الإجارة (اجاره)

الإجارة (اجاره)

میزان الحکمه ، جلد 1 ، صفحه 41 - 49

الإجارة

اجاره

و لمزيد الاطّلاع راجع :

بحار الأنوار : ١٠٣/١٦٦ باب ١٠ «الإجارة و القبالة».

وسائل الشيعة : ١٣/٢٤١ «كتاب الإجارة».

كنز العمّال : ٣/٩٠٦ ـ ٩٠٨ ، ٩٢٢ ـ ٩٢٤ «الإجارة».

٩ - الإجارَةُ

اجيرى (پيمان كارى)

أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ رَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضا سُخْرِيّا وَ رَحْمَةُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ» . [1]«آيا آنان رحمت پروردگارت را قسمت مى كنند؟ روزىِ آنان در زندگى دنيا را ما ميان ايشان قسمت مى كنيم. و درجات و مراتب برخى را بر برخى ديگر بالا برده ايم تا يكديگر را به خدمت گيرند. و رحمت پروردگارت از آنچه آنها گرد مى آورند، بهتر است».

قالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ» . [2]«يكى از آن دو گفت: اى پدر! او را اجير كن؛ همانا بهترين كسى كه مى توانى اجير كنى ، كسى است كه هم نيرومند باشد و هم درستكار».

٦٠- الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى:    «نحنُ قَسَمنا بينهم معيشَتهم»    ـ : أخبرَنا سبحانَه أنَّ الإجارةَ أحدُ مَعايشِ الخَلْقِ ، إذ خالفَ بحكمتِهِ بينَ هِمَمِهم و إرادتهِم و سائرِ حالاتِهم ، و جعلَ ذلكَ قِواما لِمَعايِشِ الخَلْقِ ، و هُو الرّجُلُ يَستأجِرُ الرّجُلَ ... و لو كانَ الرّجُلُ منّا يُضْطَرُّ إلى أن يكونَ بَنّاءً لنفسهِ أو نَجّارا أو صانعا في شيءٍ مِن جميعِ أنواعِ الصَّنائعِ لنفسِهِ ... ما استقامَتْ أحوالُ العالَمِ بتلكَ ، و لا اتّسعُوا لَه ، و لَعَجِزوا عَنهُ ، و لكنّهُ أتْقَنَ تدبيرَهُ لِمخالَفتِهِ بينَ هِمَمِهِم ، و كلُّ ما يُطلَبُ مِمّا تَنصَرِفُ إليهِ همّتُهُ ممّا يَقومُ بهِ بعضُهُم لبعضٍ ، و لِيَستَغنيَ بعضُهُم ببعضٍ في أبوابِ المَعايِشِ الّتي بها صَلاحُ أحوالِهِم . [3]امام على عليه السلام ـ درباره آيه «ما روزى ايشان را ميانشان قسمت مى كنيم» ـ فرمود: خداوند سبحان [با اين آيه] به ما خبر داده كه اجاره و اجيرى يكى از راههاى معيشت مردمان است؛ زيرا به حكمت خود، همّتها و خواستها و ديگر احوال مردم را متفاوت قرار داد و اين امر را مايه قوام معيشت آنها ساخت. از اين رو ، مردى مرد ديگر را اجير مى كند ... اگر هر كس ناچار مى شد كار بنّايى يا نجّارى و يا هركار ديگرى را خودش براى خودش انجام دهد ، نه كارهاى دنيا سامان مى گرفت و نه مردم فرصت و توانايى انجام همه اين كارها را داشتند ؛ اما خداوند با متفاوت ساختن خواسته هاى مردم، تدبيرى استوار كرد تا انسان هر چه را بخواهد، ديگران برايش انجام دهند و بدين سان هر كدام با كمك ديگرى آن طور كه مصلحت حالش اقتضا دارد، امور زندگانى اش را پيش ببرد.

١٠ - كَراهَةُ إجارَةِ النَّفْسِ

كراهت اجير شدن

٦١- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَنْ آجَرَ نفسَهُ فقد حَظَرَ على نفسِهِ الرِّزْقَ. و في روايةٍ اُخرى : و كيفَ لا يَحْظرُهُ ، و ما أصابَ فيهِ فَهُو لربِّهِ الّذي آجَرَهُ ؟ ! [4]امام صادق عليه السلام : كسى كه خود را اجير [ديگرى ]كند، مانع روزى خود شده است. در روايتى ديگر آمده است: چگونه مانع روزى خود نشده ، حال آن كه دسترنجش از آنِ كار فرمايى است كه او را اجير خود كرده است؟!

٦٢- الكافي عن عمّارِ السّاباطيِ : قلتُ لأبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام : الرّجُلُ يَتّجِرُ ، فإنْ هُو آجَرَ نَفسَهُ اُعطِيَ ما يُصِيبُ في تجارتِهِ ، فقالَ: لا يُؤاجِرْ نفسَهُ، و لكنْ يَسترزِقُ اللّه َ عزّ و جلّ و يَتَّجِرُ، فإنّهُ إذا آجَرَ نفسَهُ حَظَرَ على نفسِهِ الرِّزْقَ . [5]الكافى ـ به نقل از عمّار ساباطى ـ : به ابو عبد اللّه (امام صادق عليه السلام )عرض كردم:شخصى مى تواند تجارت كند، با اين حال اگر خودش را اجير [ديگرى ]سازد، به اندازه اى كه خودش تجارت كند ، به او داده مى شود. فرمود: اجير نشود؛ بلكه از خداوند بزرگ روزى طلبد و دست به تجارت زند؛ زيرا اگر اجير شود ، مانع روزى خود شده است.

(انظر) وسائل الشيعة : ١٢ / ١٧٥ باب ٦٦، ١٣/٢١٥ باب ٢٠.

١١ - الدَّلاَّلُ فِي الإجارَةِ

دلاّلى در اجاره

٦٣- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ و قد سُئلَ عنِ الدّارِ يَكْتَرِيها الرَّجُلُ ثُمَّ يَستأجِرُها مِنه غيرُهُ بأكثَرَ ـ : لا ، إلاّ أن يُحْدِثَ فيها شَيئا . [6]امام صادق عليه السلام ـ وقتى از ايشان پرسيده شد: مردى خانه اى را اجاره مى كند و سپس شخص ديگرى آن خانه را به قيمتى بالاتر از او اجاره مى گيرد ـ فرمود: درست نيست ، مگر آن كه تغييرى در آن خانه ايجاد كند.

٦٤- الكافي عن محمّدَ بنِ مسلمٍ عن أحدِهِما عليهما السلام : أنَّهُ سُئلَ عنِ الرَّجُلِ يَتَقبّلُ بالعَمَلِ فلا يَعملُ فيهِ و يَدفَعُهُ إلى آخرَ فيربَحُ فيهِ ، قالَ : لا ، إلاّ أن يَكونَ قد عَمِلَ فيهِ شَيئا . [7]الكافى ـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ : از امام باقر يا صادق عليهما السلام ، پرسيده شد: فردى كارى را بر مى دارد ؛ اما خودش آن را انجام نمى دهد ؛ بلكه به ديگرى وا مى گذارد و در اين ميان سود مى برد. فرمود: نه، مگر آن كه خودش نيز مقدارى از آن كار را انجام دهد.

(انظر) مستدرك الوسائل : ١٤ / ٣٥ باب ١٢ ، ١٣ . وسائل الشيعة : ١٣ / ٢٦٥ باب ٢٣.

١٢ - ظُلمُ الأجيرِ

ستم كردن در حقّ اجير

٦٥- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن ظَلَمَ أجِيرا أجرَهُ أحبَطَ اللّه ُ عَملَهُ و حَرّمَ علَيهِ رِيحَ الجَنّةِ ، و إنّ رِيحَها لَتُوجَدُ مِن مَسيرَةِ خَمسِمائةِ عامٍ . [8]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه مزدِ اجيرى را كم دهد ، خداوند عملش را باطل مى گرداند و بوى بهشت را كه از مسافت پانصد ساله به مشام مى رسد، بر وى حرام مى كند.

٦٦- عنه صلى الله عليه و آله : إنّ اللّه َ عزّ و جلّ غافِـرُ كلِّ ذنبٍ ، إلاّ مَنْ أحدَثَ دِينا، أو غَصَبَ أجِيرا أجرَهُ، أو رَجُلٌ باعَ حُرّا . [9]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ هر گناهى را مى آمرزد مگر گناه كسى را كه دينى نو آورد، يا مزد اجيرى را نپردازد يا يك فرد آزاد را بفروشد.

٦٧- عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ عزّ و جلّ غافِرُ كلِّ ذنبٍ ، إلاّ رَجُلٌ اغتصَبَ أجِيرا أجرَهُ أو مَهْرَ امرأةٍ .[10] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ هر گناهى را مى آمرزد مگر مردى را كه مزد اجير (كارگر) يا كابين زنى را نپردازد.

٦٨- عنه صلى الله عليه و آله : ظُلمُ الأجِيرِ أجرَهُ مِن الكبائرِ .[11] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كم دادن مزد اجير (كارگر) ، از گناهان كبيره است.

٦٩- عنه صلى الله عليه و آله : قالَ اللّه ُ تعالى : ثلاثةٌ أنا خَصْمُهُم يومَ القيامةِ : رجُلٌ اُعطِيَ بِي ثُمَّ غَدَرَ ، و رجُلٌ باعَ حُرّا فأكلَ ثَمنَهُ ، و رجُلٌ اسْتَأجَرَ أجِيرا فاسْتَوفى مِنهُ و لَمْ يُعْطِهِ أجرَهُ . [12]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند متعال فرمود: سه نفرند كه در روز قيامت من خود مدّعى ايشانم : كسى كه با من پيمان ببندد سپس پيمان بشكند، كسى كه انسان آزاد را بفروشد و بهاى فروش او را بخورد، و كسى كه كارگرى را اجير كند و از او كامل كار بكشد اما مزدش را نپردازد.

٧٠- عنه صلى الله عليه و آله : ألاَ مَن ظَلَمَ أجِيرا اُجْرتَهُ فلَعنةُ اللّه ِ علَيهِ . [13]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هان! لعنت خدا بر كسى كه مزد مزدبَرى را كامل نپردازد.

٧١- مستدرك الوسائل عن الأصْبَغِ بنِ نُباتةَ: كنتُ جالسا عندَ أميرِ المؤمنينَ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليه السلام في مسجدِ الكوفةِ ، فأتاه رجُلٌ مِن بُجَيْلَةَ يُكنّى أبا خَديجةَ، قالَ : يا أميرَ المؤمنينَ ، أ عِندَكَ سِرٌّ مِن سِرِّ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله تُحدِّثُنا بهِ ؟ قال : نَعَم ؛ يا قَنبرُ ائتِني بالكِتابةِ، فَفَضَّها فإذا ... مَكتوبٌ فيها : بسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ، إنّ لَعنةَ اللّه ِ و ملائكتِه و النّاسِ أجمعينَ على مَنِ انْتَمى إلى غيرِ مَواليهِ . و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن أحْدَثَ في الإسلامِ حَدَثا أو آوى مُحْدِثا . و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن ظَلَم أجِيرا أجْـرَهُ . [14]مستدرك الوسائل ـ به نقل از اصبغ بن نباته ـ : خدمت امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام در مسجد كوفه نشسته بودم كه مردى از قبيله بجيله ـ كه كنيه اش ابو خديجه بود ـ پيش آمد و عرض كرد : اى امير مؤمنان! آيا رازى از رازهاى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دارى كه برايمان باز گويى؟ فرمود: آرى؛ اى قنبر! آن نوشته را بياور . پس آن را گشود... در آن نوشته بود: به نام خداوند بخشاينده مهربان، لعنت خدا و فرشتگان او و همه مردمان بر كسى كه خود را به غير بستگان خويش نسبت دهد و لعنت خدا و فرشتگان او و همه مردمان بر كسى كه در اسلام بدعتى گذارد يا بدعتگذارى را پناه دهد و لعنت خدا و فرشتگان او و همه مردمان بر كسى كه حقّ كارگر را بخورد.

(انظر) وسائل الشيعة : ١٣/٢٤٧ باب ٥.

١٣ - إعلامُ الاُجرَةِ

تعيين كارمزد

٧٢- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذا اسْتَأجَرَ أحدُكُمْ أجِيرا فَلْيُعلِمْهُ أجْرَهُ . [15]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه فردى از شما كارگرى مى گيرد، مزدش را براى او مشخّص كند.

٧٣- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : نَهى [ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ] أن يُسْتَعمَلَ أجيرٌ حتّى يُعلمَ ما اُجرتُهُ . [16]امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نهى فرمود از اين كه كارگرى، پيش از تعيين مزدش، به كار گرفته شود.

٧٤- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن كانَ يُؤمنُ باللّه ِ و اليومِ الآخِرِ فلا يَسْتعمِلَنَّ أجيرا حتّى يُعلِمَه ما أجرُهُ .[17] امام صادق عليه السلام : كسى كه به خدا و روز واپسين ايمان دارد ، نبايد كارگرى را به كار بگيرد مگر آن كه او را از مبلغ مزدش مطلّع سازد.

٧٥- الإمامُ الرِّضا عليه السلام : اعلمْ أنّهُ ما مِن أحدٍ يَعملُ لكَ شيئا بغيرِ مُقاطَعَةٍ ثُمَّ زِدْتَهُ لذلكَ الشَّيءِ ثلاثةَ أضعافٍ على اُجْرَتِهِ إلاّ ظَنَّ أنّكَ قَد نَقَصْتَهُ اُجرتَهُ . و إذا قاطَعتَهُ ثُمَّ أعطَيتَهُ اُجرتَهُ حَمِدَكَ علَى الوَفاءِ ، فإنْ زِدْتَهُ حَبّةً عَرَفَ ذلكَ لك ، و رأى أنّكَ قَد زِدْتَهُ .[18] امام رضا عليه السلام : بدان كه اگر كسى مزدش معيّن نشود و براى تو كارى انجام دهد و در عين حال ، مزد او را سه برابر بپردازى، باز گمان مى كند كه مزدش را كم داده اى. اما اگر با او قطعى كنى و آن گاه مزدش را بپردازى ، از اين كه اجرتش را كامل داده اى سپاسگزار خواهد بود و اگر ذره اى بيشتر از مزدش بدهى ، مى فهمد كه به او بيشتر داده اى.

١٤ - أدَبُ إعطاءِ الاُجرَةِ

آداب پرداخت مزد

٧٦- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أعطُوا الأجيرَ أجرَهُ قَبلَ أنْ يَجِفَّ عَرَقُهُ .[19]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مزد كارگر را پيش از آن كه عرقش خشك شود بدهيد.

٧٧- عنه صلى الله عليه و آله : أعطُوا الأجيرَ أجرَهُ ما دامَ في رَشحِهِ . [20]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مزد كارگر را هنگامى كه هنوز عرق بر تن دارد بپردازيد.

٧٨- الكافي عن شُعَيبٍ: تَكارَيْنا لأبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام قَوما يَعملونَ في بُستانٍ لَهُ ، و كانَ أجَلُهُم إلَى العَصْرِ ، فلمّا فَرغوا قالَ لِمعتّبٍ: أعطِهِم اُجورَهُم قبلَ أنْ يَجِفَّ عَرَقُهُم . [21]الكافى ـ به نقل از شعيب ـ : گروهى را اجير كرديم كه تا عصر در باغ ابو عبد اللّه (امام صادق عليه السلام ) كار كنند. همين كه كارشان تمام شد ، آن حضرت به معتّب فرمود: پيش از آن كه عرق آنان بخشكد مزدشان را بپرداز.

١٥ - الإمامُ أجيرُ الاُمَّةِ

رهبر ، اجير امّت است

٧٩- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ألاَ و إنّي أنا أبوكُم ، ألاَ و إنّي أنا مَولاكُم ، ألاَ و إنّي أنا أجِيرُكُم . [22]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدانيد كه من پدر شما هستم، آگاه باشيد كه من [سرپرست و ]مولاى شما هستم، بدانيد كه من اجير شما هستم.

(انظر) الآيات التالية: بنگريد به آيات ذيل:

قُلْ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرا إلاّ المَوَدّةَ فِي الْقُرْبى» . [23]«بگو: براى اين [رسالت] ، مزدى از شما نمى خواهم، جز دوست داشتن خويشاوندانم».

قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُم» . [24]«بگو: هر مزدى كه از شما طلبيده ام ، از آن خودتان باد»

«قُلْ مَا أسْألُكُمْ علَيهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَن شاءَ أَن يَتَّخِذَ إلى رَبّهِ سَبِيلاً» . [25]«بگو: من در برابر اين (رسالت) ، از شما مزدى نمى خواهم مگر كسى كه بخواهد به سوى پروردگارش راهى بيابد».

(انظر) الإمامة العامة : باب ١٤٢.

 

[1] . الزخرف : ٣٢.

[2] القصص : ٢٦.

[3] . وسائل الشيعة : ١٣ / ٢٤٤ / ٣.

[4] . الكافي : ٥ / ٩٠ / ١ .

[5] . الكافي : ٥ / ٩٠ / ٣ .

[6] . دعائم الإسلام : ٢ / ٧٦ / ٢١٥ .

[7] . الكافي : ٥ / ٢٧٣ / ١ .

[8] . الأمالي للصدوق: ٥١٣/٧٠٧.

[9] . عيون أخبار الرضا : ٢ / ٣٣ / ٦٠.

[10] . مستدرك الوسائل : ١٤/٣١/١٦٠٢٤.

[11] . بحار الأنوار : ١٠٣/١٧٠/٢٧ .

[12] . كنز العمّال : ٤٣٨٢٦.

[13] . مستدرك الوسائل : ١٤ / ٣٠ / ١٦٠٢١.

[14] . مستدرك الوسائل : ١٤/٣٠/١٦٠٢٢.

[15] . كنز العمّال : ٩١٢٤.

[16] . كتاب من لا يحضره الفقيه : ٤/١٠/٤٩٦٨.

[17] . الكافي : ٥/٢٨٩/٤.

[18] . الكافي : ٥/٢٨٨/١.

[19] . كنز العمّال : ٩١٢٦.

[20] . كنز العمّال : ٩١٣١.

[21] . الكافي : ٥/٢٨٩/٣.

[22] . الأمالي للمفيد : ٣٥٣/٣.

[23] . الشورى : ٢٣.

[24] . سبأ : ٤٧.

[25] . الفرقان : ٥٧.

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

سهيم بودن نسلهاي آينده در اعمال گذشتگان

سهيم بودن نسلهاي آينده در اعمال گذشتگان

تمام مؤمنان امروز، و آنها که در رحم مادرانند و هنوز متولّد نشده اند يا کسانى که قرنها بعد از اين از صلب پدران در رحم مادران منتقل و سپس متولّد و بزرگ مى شوند، در ميدان جنگ «جمل» حضور داشته اند! چرا که اين يک مبارزه شخصى بر سر قدرت نبود، بلکه پيکار صفوف طرفداران حق در برابر باطل بود و اين دو صف همچون رگه هاى آب شيرين و شور تا «نفخ صور» جريان دارد و مؤمنان راستين در هر زمان و مکان در مسير جريان حق و در برابر جريان باطل به مبارزه مى خيزند و همه در نتايج مبارزات يکديگر و افتخارات و برکات و پاداشهاى آن سهيم اند.
No image

اطلاعات عمومی (1)

حضرت علی(علیه السلام)در مورد مسلمان واقعی می‌فرماید: مسلمان واقعی كسی است كه مسلمانان از زبان و دستش در امان باشند مگر آن جا كه حق اقتضا كند. و آزار رساندن به هیچ مسلمانی جز در مواردی كه موجبی( به حكم خدا) داشته باشد روا نیست.
بهترین ترجمه های نهج البلاغه کدامند؟

بهترین ترجمه های نهج البلاغه کدامند؟

گاهی در بعضی مجالس دینی و مذهبی پاره ای از کلمات این کتاب را خوانده و معنی می کردم. شنوندگان به شگفت آمده و می گفتند: اگر علما و رجال دینی ترجمه فرمایشات امام علی(ع) در کتاب نهج البلاغه را به طوری که در خور فهم فارسی زبانان باشد نوشته بودند، همه از آن بهره مند می شدند ولی افسوس که از ترجمه و شرح هایی که در دسترس است، چنا نکه باید استفاده نمی شد. بنابراین بر نگارنده واجب شد که دست از کار بردارم و این کتاب جلیل را به زبان فارسی سلیس و روان ترجمه کنم.
كتابي معتبرتر از نهج البلاغه

كتابي معتبرتر از نهج البلاغه

گروهى از هوى پرستان مى گويند: بسيارى از نهج البلاغه گفتارهايى برساخته است كه گروهى از سخنوران شيعه آنها را پديد آورده اند و شايد هم برخى از آنها را به سيد رضى نسبت داده اند. اينان كسانى اند كه تعصّب ديده هايشان را كور كرده و از سر كجروى و ناآگاهى به سخن و شيوه هاى سخنورى ، از راه روشن روى برتافته، و كجراهه در پيش گرفته اند
تفاسير نهج البلاغه

تفاسير نهج البلاغه

ترجمه اى كه مؤلف براى متن نهج البلاغه ارائه مى دهد ترجمه اى روان است، گرچه كه بلاغت و فصاحت متن پارسى شده به متن عربى نمى رسد، چونان كه مؤلف خود نيز در مقدمه كوتاهى بر جلد نخست بدين حقيقت تصريح مى كند كه «هيچ ترجمه اى هر اندازه هم دقيق باشد نمى تواند معنايى را از زبانى به زبان ديگر چنان منتقل نمايد كه هيچ گونه تغيير و تصرفى در آن معنا صورت نگيرد

پر بازدیدترین ها

No image

شگفتی های آفرینش در نهج البلاغه

امیرمؤمنان علیه السلام در خطبه ای درباره آفرینش آسمان و شگفتی های آن می فرماید: «خداوند، فضای باز و پستی و بلندی و فاصله های وسیع آسمان ها را بدون این که بر چیزی تکیه کند، نظام بخشید و شکاف های آن را به هم آورد... و آفتاب را نشانه روشنی بخش روز، و ماه را با نوری کمرنگ برای تاریکی شب ها قرار داد. بعد آن دو را در مسیر حرکت خویش به حرکت درآورد و حرکت آن دو را دقیق اندازه گیری کرد تا در درجات تعیین شده حرکت کنند که بین شب و روز تفاوت باشد و قابل تشخیص شود و با رفت و آمد آن ها، شماره سال ها و اندازه گیری زمان ممکن باشد.
 چگونگی آغاز خلقت در نهج البلاغه

چگونگی آغاز خلقت در نهج البلاغه

«در این هنگام انبوه متراکمی از آب سر به بالا کشید و کف بر آورد، خداوند سبحان آن کف را در فضایی باز و تهی بالا برد و آسمان های هفت گانه را ساخت » از جملات امیر المؤمنین در این خطبه روشن می شود که ماده بنیادین خلقت آب بوده ، البته این آب همین آب معمولی در طبیعت که از دو عنصر اکسیژن و هیدروژن است نمی باشد و برخی نیز بر این اعتقاد هستند که مراد از آب همین آب معمولی می باشد و 98 درصد حیات از آب و 2 درصد از عناصر دیگر است.
خدایا! ببخش!

خدایا! ببخش!

به آن نديدى. الهى! آنچه را كه به زبانم به تو تقرب جستم ولى دلم برخلاف آن بود بر من ببخش! الهى! اشارات چشم، و سخنان بيهوده، و مشتهيات دل
 دنیاشناسی در نهج البلاغه

دنیاشناسی در نهج البلاغه

امیرمؤمنان علیه السلام به خانه یکی از یاران خویش به نام علاءبن زیاد وارد شد. وقتی خانه بسیار پر زرق و برق او را دید، فرمود: «با این خانه وسیع در دنیا چه می کنی، در حالی که در آخرت به آن نیازمندتری. آری، اگر بخواهی می توانی با همین خانه به آخرت برسی! اگر در این خانه بزرگ از مهمانان پذیرایی کنی، به خویشاوندان با نیکوکاری بپیوندی
 آغاز سخن درباره آفرینش جهان(نهج‌البلاغه)

آغاز سخن درباره آفرینش جهان(نهج‌البلاغه)

کوتاه سخن این که افعال خداوند از افعال بندگان به کلّى جداست زیرا او با علم به مصالح و مفاسد اشیا و آگاهى بر نظام احسن آفرینش و قدرت تامّ و کاملى که بر همه چیز دارد، با قاطعیّت اراده مى کند و بدون هیچ تزلزل و تردید و اندیشه و تجربه، موجودات را لباس وجود مى پوشاند. هم در آغاز آفرینش چنین است و هم در ادامه آفرینش.
Powered by TayaCMS