البدعة - بدعت

البدعة - بدعت میزان الحکمه ، جلد 1 ، صفحه 511 - 519

البدعة

بدعت

و لمزيد الاطّلاع راجع : بحار الأنوار : ٢ / ٢٦١ باب ٣٢ «البدعة و السنّة» . بحار الأنوار : ٢ / ٢٨٣ باب ٣٤ «البدع و الرأي» . بحار الأنوار : ٧٢ / ٢١٣ باب ١٠٩ «من استولى عليهم الشيطان من أصحاب البدع» . بحار الأنوار : ٧٢ / ٢١٦ باب ١١٠ «عقاب من أحدث دِينا ، أو أضلّ الناس» . كنز العمّال : ١ / ٢١٨ ، ٢٢١ ، ٣٨٧ «في البدع» . انظر : الإيمان : باب ٢٩٠ ، الشرك : باب ١٩٧٣ . الفتنة : باب ٣١٠٥ ، الكفر : باب ٣٤٣٩ .

٣٣١ - البِدعةُ

بدعت

١٧٣٣- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : شَرُّ الاُمورِ مُحْدَثاتُها ، ألاَ و كُلُّ بِدعةٍ ضلالةٌ، ألاَ و كلُّ ضَلالةٍ ففي النّارِ .[1] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدترين امور آن است كه بدعت باشد. بدانيد هر بدعتى گمراهى است. بدانيد كه هر گمراهى فرجامش آتش است.

١٧٣٤- عنه صلى الله عليه و آله : اتَّبِعوا و لا تَبْتَدِعوا ، فقد كُفِيتُمْ . [2]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : [از احكام اسلامى ]پيروى كنيد و بدعت مگذاريد ؛ زيرا آنچه شما را كفايت مى كند گفته شده است.

١٧٣٥- عنه صلى الله عليه و آله : إيّاكَ أنْ تَسُنَّ سُنّةَ بدعةٍ ؛ فإنَّ العبدَ إذا سَنَّ سُنّةً سيّئةً لَحِقَهُ وِزْرُها و وِزْرُ مَن عَمِلَ بها . [3]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مبادا سنّتى را بدعت گذارى؛ زيرا اگر بنده سنّت بدى را به وجود آورد گناه آن و گناه كسى كه به آن عمل كند به گردن اوست.

١٧٣٦- عنه صلى الله عليه و آله : ـ و قد سُئلَ عمَّن أحْدثَ حَدَثا أو آوى مُحْدِثا : ما هُو ؟ ـ : مَنِ ابْتَدَعَ بِدعةً في الإسلامِ ، أو مَثّلَ بغيرِ حَدٍّ ، أو مَنِ انْتَهبَ نُهْبَةً يرفعُ المسلِمونَ إلَيها أبْصارَهُم ، أو يَدفعُ عن صاحِبِ الحَدَثِ ، أو يَنصُرُهُ أو يُعينُهُ . [4]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ وقتى از ايشان سؤال شد: آنكه در دين چيزى نو پديد آورد يا چنين كسى را پناه دهد، كيست ؟ ـ فرمود : او كسى است كه در اسلام بدعتى بگذارد، يا بدون حد كسى را مُثله كند، يا دست به غارتى [چشم گير ]زند كه نگاههاى مسلمانان به سوى آن كشانده شود يا از بدعت گذار دفاع كند، يا او را يارى رساند، يا كمكش كند.

١٧٣٧- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ما اُحْدِثَتْ بِدعةٌ إلاّ تُرِكَ بها سُنّةٌ ، فاتّقوا البِدعَ و الْزَموا المَهْيَعَ ، إنّ عَوازِمَ الاُمورِ أفضَلُها ، و إنَّ مُحْدَثاتِها شِرارُها .[5] امام على عليه السلام : هيچ بدعتى نهاده نشد مگر آن كه بدان سبب سنّتى ترك شد. از بدعتها بپرهيزيد و راه روشن را در پيش گيريد، بهترين كارها [در دين] آن است كه خدا از تو به جدّ خواسته است و بدترين آنها آن است كه نو پديد و بى سابقه باشد.

١٧٣٨- عنه عليه السلام : ما هَدمَ الدِّينَ مثلُ البِدعِ . [6]امام على عليه السلام : چيزى مانند بدعتها دين را ويران نكرده است.

٣٣٢

-

أهلُ البِدَعِ

بدعت گذاران

١٧٣٩- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أهلُ البِدَعِ شَرُّ الخَلقِ و الخليقةِ . [7]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدعت گذاران، بدترين مردم و موجودات هستند.

١٧٤٠- عنه صلى الله عليه و آله ـ في قولهِ تعالى :    «إنّ الّذينَ فَرّقوا دينَهم و كانوا شِيَعا» [8]   ـ : هم أصحابُ البِدعِ و أصحابُ الأهواءِ ، ليسَ لَهُم تَوبةٌ ، أنا مِنهُم بَريءٌ و هُم مِنّي بُراءُ .[9] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در تفسير آيه «آنان كه دين خود را فرقه فرقه كردند و گروه گروه شدند» ـ فرمود : اينان همان بدعت گذاران و فرقه گرايانند. توبه آنان پذيرفته نيست. من از آنان بيزار هستم و آنان از من دور.

١٧٤١- عنه صلى الله عليه و آله : أهلُ البدعِ كِلابُ أهلِ النّارِ . [10]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدعت گذاران، سگهاى اهل دوزخ هستند.

٣٣٣

-

مَعنَى البِدعَةِ

معناى بدعت

١٧٤٢- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أمّا أهلُ البِدعةِ فالمُخالِفونَ لأمرِ اللّه ِ و لِكتابهِ و رسولِه ، العاملونَ بِرأيِهم و أهوائهِم و إنْ كَثُروا . [11]امام على عليه السلام : بدعت گذاران كسانى هستند كه با فرمان خدا و كتاب او و پيامبرش مخالفت مى ورزند و بر اساس رأى و گرايشهاى خود عمل مى كنند؛ هر چند شمارشان بسيار باشد.

١٧٤٣- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن دعـا النـاسَ إلى نفسِه و فيهِم مَن هُو أعلمُ مِنه فهُو مُبْتَدِعٌ ضالٌّ . [12]امام صادق عليه السلام : هر كه مردم را به خود فرا خواند، حال آن كه در ميان آنان داناتر و عالمتر از او هست، بدعتگذارى گمراه است.

 (انظر) عنوان ٧٣ «الجماعة» .

٣٣٤

-

الإعراضُ عَن صاحبِ البِدعَةِ

روى گرداندن از بدعت گذار

١٧٤٤- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذا رأيتُم صاحِبَ بِدعةٍ فاكْفَهِرّوا في وجهِهِ . [13]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه بدعتگذارى را ديديد، به او رو تُرش كنيد.

١٧٤٥- عنه صلى الله عليه و آله : مَن تَبَسّمَ في وجهِ مُبتَدِعٍ فقد أعانَ على هَدمِ دِينِهِ . [14]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس به روى بدعت گذار لبخند بزند، به نابود كردن دين خود كمك كرده است.

١٧٤٦- عنه صلى الله عليه و آله : مَن أرْعَبَ صاحِبَ بِدعةٍ مَلأَ اللّه ُ قلبَهُ أمْنا و إيمانا .[15] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس بدعتگذارى را مرعوب سازد خداوند قلب او را از آرامش و ايمان بياكَنَد.

١٧٤٧- عنه صلى الله عليه و آله : مَن أعرَضَ عن صاحِبِ بِدعةٍ ، بُغْضا لَهُ ، مَلأ اللّه ُ قلبَهُ أمْنا و إيمانا . [16]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس به نفرت و دشمنى از بدعت گذار روى گرداند، خداوند دل او را از آرامش و ايمان لبريز مى سازد.

١٧٤٨- عنه صلى الله عليه و آله : مَن أعرَضَ عن صاحِبِ بِدعةٍ ، بُغْضا لَهُ ، مَلأ اللّه ُ قلبَهُ يقينا و رِضا . [17]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه از سر بغض و دشمنى با بدعت گذار، از او روى گرداند، خداوند دل او را از يقين و خشنودى آكنده مى سازد.

١٧٤٩- عنه صلى الله عليه و آله : مَن أتى ذا بِدعةٍ فوَقّرَهُ فقد سَعى في هَدمِ الإسلامِ . [18]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس نزد بدعتگذارى برود و او را احترام كند، در نابودى اسلام كوشيده است.

١٧٥٠- عنه صلى الله عليه و آله : إذا رأيتُم أهلَ الرِّيَبِ و البِدعِ من بَعدي فأظْهِروا البَراءةَ مِنهُم ، و أكْثِروا مِن سَبِّهِم ، و القَولِ فيهِم و الوَقِيعةِ ، و ناهِبُوهُم كَي لا يَطْمَعوا في الفسادِ في الإسلامِ ، و تَحْذرَهُم النّاسُ و لا يَتَعلّموا مِن بِدَعِهِم ، يَكتُبِ اللّه ُ لكُم بذلكَ الحَسَناتِ ، و تُرفَعْ لكُم بها الدّرَجاتُ في الآخِرَةِ . [19]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه شكّاكان و بدعت گذارانِ پس از من را ديديد، از آنان بيزارى نشان دهيد و تا مى توانيد به ايشان دشنام دهيد و بد بگوييد و بر آنان بتازيد، تا از تباه كردن اسلام نااميد شوند، و مردم از آنان بر حذر باشند و از بدعتهاى آنان چيزى نياموزند، بدين سان خداوند در عوض آن براى شما ثوابها مى نويسد و به خاطر اين كار درجات شما را در آخرت رفعت مى بخشد.

 

٣٣٥

-

المُبتَدِعُ وَ العِبادَةُ

بدعت گذار و عبادت

١٧٥١- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن عمِلَ في بِدعةٍ خَلاّهُ الشّيطانُ و العِبادةَ، و ألْقى عليهِ الخُشوعَ و البُكاءَ [20]. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس به بدعتى عمل كند، شيطان او را با عبادت تنها مى گذارد و حالت خشوع و گريه بر او مى افكند.

١٧٥٢- عنه صلى الله عليه و آله : إذا تَمَّ فُجورُ العبدِ ملَكَ عينَيهِ فبكى مِنهُما متى شاءَ .[21]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه گناهكارى بنده به اوج رسد، اختياردار چشمان خود مى گردد و هر گاه بخواهد از آنها اشك مى گيرد.

١٧٥٣- عنه صلى الله عليه و آله : بُكاءُ المؤمنِ مِن قلبِهِ ، و بُكاءُ المنافقِ مِن هامَتِهِ . [22]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گريه مؤمن از دل است و گريه منافق از سَرَش.

١٧٥٤- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اُقْسِمُ باللّه ِ لَسَمِعتُ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يقولُ : إنَّ الشَّيطانَ إذا حَملَ قوما علَى الفَواحِشِ مِثلِ الزِّنا و شُربِ الخَمرِ و الرِّبا و ما أشبهَ ذلكَ مِن الخَنى و المَأثَمِ حَبَّبَ إلَيهِمُ العِبادةَ الشّديدةَ و الخُشوعَ و الرُّكوعَ و الخُضوعَ و السُّجودَ ، ثُمّ حَمَلهُم على وَلايةِ الأئمَّةِ الّذينَ يَدْعونَ إلَى النّارِ . [23]امام على عليه السلام : سوگند به خدا كه شنيدم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد: هرگاه شيطان مردمى را به ارتكاب زشتيهايى همچون زنا، ميگسارى، ربا خوارى و پليديها و گناهانى اينچنين، وا دارد، عبادتِ شديد و خشوع و ركوع و خضوع و سجود را محبوب آنان مى گرداند و سپس ايشان را به ولايت و پيروى از پيشوايانى وادار مى كند كه به دوزخ فرا مى خوانند.

(انظر) الخشوع : باب ١٠٢٦ . الغرور : باب ٢٩٩٩ . الصدق : باب ٢١٦٣ .

٣٣٦

-

بُطلانُ عملِ المُبتَدِعِ

بطلان عمل بدعت گذار

١٧٥٥- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ تعالى لا يَقبَلُ لصاحِبِ بِدعةٍ صَوما و لا صَلاةً و لا صَدَقةً و لا حَجّا و لا عُمرةً و لا جِهادا و لا صَرْفا و لا عَدْلاً . [24]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند از بدعت گذار نه روزه اى مى پذيرد، نه نمازى، نه صدقه اى ، نه زكاتى، نه حجّى، نه عمره اى، نه جهادى، نه توبه اى و نه فديه اى.

١٧٥٦- عنه صلى الله عليه و آله : عَملٌ قليلٌ في سُنّةٍ خيرٌ مِن عملٍ كثيرٍ في بِدعةٍ . [25]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : عمل اندك مطابق با سنّت، بهتر است از عمل بسيار كه با بدعت همراه باشد.

١٧٥٧- عنه صلى الله عليه و آله : لا يُقبَلُ قَولٌ إلاّ بعملٍ ، و لا يُقبلُ قَولٌ و لا عملٌ إلاّ بنِيّةٍ ، و لا يُقبلُ قَولٌ و عملٌ و نِيّةٌ إلاّ بإصابَةِ السُّنّةِ .[26] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ گفتارى جز با كردار پذيرفته نمى شود، و هيچ گفتار و كردارى جز با نيّت پذيرفته نمى شود و هيچ گفتار و كردار و نيّتى پذيرفته نمى شود جز آنكه مطابق با سنّت باشد.

(انظر) العبادة : باب ٢٤٦١ .

٣٣٧

-

توبةُ صاحِبِ البِدعَةِ

توبه بدعت گذار

١٧٥٨- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أبَى اللّه ُ لصاحِبِ البدعةِ بالتّوبةِ . [27]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند توبه بدعت گذار را نمى پذيرد.

 (انظر) بحار الأنوار : ٧٢ / ٢١٦ باب ١١٠ . الإجارة : باب ١٢ .

٣٣٨

-

ما يَجِبُ عَلَى العالِمِ عِندَ ظُهورِ البِدَعِ

وظيفه علما به هنگام پديد آمدن بدعتها

١٧٥٩- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذا ظَهَرتِ البِدعُ في اُمّتي فلْيُظهِرِ العالِمُ علمَهُ ، فمَن لَم يَفعلْ فعَلَيهِ لَعنةُ اللّه ِ . [28]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه بدعتها در ميان امّتم پديدار شوند بر عالِم است كه علم خود را آشكار سازد. هر كس چنين نكند، لعنت خدا بر او باد.

١٧٦٠- عنه صلى الله عليه و آله : إذا ظَهَرتِ البِدعُ و لَعَنَ آخِرُ هذهِ الاُمّةِ أوّلَها ، فمَن كانَ عندَهُ عِلمٌ فَلْيَنْشُرْهُ ، فإنَّ كاتِمَ العِلمِ يَومَئذٍ كَكاتِمِ ما أنْزلَ اللّه ُ على محمّدٍ . [29]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه بدعتها پديدار شوند و پسينيان اين امت، پيشينيان آن را لعن و نفرين كنند، هر كس دانشى دارد، بايد آن را منتشر سازد، كه هر كس در آن روز دانش خود را پنهان دارد، همچون كسى است كه آنچه را خدا بر محمّد نازل كرده، كتمان كرده باشد.

١٧٦١- وسائل الشيعة عن يُونسَ بنِ عبدِ الرّحمنِ : رَوَينا عنِ الصّادقِينَ عليهم السلام أ نّهُم قالوا : إذا ظَهَرتِ البِدعُ فعلَى العالِمِ أن يُظهِرَ عِلمَهُ ، فإنْ لَم يَفعلْ سُلِبَ نورَ الإيمانِ . [30]وسائل الشيعة ـ به نقل از يونس بن عبد الرحمان ـ : از امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام براى ما روايت شده است كه فرموده اند: هرگاه بدعتها سر بردارند، عالِم بايد علم و دانش خود را آشكار سازد و اگر چنين نكند، نور ايمان از او سلب مى شود.

(انظر) وسائل الشيعة : ١١ / ٥١٠ باب ٤٠ . التقيّة : باب ٤١١٧ . الإمامة : باب ١٧٣ .

پی‌نوشت‌ها

الأمالي للمفيد : ١٨٨ / ١٤ ..[1]

 كنز العمّال : ١١١٢ ..[2]

بحار الأنوار : ٧٧ / ١٠٤ / ١ ..[3]

بحار الأنوار : ٢ / ٢٩٩ / ٢٧ . .[4]

نهج البلاغة : الخطبة ١٤٥ ..[5]

بحار الأنوار : ٧٨ / ٩٢ / ٩٨ ..[6]

كنز العمّال : ١٠٩٥ ، ١١٢٦ ..[7]

الأنعام : ١٥٩ ..[8]

كنز العمّال : ٢٩٨٦ ..[9]

كنز العمّال : ١١٢٥ ..[10]

كنز العمّال : ٤٤٢١٦ ..[11]

تحف العقول : ٣٧٥ ..[12]

كنز العمّال : ١٦٧٦ ..[13]

بحار الأنوار : ٤٧ / ٢١٧ / ٤ ..[14]

كنز العمّال : ٥٥٩٨ . .[15]

كنز العمّال : ٥٥٩٩ ..[16]

تنبيه الخواطر : ٢ / ١١٦ ..[17]

بحار الأنوار : ٧٢ / ٢٦٥ / ١ ..[18]

تنبيه الخواطر : ٢ / ١٦٢ ..[19]

بحار الأنوار : ٧٢ / ٢١٦ / ٨ ..[20]

كنز العمّال : ٨٤٧ ..[21]

.. كنز العمّال : ٨٥٠ [22]

بحار الأنوار : ٧٧ / ٢٧٢ / ١ ..[23]

كنز العمّال : ١١١٥ ..[24]

الأمالي للطوسي : ٣٨٥ / ٨٣٨ ..[25]

الأمالي للطوسي : ٣٨٦ / ٨٣٩ ..[26]

بحار الأنوار : ٧٢ / ٢١٦ / ٨ ..[27]

الكافي : ١ / ٥٤ / ٢ ..[28]

.كنز العمّال : ٩٠٣ .[29]

وسائل الشيعة : ١١ / ٥١١ / ٩ ..[30]

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

 اشاره حضرت علی(ع) به معلق بودن زمین در فضا

اشاره حضرت علی(ع) به معلق بودن زمین در فضا

امام على عليه السلام : [خداوند] زمين را ايجاد كرد و آن را نگه داشت، بى آن كه وى را مشغول سازد. و آن را بر جايى بدون قرار استوار كرد و بى هيچ پايه اى بر پايش داشت و بى هيچ ستونى برافراشتش و آن را از كجى و انحراف نگاه داشت و از افتادن و شكافتن آن جلوگيرى كرد .
 نحوه تشکیل جو زمین از دیدگاه مولا علی (ع) در نهج البلاغه

نحوه تشکیل جو زمین از دیدگاه مولا علی (ع) در نهج البلاغه

و آبهای ساکن را به مواج سرکش برگردانید تا آنجا که آبها روی هم قرار گرفتند و چون قله های بلند کوهها بالا آمدند امواج تند کف های برآمده از آبها را در هوای باز و فضای گسترده بالا بردند تا جایی که از آن هفت آسمان پدید آمد.آسمان پایین را چون موج مهار شده و آسمان بالا را مانند سقف استوار قرار داد.
 انسان شناسی

انسان شناسی

آنگاه از روحی که آفرید در آن دمید تا به صورت انسانی زنده درآمد، دارای نیروی اندیشه، که وی را به تلاش اندازد، و دارای افکاری که در دیگر موجودات، تصرّف نماید. به انسان اعضاء و جوار حی بخشید، که در خدمت او باشند، و ابزاری عطا فرمود، که آنها را در زندگی بکار گیرد،
 علي(عليه السّلام) و انسان شناسي قرآني

علي(عليه السّلام) و انسان شناسي قرآني

طرفداران اين انديشه از گذشته اي دور با روش ها و متدهاي گوناگون در پي شناخت نهاد آدمي هستند. آنها گاه از گزاره هاي ديني مدد مي گيرند و گاه تجربه، عقل و عرفان را به ياري مي طلبند. گروهي از ايشان انسان را ذاتاً خوب معرفي مي کنند و عده اي ذات انسان را بد و شرور نشان مي دهند و بعضي انسان را هم خوب و هم بد مي خوانند.
 انسان شناسی از منظر نهج البلاغه

انسان شناسی از منظر نهج البلاغه

نهج البلاغه یک شاهکار ادبی در تعلیمات اسلامی است که در آن توجه به عزّت و کرامت انسان و سلامت عقل و روان از اهمیت بسزایی برخوردار است. سخنان حکمت آمیز این کتاب که با عقل و اندیشه آدمی سروکار دارند حقایق بسیار متعالی و معانی بسیار ژرفی را در مورد شناخت خدا، انسان، و جهان با فصاحت و بلاغت تمام بیان می کنند و آگاهی های ارزشمندی را در هریک از این زمینه ها ارائه می دهند. خطابه ها احساسات راکد انسان را در جهت ستیز با فساد و تباهی و بی عدالتی بر میانگیزند، و موعظه ها انسان را از خواب غفلت بیدار و خطراتی را که می توانند دل و روان آدمی را ضعیف و بیمار کنند یادآور می شوند.

پر بازدیدترین ها

 اشاره حضرت علی(ع) به معلق بودن زمین در فضا

اشاره حضرت علی(ع) به معلق بودن زمین در فضا

امام على عليه السلام : [خداوند] زمين را ايجاد كرد و آن را نگه داشت، بى آن كه وى را مشغول سازد. و آن را بر جايى بدون قرار استوار كرد و بى هيچ پايه اى بر پايش داشت و بى هيچ ستونى برافراشتش و آن را از كجى و انحراف نگاه داشت و از افتادن و شكافتن آن جلوگيرى كرد .
 انسان شناسی

انسان شناسی

آنگاه از روحی که آفرید در آن دمید تا به صورت انسانی زنده درآمد، دارای نیروی اندیشه، که وی را به تلاش اندازد، و دارای افکاری که در دیگر موجودات، تصرّف نماید. به انسان اعضاء و جوار حی بخشید، که در خدمت او باشند، و ابزاری عطا فرمود، که آنها را در زندگی بکار گیرد،
 انسان شناسی از منظر نهج البلاغه

انسان شناسی از منظر نهج البلاغه

نهج البلاغه یک شاهکار ادبی در تعلیمات اسلامی است که در آن توجه به عزّت و کرامت انسان و سلامت عقل و روان از اهمیت بسزایی برخوردار است. سخنان حکمت آمیز این کتاب که با عقل و اندیشه آدمی سروکار دارند حقایق بسیار متعالی و معانی بسیار ژرفی را در مورد شناخت خدا، انسان، و جهان با فصاحت و بلاغت تمام بیان می کنند و آگاهی های ارزشمندی را در هریک از این زمینه ها ارائه می دهند. خطابه ها احساسات راکد انسان را در جهت ستیز با فساد و تباهی و بی عدالتی بر میانگیزند، و موعظه ها انسان را از خواب غفلت بیدار و خطراتی را که می توانند دل و روان آدمی را ضعیف و بیمار کنند یادآور می شوند.
 علي(عليه السّلام) و انسان شناسي قرآني

علي(عليه السّلام) و انسان شناسي قرآني

طرفداران اين انديشه از گذشته اي دور با روش ها و متدهاي گوناگون در پي شناخت نهاد آدمي هستند. آنها گاه از گزاره هاي ديني مدد مي گيرند و گاه تجربه، عقل و عرفان را به ياري مي طلبند. گروهي از ايشان انسان را ذاتاً خوب معرفي مي کنند و عده اي ذات انسان را بد و شرور نشان مي دهند و بعضي انسان را هم خوب و هم بد مي خوانند.
 مباني فكري، انساني و اجتماعي در نهج البلاغه

مباني فكري، انساني و اجتماعي در نهج البلاغه

به عكس در جوامعي كه انسجام و هستي آنها را بايد پيوند دروني، بدون ارتباط با مبداء و مركز خارجي، تامين و تضمين كند، اولويت با نظام است . تازه آن نظام است كه جا و مكان و موقعيت فرد و جمع را در چهارچوب خود و در قلمرو خود مشخص مي كند . نظام حاكم بر فرد و جمع است و كيفيت و نوع حاكميت نظام بر فرد و بر جمع است كه سرنوشت مساله سابق الذكر، يعني اصالت فرد يا اصالت جمع را مشخص مي كند .
Powered by TayaCMS