وَ مِنْ دُعاء لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
اللَّهُمَّ اِنَّكَ آنَسُ الاْنِسينَ لاَِوْلِيائِكَ، وَ اَحْضَرُهُمْ بِالْكِفايَةِ
لِلْمُتَوَكِّلينَ عَلَيْكَ، تُشاهِدُهُمْ فى سَرائِرِهِمْ، وَ تَطَّلِعُ عَلَيْهِمْ فى
ضَمائِرِهِمْ، وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصائِرِهِمْ. فَاَسْرارُهُمْ لَكَ مَكْشُوفَةٌ،
وَ قُلُوبُهُمْ اِلَيْكَ مَلْهُوفَةٌ. اِنْ اَوْحَشَتْهُمُ الْغُرْبَةُ آنَسَهُمْ ذِكْرُكَ،
وَ اِنْ صُبَّتْ عَلَيْهِمُ الْمَصائِبُ لَجَأُوا اِلَى الاِْسْتِجارَةِ بِكَ، عِلْماً بِاَنَّ
اَزِمَّةَ الاُْمُورِ بِيَدِكَ، وَ مَصادِرَها عَنْ قَضائِكَ.
اللَّهُمَّ اِنْ فَهِهْتُ عَنْ مَسْاَلَتى، اَوْ عَمِهْتُ عَنْ طَلِبَتى، فَدُلَّنى عَلى
مَصالِحى، وَ خُذْ بِقَلْبى اِلى مَراشِدى، فَلَيْسَ ذلِكَ بِنُكْر مِنْ هِداياتِكَ،
وَ لابِبِدْع مِنْ كِفاياتِكَ. اللَّهُمَّ احْمِلْنى عَلى عَفْوِكَ، وَ لاتَحْمِلْنى عَلى عَدْلِكَ.
***
ترجمه:
بار خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى، و براى كفايتِ مهمّ آنان كه بر تو
اعتماد نمايند از همه حاضرترى، آنان را در باطنشان مشاهده مى كنى، و به نهانهايشان
آگاهى، و اندازه بيناييشان را مى دانى. بنا بر اين رازهايشان نزد تو معلوم است،
و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود،
و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام
همه امور به دست تو، و سرچشمه تمام كارها در كف با كفايت فرمان توست.
الهى! اگر از بيان مسألتم عاجزم، يا از اينكه چه بخواهم سرگردانم، پس به آنچه مصلحت من
است راهنمايم باش! و عنان دلم را به سوى آنچه خير من است بگردان، كه اين برنامه ها از هدايتها
و كفايتهاى تو بيگانه و عجيب نيست. بار خدايا! با عفوت با من معامله كن نــه بـا عدالـتـت.
نهج البلاغه، فرازی از خطبه 218