معادلات خدایی زیاد شدن رزق دنیا!

معادلات خدایی زیاد شدن رزق دنیا!

    اطعام دادن

    رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: الرِّزقُ أسرَعُ إلى‏ مَن يُطعِمُ الطَّعامَ، مِن السِّكِّينِ في السَّنامِ.[1]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: روزى كسى كه اطعام مى‏كند، سريعتر از فرو رفتن كارد در كوهان شتر، به سويش مى‏آيد.

    زیادی روزی

    عنه صلى الله عليه و آله‏- لمّا قيلَ لَهُ: احِبُّ أن يُوَسَّعَ عَلَيَّ في الرِّزقِ؟-: دُمْ على الطَّهارَةِ يُوَسَّعْ علَيكَ في الرِّزقِ.[2]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‏- آنگاه كه به ايشان عرض شد: دوست دارم روزى‏ام گسترش يابد- فرمود: پيوسته در حال طهارت باش، روزى‏ات گسترش مى‏يابد.

    صدقه

    عنه صلى الله عليه و آله‏- أكثِرُوا مِن الصَّدَقَةِ تُرزَقُوا.[3]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: زياد صدقه بدهيد، تا روزى داده شويد.

    زیادی روزی

    الإمامُ عليٌّ عليه السلام: استَنزِلُوا الرِّزقَ بالصَّدقَةِ.[4]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‏- آنگاه كه به ايشان عرض شد: دوست دارم روزى‏ام گسترش يابد- فرمود: پيوسته در حال طهارت باش، روزى‏ات گسترش مى‏يابد.

    کمک مالی

    الإمامُ عليٌّ عليه السلام: مُواساةُ الأخِ في اللَّهِ عزّوجلّ تَزِيدُ في الرِّزقِ.[5]

    امام على عليه السلام: كمك مالى كردن به برادر دينى، روزى را زياد مى‏كند.

    امانتداری

    : الإمامُ عليٌّ عليه السلام استِعمالُ الأمانَةِ يَزِيدُ في‏ الرِّزقِ.[6]

    امام على عليه السلام: امانتدارى، روزى را مى ‏افزايد.

    نیت خوب

    : الإمامُ عليٌّ عليه السلام مَن حَسُنَتْ نِيّتُهُ، زِيدَ في رِزقِهِ.[7]

    امام على عليه السلام: هر كه خوش نيّت باشد، روزى‏اش زياد شود.

    اخلاق خوب

    : الإمامُ عليٌّ عليه السلام في سَعَةِ الأخلاقِ كُنُوزُ الأرزاقِ.[8]

    امام على عليه السلام: گنجهاى روزى، در اخلاقِ خوش نهفته است.

    سختگیری

    : الإمامُ عليٌّ عليه السلام العُسرُ يُفسِدُ الأخلاقَ، التَّسَهُّلُ يُدِرُّ الأرزاقَ.[9]

    امام على عليه السلام: سختگيرى، اخلاق را تباه مى‏كند. آسانگيرى [بر اهل و عيال و در معاملات‏] روزى‏ها را سرازير مى‏كند.

    دعا کردن

    الإمامُ الباقرُ عليه السلام: علَيكَ بالدعاءِ لإخوانِكَ بظَهْرِ الغَيبِ فإنّهُ يَهِيلُ الرِّزقَ.[10]

    امام باقر عليه السلام: پشت سر برادرانت دعا كن، كه اين كار روزى را [به طرف تو] سرازير مى‏كند.

    زکات

    الإمامُ الباقرُ عليه السلام: الزَّكاةُ تَزِيدُ في الرِّزقِ.[11]

    امام باقر عليه السلام: زكات دادن، روزى را مى‏افزايد.

    خانواده

    الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: مَن حَسَّنَ بِرَّهُ أهلَ بَيتِهِ زِيدَ في رِزقِهِ.[11]

    امام صادق عليه السلام: هركه با خانواده خود نيكوكار باشد، روزى‏اش زياد شود.

منابع:

  1. بحار الأنوار: 74/ 362/ 17..
  2. كنز العمّال: 44154.
  3. بحار الأنوار: 77/ 176/ 10.
  4. . نهج البلاغة: الحكمة 137.
  5. بحار الأنوار: 74/ 395/ 22.
  6. بحار الأنوار: 75/ 172/ 8.
  7. بحار الأنوار: 103/ 21/ 18.
  8. بحار الأنوار: 77/ 287/ 1.
  9. بحار الأنوار: 76/ 60/ 14.
  10. بحار الأنوار: 76/ 60/ 14.
  11. بحار الأنوار: 96/ 14/ 27.
  12. بحار الأنوار: 69/ 408/ 117.
  13. 1

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

  پیشگفتار

پیشگفتار

هر چند معاد، موضوع اصلى اين كتاب را تشكيل نمى دهد، ولى از لابه لاى آن مى توان به خوبى و روشنى ابعاد گوناگون آن را دريافت . از اين رو نگارنده بر آن شده است كه در اين باره تحقيقى به عمل آورد كه نتيجه اين تحقيق و بررسى چيزى است كه در برابر خوانندگان قرار گرفته ، و به نام معاد در نهج البلاغه تقديم مى گردد.
 معاد در نهج البلاغه

معاد در نهج البلاغه

يکى از برنامه‏ هاى مهمى که تمامى پيامبران الهى پس از خداپرستى، مردم را به آن توجه مى دادند، اعتقاد به معاد بوده است؛ زيرا در سايه اعتقاد به معاد است که هدف از آفرينش تحقق مى يابد و اعمال و رفتار انسان ارزش و معنا پيدا مى کند. از اين رو ما مسلمانان معتقديم که خداوند بارى تعالى در روز قيامت، همه انسان‏ها را دوباره زنده خواهد کرد تا در پيشگاه او، به حساب اعمال و رفتارشان رسيدگى شود.
 مبدأ و معاد در نهج البلاغه ، با نگاه تطبیقی به معنویت‌های کاذب

مبدأ و معاد در نهج البلاغه ، با نگاه تطبیقی به معنویت‌های کاذب

مبدأ و معاد یعنی اعتقاد خدا به منزله سرآغاز آفرینش و معاد یعنی اعتقاد به سرانجام انسان و عالم. مبدأ و معاد مجموعه اعتقادهای انسان را در بر می گیرد. از بدو پیدایش اسلام، پیشوایان دین، راه و رسم ارتباط با خدا را در زندگی فردی و اجتماعی انسان بیان نموده و بر سرانجام زندگی و اعمال انسان تاکید ورزیده اند. در مقابل گروه های متعدد معنویت گرا نگاهی متفاوت به این مسأله را بیان داشته اند برخی منکر مبدأ و معاد گشته اند و برخی تفسیری غلط از آن، بیان نموده اند.
 بهشت چگونه مكانى است؟

بهشت چگونه مكانى است؟

پس اگر با ديده دل به آنچه از بهشت براى تو وصف شده است نگاهت را بدوزى، جان تو از آنچه از دنيا، همچون شهوت ها و خوشى ها و زيورها و منظره هاى دل انگيز و زيباى آن كه براى تو آفريده شده است بيزارى جسته و با انديشيدن در صداى برگ هاى درختانى كه در اثر وزش نسيم پديد مى آيد و ريشه هاى آن درختان در درون تپه هايى از مشك بر ساحل جوى هاى بهشت پنهان گرديده است، و نيز با انديشيدن در خوشه هاى مرواريد، و شاخه هاى تر و تازه آن، و ظاهر شدن آن ميوه ها به صورت هاى گوناگون، در پوست شكوفه هاى آن درختان، جان تو حيران و سرگردان و از خود بيخود مى گردد.
 معاد در نهج البلاغه

معاد در نهج البلاغه

اين درس را به بحث مرگ و رستاخيز اختصاص داده ايم كه از پايه هاى اصلى ايمان و عمل است. امام علیه السلام در اين خطبه "خطبه 109" مطالب مختلفى را بيان كرده كه، بخشى از آن را كه درباره ى مرگ و قيامت است برايتان انتخاب كرده ايم در آغاز وضع انسانها به هنگام مرگ را مجسم مى كند مى گويد: 'وضعى كه به هنگام مرگ براى آنان پيش مى آيد وصف ناشدنى است'. "فغير موصوف ما نزل بهم".

پر بازدیدترین ها

 معاد در نهج البلاغه

معاد در نهج البلاغه

اين درس را به بحث مرگ و رستاخيز اختصاص داده ايم كه از پايه هاى اصلى ايمان و عمل است. امام علیه السلام در اين خطبه "خطبه 109" مطالب مختلفى را بيان كرده كه، بخشى از آن را كه درباره ى مرگ و قيامت است برايتان انتخاب كرده ايم در آغاز وضع انسانها به هنگام مرگ را مجسم مى كند مى گويد: 'وضعى كه به هنگام مرگ براى آنان پيش مى آيد وصف ناشدنى است'. "فغير موصوف ما نزل بهم".
  پیشگفتار

پیشگفتار

هر چند معاد، موضوع اصلى اين كتاب را تشكيل نمى دهد، ولى از لابه لاى آن مى توان به خوبى و روشنى ابعاد گوناگون آن را دريافت . از اين رو نگارنده بر آن شده است كه در اين باره تحقيقى به عمل آورد كه نتيجه اين تحقيق و بررسى چيزى است كه در برابر خوانندگان قرار گرفته ، و به نام معاد در نهج البلاغه تقديم مى گردد.
 بهشت چگونه مكانى است؟

بهشت چگونه مكانى است؟

پس اگر با ديده دل به آنچه از بهشت براى تو وصف شده است نگاهت را بدوزى، جان تو از آنچه از دنيا، همچون شهوت ها و خوشى ها و زيورها و منظره هاى دل انگيز و زيباى آن كه براى تو آفريده شده است بيزارى جسته و با انديشيدن در صداى برگ هاى درختانى كه در اثر وزش نسيم پديد مى آيد و ريشه هاى آن درختان در درون تپه هايى از مشك بر ساحل جوى هاى بهشت پنهان گرديده است، و نيز با انديشيدن در خوشه هاى مرواريد، و شاخه هاى تر و تازه آن، و ظاهر شدن آن ميوه ها به صورت هاى گوناگون، در پوست شكوفه هاى آن درختان، جان تو حيران و سرگردان و از خود بيخود مى گردد.
 مبدأ و معاد در نهج البلاغه ، با نگاه تطبیقی به معنویت‌های کاذب

مبدأ و معاد در نهج البلاغه ، با نگاه تطبیقی به معنویت‌های کاذب

مبدأ و معاد یعنی اعتقاد خدا به منزله سرآغاز آفرینش و معاد یعنی اعتقاد به سرانجام انسان و عالم. مبدأ و معاد مجموعه اعتقادهای انسان را در بر می گیرد. از بدو پیدایش اسلام، پیشوایان دین، راه و رسم ارتباط با خدا را در زندگی فردی و اجتماعی انسان بیان نموده و بر سرانجام زندگی و اعمال انسان تاکید ورزیده اند. در مقابل گروه های متعدد معنویت گرا نگاهی متفاوت به این مسأله را بیان داشته اند برخی منکر مبدأ و معاد گشته اند و برخی تفسیری غلط از آن، بیان نموده اند.
 معاد در نهج البلاغه

معاد در نهج البلاغه

يکى از برنامه‏ هاى مهمى که تمامى پيامبران الهى پس از خداپرستى، مردم را به آن توجه مى دادند، اعتقاد به معاد بوده است؛ زيرا در سايه اعتقاد به معاد است که هدف از آفرينش تحقق مى يابد و اعمال و رفتار انسان ارزش و معنا پيدا مى کند. از اين رو ما مسلمانان معتقديم که خداوند بارى تعالى در روز قيامت، همه انسان‏ها را دوباره زنده خواهد کرد تا در پيشگاه او، به حساب اعمال و رفتارشان رسيدگى شود.
Powered by TayaCMS