آداب شب زفاف چگونه است؟

آداب شب زفاف چگونه است؟

آداب شب زفاف چگونه است؟

پرسش

لطفاً در مورد شب زفاف توضیح دهید.

پاسخ اجمالی

شب زفاف اولین شب همبستری دو زوجی است که از راه صحیح شرعی با هم دیگر پیمان زناشویی بسته اند. این شب از شب هاى بسیار مهم و مبارک در زندگی هر فردی است. مبارکى آن از این جهت است که در روایت آمده مؤمن با ازدواج و عروسى کردن نیمى از ایمانش تکمیل مى شود. در این شب دعا مستجاب است و فرشتگان براى عروس و داماد رحمت خدا را نازل مى کنند.

در منابع اسلامى آداب فراوانى براى آن ذکر شده است از جمله:.

- زفاف و رفتن به حجله در شب باشد.

- در شب زفاف ابتدا دو رکعت نماز بگزارد و دعای خاصی را بخواند.

- مستحب است عروس نیز وضو بگیرد و دو رکعت نمازبخواند.

- بعد از نماز دستش را جلو سر عروس بگذارد و دعای خاصی را بخواند.

پاسخ تفصیلی

شب زفاف اولین شب همبستری دو زوجی است که از راه صحیح شرعی با همدیگر پیمان زناشویی بسته اند. این شب از شب هاى بسیار مهم و مبارک در زندگی هر فردی است و به همین جهت در منابع اسلامى آداب فراوانى براى آن ذکر شده است. مبارکى آن از این جهت است که در روایت آمده مؤمن با ازدواج و عروسى کردن نیمى از ایمانش تکمیل مى شود. در این شب دعا مستجاب است و فرشتگان براى عروس و داماد رحمت خدا را نازل مى کنند.

آداب روابط زناشویى زن و مرد دو قسم است:

الف. آداب شب زفاف که عبارت است:

1. ابتدا عروس و داماد وضو بگیرد.

2. شستن پای عروس هنگام ورود به خانه داماد: رسول خدا(ص) به امام علی(ع) سفارش فرمود: «ای على! هنگامى که عروس‌ را به خانه خود ‌آوردى‌ کفش او را از پایش بیرون بیاور تا بنشیند (هنگامى که می‌نشیند) و پاى او را با آب بشوى و آن آب را از در خانه تا آخرین نقطه حیاط خانه بریز؛ زیرا اگر چنین کنى خداوند هفتاد هزار نوع تنگدستى را از آن خانه ببرد، و هفتاد هزار نوع برکت وارد کند، و هفتاد رحمت نازل کند که بالین سر عروس بگردند تا این‌که برکتش به همه زوایاى خانه تو برسد، و تا زمانی که آن برکات و رحمت‌ها در خانه است عروس از مشکلات روحی روانی و مرض جذام و برص ایمن باشد».[شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه،‌ محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، ج 3، ص 551]

3. گفتن تکبیر در شب زفاف برخلاف مراسم جاهلیت.

4. خواندن دو رکعت نماز پس از گرفتن وضو، با حال خضوع و خشوع و دعاى ذیل که بسیار در سرنوشت عروس و داماد مؤثر است: « ِ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی إِلْفَهَا وَ وُدَّهَا وَ رِضَاهَا وَ رَضِّنِی بِهَا ثُمَّ اجْمَعْ بَیْنَنَا بِأَحْسَنِ اجْتِمَاعٍ وَ أَسَرِّ ائْتِلَافٍ فَإِنَّکَ تُحِبُّ الْحَلَالَ وَ تَکْرَهُ الْحَرَام‌» خدایا الفت و مودت و رضایت زن را نسبت به من و رضایت مرا نسبت به او، بر من ارزانى دار و میان ما را به بهترین وجه جمع نما و نیکوترین الفت را به ما عطا کن، همانا تو حلال را دوست مى‌دارى و حرام را ،ص زشت مى‌شمارى.(وسایل الشیعه ، ج8 ،ص 134)

5. خواندن دعا و نیایش، که بعد از خواندن نماز زفاف صورت مى‌گیرد.

6. گذاشتن دست داماد بر پیشانى عروس، پس از ورود عروس به اتاق زفاف، داماد دست خویش را در حالى که رو به قبله مى‌ایستد، بر پیشانى عروس مى‌گذارد و براى خود و عروس و اولاد آینده‌اش از وى، دعا مى‌کند. « ْ اللَّهُمَّ بِأَمَانَتِکَ أَخَذْتُهَا وَ بِکَلِمَاتِکَ اسْتَحْلَلْتُ فَرْجَهَا فَإِنْ قَضَیْتَ لِی مِنْهَا وَلَداً فَاجْعَلْهُ مُبَارَکاً سَوِیّاً وَ لَا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ شِرْکاً وَ لَا نَصِیباً»

پروردگارا به امانتت او را پذيرفتم و با كلمات تو او را بر خود حلال ساختم، پس اگر فرزندى براى من نصيب كرده ‌اى او را مبارك و سالم و صحيح قرار ده و شيطان را در او با من شريك مساز و نصيبى براى آن قرار مده‌.(من لایحضره الفقیه ،ج 5 ،37)

ب. آداب عمومى زناشویى: «مستحبات»

1. گرفتن وضو.

2. گفتن بسم اللّه.

3. در هنگام جماع تعجیل نکند و زن را براى آن آماده کند تا او هم کاملًا لذت ببرد.

4. جماع در شب‌هاى دوشنبه، سه شنبه، پنج شنبه یا جمعه باشد.

5. جماع را وقتى انجام دهد که زن میل دارد.

بهتر است از همبستری با خصوصیات زیر پرهیز گردد:

1. در شب و روزى که ماه و خورشید گرفته است.

2. هنگام غروب خورشید.

3. هنگام طلوع فجر تا طلوع آفتاب.

4. شب اول ماه غیر از ماه رمضان.

5. در شب آخر ماه.

6. بعد از احتلام در خواب.

7. در اتاقى که بچه‌اى وجود داشته باشد.

8. نگاه کردن به فرج همسر.

9. به صورت عریان.

10. در زیر آسمان.

11. رو به قبله و پشت به قبله.

12. هنگامى که شکم پر است[سفینه البحار، ج 1، ص 181].

13. در جایى که کودکى باشد که به آنها نگاه کند یا سر و صداى آنها را بشنود، هر چند چیزى متوجه نشود.

14. در فرصت بین اذان و اقامه نماز که مخصوص اعمال عبادى است.

15. در شب عید قربان.

16. در شب عید فطر.

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

No image

آفرينش اهل بيت (ع) در نهج البلاغه

يكى از پژوهش گران سنّى، نيكو و دادگرانه سخن گفته، آن جا كه گويد:هر كس يكى از اصحاب پيامبر را بر ديگر اصحاب برترى دهد، منظور او به يقين برترى دادن بر على نيست؛ زيرا على از اهل بيت پيامبر است.پس برترين آفريدگان بعد از حضرت محمّد صلى اللّه عليه و آله خاندان او هستند، و اين، همان واقعيّت و حقيقت است؛ زيرا آنان مانند پيامبر بر تمامى پيامبران الاهى برترى جستند و آنان مهتر آفريدگان در آفرينش، اخلاق و كمالات هستند.
 نگاهی به مسأله حساس امامت در نهج البلاغه

نگاهی به مسأله حساس امامت در نهج البلاغه

احتمالا بتوان از این سخن دردمندانه این نکته را به دست آورد که اهمیت امامت فقط در مدیریت جامعه نیست بلکه در مقام فهم دین نیز بسیار حائز اهمیت است که البته طبق دلایل بسیار متقن ائمه اهل بیت (علیهم السلام) از علمی خدایی بهره مند هستند کما اینکه این مساله را می توان از این سخن حضرت نیز به دست آورد ان احق الناس بهذا الامر اقواهم علیه و اعلیهم بامر الله فیه سزاوارترین مردم به امر حکمرانی تواناترین آنها در این امر و عالمترین آنها به دستور خداوند در مورد حکمرانی است.
 امامت از ديدگاه نهج البلاغه

امامت از ديدگاه نهج البلاغه

اختلاف مذهبي بين مسلمين سه ريشه اصلي دارد. نخستين اختلاف بر سر جانشيني پيامبر اسلام، مسلمانان را به دو دسته شيعه و سني تقسيم کرد.دومين اختلاف مسلمين در اصول دين و مسائل اعتقادي است که سبب پيدايش مکاتب مختلف کلامي گرديد که مهمترين آن ها اشاعره، معتزله، مرجئه و شيعه است. سومين اختلاف در احکام و فروغ دين است که در نتيجه آن مذاهب مختلف فقهي مانند شافعي، حنبلي، مالکي، حنفي و جعفري پديدار شد.
 رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

از موضوعات اساسى و مباحث حياتى نهج البلاغه - كه جملگى از مسائل اساسى جامعه انسانى محسوب مى گردد - مساله امامت و رهبرى است . على (ع) در سخنان و رهنمودهاى ارزنده خويش در نهج البلاغه به بيان ابعاد مختلف اين مساله پرداخته اند:اولا: ضرورت آن را در اجتماع بشرى مطرح فرموده اند؛ثانيا: در ارتباط با همين لزوم و ضرورت رهبرى، به امامت و پيشوايى صالح و حق، و نيز به رهبرى ناشايسته و ناحق پرداخته اند.
 امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

اين جمله ها هر چند نامى ولو به طور اشاره از اهل بيت برده نشده است، اما با توجه به جمله هاى مشابهى که در نهج البلاغه درباره اهل بيت آمده است، يقين پيدا مى شود که مقصود، ائمه اهل بيت مى باشند. از مجموع آنچه در اين گفتار از نهج البلاغه نقل کرديم معلوم شد که در نهج البلاغه علاوه بر مساله خلافت و زعامت امور مسلمين در مسائل سياسى، مساله امامت به مفهوم خاصى که شيعه تحت عنوان " حجت " قائل است عنوان شده و به نحو بليغ و رسائى بيان شده است.

پر بازدیدترین ها

No image

آفرينش اهل بيت (ع) در نهج البلاغه

يكى از پژوهش گران سنّى، نيكو و دادگرانه سخن گفته، آن جا كه گويد:هر كس يكى از اصحاب پيامبر را بر ديگر اصحاب برترى دهد، منظور او به يقين برترى دادن بر على نيست؛ زيرا على از اهل بيت پيامبر است.پس برترين آفريدگان بعد از حضرت محمّد صلى اللّه عليه و آله خاندان او هستند، و اين، همان واقعيّت و حقيقت است؛ زيرا آنان مانند پيامبر بر تمامى پيامبران الاهى برترى جستند و آنان مهتر آفريدگان در آفرينش، اخلاق و كمالات هستند.
 نص بر امامت در نهج البلاغه

نص بر امامت در نهج البلاغه

کجایند کسانى که به دروغ و از روى حسد- گمان مى کنند که آنان «راسخان در علمند نه ما» خداوند ما را بالا برده و آنها را پایین، به ما عنایت کرده و آنها را محروم ساخته است، ما را وارد کرده، و آنها را خارج؟! تنها به وسیله ما هدایت حاصل مى شود، و کورى و نادانى برطرف مى گردد، امامان از قریش اند امّا نه همه قریش بلکه خصوص یک تیره، از بنى هاشم، جامه امامت جز بر تن آنان شایسته نیست و کسى غیر از آنان چنین شایستگى را ندارد
 رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

از موضوعات اساسى و مباحث حياتى نهج البلاغه - كه جملگى از مسائل اساسى جامعه انسانى محسوب مى گردد - مساله امامت و رهبرى است . على (ع) در سخنان و رهنمودهاى ارزنده خويش در نهج البلاغه به بيان ابعاد مختلف اين مساله پرداخته اند:اولا: ضرورت آن را در اجتماع بشرى مطرح فرموده اند؛ثانيا: در ارتباط با همين لزوم و ضرورت رهبرى، به امامت و پيشوايى صالح و حق، و نيز به رهبرى ناشايسته و ناحق پرداخته اند.
 امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

اين جمله ها هر چند نامى ولو به طور اشاره از اهل بيت برده نشده است، اما با توجه به جمله هاى مشابهى که در نهج البلاغه درباره اهل بيت آمده است، يقين پيدا مى شود که مقصود، ائمه اهل بيت مى باشند. از مجموع آنچه در اين گفتار از نهج البلاغه نقل کرديم معلوم شد که در نهج البلاغه علاوه بر مساله خلافت و زعامت امور مسلمين در مسائل سياسى، مساله امامت به مفهوم خاصى که شيعه تحت عنوان " حجت " قائل است عنوان شده و به نحو بليغ و رسائى بيان شده است.
 امامت از ديدگاه نهج البلاغه

امامت از ديدگاه نهج البلاغه

اختلاف مذهبي بين مسلمين سه ريشه اصلي دارد. نخستين اختلاف بر سر جانشيني پيامبر اسلام، مسلمانان را به دو دسته شيعه و سني تقسيم کرد.دومين اختلاف مسلمين در اصول دين و مسائل اعتقادي است که سبب پيدايش مکاتب مختلف کلامي گرديد که مهمترين آن ها اشاعره، معتزله، مرجئه و شيعه است. سومين اختلاف در احکام و فروغ دين است که در نتيجه آن مذاهب مختلف فقهي مانند شافعي، حنبلي، مالکي، حنفي و جعفري پديدار شد.
Powered by TayaCMS