الإجارة (اجاره)

الإجارة (اجاره)

میزان الحکمه ، جلد 1 ، صفحه 41 - 49

الإجارة

اجاره

و لمزيد الاطّلاع راجع :

بحار الأنوار : ١٠٣/١٦٦ باب ١٠ «الإجارة و القبالة».

وسائل الشيعة : ١٣/٢٤١ «كتاب الإجارة».

كنز العمّال : ٣/٩٠٦ ـ ٩٠٨ ، ٩٢٢ ـ ٩٢٤ «الإجارة».

٩ - الإجارَةُ

اجيرى (پيمان كارى)

أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ رَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضا سُخْرِيّا وَ رَحْمَةُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ» . [1]«آيا آنان رحمت پروردگارت را قسمت مى كنند؟ روزىِ آنان در زندگى دنيا را ما ميان ايشان قسمت مى كنيم. و درجات و مراتب برخى را بر برخى ديگر بالا برده ايم تا يكديگر را به خدمت گيرند. و رحمت پروردگارت از آنچه آنها گرد مى آورند، بهتر است».

قالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ» . [2]«يكى از آن دو گفت: اى پدر! او را اجير كن؛ همانا بهترين كسى كه مى توانى اجير كنى ، كسى است كه هم نيرومند باشد و هم درستكار».

٦٠- الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى:    «نحنُ قَسَمنا بينهم معيشَتهم»    ـ : أخبرَنا سبحانَه أنَّ الإجارةَ أحدُ مَعايشِ الخَلْقِ ، إذ خالفَ بحكمتِهِ بينَ هِمَمِهم و إرادتهِم و سائرِ حالاتِهم ، و جعلَ ذلكَ قِواما لِمَعايِشِ الخَلْقِ ، و هُو الرّجُلُ يَستأجِرُ الرّجُلَ ... و لو كانَ الرّجُلُ منّا يُضْطَرُّ إلى أن يكونَ بَنّاءً لنفسهِ أو نَجّارا أو صانعا في شيءٍ مِن جميعِ أنواعِ الصَّنائعِ لنفسِهِ ... ما استقامَتْ أحوالُ العالَمِ بتلكَ ، و لا اتّسعُوا لَه ، و لَعَجِزوا عَنهُ ، و لكنّهُ أتْقَنَ تدبيرَهُ لِمخالَفتِهِ بينَ هِمَمِهِم ، و كلُّ ما يُطلَبُ مِمّا تَنصَرِفُ إليهِ همّتُهُ ممّا يَقومُ بهِ بعضُهُم لبعضٍ ، و لِيَستَغنيَ بعضُهُم ببعضٍ في أبوابِ المَعايِشِ الّتي بها صَلاحُ أحوالِهِم . [3]امام على عليه السلام ـ درباره آيه «ما روزى ايشان را ميانشان قسمت مى كنيم» ـ فرمود: خداوند سبحان [با اين آيه] به ما خبر داده كه اجاره و اجيرى يكى از راههاى معيشت مردمان است؛ زيرا به حكمت خود، همّتها و خواستها و ديگر احوال مردم را متفاوت قرار داد و اين امر را مايه قوام معيشت آنها ساخت. از اين رو ، مردى مرد ديگر را اجير مى كند ... اگر هر كس ناچار مى شد كار بنّايى يا نجّارى و يا هركار ديگرى را خودش براى خودش انجام دهد ، نه كارهاى دنيا سامان مى گرفت و نه مردم فرصت و توانايى انجام همه اين كارها را داشتند ؛ اما خداوند با متفاوت ساختن خواسته هاى مردم، تدبيرى استوار كرد تا انسان هر چه را بخواهد، ديگران برايش انجام دهند و بدين سان هر كدام با كمك ديگرى آن طور كه مصلحت حالش اقتضا دارد، امور زندگانى اش را پيش ببرد.

١٠ - كَراهَةُ إجارَةِ النَّفْسِ

كراهت اجير شدن

٦١- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَنْ آجَرَ نفسَهُ فقد حَظَرَ على نفسِهِ الرِّزْقَ. و في روايةٍ اُخرى : و كيفَ لا يَحْظرُهُ ، و ما أصابَ فيهِ فَهُو لربِّهِ الّذي آجَرَهُ ؟ ! [4]امام صادق عليه السلام : كسى كه خود را اجير [ديگرى ]كند، مانع روزى خود شده است. در روايتى ديگر آمده است: چگونه مانع روزى خود نشده ، حال آن كه دسترنجش از آنِ كار فرمايى است كه او را اجير خود كرده است؟!

٦٢- الكافي عن عمّارِ السّاباطيِ : قلتُ لأبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام : الرّجُلُ يَتّجِرُ ، فإنْ هُو آجَرَ نَفسَهُ اُعطِيَ ما يُصِيبُ في تجارتِهِ ، فقالَ: لا يُؤاجِرْ نفسَهُ، و لكنْ يَسترزِقُ اللّه َ عزّ و جلّ و يَتَّجِرُ، فإنّهُ إذا آجَرَ نفسَهُ حَظَرَ على نفسِهِ الرِّزْقَ . [5]الكافى ـ به نقل از عمّار ساباطى ـ : به ابو عبد اللّه (امام صادق عليه السلام )عرض كردم:شخصى مى تواند تجارت كند، با اين حال اگر خودش را اجير [ديگرى ]سازد، به اندازه اى كه خودش تجارت كند ، به او داده مى شود. فرمود: اجير نشود؛ بلكه از خداوند بزرگ روزى طلبد و دست به تجارت زند؛ زيرا اگر اجير شود ، مانع روزى خود شده است.

(انظر) وسائل الشيعة : ١٢ / ١٧٥ باب ٦٦، ١٣/٢١٥ باب ٢٠.

١١ - الدَّلاَّلُ فِي الإجارَةِ

دلاّلى در اجاره

٦٣- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ و قد سُئلَ عنِ الدّارِ يَكْتَرِيها الرَّجُلُ ثُمَّ يَستأجِرُها مِنه غيرُهُ بأكثَرَ ـ : لا ، إلاّ أن يُحْدِثَ فيها شَيئا . [6]امام صادق عليه السلام ـ وقتى از ايشان پرسيده شد: مردى خانه اى را اجاره مى كند و سپس شخص ديگرى آن خانه را به قيمتى بالاتر از او اجاره مى گيرد ـ فرمود: درست نيست ، مگر آن كه تغييرى در آن خانه ايجاد كند.

٦٤- الكافي عن محمّدَ بنِ مسلمٍ عن أحدِهِما عليهما السلام : أنَّهُ سُئلَ عنِ الرَّجُلِ يَتَقبّلُ بالعَمَلِ فلا يَعملُ فيهِ و يَدفَعُهُ إلى آخرَ فيربَحُ فيهِ ، قالَ : لا ، إلاّ أن يَكونَ قد عَمِلَ فيهِ شَيئا . [7]الكافى ـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ : از امام باقر يا صادق عليهما السلام ، پرسيده شد: فردى كارى را بر مى دارد ؛ اما خودش آن را انجام نمى دهد ؛ بلكه به ديگرى وا مى گذارد و در اين ميان سود مى برد. فرمود: نه، مگر آن كه خودش نيز مقدارى از آن كار را انجام دهد.

(انظر) مستدرك الوسائل : ١٤ / ٣٥ باب ١٢ ، ١٣ . وسائل الشيعة : ١٣ / ٢٦٥ باب ٢٣.

١٢ - ظُلمُ الأجيرِ

ستم كردن در حقّ اجير

٦٥- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن ظَلَمَ أجِيرا أجرَهُ أحبَطَ اللّه ُ عَملَهُ و حَرّمَ علَيهِ رِيحَ الجَنّةِ ، و إنّ رِيحَها لَتُوجَدُ مِن مَسيرَةِ خَمسِمائةِ عامٍ . [8]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه مزدِ اجيرى را كم دهد ، خداوند عملش را باطل مى گرداند و بوى بهشت را كه از مسافت پانصد ساله به مشام مى رسد، بر وى حرام مى كند.

٦٦- عنه صلى الله عليه و آله : إنّ اللّه َ عزّ و جلّ غافِـرُ كلِّ ذنبٍ ، إلاّ مَنْ أحدَثَ دِينا، أو غَصَبَ أجِيرا أجرَهُ، أو رَجُلٌ باعَ حُرّا . [9]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ هر گناهى را مى آمرزد مگر گناه كسى را كه دينى نو آورد، يا مزد اجيرى را نپردازد يا يك فرد آزاد را بفروشد.

٦٧- عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ عزّ و جلّ غافِرُ كلِّ ذنبٍ ، إلاّ رَجُلٌ اغتصَبَ أجِيرا أجرَهُ أو مَهْرَ امرأةٍ .[10] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ هر گناهى را مى آمرزد مگر مردى را كه مزد اجير (كارگر) يا كابين زنى را نپردازد.

٦٨- عنه صلى الله عليه و آله : ظُلمُ الأجِيرِ أجرَهُ مِن الكبائرِ .[11] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كم دادن مزد اجير (كارگر) ، از گناهان كبيره است.

٦٩- عنه صلى الله عليه و آله : قالَ اللّه ُ تعالى : ثلاثةٌ أنا خَصْمُهُم يومَ القيامةِ : رجُلٌ اُعطِيَ بِي ثُمَّ غَدَرَ ، و رجُلٌ باعَ حُرّا فأكلَ ثَمنَهُ ، و رجُلٌ اسْتَأجَرَ أجِيرا فاسْتَوفى مِنهُ و لَمْ يُعْطِهِ أجرَهُ . [12]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند متعال فرمود: سه نفرند كه در روز قيامت من خود مدّعى ايشانم : كسى كه با من پيمان ببندد سپس پيمان بشكند، كسى كه انسان آزاد را بفروشد و بهاى فروش او را بخورد، و كسى كه كارگرى را اجير كند و از او كامل كار بكشد اما مزدش را نپردازد.

٧٠- عنه صلى الله عليه و آله : ألاَ مَن ظَلَمَ أجِيرا اُجْرتَهُ فلَعنةُ اللّه ِ علَيهِ . [13]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هان! لعنت خدا بر كسى كه مزد مزدبَرى را كامل نپردازد.

٧١- مستدرك الوسائل عن الأصْبَغِ بنِ نُباتةَ: كنتُ جالسا عندَ أميرِ المؤمنينَ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليه السلام في مسجدِ الكوفةِ ، فأتاه رجُلٌ مِن بُجَيْلَةَ يُكنّى أبا خَديجةَ، قالَ : يا أميرَ المؤمنينَ ، أ عِندَكَ سِرٌّ مِن سِرِّ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله تُحدِّثُنا بهِ ؟ قال : نَعَم ؛ يا قَنبرُ ائتِني بالكِتابةِ، فَفَضَّها فإذا ... مَكتوبٌ فيها : بسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ، إنّ لَعنةَ اللّه ِ و ملائكتِه و النّاسِ أجمعينَ على مَنِ انْتَمى إلى غيرِ مَواليهِ . و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن أحْدَثَ في الإسلامِ حَدَثا أو آوى مُحْدِثا . و لَعنةُ اللّه ِ و ملائكتِهِ و النّاسِ أجمعينَ على مَن ظَلَم أجِيرا أجْـرَهُ . [14]مستدرك الوسائل ـ به نقل از اصبغ بن نباته ـ : خدمت امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام در مسجد كوفه نشسته بودم كه مردى از قبيله بجيله ـ كه كنيه اش ابو خديجه بود ـ پيش آمد و عرض كرد : اى امير مؤمنان! آيا رازى از رازهاى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دارى كه برايمان باز گويى؟ فرمود: آرى؛ اى قنبر! آن نوشته را بياور . پس آن را گشود... در آن نوشته بود: به نام خداوند بخشاينده مهربان، لعنت خدا و فرشتگان او و همه مردمان بر كسى كه خود را به غير بستگان خويش نسبت دهد و لعنت خدا و فرشتگان او و همه مردمان بر كسى كه در اسلام بدعتى گذارد يا بدعتگذارى را پناه دهد و لعنت خدا و فرشتگان او و همه مردمان بر كسى كه حقّ كارگر را بخورد.

(انظر) وسائل الشيعة : ١٣/٢٤٧ باب ٥.

١٣ - إعلامُ الاُجرَةِ

تعيين كارمزد

٧٢- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذا اسْتَأجَرَ أحدُكُمْ أجِيرا فَلْيُعلِمْهُ أجْرَهُ . [15]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه فردى از شما كارگرى مى گيرد، مزدش را براى او مشخّص كند.

٧٣- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : نَهى [ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ] أن يُسْتَعمَلَ أجيرٌ حتّى يُعلمَ ما اُجرتُهُ . [16]امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نهى فرمود از اين كه كارگرى، پيش از تعيين مزدش، به كار گرفته شود.

٧٤- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن كانَ يُؤمنُ باللّه ِ و اليومِ الآخِرِ فلا يَسْتعمِلَنَّ أجيرا حتّى يُعلِمَه ما أجرُهُ .[17] امام صادق عليه السلام : كسى كه به خدا و روز واپسين ايمان دارد ، نبايد كارگرى را به كار بگيرد مگر آن كه او را از مبلغ مزدش مطلّع سازد.

٧٥- الإمامُ الرِّضا عليه السلام : اعلمْ أنّهُ ما مِن أحدٍ يَعملُ لكَ شيئا بغيرِ مُقاطَعَةٍ ثُمَّ زِدْتَهُ لذلكَ الشَّيءِ ثلاثةَ أضعافٍ على اُجْرَتِهِ إلاّ ظَنَّ أنّكَ قَد نَقَصْتَهُ اُجرتَهُ . و إذا قاطَعتَهُ ثُمَّ أعطَيتَهُ اُجرتَهُ حَمِدَكَ علَى الوَفاءِ ، فإنْ زِدْتَهُ حَبّةً عَرَفَ ذلكَ لك ، و رأى أنّكَ قَد زِدْتَهُ .[18] امام رضا عليه السلام : بدان كه اگر كسى مزدش معيّن نشود و براى تو كارى انجام دهد و در عين حال ، مزد او را سه برابر بپردازى، باز گمان مى كند كه مزدش را كم داده اى. اما اگر با او قطعى كنى و آن گاه مزدش را بپردازى ، از اين كه اجرتش را كامل داده اى سپاسگزار خواهد بود و اگر ذره اى بيشتر از مزدش بدهى ، مى فهمد كه به او بيشتر داده اى.

١٤ - أدَبُ إعطاءِ الاُجرَةِ

آداب پرداخت مزد

٧٦- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أعطُوا الأجيرَ أجرَهُ قَبلَ أنْ يَجِفَّ عَرَقُهُ .[19]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مزد كارگر را پيش از آن كه عرقش خشك شود بدهيد.

٧٧- عنه صلى الله عليه و آله : أعطُوا الأجيرَ أجرَهُ ما دامَ في رَشحِهِ . [20]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مزد كارگر را هنگامى كه هنوز عرق بر تن دارد بپردازيد.

٧٨- الكافي عن شُعَيبٍ: تَكارَيْنا لأبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام قَوما يَعملونَ في بُستانٍ لَهُ ، و كانَ أجَلُهُم إلَى العَصْرِ ، فلمّا فَرغوا قالَ لِمعتّبٍ: أعطِهِم اُجورَهُم قبلَ أنْ يَجِفَّ عَرَقُهُم . [21]الكافى ـ به نقل از شعيب ـ : گروهى را اجير كرديم كه تا عصر در باغ ابو عبد اللّه (امام صادق عليه السلام ) كار كنند. همين كه كارشان تمام شد ، آن حضرت به معتّب فرمود: پيش از آن كه عرق آنان بخشكد مزدشان را بپرداز.

١٥ - الإمامُ أجيرُ الاُمَّةِ

رهبر ، اجير امّت است

٧٩- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ألاَ و إنّي أنا أبوكُم ، ألاَ و إنّي أنا مَولاكُم ، ألاَ و إنّي أنا أجِيرُكُم . [22]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدانيد كه من پدر شما هستم، آگاه باشيد كه من [سرپرست و ]مولاى شما هستم، بدانيد كه من اجير شما هستم.

(انظر) الآيات التالية: بنگريد به آيات ذيل:

قُلْ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرا إلاّ المَوَدّةَ فِي الْقُرْبى» . [23]«بگو: براى اين [رسالت] ، مزدى از شما نمى خواهم، جز دوست داشتن خويشاوندانم».

قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُم» . [24]«بگو: هر مزدى كه از شما طلبيده ام ، از آن خودتان باد»

«قُلْ مَا أسْألُكُمْ علَيهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَن شاءَ أَن يَتَّخِذَ إلى رَبّهِ سَبِيلاً» . [25]«بگو: من در برابر اين (رسالت) ، از شما مزدى نمى خواهم مگر كسى كه بخواهد به سوى پروردگارش راهى بيابد».

(انظر) الإمامة العامة : باب ١٤٢.

 

[1] . الزخرف : ٣٢.

[2] القصص : ٢٦.

[3] . وسائل الشيعة : ١٣ / ٢٤٤ / ٣.

[4] . الكافي : ٥ / ٩٠ / ١ .

[5] . الكافي : ٥ / ٩٠ / ٣ .

[6] . دعائم الإسلام : ٢ / ٧٦ / ٢١٥ .

[7] . الكافي : ٥ / ٢٧٣ / ١ .

[8] . الأمالي للصدوق: ٥١٣/٧٠٧.

[9] . عيون أخبار الرضا : ٢ / ٣٣ / ٦٠.

[10] . مستدرك الوسائل : ١٤/٣١/١٦٠٢٤.

[11] . بحار الأنوار : ١٠٣/١٧٠/٢٧ .

[12] . كنز العمّال : ٤٣٨٢٦.

[13] . مستدرك الوسائل : ١٤ / ٣٠ / ١٦٠٢١.

[14] . مستدرك الوسائل : ١٤/٣٠/١٦٠٢٢.

[15] . كنز العمّال : ٩١٢٤.

[16] . كتاب من لا يحضره الفقيه : ٤/١٠/٤٩٦٨.

[17] . الكافي : ٥/٢٨٩/٤.

[18] . الكافي : ٥/٢٨٨/١.

[19] . كنز العمّال : ٩١٢٦.

[20] . كنز العمّال : ٩١٣١.

[21] . الكافي : ٥/٢٨٩/٣.

[22] . الأمالي للمفيد : ٣٥٣/٣.

[23] . الشورى : ٢٣.

[24] . سبأ : ٤٧.

[25] . الفرقان : ٥٧.

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

مقالاتی که اخیرا مشاهده شده اند.

No image

حسن خلق

دعاهاي مستجاب

دعاهاي مستجاب

توبه

توبه

جنگ جمل

جنگ جمل

 

جدیدترین ها در این موضوع

No image

آفرينش اهل بيت (ع) در نهج البلاغه

يكى از پژوهش گران سنّى، نيكو و دادگرانه سخن گفته، آن جا كه گويد:هر كس يكى از اصحاب پيامبر را بر ديگر اصحاب برترى دهد، منظور او به يقين برترى دادن بر على نيست؛ زيرا على از اهل بيت پيامبر است.پس برترين آفريدگان بعد از حضرت محمّد صلى اللّه عليه و آله خاندان او هستند، و اين، همان واقعيّت و حقيقت است؛ زيرا آنان مانند پيامبر بر تمامى پيامبران الاهى برترى جستند و آنان مهتر آفريدگان در آفرينش، اخلاق و كمالات هستند.
 نگاهی به مسأله حساس امامت در نهج البلاغه

نگاهی به مسأله حساس امامت در نهج البلاغه

احتمالا بتوان از این سخن دردمندانه این نکته را به دست آورد که اهمیت امامت فقط در مدیریت جامعه نیست بلکه در مقام فهم دین نیز بسیار حائز اهمیت است که البته طبق دلایل بسیار متقن ائمه اهل بیت (علیهم السلام) از علمی خدایی بهره مند هستند کما اینکه این مساله را می توان از این سخن حضرت نیز به دست آورد ان احق الناس بهذا الامر اقواهم علیه و اعلیهم بامر الله فیه سزاوارترین مردم به امر حکمرانی تواناترین آنها در این امر و عالمترین آنها به دستور خداوند در مورد حکمرانی است.
 امامت از ديدگاه نهج البلاغه

امامت از ديدگاه نهج البلاغه

اختلاف مذهبي بين مسلمين سه ريشه اصلي دارد. نخستين اختلاف بر سر جانشيني پيامبر اسلام، مسلمانان را به دو دسته شيعه و سني تقسيم کرد.دومين اختلاف مسلمين در اصول دين و مسائل اعتقادي است که سبب پيدايش مکاتب مختلف کلامي گرديد که مهمترين آن ها اشاعره، معتزله، مرجئه و شيعه است. سومين اختلاف در احکام و فروغ دين است که در نتيجه آن مذاهب مختلف فقهي مانند شافعي، حنبلي، مالکي، حنفي و جعفري پديدار شد.
 رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

از موضوعات اساسى و مباحث حياتى نهج البلاغه - كه جملگى از مسائل اساسى جامعه انسانى محسوب مى گردد - مساله امامت و رهبرى است . على (ع) در سخنان و رهنمودهاى ارزنده خويش در نهج البلاغه به بيان ابعاد مختلف اين مساله پرداخته اند:اولا: ضرورت آن را در اجتماع بشرى مطرح فرموده اند؛ثانيا: در ارتباط با همين لزوم و ضرورت رهبرى، به امامت و پيشوايى صالح و حق، و نيز به رهبرى ناشايسته و ناحق پرداخته اند.
 امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

اين جمله ها هر چند نامى ولو به طور اشاره از اهل بيت برده نشده است، اما با توجه به جمله هاى مشابهى که در نهج البلاغه درباره اهل بيت آمده است، يقين پيدا مى شود که مقصود، ائمه اهل بيت مى باشند. از مجموع آنچه در اين گفتار از نهج البلاغه نقل کرديم معلوم شد که در نهج البلاغه علاوه بر مساله خلافت و زعامت امور مسلمين در مسائل سياسى، مساله امامت به مفهوم خاصى که شيعه تحت عنوان " حجت " قائل است عنوان شده و به نحو بليغ و رسائى بيان شده است.

پر بازدیدترین ها

 امام شناسی در نهج البلاغه

امام شناسی در نهج البلاغه

از آن جمله امیرمؤمنان در خطبه ای می فرماید: «بدانیدآن کس ازما (حضرت مهدی علیه السلام ) که فتنه های آینده را دریابد، با چراغی روشنگر درآن گام می نهد و بر همان سیره و روش پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان علیهم السلام رفتار می کند تا گره ها را بگشاید. بردگان و ملت های اسیر را آزاد می سازد، جمعیت های گمراه و ستمگر را می پراکند و حق جویان پراکنده را متحد می سازد.
No image

آفرينش اهل بيت (ع) در نهج البلاغه

يكى از پژوهش گران سنّى، نيكو و دادگرانه سخن گفته، آن جا كه گويد:هر كس يكى از اصحاب پيامبر را بر ديگر اصحاب برترى دهد، منظور او به يقين برترى دادن بر على نيست؛ زيرا على از اهل بيت پيامبر است.پس برترين آفريدگان بعد از حضرت محمّد صلى اللّه عليه و آله خاندان او هستند، و اين، همان واقعيّت و حقيقت است؛ زيرا آنان مانند پيامبر بر تمامى پيامبران الاهى برترى جستند و آنان مهتر آفريدگان در آفرينش، اخلاق و كمالات هستند.
 نص بر امامت در نهج البلاغه

نص بر امامت در نهج البلاغه

کجایند کسانى که به دروغ و از روى حسد- گمان مى کنند که آنان «راسخان در علمند نه ما» خداوند ما را بالا برده و آنها را پایین، به ما عنایت کرده و آنها را محروم ساخته است، ما را وارد کرده، و آنها را خارج؟! تنها به وسیله ما هدایت حاصل مى شود، و کورى و نادانى برطرف مى گردد، امامان از قریش اند امّا نه همه قریش بلکه خصوص یک تیره، از بنى هاشم، جامه امامت جز بر تن آنان شایسته نیست و کسى غیر از آنان چنین شایستگى را ندارد
 امامت از ديدگاه نهج البلاغه

امامت از ديدگاه نهج البلاغه

اختلاف مذهبي بين مسلمين سه ريشه اصلي دارد. نخستين اختلاف بر سر جانشيني پيامبر اسلام، مسلمانان را به دو دسته شيعه و سني تقسيم کرد.دومين اختلاف مسلمين در اصول دين و مسائل اعتقادي است که سبب پيدايش مکاتب مختلف کلامي گرديد که مهمترين آن ها اشاعره، معتزله، مرجئه و شيعه است. سومين اختلاف در احکام و فروغ دين است که در نتيجه آن مذاهب مختلف فقهي مانند شافعي، حنبلي، مالکي، حنفي و جعفري پديدار شد.
 اهل بیت علیهم السلام در نهج البلاغه

اهل بیت علیهم السلام در نهج البلاغه

نهج البلاغه فرهنگ نامه ای است بی مانند که متونش با یک دیگر همگون و همخوان اندو این مساله نشان از جریانات علمی، دانش های دینی و دنیایی این کتاب بزرگ دارد. مهم تر آن که چهره حقیقی، جایگاه و منزلت اهل بیت علیهم السلام را آن گونه که خدا و رسول خواسته است، می نمایاند و با بیش از ده ها عبارت، با صراحت و دلالتی روشن، موقعیت تاریخی امت و نقش آنان را در آینده نشان می دهد.
Powered by TayaCMS