خصوصیات بهترین و با سلیقه‌ترین میزبان

خصوصیات بهترین و با سلیقه‌ترین میزبان

در مهمانى و مهماندارى، مهمان و میزبان وظایفى نسبت‏ به یكدیگر دارند كه ‏باید آنها را مراعات كنند. بعضى از این وظایف براى راحتى حال مهمان و میزبان‏ است و بعضى به خاطر زیاد شدن ثواب مهماندارى و مهمانى رفتن است.

دین مقدس اسلام سفارش مۆكد به مهماندارى و مهمان‏نوازى كرده‏ و وظایفى را معین كرده است كه ائمه اطهار (علیهم السلام) این وظایف را بیان كرده‏اند. ما مى‏توانیم با عمل كردن به آنها به ثواب‏هاى بسیار زیادى برسیم و به این وسیله دنیا و آخرت خود را آباد كنیم.

میزبان

اما وظایفى كه مخصوص میزبان و مهماندار است، عبارتند از:

به كار نگرفتن مهمان

امام جعفر صادق‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: یكى از وظایف میزبان این است كه‏مهمان را به كار نگیرد. به كار گرفتن مهمان جفا و ظلم در حق او است.

روزى براى حضرت امام رضا (علیه السلام) مهمان رسید. حضرت نزد او نشست و بعد از شام تا نیمه شب با او صحبت كرد و صحبت‏هاى او را شنید. در این هنگام چراغى كه در آن‏جا روشن بود، خراب شد و نزدیك بودخاموش شود. مهمان دستش را دراز كرد تا آن را درست كند. امام رضا (علیه السلام) او را نهى كرد و نگذاشت مهمان این كار را بكند و خود چراغ را درست كرد و فرمود: ما قومى نیستیم كه مهمانمان را به كار گیریم و از او كار بكشیم. به همین خاطر نگذاشتم تو چراغ را درست كنى.

در جایى كه امام (‏علیه السلام) راضى نمى‏شود مهمانش حتى براى تعمیر كردن‏ یك چراغ به زحمت‏ بیفتد و خودش این كار را مى‏كند، ما هم كه شیعه‏ آن حضرت هستیم، باید به دستور آن بزرگوار عمل كرده و مهمانانمان رابه كار نگیریم.

غذا خوردن با مهمان

یكى از وظایف اخلاقى میزبان این است كه همراه مهمانانش غذا بخورد و از غذا دست نكشد تا همه مهمان‏ها سیر شوند و كنار بكشند، زیرا ممكن‏است‏ بعضى از مهمان‏ها كمرو باشند و در صورت غذا نخوردن صاحبخانه، آنان هم غذا نخورند و یا هنوز سیر نشده، دست از غذا خوردن بكشند.

حضرت على‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: هر كس سفره احسانى بچیند و مردم را به ‏مهمانى دعوت كند و نظرش فخر فروشى و نشان دادن شكوهمندى خود باشد خداوند او را در روز قیامت‏ با روى سیاه در محشر مى‏آورد

امام صادق (‏علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى مهمانى براى رسول ‏خدا (صلى الله علیه وآله) مى‏رسید، همراه او غذا میل مى‏كرد و دست از غذا نمى‏كشید تا مهمان سیر مى‏شد و كنار مى‏كشید.

غذا را هر چه زودتر براى مهمان آماده كند

مهمان وقتى از راه مى‏رسد، مخصوصا اگر مسافر باشد، غالبا خسته و گرسنه است. هم نیاز به غذا دارد و هم استراحت. لذا باید هر چه زودتر غذاى او را آماده كنند تا بتواند استراحت كند. براى این كار لازم نیست غذاى‏ مفصل درست كنند، بلكه هر غذایى كه آماده و دم دست‏ باشد، براى او فراهم‏ آورند.

یكى از روش‏هاى بسیار پسندیده حضرت ابراهیم خلیل (‏علیه السلام) همین بود كه‏ غذاى مهمان را خیلى زود آماده و نزد او حاضر مى‏كرد، بدون این‏كه تكلفى‏ به خرج داده و خود را به زحمت ‏بیندازد؛ مانند روزى كه ملائكه عذاب ‏قوم لوط‏ (علیه السلام) به منزل او وارد شدند. حضرت ابراهیم‏ (علیه السلام) فكر كرد آنها انسان‏ هستند. لذا خیلى زود گوساله‏اى را كه دم دست داشت ذبح و بریان كرد و نزد آنها آورد. بعدا فهمید آنان ملائكه هستند و غذا نمى‏خورند.

نباید از مهمان پرسید غذا خورده است ‏یا نه

یكى دیگر از وظایف میزبان این است كه بدون این‏ كه از مهمان سۆالى كند، هر غذایى را كه در خانه داشت، براى او بیاورد تا میل كند و اگر غذا نخورد، آن را بردارد، چون بعضى از مهمان‏ها كمرو هستند، و اگر از آنها پرسیده شود غذا خورده‏اند یا نه، مى‏گویند: آرى، در حالى كه ممكن است‏ بسیار هم گرسنه‏ باشند.

اگر مهمان، اخلاق به‏ خصوصى دارد و یا در او عیبى هست كه اگر كسى آن‏ عیب را به رخش بكشد، ناراحت مى‏شود، میزبان نباید كوچک‏ترین اشاره‏اى ‏به آن بكند؛ حتى اگر مهمان مۆمن نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت كرد، چون مهمانى دادن به‏ خاطر دیندارى افراد نیست؛ هر چند اولویت در مهمانى با كسانى است كه متقى و مۆمن باشند

امام صادق‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى برادر مۆمنت ‏به خانه‏ات آمد، از او مپرس‏ چیزى خورده یا نه. هرچه حاضر دارى، نزد او بیاور، كه جواد و جوانمرد كسى است كه هر چه دارد، حاضر سازد.

یارى كردن مهمان به هنگام آمدن

استقبال از مهمان و خوشامدگویى به او یكى از رسوم پسندیده است و نوعى امر به معروف است، كه مهمان‏ نیز تشویق شود با دیگران همین رفتار را داشته باشد و دیگران را به مهمانى‏ دعوت كند.

هنگامى كه مهمان مى‏خواهد مهمانى را ترك كند، میزبان خود راخوشحال نشان ندهد، اما زاد و راحله راه را براى مهمان فراهم آورد و از سوغاتى‏هاى محل براى او بخرد و او را براى دفعات بعد نیز به مهمانى دعوت‏ كند و خود نیز به دیدن و مهمانى او برود.

امام جعفر صادق (‏علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى براى شما مهمانى رسید، در هنگام‏ ورود، او را در پیاده كردن زاد و توشه‏اش كمک كنید و وقتى خواست‏ برگردد،به او كمک نكنید، چون این كار از پستى انسان است و زاد و توشه‏اش را آماده كنید كه نوعى سخاوت است.

خوب است میزبان مهمان را تا در منزل بدرقه كند و ضمن خداحافظى، از توفیق میزبان بودن اظهار خوشحالى كند و آرزو كند مهمان دوباره به منزل ‏آنها بیاید تا صمیمیت آنها زیادتر شود.

رسول ‏خدا (صلى الله علیه وآله) مى‏فرماید: یكى از حقوق مهمان بر میزبان این است كه ‏همراه او برود، تا از منزل خارج گردد.

مهمان

آماده كردن غذاى مورد علاقه مهمان

یكى از اخلاق نیكوى میزبان این است كه از مهمان بپرسد غذاى مورد علاقه‏اش چیست. اگر توانست، برایش تهیه نماید و در غیر این صورت از او عذرخواهى كند.

پرسش از مهمان این حسن را دارد كه اگر غذایى براى او ضرر دارد و یا دكتر او را از خوردن آن منع كرده است؛ تهیه نگردد و در عوض غذایى كه باب‏ میل مهمان است‏ یا براى او ضرر ندارد، آماده شود.

پیامبر گرامى اسلام‏ (صلى الله علیه و آله) مى‏فرماید: كسى كه غذاى مورد علاقه برادر دینى‏اش را فراهم كند، مورد آمرزش خدا است و خدا او را مسرور مى‏نماید.

آمادگى دایم براى پذیرایى از مهمان

كسى كه فامیل و دوستان زیادى دارد، یا شخصى است كه مشهور به ‏بخشندگى و مهماندوستى است و هر آن احتمال دارد براى او مهمان بیاید، حتى‏ المقدور باید آماده پذیرایى باشد، تا اگر مهمانى بدون دعوت قبلى و سر زده وارد شد، براى پذیرایى از او در مشقت نیفتد و یا مهمان گرسنه نماند.

آمادگى براى پذیرایى یكى از نشانه‏هاى جود و سخاوت است. فقط افراد سخاوتمند هستند كه همیشه براى پذیرایى از مهمان آماده‏اند و از مهمان‏ ناخوانده ناراحت نمى‏شوند.

طعنه نزدن به مهمان

اگر مهمان، اخلاق به‏ خصوصى دارد و یا در او عیبى هست كه اگر كسى آن‏ عیب را به رخش بكشد، ناراحت مى‏شود، میزبان نباید كوچک‏ترین اشاره‏اى ‏به آن بكند؛ حتى اگر مهمان مۆمن نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت كرد، چون مهمانى دادن به‏ خاطر دیندارى افراد نیست؛ هر چند اولویت در مهمانى با كسانى است كه متقى و مۆمن باشند.

یكى دیگر از وظایف میزبان این است كه بدون این‏كه از مهمان سۆالى كند، هر غذایى را كه در خانه داشت، براى او بیاورد تا میل كند و اگر غذا نخورد،آن را بردارد، چون بعضى از مهمان‏ها كمرو هستند، و اگر از آنها پرسیده شود غذا خورده‏اند یا نه، مى‏گویند: آرى، در حالى كه ممكن است‏ بسیار هم گرسنه‏ باشند

نگاه كردن به دهان مهمان در حین غذا خوردن، اشاره كردن به چگونه ‏غذا خوردن و زدن حرف‏هاى ركیك از جمله اخلاق زشتى است كه بعضى از میزبان‏ها دارند و مهمان خود را به این وسیله ناراحت مى‏كنند.

مهمانى دادن براى فخر فروشى نباشد

حضرت على‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: هر كس سفره احسانى بچیند و مردم را به ‏مهمانى دعوت كند و نظرش فخر فروشى و نشان دادن شكوهمندى خود باشد خداوند او را در روز قیامت‏ با روى سیاه در محشر مى‏آورد.

پیامبر گرامى اسلام‏ (صلى الله علیه وآله) مى‏فرماید: هر كس به‏خاطر ریا و خودنمایى‏ مهمانى بدهد، خداوند فرداى قیامت از صدید جهنم به او مى‏خوراند و آن غذا در درونش آتش مى‏شود تا زمانى كه قیامت تمام شود.

و سرانجام از جمله وظایف میزبان این است كه:

  • درباره مطالبى كه مهمان ‏دوست دارد، صحبت كند.
  • قبل از مهمان نخوابد.
  • در حضور آنها از كمبودها و مشكلات زندگى صحبت نكند.
  • در بین سخنان او حرف نزند.
  • اگر صحبت‏هاى مهمان باب میلش نبود، خود را ناراحت نشان ندهد.
  • در حضور او به خانواده خود خشم نگیرد.
  • خود را خوشحال و مسرور نشان دهد.
  • هنگام رفتن او خود را غمگین و ناراحت نشان دهد.

فرآوری: زینب مجلسی راد

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

http://www.tebyan.net

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

No image

آفرينش اهل بيت (ع) در نهج البلاغه

يكى از پژوهش گران سنّى، نيكو و دادگرانه سخن گفته، آن جا كه گويد:هر كس يكى از اصحاب پيامبر را بر ديگر اصحاب برترى دهد، منظور او به يقين برترى دادن بر على نيست؛ زيرا على از اهل بيت پيامبر است.پس برترين آفريدگان بعد از حضرت محمّد صلى اللّه عليه و آله خاندان او هستند، و اين، همان واقعيّت و حقيقت است؛ زيرا آنان مانند پيامبر بر تمامى پيامبران الاهى برترى جستند و آنان مهتر آفريدگان در آفرينش، اخلاق و كمالات هستند.
 نگاهی به مسأله حساس امامت در نهج البلاغه

نگاهی به مسأله حساس امامت در نهج البلاغه

احتمالا بتوان از این سخن دردمندانه این نکته را به دست آورد که اهمیت امامت فقط در مدیریت جامعه نیست بلکه در مقام فهم دین نیز بسیار حائز اهمیت است که البته طبق دلایل بسیار متقن ائمه اهل بیت (علیهم السلام) از علمی خدایی بهره مند هستند کما اینکه این مساله را می توان از این سخن حضرت نیز به دست آورد ان احق الناس بهذا الامر اقواهم علیه و اعلیهم بامر الله فیه سزاوارترین مردم به امر حکمرانی تواناترین آنها در این امر و عالمترین آنها به دستور خداوند در مورد حکمرانی است.
 امامت از ديدگاه نهج البلاغه

امامت از ديدگاه نهج البلاغه

اختلاف مذهبي بين مسلمين سه ريشه اصلي دارد. نخستين اختلاف بر سر جانشيني پيامبر اسلام، مسلمانان را به دو دسته شيعه و سني تقسيم کرد.دومين اختلاف مسلمين در اصول دين و مسائل اعتقادي است که سبب پيدايش مکاتب مختلف کلامي گرديد که مهمترين آن ها اشاعره، معتزله، مرجئه و شيعه است. سومين اختلاف در احکام و فروغ دين است که در نتيجه آن مذاهب مختلف فقهي مانند شافعي، حنبلي، مالکي، حنفي و جعفري پديدار شد.
 رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

از موضوعات اساسى و مباحث حياتى نهج البلاغه - كه جملگى از مسائل اساسى جامعه انسانى محسوب مى گردد - مساله امامت و رهبرى است . على (ع) در سخنان و رهنمودهاى ارزنده خويش در نهج البلاغه به بيان ابعاد مختلف اين مساله پرداخته اند:اولا: ضرورت آن را در اجتماع بشرى مطرح فرموده اند؛ثانيا: در ارتباط با همين لزوم و ضرورت رهبرى، به امامت و پيشوايى صالح و حق، و نيز به رهبرى ناشايسته و ناحق پرداخته اند.
 امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

اين جمله ها هر چند نامى ولو به طور اشاره از اهل بيت برده نشده است، اما با توجه به جمله هاى مشابهى که در نهج البلاغه درباره اهل بيت آمده است، يقين پيدا مى شود که مقصود، ائمه اهل بيت مى باشند. از مجموع آنچه در اين گفتار از نهج البلاغه نقل کرديم معلوم شد که در نهج البلاغه علاوه بر مساله خلافت و زعامت امور مسلمين در مسائل سياسى، مساله امامت به مفهوم خاصى که شيعه تحت عنوان " حجت " قائل است عنوان شده و به نحو بليغ و رسائى بيان شده است.

پر بازدیدترین ها

 امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

اين جمله ها هر چند نامى ولو به طور اشاره از اهل بيت برده نشده است، اما با توجه به جمله هاى مشابهى که در نهج البلاغه درباره اهل بيت آمده است، يقين پيدا مى شود که مقصود، ائمه اهل بيت مى باشند. از مجموع آنچه در اين گفتار از نهج البلاغه نقل کرديم معلوم شد که در نهج البلاغه علاوه بر مساله خلافت و زعامت امور مسلمين در مسائل سياسى، مساله امامت به مفهوم خاصى که شيعه تحت عنوان " حجت " قائل است عنوان شده و به نحو بليغ و رسائى بيان شده است.
 امام شناسی در نهج البلاغه

امام شناسی در نهج البلاغه

از آن جمله امیرمؤمنان در خطبه ای می فرماید: «بدانیدآن کس ازما (حضرت مهدی علیه السلام ) که فتنه های آینده را دریابد، با چراغی روشنگر درآن گام می نهد و بر همان سیره و روش پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان علیهم السلام رفتار می کند تا گره ها را بگشاید. بردگان و ملت های اسیر را آزاد می سازد، جمعیت های گمراه و ستمگر را می پراکند و حق جویان پراکنده را متحد می سازد.
 دیدگاه نهج البلاغه درباره «حکومت و حکومت داری و رهبری »

دیدگاه نهج البلاغه درباره «حکومت و حکومت داری و رهبری »

کتاب شریف نهج البلاغه با 239 خطبه، 79 نامه و 472 حکمت و موعظه پس از قرآن مجید و در کنار احادیث شریف، کتاب دنیا و آخرت است؛ کتابی است که به شؤونات مختلف دنیوی و اخروی انسانها از جمله مبحث: «حکومت اسلامی، آیین زمامداری، رهبری، و ویژگی های حاکم اسلامی » نیک پرداخته است که امید است مجموعه مقالات این شماره برای علاقه مندان به این مبحث مهم، قابل توجه و سودمند باشد .
 مدرسان واقعی وحی از نگاه نهج البلاغه

مدرسان واقعی وحی از نگاه نهج البلاغه

درباره امیرالمومنین (علیه السلام) فرموده است «انا مدینة العلم و علی بابها؛ من شهر دانشم و علی در آن است.»جابربن حیان، پدر علم شیمی، در دانشگاه امام صادق(علیه السلام) دانش آموخت؛ حسن بصری، مؤسس مکتب کلامی اشاعره؛ واصل بن عطاء مؤسس مکتب کلامی معتزله؛ ابوحنیفه، بنیانگذار مکتب فقهی حنفی؛ مالک، بنیانگذار مکتب فقهی مالکی، از شاگردان دانشگاه جعفری بوده اند.
 نهج البلاغه بزرگ ترین سند ماندگاری امامت و ولایت ʂ)

نهج البلاغه بزرگ ترین سند ماندگاری امامت و ولایت (2)

هر یک از این دو امتیاز به تنهایی کافی است که به کلمات علی (ع) ارزش فراوان بدهد، ولی توأم شدن این دو با یکدیگر، یعنی این که سخنی در مسیرها و میدان های مختلف و احیاناً متضاد رفته و در عین حال کمال فصاحت و بلاغت را در همه ی آنها حفظ کرده باشد، سخن علی(ع) را قریب به حد اعجاز قرار داده است و به همین جهت سخن علی (ع) در حد وسط کلام مخلوق و کلام خالق قرار گرفته است
Powered by TayaCMS