خصوصیات بهترین و با سلیقه‌ترین میزبان

خصوصیات بهترین و با سلیقه‌ترین میزبان

در مهمانى و مهماندارى، مهمان و میزبان وظایفى نسبت‏ به یكدیگر دارند كه ‏باید آنها را مراعات كنند. بعضى از این وظایف براى راحتى حال مهمان و میزبان‏ است و بعضى به خاطر زیاد شدن ثواب مهماندارى و مهمانى رفتن است.

دین مقدس اسلام سفارش مۆكد به مهماندارى و مهمان‏نوازى كرده‏ و وظایفى را معین كرده است كه ائمه اطهار (علیهم السلام) این وظایف را بیان كرده‏اند. ما مى‏توانیم با عمل كردن به آنها به ثواب‏هاى بسیار زیادى برسیم و به این وسیله دنیا و آخرت خود را آباد كنیم.

میزبان

اما وظایفى كه مخصوص میزبان و مهماندار است، عبارتند از:

به كار نگرفتن مهمان

امام جعفر صادق‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: یكى از وظایف میزبان این است كه‏مهمان را به كار نگیرد. به كار گرفتن مهمان جفا و ظلم در حق او است.

روزى براى حضرت امام رضا (علیه السلام) مهمان رسید. حضرت نزد او نشست و بعد از شام تا نیمه شب با او صحبت كرد و صحبت‏هاى او را شنید. در این هنگام چراغى كه در آن‏جا روشن بود، خراب شد و نزدیك بودخاموش شود. مهمان دستش را دراز كرد تا آن را درست كند. امام رضا (علیه السلام) او را نهى كرد و نگذاشت مهمان این كار را بكند و خود چراغ را درست كرد و فرمود: ما قومى نیستیم كه مهمانمان را به كار گیریم و از او كار بكشیم. به همین خاطر نگذاشتم تو چراغ را درست كنى.

در جایى كه امام (‏علیه السلام) راضى نمى‏شود مهمانش حتى براى تعمیر كردن‏ یك چراغ به زحمت‏ بیفتد و خودش این كار را مى‏كند، ما هم كه شیعه‏ آن حضرت هستیم، باید به دستور آن بزرگوار عمل كرده و مهمانانمان رابه كار نگیریم.

غذا خوردن با مهمان

یكى از وظایف اخلاقى میزبان این است كه همراه مهمانانش غذا بخورد و از غذا دست نكشد تا همه مهمان‏ها سیر شوند و كنار بكشند، زیرا ممكن‏است‏ بعضى از مهمان‏ها كمرو باشند و در صورت غذا نخوردن صاحبخانه، آنان هم غذا نخورند و یا هنوز سیر نشده، دست از غذا خوردن بكشند.

حضرت على‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: هر كس سفره احسانى بچیند و مردم را به ‏مهمانى دعوت كند و نظرش فخر فروشى و نشان دادن شكوهمندى خود باشد خداوند او را در روز قیامت‏ با روى سیاه در محشر مى‏آورد

امام صادق (‏علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى مهمانى براى رسول ‏خدا (صلى الله علیه وآله) مى‏رسید، همراه او غذا میل مى‏كرد و دست از غذا نمى‏كشید تا مهمان سیر مى‏شد و كنار مى‏كشید.

غذا را هر چه زودتر براى مهمان آماده كند

مهمان وقتى از راه مى‏رسد، مخصوصا اگر مسافر باشد، غالبا خسته و گرسنه است. هم نیاز به غذا دارد و هم استراحت. لذا باید هر چه زودتر غذاى او را آماده كنند تا بتواند استراحت كند. براى این كار لازم نیست غذاى‏ مفصل درست كنند، بلكه هر غذایى كه آماده و دم دست‏ باشد، براى او فراهم‏ آورند.

یكى از روش‏هاى بسیار پسندیده حضرت ابراهیم خلیل (‏علیه السلام) همین بود كه‏ غذاى مهمان را خیلى زود آماده و نزد او حاضر مى‏كرد، بدون این‏كه تكلفى‏ به خرج داده و خود را به زحمت ‏بیندازد؛ مانند روزى كه ملائكه عذاب ‏قوم لوط‏ (علیه السلام) به منزل او وارد شدند. حضرت ابراهیم‏ (علیه السلام) فكر كرد آنها انسان‏ هستند. لذا خیلى زود گوساله‏اى را كه دم دست داشت ذبح و بریان كرد و نزد آنها آورد. بعدا فهمید آنان ملائكه هستند و غذا نمى‏خورند.

نباید از مهمان پرسید غذا خورده است ‏یا نه

یكى دیگر از وظایف میزبان این است كه بدون این‏ كه از مهمان سۆالى كند، هر غذایى را كه در خانه داشت، براى او بیاورد تا میل كند و اگر غذا نخورد، آن را بردارد، چون بعضى از مهمان‏ها كمرو هستند، و اگر از آنها پرسیده شود غذا خورده‏اند یا نه، مى‏گویند: آرى، در حالى كه ممكن است‏ بسیار هم گرسنه‏ باشند.

اگر مهمان، اخلاق به‏ خصوصى دارد و یا در او عیبى هست كه اگر كسى آن‏ عیب را به رخش بكشد، ناراحت مى‏شود، میزبان نباید كوچک‏ترین اشاره‏اى ‏به آن بكند؛ حتى اگر مهمان مۆمن نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت كرد، چون مهمانى دادن به‏ خاطر دیندارى افراد نیست؛ هر چند اولویت در مهمانى با كسانى است كه متقى و مۆمن باشند

امام صادق‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى برادر مۆمنت ‏به خانه‏ات آمد، از او مپرس‏ چیزى خورده یا نه. هرچه حاضر دارى، نزد او بیاور، كه جواد و جوانمرد كسى است كه هر چه دارد، حاضر سازد.

یارى كردن مهمان به هنگام آمدن

استقبال از مهمان و خوشامدگویى به او یكى از رسوم پسندیده است و نوعى امر به معروف است، كه مهمان‏ نیز تشویق شود با دیگران همین رفتار را داشته باشد و دیگران را به مهمانى‏ دعوت كند.

هنگامى كه مهمان مى‏خواهد مهمانى را ترك كند، میزبان خود راخوشحال نشان ندهد، اما زاد و راحله راه را براى مهمان فراهم آورد و از سوغاتى‏هاى محل براى او بخرد و او را براى دفعات بعد نیز به مهمانى دعوت‏ كند و خود نیز به دیدن و مهمانى او برود.

امام جعفر صادق (‏علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى براى شما مهمانى رسید، در هنگام‏ ورود، او را در پیاده كردن زاد و توشه‏اش كمک كنید و وقتى خواست‏ برگردد،به او كمک نكنید، چون این كار از پستى انسان است و زاد و توشه‏اش را آماده كنید كه نوعى سخاوت است.

خوب است میزبان مهمان را تا در منزل بدرقه كند و ضمن خداحافظى، از توفیق میزبان بودن اظهار خوشحالى كند و آرزو كند مهمان دوباره به منزل ‏آنها بیاید تا صمیمیت آنها زیادتر شود.

رسول ‏خدا (صلى الله علیه وآله) مى‏فرماید: یكى از حقوق مهمان بر میزبان این است كه ‏همراه او برود، تا از منزل خارج گردد.

مهمان

آماده كردن غذاى مورد علاقه مهمان

یكى از اخلاق نیكوى میزبان این است كه از مهمان بپرسد غذاى مورد علاقه‏اش چیست. اگر توانست، برایش تهیه نماید و در غیر این صورت از او عذرخواهى كند.

پرسش از مهمان این حسن را دارد كه اگر غذایى براى او ضرر دارد و یا دكتر او را از خوردن آن منع كرده است؛ تهیه نگردد و در عوض غذایى كه باب‏ میل مهمان است‏ یا براى او ضرر ندارد، آماده شود.

پیامبر گرامى اسلام‏ (صلى الله علیه و آله) مى‏فرماید: كسى كه غذاى مورد علاقه برادر دینى‏اش را فراهم كند، مورد آمرزش خدا است و خدا او را مسرور مى‏نماید.

آمادگى دایم براى پذیرایى از مهمان

كسى كه فامیل و دوستان زیادى دارد، یا شخصى است كه مشهور به ‏بخشندگى و مهماندوستى است و هر آن احتمال دارد براى او مهمان بیاید، حتى‏ المقدور باید آماده پذیرایى باشد، تا اگر مهمانى بدون دعوت قبلى و سر زده وارد شد، براى پذیرایى از او در مشقت نیفتد و یا مهمان گرسنه نماند.

آمادگى براى پذیرایى یكى از نشانه‏هاى جود و سخاوت است. فقط افراد سخاوتمند هستند كه همیشه براى پذیرایى از مهمان آماده‏اند و از مهمان‏ ناخوانده ناراحت نمى‏شوند.

طعنه نزدن به مهمان

اگر مهمان، اخلاق به‏ خصوصى دارد و یا در او عیبى هست كه اگر كسى آن‏ عیب را به رخش بكشد، ناراحت مى‏شود، میزبان نباید كوچک‏ترین اشاره‏اى ‏به آن بكند؛ حتى اگر مهمان مۆمن نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت كرد، چون مهمانى دادن به‏ خاطر دیندارى افراد نیست؛ هر چند اولویت در مهمانى با كسانى است كه متقى و مۆمن باشند.

یكى دیگر از وظایف میزبان این است كه بدون این‏كه از مهمان سۆالى كند، هر غذایى را كه در خانه داشت، براى او بیاورد تا میل كند و اگر غذا نخورد،آن را بردارد، چون بعضى از مهمان‏ها كمرو هستند، و اگر از آنها پرسیده شود غذا خورده‏اند یا نه، مى‏گویند: آرى، در حالى كه ممكن است‏ بسیار هم گرسنه‏ باشند

نگاه كردن به دهان مهمان در حین غذا خوردن، اشاره كردن به چگونه ‏غذا خوردن و زدن حرف‏هاى ركیك از جمله اخلاق زشتى است كه بعضى از میزبان‏ها دارند و مهمان خود را به این وسیله ناراحت مى‏كنند.

مهمانى دادن براى فخر فروشى نباشد

حضرت على‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: هر كس سفره احسانى بچیند و مردم را به ‏مهمانى دعوت كند و نظرش فخر فروشى و نشان دادن شكوهمندى خود باشد خداوند او را در روز قیامت‏ با روى سیاه در محشر مى‏آورد.

پیامبر گرامى اسلام‏ (صلى الله علیه وآله) مى‏فرماید: هر كس به‏خاطر ریا و خودنمایى‏ مهمانى بدهد، خداوند فرداى قیامت از صدید جهنم به او مى‏خوراند و آن غذا در درونش آتش مى‏شود تا زمانى كه قیامت تمام شود.

و سرانجام از جمله وظایف میزبان این است كه:

  • درباره مطالبى كه مهمان ‏دوست دارد، صحبت كند.
  • قبل از مهمان نخوابد.
  • در حضور آنها از كمبودها و مشكلات زندگى صحبت نكند.
  • در بین سخنان او حرف نزند.
  • اگر صحبت‏هاى مهمان باب میلش نبود، خود را ناراحت نشان ندهد.
  • در حضور او به خانواده خود خشم نگیرد.
  • خود را خوشحال و مسرور نشان دهد.
  • هنگام رفتن او خود را غمگین و ناراحت نشان دهد.

فرآوری: زینب مجلسی راد

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

http://www.tebyan.net

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

نبوت در نهج البلاغه

نبوت در نهج البلاغه

همچنين در هدف اين پيام بحث مى كنيم، آيا هدف در اين حادثه چه بود: رفاه زندگى مادي، برداشتن فاصله طبقاتي، بالا بردن سطح انديشمندى و هوشمندي، مخالفت با قدرتها، با توجه به قدرتها؟، اينها سوالهائى ست كه براى شناختن آن حادثه، حادثه اى كه بى گمان يك واقعيت اجتماعى به حساب مى آيد، لازم است و پاسخ به اين سوالها روشنگر آن حادثه خواهد بود.
 ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغهʂ)

ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه(2)

حضرت در خطبه اى ديگر اين نكته را متذكر مى شوند كه پيامبراكرم صلوات الله عليه در زماني ظهور نمودند كه هيچ پيامبر ديگرى حضور نداشته است." أرسله على حين فترة من الرسل، و طول هجعة من الأمم، و انتفاض من المبرم... ذلك القرآن فاستنطقوه."؛ خداوند پيامبر(ص) را هنگامى فرستاد كه پيامبران حضور نداشتند، و امت ها در خواب غفلت بودند، و رشته هاى دوستى و انسانيت از هم گسسته بود.
 نبوت شناسی

نبوت شناسی

پزشك امت رسول الله صلى الله عليه و آله طبيب دوار بطبه، قدا حكم مراهمه، و اءحمى مواسمع، يضع ذلك حيث الحاحة اليه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پزشكى است سيار كه با طب خويش ‍ همواره به گردش مى پردازد و مرهم ها را به خوبى آماده ساخته و به هنگام نياز آنها را به كار مى برد.
No image

ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه(1)

پس از قرن ها تحقيق و بررسى درباره مسائل ديني، هنوز پرده از اسرار بسيارى از آنها برداشته نشده است، كه از جمله آنها اسرار نهفته نبوت و بعثت است، اگرچه از ظواهر آيات قرآن مى توان استفاده كرد كه بعثت پيامبران الهي، به ويژه پيامبراسلام صلى الله عليه و آله داراى اهدافى مى باشد. با توجه به آيات الهى به برخى از اهداف بعثت انبياء اشاره مى نمائيم.
 بعثت از ديدگاه اميرالمؤمنين علیه السلام

بعثت از ديدگاه اميرالمؤمنين علیه السلام

آنان را در بهترين وديعتگاه به امانت نهاد و در شريف ترين قرارگاه جاي داد. آنان را از اصلاب كريم به رحم هايي پاكيزه منتقل گردانيد. هرگاه يكي از آنان از جهان رخت برمي بست ديگري براي اقامة دين خدا جاي او را مي گرفت. تا كرامت نبوت از سوي خداوند پاك نصيب محمد(ص) گرديد. او را از برترين معادن و عزيزترين سرزمين ها بيرون آورد؛ از درختي كه پيامبرانش را از آن برآورده، و امينان وحي خود را از آن گلچين كرده بود.

پر بازدیدترین ها

 جلوه هایی از حقیقت وجودی پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در قرآن و نهج البلاغه

جلوه هایی از حقیقت وجودی پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) در قرآن و نهج البلاغه

ستایش پیامبر اعظم را به اوج رسانده ، ویژگیهای آن حضرت را پی درپی بیان می کند . ازجمله درآیات ۴۵ و ۴۶ سوره احزاب می فرماید :« یا ایها النبی انا ارسلناک شاهدا" و مبشرا" و نذیرا" و داعیا" الی الله باذنه و سراجا" منیرا" » ؛ «ای پیامبر ، ما تو را فرستادیم تا شاهد و مژده دهنده و بیم دهنده باشی و مردم را به فرمان خدا به سوی او بخوانی و چراغی تابناک باشی .»
 ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغهʂ)

ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه(2)

حضرت در خطبه اى ديگر اين نكته را متذكر مى شوند كه پيامبراكرم صلوات الله عليه در زماني ظهور نمودند كه هيچ پيامبر ديگرى حضور نداشته است." أرسله على حين فترة من الرسل، و طول هجعة من الأمم، و انتفاض من المبرم... ذلك القرآن فاستنطقوه."؛ خداوند پيامبر(ص) را هنگامى فرستاد كه پيامبران حضور نداشتند، و امت ها در خواب غفلت بودند، و رشته هاى دوستى و انسانيت از هم گسسته بود.
No image

ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه(1)

پس از قرن ها تحقيق و بررسى درباره مسائل ديني، هنوز پرده از اسرار بسيارى از آنها برداشته نشده است، كه از جمله آنها اسرار نهفته نبوت و بعثت است، اگرچه از ظواهر آيات قرآن مى توان استفاده كرد كه بعثت پيامبران الهي، به ويژه پيامبراسلام صلى الله عليه و آله داراى اهدافى مى باشد. با توجه به آيات الهى به برخى از اهداف بعثت انبياء اشاره مى نمائيم.
 پيامبرى و پيشوايى

پيامبرى و پيشوايى

انسان به طور فطرى عاشق کمال مطلق است و خداوند از نوع انسان پیمانى فطرى گرفته است که جز او را نپرستند، اما عوامل مختلفى چون: استکبار، خودخواهى، حرص، تعلق هاى پست و وابستگى ها بر این فطرت سایه مى افکنند و آدمى مصداق کمال را اشتباه مى گیرد و به پیمان فطرت خود وفا نمى کند. پیامبران در رسالت خود مردمان را به وفاى به پیمان فطرى و رو کردن به کمال مطلق حقیقى فرا مى خوانند.
 فلسفه بعثت نبوي با تأكيد بر نهج‌البلاغه

فلسفه بعثت نبوي با تأكيد بر نهج‌البلاغه

از آنجا كه اميرالمومنين عليه‌السلام از حدود 10 سالگي تا پايان عمر پيامبر صلي‌الله عليه و آله در تمام صحنه‌ها با آن حضرت بوده لذا خود را در شناخت و شناساندن پيامبر بر ديگران مقدم مي‌داند. چنانكه در اين زمينه مي‌فرمايد: «بار خدايا، من اولين كسي هستم كه دعوت پيامبر را شنيدم و پاسخ مثبت دادم و در نماز رسول خدا كسي بر من پيشي نگرفته است
Powered by TayaCMS