی فلک فرش رهم آهسته ترروز زینب شام شد کم کن جدال
- صبر کن آخر فتادم از نفسلیک گویم صبر کن من خواهرم
- چشم هر چشمی به سویش باز کردای مرا سوزانده مهلا مهلنت
- محملت را با سر خود می برماز تو صبر و بردباری خواسته
- صبر کن ای پای تا سر فاطمههر چه دیدی صبر کن نفرین نکن
- این بود میراث زهرا مادرموعده دیدار ما در قتلگاه
- ای کرده ترک جان و سراز سوی جانان ره سپر
- آهسته رو آهسته ترتند از چه میرانی فرس
- افتادم آخر از نفسآهسته رو آهسته تر
- اینک سه ساله دخترتآید به دنبال سرت
- بنشین و بنشانش به برآهسته رو آهسته تر
- من سد راهت نیستملکن نگه کن کیستم؟
- آرام از پیشم گذرآهسته رو آهسته تر
حجه الاسلام میرباقری
[1] . بحارالأنوار/مجلسی/98/293/باب 24- كيفية زيارته صلوات الله علیه...ص:292
[2] . فرهنگ عاشورا، جمعی ازنویسندگان، ص 176، ج 3، رجزها و شعارها ..... ص 175