دومين سالگرد 9 دي

دومين سالگرد 9 دي
 

حجت الاسلام پناهیان در دومین سالگرد 9 دی گفت:

مردم در جامعه ی امام زمان (عج)  بصیرت بالایی دارند

 

جمعه، نهم دی ماه، مصادف با حماسه ی 9 دی 88، اولين برنامه ی موسسهی فرهنگی "عهد آدینه" در تپه ي نورالشهداء (كلكچال) برگزار شد. این مراسم با محوریت مهدویت و امام زمان(عج) هر هفته، روزهای جمعه و با حضور علاقهمندان و خطیبان، به اجرا درخواهد آمد. در برنامهی نهم دی ماه، حجت الاسلام علیرضا پناهیان شرکت داشته و بعد از کوهپیمایی، در محل برگزاری مراسم مستقر شده و این حرکت را از ابعاد مختلف بررسی کردند.

حجت الاسلام پناهیان صحبت های خود را با بیان دلایل برگزاری این برنامه در کوه شروع کرد. وی گفت: «عده ای از افراد، وقتی کار خوبی انجام میدهند تصمیم میگیرند نسبت به خوب بودن آن کار اطمینان پیدا کنند. برای کسب اطمینان، با این ذهنیت که آیا این کار در سیره ی یکی از بزرگان دین بوده یا نه، به متون دینی یا به رفتار بزرگان مراجعه میکنند. ما تصمیم گرفتهایم جمعهها در فضای کوه حاضر شده و در این فضا دعای عهد را بخوانیم. برای اطمینان از درستی این کار به سیره ی علمای دین مراجعه میکنیم و زندگی حضرت آیت الله بهجت را معیار قرار میدهیم که ایشان به کوه میرفتند و آنجا دعا و مناجات میکردند. به این ترتیب، نگرش بسیاری از افراد نسبت به کوه و کوهپیمایی تغییر خواهد کرد. کوه، برای این افراد جنبه ی معنوی بیشتری پیدا میکند، چراکه این موضوع را مدنظر قرار میدهند که آیت الله بهجت به همین سادگی کاری را انجام نمی دهد. ایشان وقتی با آن درایت و عرفان برای مناجات به کوه میرفتند حتماً كوهنوردی و عبادت در كوه، کار ویژه ای است و ما هم انجام خواهیم داد.»

وی ادامه داد: «حال این سؤال مطرح میشود که چراعرفا و بزرگان دین ما برای انجام عبادت به کوه میرفتند؟ پاسخ این سؤال این است که بزرگِ همه ی عرفا و ائمه معصومین(ع) و بزرگ همه انبیاء الهی، پیامبر اکرم(ص) هستند و پیامبر اکرم عادتشان این بود که برای مناجات به کوه بروند. اگر موقعیت غار حراء را در نظر بگیرید، متوجه خواهید شد رفتن به آن مکان، یک کوهنوردی مفصلی است. آن بزرگوار، بعد از یک کوهنوردی سخت، گوشهای را غار خودشان قرار داده و به عبادت میپرداختند. برای کوه رفتن و عبادت کردن چه چیزی از سیره ی پيامبر اعظم بالاتر؟ بنا بر آنچه گفته شد در مقابل سؤالی که دیگران در خصوص انتخاب کوه برای عبادت میپرسند باید بگوییم پیامبر اکرم هم برای دعا و مناجات به کوه میرفتند. بیان همین مطلب کافیست.»

وی افزود: «پیامبر گرامی اسلام هر جا میرفت آن مکان مقدس میشد. طبیعی است که ما آن قدرت معنوی را نداریم هر جا برویم آن مکان مقدس شود گرچه محل عبادت مؤمنان، محل با قداست و پرنوری است ولی ما این قطعه از کوه را انتخاب کردیم که مزار شهداست و مزار شهدا هم بیشک جای مقدسی است و بر قداست این حرکتِ ما می افزاید. ضمن اینکه کوهنوردی فواید دیگری هم دارد.»

نهم دی ماه روز حماسه ملی

حجت الاسلام پناهیان درباره ی برپایی مراسم "دعای عهد" و ارتباط آن با حماسه ی 9 دی گفت: «آغاز این حرکت، در روز 9 دی قرار گرفته است و باید ادامه پیدا کند. نهم دی ماه یک روز پرحماسه است. در چنین روزی، یک حادثه ی عادی اتفاق نیافتاد. 2 سال پیش در چنین روزی، مردم با حضور در خیابانها و فریاد زدن در میان سایر مؤمنان، بسیاری از مخاطرات را از جامعه ی اسلامی برطرف کردند. دشمنان ما چنگ و دندان تیز کرده اند و برای قطعه قطعه کردن این مرز و بوم آمادهاند. کمترین کاری که انجام خواهند داد قتل و غارت و تجاوز است. دیگر اثری از ما باقی نخواهند گذاشت تا مبادا انقلاب دیگری صورت بگیرد. به اعتراف خودشان، همین انقلاب در جهان موجب شد مسیر تاریخ تغییر کند و این حرفی است که به نقل از خودشان است.»

وی افزود: «آنها اگر بتوانند از کوچکترین شکافی استفاده کنند مطمئن باشید حمله ور می شوند و چیزی از ما باقی نمی گذارند. اینها در 8 سال دفاع مقدس بی رحمانه ترین جنگ ها را انجام دادند که در تاریخ سابقه نداشت. از جمله آن که به شهرهای ما بمب شیمیایی زدند، هواپیمای مسافربری ما را نابود کردند و در جبهه ها به صورت گسترده از بمب های شیمیایی استفاده کردند. مطمئن باشید هیچ جنگی در تاریخ نبوده که تا این حد، بلوک شرق و غرب متحد باشند. در انتقال از فرانسه تا روسیه و مهمات امریکایی در اختیار دشمنان ما بود و بدون ذره ای رحم و شفقت از این ابزار استفاده کردند. نهم دی ماه 88، مردم با حضور سرشار از بصیرت و محبت به انقلاب، مشکلات بسیار بزرگی را برطرف کردند و زمینه ی تحمیل هزینه های بسیار بزرگی را از بین بردند.»

 

عدم حضور و غیرت مردم در صدر اسلام

حجت الاسلام پناهیان به صدر اسلام و مردم آن زمان اشاره کرد و گفت: «اگر کسانی که در مدینه بودند چنین حضور و غیرتی داشتند هیچ وقت کار اباعبدالله(ع) به گودی کربلا نمی کشید. حضرت زهرا به تنهایی قیام کردند. شب ها در خانه ها را میزدند ولی کسی نمی آمد. اگر به ناله های حضرت زهرا توجه می شد، علی بن ابی طالب 25 سال خانه نشین نمیشد. بیش از 100 نفر با علی بن ابی طالب قرار می گذاشتند اما فقط 4 نفر حاضر می شدند. اگر همان صد نفر حضور پیدا می کردند نبردهای صفین، نهروان و جمل رخ نمی داد. کربلا که دیگر اصلا و ابدا. بنابراین میتوان نتیجه گرفت این حضور به موقع چقدر هزینه ها را کاهش می دهد و چقدر مانع از بروز جنایت ها می شود.»

 

سیاستمداران، فتنه ی 88 را ایجاد کردند

حجت الاسلام پناهیان با اشاره به وظایف و مسئولیت سیاستمداران گفت: «مردم ما تحمل ندارند که سیاستمداران، همیشه هزینه برای مردم ایجاد کنند و مردم ما هم هزینه ها را پرداخت کنند. سیاستمداران ما از هر گروه و قشر و دسته ای که هستند اگر با رفتارشان، هزینه ای به این مردم تحمیل کرده یا امنیتی از مردم کم کنند این مردم آنها را برای ابد ذلیلانه نابود خواهند کرد و از بین خواهند برد. سیاستمداران اگر هرگونه امیدی به دشمنان ما بدهند باید بدانند که با قهر و غضب مردم ما روبه رو خواهند شد. فتنه ی88 را سیاستمداران ما ایجاد کردند. یک گروه سیاستمداران قدرت طلب و نادانی که فتنه را آغاز کردند و گروه دیگر، سیاستمداران نادانی که با سکوتشان، به آتش فتنه باد زدند و اجازه دادند این آتش شعله ورتر شود. این دو گروه چه هزینه ی سنگینی را به ملت تحمیل کردند و ملت آن را جبران کرد.»

وی ادامه داد: «انتخابات بعدی در پیش است. اگر سیاستمداران با شعارهای خود، با تفرقه های نابجا و با ایجاد تردیدهای خود، برای مردم هزینهای بتراشند جزای آن چیزی جز مرگ نیست و هیچ یک از شایستگی های آنها نباید دیده شود. مملکت ما دشمن زیاد دارد. این دشمنان منتظر کوچکترین فرصتی هستند تا فاتحه ی این انقلاب را بخوانند. امیدواریم سیاستمداران این پیام را از 9 دی دریافت کرده باشند. مردم ما با این حرکت نشان دادند که کسی برای آنها زنبیل نگذاشته و قرار نیست آنها همیشه سیاستمدار باشند. نمیخواهم حرمت سیاستمداران را بشکنم ولی سیاستمدارانی که هزینهای به مردم تحمیل میکنند یا به فکر قدرت طلبی و جاه طلبی خودشان هستند مستحق مرگند. به هر حال، سیاست ورزی آدابی دارد. گاهی یک سیاستمدار که در عرصه سیاست مشغول است یا مشتاق کسب قدرت است یک کلمه می گوید و باعث می شود دشمنان ما جشن و پایکوبی به راه بیاندازند.»

حجت الاسلام پناهیان با اشاره به حکومت امام زمان(عج) و نحوه ی برخورد ایشان با یاران خود گفت: «وقتی شعارهای دینی در جامعه پا بگیرد امکان پدید آمدن نفاق هم افزایش پیدا می کند. این در حالی است که وقتی ارزش های دینی در جامعه مستقر شود امکان به وجود آمدن نفاق هم افزایش پیدا می کند.از یک طرف نمی توان، ارزش ها را با خاک یکسان کنیم تا نفاق بوجود نیاید. از طرف دیگر اگر ارزش ها برقرار شود نفاق ایجاد می شود. پس با این حساب چاره چیست؟ در دعاها می خوانیم : "خدایا به واسطه ی ظهور حضرت، نفاق را در جامعه ذلیل کن." چگونه در جامعه ی امام زمان، نفاق ذلیل می شود؟ آیا حضرت از علم غیبشان استفاده می کنند؟ در حالی که ما میدانیم حضرت از روش های غیبی کمتر بهره می برند. پس چه اتفاقی می افتد که نفاق در زمان اوج حاکمیت ارزش ها، از بین می رود و زایل می شود؟ در جامعه امام زمان به کسانی که ادعای ایمان می کنند سختگیری می شود و سختگیری که امام با یاران خود دارند به اندازه سختگیری است که امام با دشمنان خود دارند تا جایی که در روایات داریم از یاران خودشان اعدام هم می کنند و به قتل می رسانند، یارانی که حضرت را کمک کرده بودند. نتیجه آن می شود هرکسی حتی به اندازه ی ذرهای نفاق داشته باشد جرأت نمیکند وارد تشکیلات امام زمان شود. در جامعه امام زمان نسبت به سیاستمداران باید بی رحمانه ترین برخوردها صورت بگیرد چون امام زمان هم با دو گروه بی رحم هستند: یکی دشمنان و یکی یاران خودشان كه بخواهند منافقانه عمل كنند.»

وی ادامه داد: «در جامعه پیامبر گرامی اسلام، وقتي ارزش ها حاکمیت پیدا کردند، نفاق هم بود. در جامعه امیرالمؤمنین هم همین طور، ولی در جامعه ی امام زمان(عج) دیگر این طور نخواهد بود. در اینجا این سؤال مطرح می شود چرا پیامبر در آن زمان این سختگیری ها را نمی کردند؟ و جواب آن این است که مردم آن زمان هوشیار نبودند. در زمان پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) مردم ظرفیت برخورد قاطع را نداشتند و اگر این دو عزیز در زمان های خود به یارانشان سخت می گرفتند همان 4 نفری که اطرافشان بودند هم میدان را خالی می کردند. در حالی که در زمان امام زمان، مردم نه تنها بصیرت دارند که ظرفیت برخورد قاطع حضرت را با یارانی که از راه به بیراه می روند هم دارند. لذا حضرت با یارانشان سخت برخورد می کنند. بنابراین دیگر کسی با نفاق و به طمع دنیا به حضرت(عج) نزدیک نمی شود. ما ثابت خواهیم کرد این بصیرت را داریم و سختگيرانه با آدم های منافق برخورد خواهیم کرد تا نفاق در بدنه اصلی سیاست پدید نیاید. ما منتظر ظهوریم. ما به کوه میآییم و در این مکان، دعای عهد می خوانیم و وقتی با امام زمان(عج) عهد میبندیم، در واقع با حکومت بی مدارای ایشان (نسبت به نفاق) عهد می بندیم، نه با حكومت پرمدارای پيامبر(ص) و اميرالمؤمنين(ع).»

وی آماده کردن مردم را از مسئولیت های خویش عنوان کرد و گفت: «بنده به عنوان یک طلبه، روز به روز غضب این مردم را نسبت به سیاستمداران مدعی افزایش خواهم داد تا حضرت بیاید، و مردم را آماده خواهم کرد تا با اهل قدرت بی تعارف برخورد کنند. اهل قدرت باید از مردم بترسند. میان مردم باید یک خشم مقدس ایجاد شودتا جامعه، منتظر ظهور حضرت شود.»

جدیدترین ها در این موضوع

 جامعیت و جاودانگى قرآن كریم در نهج البلاغه

جامعیت و جاودانگى قرآن كریم در نهج البلاغه

بسیارى از مخالفان قرآن كوشیده اند چنین شبهه افكنى كنند كه این كتاب آسمانى با دنیاى امروز كه عصر پیشرفت علوم و تكنولوژى است، متناسب نیست ؛ بلكه فقط اعجاز عصر پیامبر ختمى مرتبت صلى الله علیه وآله است و صرفا براى زمان ایشان شمولیت داشته است و اكنون همانند كتاب مقدس انجیل صرفا براى استفاده فردى قابلیت دارد.
  اجمال و تفصيل قرآن و نهج البلاغهʁ)

اجمال و تفصيل قرآن و نهج البلاغه(1)

واحدي كه مبدأ كثرت است و كم متصل و منفصل را به وسيلة آن تقسيم مي‌كنند و خلاصه آن يك كه بعدش دو، سه و چهار شمرده مي‌شود كه خداوند واحد به اين معني نيست زيرا اولاً: خدا يكي است كه ثاني و ثالث ندارد؛ ثانياً: از اوصاف اين معني قلت و كمي است يعني دو و سه و چهار بيشتر از آن است و خداوند موصوف به قلت نمي‌شود زيرا تمام اوصاف كماليه در ذات باري به نحو اتمّ و اكمل موجود است. علي (عليه السّلام)در عبارت اوّل و پنجم مذكور به اين معني اشاره فرموده و چنين وحدتي را از خداوند نفي نموده است.
 مشتركات قرآن و نهج البلاغهʄ)

مشتركات قرآن و نهج البلاغه(4)

خداوند در ذيل بسياري از آياتي كه نعمتهاي خود را شرح مي‌دهد، مي‌فرمايد:«إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ؛ (رعد/ 4) همانا در آنچه ذكر شد، نشانه‌ها و عبرتهايي براي گروه خردمندان است.»
 مشتركات قرآن و نهج البلاغهʃ)

مشتركات قرآن و نهج البلاغه(3)

مولي الموحّدين نيز در نهج البلاغه مي‌فرمايد: «بَعَثَ رُسُلَهُ بِما خَصَّهُمْ بِهِ مِنْ وَحْيِهِ وَ جَعَلَهُمْ حُجَّةً لَهُ عَلي خَلْقِهِ لِئَلّا تَجِبَ الْحُجَُّة لَهُمْ‌ بِتَر‌كِ الْإعْذارِ إِلَيْهِمْ؛‌(خطبة 144) خداوند پيغمبرانش را با اختصاص وحي، برانگيخت و ايشان را بر مخلوقش، حجّت گردانيد تا آنها را بر خدا دستاويزي و عذري نباشد.»
 اثرپذيري نهج البلاغه از قرآن كريم ʁ)

اثرپذيري نهج البلاغه از قرآن كريم (1)

قرآن، يگانه معجزة ماندگار بشريت است كه بر زبان انسان عالم كون و مكان جاري گشت و قلبها را متحول و مجذوب خود ساخت و اعتراف دوست و دشمن را به اعجاز خود واداشت. پس از كلام وحي، تنها كلامي كه توانست مافوق كلام خلق و مادون كلام خالق قرار گيرد، كلام علي (ع) بود؛ كلامي كه اعجاب بزرگ ترين اديبان را برانگيخت و آنان را از همانند آوري عاجز و ناتوان ساخت، و اين به علّت اثرپذيري آن از وحي بود. هدف ما از اين بحث، آشنايي اجمالي با برخي از جنبه هاي اين اثرپذيري در كلام علي (ع) است و اينكه كلام او داراي چه خصوصياتي است كه ما آن را متاثّر از وحي مي دانيم.

پر بازدیدترین ها

 بررسي‌ نظام‌ فاعلي‌ قرآن‌ در نهج‌البلاغه‌

بررسي‌ نظام‌ فاعلي‌ قرآن‌ در نهج‌البلاغه‌

بهترين‌ وجه‌ معقول‌ آفرينش‌ جهان‌، همانا تجلّي‌ است‌؛ كه‌ از ظريف‌ترين‌ تعبيرهاي‌ قرآني‌ و روايي‌ است‌، چنان‌كه‌ در آية‌ «فلما تجلي‌ ربه‌ للجبل‌ جعله‌ دكّا وخرّ موسي‌ صعقا» آمده‌ است‌. و در جريان‌ معاد هم‌، تلويحاً به‌ آن‌ اشاره‌ شده‌است‌؛ زيرا، خداوند در آية‌ «قل‌ اءنما علمها عند ربّي‌ لايُجَليها لوقتها الا هو»، تجلية‌ساعت‌ و قيامت‌ را به‌ خود اِسناد داده‌ است‌ و چون‌ در قيامت‌ كبرا و حشر اكبر،تمام‌ اشخاص‌ و اشيا به‌ عنوان‌ مبدأ قابلي‌ حضور و ظهور دارند نه‌ به‌ عنوان‌مبدأ فاعلي‌ ـ زيرا همة‌ آن‌ها، تحت‌ قهر حاكم‌اند ـ بنابراين‌، تنها عامل‌ تجلّي‌قيامت‌، ظهور خود خداوندِ متجلّي‌ خواهد بود.
 بررسي‌ نظام‌ داخلي‌ قرآن‌ در نهج‌البلاغه‌

بررسي‌ نظام‌ داخلي‌ قرآن‌ در نهج‌البلاغه‌

همين‌ معنا، درباره‌ قرآن‌ تدويني‌ ـنيزـ صادق‌ است‌. يعني‌ اگر كسي‌درباره‌ نظام‌ معرفتي‌ قرآن‌ ـ كه‌ جهان‌ علمي‌ است‌ ـ صحيح‌ بيانديشد و پرسش‌استواري‌ ارايه‌ كند، پاسخ‌ صائب‌ خود را از قرآن‌ كريم‌ دريافت‌ مي‌كند؛ ولي‌اگر كسي‌ در اين‌ باره‌ درست‌ فكر نكند، و سؤال‌ متقن‌ و مشخصي‌ را عرضه‌ندارد، اصلاً پاسخي‌ از قرآن‌ نمي‌شنود؛ و اگر در اثر خامي‌ و كژ راهه‌ رفتن‌،سؤال‌ ناصوابي‌ را مطرح‌ كند، پاسخ‌ غلطي‌ را بر قرآن‌ صائب‌ صامت‌ تحميل‌ مي‌كند.
 بررسي‌ نظام‌ غايي‌ قرآن‌، در نهج‌البلاغه‌

بررسي‌ نظام‌ غايي‌ قرآن‌، در نهج‌البلاغه‌

آن‌ فاعل‌ غيرمتناهي‌ هم‌،اوّل‌، و مبدأ فاعلي‌ بالذات‌ تمام‌ ماسوي‌ است‌؛ و هم‌، آخِر، و مبدأ غايي‌ بالذات‌همة‌ ماعدي‌. هدفمند بودن‌ نظام‌ هستي‌ ـ كه‌ قرآن‌ تكويني‌ است‌ ـ و نيز هدفدار بودن‌قرآن‌ حكيم‌ ـ كه‌ جهان‌ تدويني‌ است‌ ـ بر اساس‌ دو اسم‌ از اسماي‌ حسناي‌خداوند خواهد بود.
 مشتركات قرآن و نهج البلاغهʂ)

مشتركات قرآن و نهج البلاغه(2)

در نامه يي كه علي (علیه السلام) به قثم بن عباس بن عبدالمطلب حاكم مكه نوشته اند، مي فرمايد: «وَ لَنْ يَفُوزَ بِالْخَيْرِ اِلاّ عامِلُهُ وَ لا يُجْزي جَزاءَ الشَّرِّ اِلاّ فاعِلُهُ؛ (نامه 33) و هرگز به خير و نيكي نرسد مگر نيكوكار و هرگز كيفر بدي نبيند مگر بدكردار.»
 جامعیت و جاودانگى قرآن كریم در نهج البلاغه

جامعیت و جاودانگى قرآن كریم در نهج البلاغه

بسیارى از مخالفان قرآن كوشیده اند چنین شبهه افكنى كنند كه این كتاب آسمانى با دنیاى امروز كه عصر پیشرفت علوم و تكنولوژى است، متناسب نیست ؛ بلكه فقط اعجاز عصر پیامبر ختمى مرتبت صلى الله علیه وآله است و صرفا براى زمان ایشان شمولیت داشته است و اكنون همانند كتاب مقدس انجیل صرفا براى استفاده فردى قابلیت دارد.
Powered by TayaCMS