خصوصیات بهترین و با سلیقه‌ترین میزبان

خصوصیات بهترین و با سلیقه‌ترین میزبان

در مهمانى و مهماندارى، مهمان و میزبان وظایفى نسبت‏ به یكدیگر دارند كه ‏باید آنها را مراعات كنند. بعضى از این وظایف براى راحتى حال مهمان و میزبان‏ است و بعضى به خاطر زیاد شدن ثواب مهماندارى و مهمانى رفتن است.

دین مقدس اسلام سفارش مۆكد به مهماندارى و مهمان‏نوازى كرده‏ و وظایفى را معین كرده است كه ائمه اطهار (علیهم السلام) این وظایف را بیان كرده‏اند. ما مى‏توانیم با عمل كردن به آنها به ثواب‏هاى بسیار زیادى برسیم و به این وسیله دنیا و آخرت خود را آباد كنیم.

میزبان

اما وظایفى كه مخصوص میزبان و مهماندار است، عبارتند از:

به كار نگرفتن مهمان

امام جعفر صادق‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: یكى از وظایف میزبان این است كه‏مهمان را به كار نگیرد. به كار گرفتن مهمان جفا و ظلم در حق او است.

روزى براى حضرت امام رضا (علیه السلام) مهمان رسید. حضرت نزد او نشست و بعد از شام تا نیمه شب با او صحبت كرد و صحبت‏هاى او را شنید. در این هنگام چراغى كه در آن‏جا روشن بود، خراب شد و نزدیك بودخاموش شود. مهمان دستش را دراز كرد تا آن را درست كند. امام رضا (علیه السلام) او را نهى كرد و نگذاشت مهمان این كار را بكند و خود چراغ را درست كرد و فرمود: ما قومى نیستیم كه مهمانمان را به كار گیریم و از او كار بكشیم. به همین خاطر نگذاشتم تو چراغ را درست كنى.

در جایى كه امام (‏علیه السلام) راضى نمى‏شود مهمانش حتى براى تعمیر كردن‏ یك چراغ به زحمت‏ بیفتد و خودش این كار را مى‏كند، ما هم كه شیعه‏ آن حضرت هستیم، باید به دستور آن بزرگوار عمل كرده و مهمانانمان رابه كار نگیریم.

غذا خوردن با مهمان

یكى از وظایف اخلاقى میزبان این است كه همراه مهمانانش غذا بخورد و از غذا دست نكشد تا همه مهمان‏ها سیر شوند و كنار بكشند، زیرا ممكن‏است‏ بعضى از مهمان‏ها كمرو باشند و در صورت غذا نخوردن صاحبخانه، آنان هم غذا نخورند و یا هنوز سیر نشده، دست از غذا خوردن بكشند.

حضرت على‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: هر كس سفره احسانى بچیند و مردم را به ‏مهمانى دعوت كند و نظرش فخر فروشى و نشان دادن شكوهمندى خود باشد خداوند او را در روز قیامت‏ با روى سیاه در محشر مى‏آورد

امام صادق (‏علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى مهمانى براى رسول ‏خدا (صلى الله علیه وآله) مى‏رسید، همراه او غذا میل مى‏كرد و دست از غذا نمى‏كشید تا مهمان سیر مى‏شد و كنار مى‏كشید.

غذا را هر چه زودتر براى مهمان آماده كند

مهمان وقتى از راه مى‏رسد، مخصوصا اگر مسافر باشد، غالبا خسته و گرسنه است. هم نیاز به غذا دارد و هم استراحت. لذا باید هر چه زودتر غذاى او را آماده كنند تا بتواند استراحت كند. براى این كار لازم نیست غذاى‏ مفصل درست كنند، بلكه هر غذایى كه آماده و دم دست‏ باشد، براى او فراهم‏ آورند.

یكى از روش‏هاى بسیار پسندیده حضرت ابراهیم خلیل (‏علیه السلام) همین بود كه‏ غذاى مهمان را خیلى زود آماده و نزد او حاضر مى‏كرد، بدون این‏كه تكلفى‏ به خرج داده و خود را به زحمت ‏بیندازد؛ مانند روزى كه ملائكه عذاب ‏قوم لوط‏ (علیه السلام) به منزل او وارد شدند. حضرت ابراهیم‏ (علیه السلام) فكر كرد آنها انسان‏ هستند. لذا خیلى زود گوساله‏اى را كه دم دست داشت ذبح و بریان كرد و نزد آنها آورد. بعدا فهمید آنان ملائكه هستند و غذا نمى‏خورند.

نباید از مهمان پرسید غذا خورده است ‏یا نه

یكى دیگر از وظایف میزبان این است كه بدون این‏ كه از مهمان سۆالى كند، هر غذایى را كه در خانه داشت، براى او بیاورد تا میل كند و اگر غذا نخورد، آن را بردارد، چون بعضى از مهمان‏ها كمرو هستند، و اگر از آنها پرسیده شود غذا خورده‏اند یا نه، مى‏گویند: آرى، در حالى كه ممكن است‏ بسیار هم گرسنه‏ باشند.

اگر مهمان، اخلاق به‏ خصوصى دارد و یا در او عیبى هست كه اگر كسى آن‏ عیب را به رخش بكشد، ناراحت مى‏شود، میزبان نباید كوچک‏ترین اشاره‏اى ‏به آن بكند؛ حتى اگر مهمان مۆمن نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت كرد، چون مهمانى دادن به‏ خاطر دیندارى افراد نیست؛ هر چند اولویت در مهمانى با كسانى است كه متقى و مۆمن باشند

امام صادق‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى برادر مۆمنت ‏به خانه‏ات آمد، از او مپرس‏ چیزى خورده یا نه. هرچه حاضر دارى، نزد او بیاور، كه جواد و جوانمرد كسى است كه هر چه دارد، حاضر سازد.

یارى كردن مهمان به هنگام آمدن

استقبال از مهمان و خوشامدگویى به او یكى از رسوم پسندیده است و نوعى امر به معروف است، كه مهمان‏ نیز تشویق شود با دیگران همین رفتار را داشته باشد و دیگران را به مهمانى‏ دعوت كند.

هنگامى كه مهمان مى‏خواهد مهمانى را ترك كند، میزبان خود راخوشحال نشان ندهد، اما زاد و راحله راه را براى مهمان فراهم آورد و از سوغاتى‏هاى محل براى او بخرد و او را براى دفعات بعد نیز به مهمانى دعوت‏ كند و خود نیز به دیدن و مهمانى او برود.

امام جعفر صادق (‏علیه السلام) مى‏فرماید: وقتى براى شما مهمانى رسید، در هنگام‏ ورود، او را در پیاده كردن زاد و توشه‏اش كمک كنید و وقتى خواست‏ برگردد،به او كمک نكنید، چون این كار از پستى انسان است و زاد و توشه‏اش را آماده كنید كه نوعى سخاوت است.

خوب است میزبان مهمان را تا در منزل بدرقه كند و ضمن خداحافظى، از توفیق میزبان بودن اظهار خوشحالى كند و آرزو كند مهمان دوباره به منزل ‏آنها بیاید تا صمیمیت آنها زیادتر شود.

رسول ‏خدا (صلى الله علیه وآله) مى‏فرماید: یكى از حقوق مهمان بر میزبان این است كه ‏همراه او برود، تا از منزل خارج گردد.

مهمان

آماده كردن غذاى مورد علاقه مهمان

یكى از اخلاق نیكوى میزبان این است كه از مهمان بپرسد غذاى مورد علاقه‏اش چیست. اگر توانست، برایش تهیه نماید و در غیر این صورت از او عذرخواهى كند.

پرسش از مهمان این حسن را دارد كه اگر غذایى براى او ضرر دارد و یا دكتر او را از خوردن آن منع كرده است؛ تهیه نگردد و در عوض غذایى كه باب‏ میل مهمان است‏ یا براى او ضرر ندارد، آماده شود.

پیامبر گرامى اسلام‏ (صلى الله علیه و آله) مى‏فرماید: كسى كه غذاى مورد علاقه برادر دینى‏اش را فراهم كند، مورد آمرزش خدا است و خدا او را مسرور مى‏نماید.

آمادگى دایم براى پذیرایى از مهمان

كسى كه فامیل و دوستان زیادى دارد، یا شخصى است كه مشهور به ‏بخشندگى و مهماندوستى است و هر آن احتمال دارد براى او مهمان بیاید، حتى‏ المقدور باید آماده پذیرایى باشد، تا اگر مهمانى بدون دعوت قبلى و سر زده وارد شد، براى پذیرایى از او در مشقت نیفتد و یا مهمان گرسنه نماند.

آمادگى براى پذیرایى یكى از نشانه‏هاى جود و سخاوت است. فقط افراد سخاوتمند هستند كه همیشه براى پذیرایى از مهمان آماده‏اند و از مهمان‏ ناخوانده ناراحت نمى‏شوند.

طعنه نزدن به مهمان

اگر مهمان، اخلاق به‏ خصوصى دارد و یا در او عیبى هست كه اگر كسى آن‏ عیب را به رخش بكشد، ناراحت مى‏شود، میزبان نباید كوچک‏ترین اشاره‏اى ‏به آن بكند؛ حتى اگر مهمان مۆمن نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت كرد، چون مهمانى دادن به‏ خاطر دیندارى افراد نیست؛ هر چند اولویت در مهمانى با كسانى است كه متقى و مۆمن باشند.

یكى دیگر از وظایف میزبان این است كه بدون این‏كه از مهمان سۆالى كند، هر غذایى را كه در خانه داشت، براى او بیاورد تا میل كند و اگر غذا نخورد،آن را بردارد، چون بعضى از مهمان‏ها كمرو هستند، و اگر از آنها پرسیده شود غذا خورده‏اند یا نه، مى‏گویند: آرى، در حالى كه ممكن است‏ بسیار هم گرسنه‏ باشند

نگاه كردن به دهان مهمان در حین غذا خوردن، اشاره كردن به چگونه ‏غذا خوردن و زدن حرف‏هاى ركیك از جمله اخلاق زشتى است كه بعضى از میزبان‏ها دارند و مهمان خود را به این وسیله ناراحت مى‏كنند.

مهمانى دادن براى فخر فروشى نباشد

حضرت على‏ (علیه السلام) مى‏فرماید: هر كس سفره احسانى بچیند و مردم را به ‏مهمانى دعوت كند و نظرش فخر فروشى و نشان دادن شكوهمندى خود باشد خداوند او را در روز قیامت‏ با روى سیاه در محشر مى‏آورد.

پیامبر گرامى اسلام‏ (صلى الله علیه وآله) مى‏فرماید: هر كس به‏خاطر ریا و خودنمایى‏ مهمانى بدهد، خداوند فرداى قیامت از صدید جهنم به او مى‏خوراند و آن غذا در درونش آتش مى‏شود تا زمانى كه قیامت تمام شود.

و سرانجام از جمله وظایف میزبان این است كه:

  • درباره مطالبى كه مهمان ‏دوست دارد، صحبت كند.
  • قبل از مهمان نخوابد.
  • در حضور آنها از كمبودها و مشكلات زندگى صحبت نكند.
  • در بین سخنان او حرف نزند.
  • اگر صحبت‏هاى مهمان باب میلش نبود، خود را ناراحت نشان ندهد.
  • در حضور او به خانواده خود خشم نگیرد.
  • خود را خوشحال و مسرور نشان دهد.
  • هنگام رفتن او خود را غمگین و ناراحت نشان دهد.

فرآوری: زینب مجلسی راد

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

http://www.tebyan.net

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

سهيم بودن نسلهاي آينده در اعمال گذشتگان

سهيم بودن نسلهاي آينده در اعمال گذشتگان

تمام مؤمنان امروز، و آنها که در رحم مادرانند و هنوز متولّد نشده اند يا کسانى که قرنها بعد از اين از صلب پدران در رحم مادران منتقل و سپس متولّد و بزرگ مى شوند، در ميدان جنگ «جمل» حضور داشته اند! چرا که اين يک مبارزه شخصى بر سر قدرت نبود، بلکه پيکار صفوف طرفداران حق در برابر باطل بود و اين دو صف همچون رگه هاى آب شيرين و شور تا «نفخ صور» جريان دارد و مؤمنان راستين در هر زمان و مکان در مسير جريان حق و در برابر جريان باطل به مبارزه مى خيزند و همه در نتايج مبارزات يکديگر و افتخارات و برکات و پاداشهاى آن سهيم اند.
No image

اطلاعات عمومی (1)

حضرت علی(علیه السلام)در مورد مسلمان واقعی می‌فرماید: مسلمان واقعی كسی است كه مسلمانان از زبان و دستش در امان باشند مگر آن جا كه حق اقتضا كند. و آزار رساندن به هیچ مسلمانی جز در مواردی كه موجبی( به حكم خدا) داشته باشد روا نیست.
بهترین ترجمه های نهج البلاغه کدامند؟

بهترین ترجمه های نهج البلاغه کدامند؟

گاهی در بعضی مجالس دینی و مذهبی پاره ای از کلمات این کتاب را خوانده و معنی می کردم. شنوندگان به شگفت آمده و می گفتند: اگر علما و رجال دینی ترجمه فرمایشات امام علی(ع) در کتاب نهج البلاغه را به طوری که در خور فهم فارسی زبانان باشد نوشته بودند، همه از آن بهره مند می شدند ولی افسوس که از ترجمه و شرح هایی که در دسترس است، چنا نکه باید استفاده نمی شد. بنابراین بر نگارنده واجب شد که دست از کار بردارم و این کتاب جلیل را به زبان فارسی سلیس و روان ترجمه کنم.
كتابي معتبرتر از نهج البلاغه

كتابي معتبرتر از نهج البلاغه

گروهى از هوى پرستان مى گويند: بسيارى از نهج البلاغه گفتارهايى برساخته است كه گروهى از سخنوران شيعه آنها را پديد آورده اند و شايد هم برخى از آنها را به سيد رضى نسبت داده اند. اينان كسانى اند كه تعصّب ديده هايشان را كور كرده و از سر كجروى و ناآگاهى به سخن و شيوه هاى سخنورى ، از راه روشن روى برتافته، و كجراهه در پيش گرفته اند
تفاسير نهج البلاغه

تفاسير نهج البلاغه

ترجمه اى كه مؤلف براى متن نهج البلاغه ارائه مى دهد ترجمه اى روان است، گرچه كه بلاغت و فصاحت متن پارسى شده به متن عربى نمى رسد، چونان كه مؤلف خود نيز در مقدمه كوتاهى بر جلد نخست بدين حقيقت تصريح مى كند كه «هيچ ترجمه اى هر اندازه هم دقيق باشد نمى تواند معنايى را از زبانى به زبان ديگر چنان منتقل نمايد كه هيچ گونه تغيير و تصرفى در آن معنا صورت نگيرد

پر بازدیدترین ها

گسترش نهج البلاغه در جوامع

گسترش نهج البلاغه در جوامع

البته چاپ هاي متعدد و ترجمه هاي متعدد براي نهج البلاغه انجام گرفته، اما كافي نيست بلكه بايد در قالب هاي مختلف در جامعه احيا شود. به طور مثال؛ برگزاري مسابقات سراسري، متون درسي، استفاده حداكثر سخنرانان، تابلو كردن كلمات قصار و... اميد است كه اين كتاب شريف و رهنمودهاي آن ، راهنماي شما در همه امور زندگي باشد. براي تحقيق و مطالعه در »نهج البلاغه « مي توانيد به منابع زير مراجعه نماييد
سجع و قافيه ي خاصي در نهج البلاغه

سجع و قافيه ي خاصي در نهج البلاغه

و همچنين وجود تقسيمهاي عددي در نهج البلاغه موجب هيچ اشکالي نيست زيرا در صدر اسلام اينگونه تقسيمها در سخنان فصيحان و بليغان متعارف بوده و در بسياري از احاديث نبوي نظير آن نقل شده است از آن جمله:
 نقل اخبار گذشتگان در سخنان امام علی علیه السلام

نقل اخبار گذشتگان در سخنان امام علی علیه السلام

گرچه آيه شريفه (و عنده مفاتح الغيب) که در بيان اصل شبهه به آن استدلال شده است دلالت دارد که علمي غيب مخصوص خدا است و کسي از آن اطلاعي ندارد. ولي در آيات ديگر قرآن برگزيدگان خدا و کساني که مشيت الهي به آگاهي آنان به علمي غيب تعلق گرفته استثنا شده اند. بنابراين (انبياء، اولياء و مومنين) به گواهي قرآن کريم داراي علم غيب مي باشند.
نهج البلاغه و مدح خلفا

نهج البلاغه و مدح خلفا

مرحوم شهرستانی نقل مى ‏كند كه در نسخه خطّی سیّد رضى‏ رحمه الله كه دخترش خدمت عموی بزرگوار خود سید مرتضی آن را مى‏ آموخت، نام سلمان فارسی در ابتدای این خطبه آمده است، و همین درست است؛ زیرا با بررسی دیگر خطبه‏ های نهج البلاغه و شناخت تفكّرات امام على‏ علیه السلام و بررسی زندگی یاران امام‏ علیه السلام این حقیقت روشن مى‏ شود كه شخص یاد شده باید یا سلمان فارسی و یا مالك اشتر باشد. ابن ابی الحدید مى‏ گوید: مقصود از كلمه از «فلان» عمر بن خطّاب است؛ زیرا سید فخار بن معد موسوی اودی شاعر به او گفته كه در نسخه ‏ای به خطّ رضی دیده كه زیر این كلمه (فلان) عمر آمده است
Powered by TayaCMS