تقواى الهى

تقواى الهى پوششى است كه آدمى را مصون و محكم و استوار مى سازد و او را از آسيب و سستى و ناراستى حفظ مى كند.

راغب اصفهانى مى نويسد: تقوا از وقايه است و وقايه به معناى حفظ و نگهدارى چيزى است از هر چه كه به (محافظ) قرار دادن از آنچه بيم مى رود (بدان آسيب و زيان رساند).( المفردات ، ص 530)

پيامبر عزت فرموده است :

من اراد ان يكون اعز الناس فليتق الله (وسائل الشيعة، ج‌27، ص: 169)

هر كه مى خواهد كه با عزت ترين مردمان باشد، پس تقواى الهى پيشه كند.

تقواى الهى در ارجمندى آدمى چنان نقش آفرين است كه از امير مومنان عليه السلام وارد شده است كه فرمود:

لا عز اعز من التقوى (نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 540)

هيچ عزتى عزت بخش تر از تقوا نيست .

تقوا سرافرازى مى آورد و پرده درى سرافكندگى ، تقوا راه مى نمايد و خودخواهى به گمراهى مى كشاند تقوا ارجمند مى كند و گناه خوار مى سازد، تقوا آزاد مى كند و نافرمانى به اسارت در مى آورد، تقوا استوار مى سازد و نفسانيت فرو مى پاشد، و چه نيكو فرموده است امير بيان على عليه السلام :

التقوى تعز، الفجور تذل (تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، ص: 462)

تقوا عزت مى بخشد و تبهكارى ذليل مى سازد.

بنابراين نسبتى مستقيم و رابطه اى تنگاتنگ ميان تقوا و عزت وجود دارد و هر چه بر آن افزوده شود، اين فزونى مى يابد. تقواى الهى از چنان جايگاهى در عزت بخشى برخوردار است كه پيشواى پرهيزگاران ، على عليه السلام درباره اش فرمود:

لا كرم اعز من التقوى (الكافي (ط - الإسلامية)، ج‌8، ص: 19)

هيچ كرامتى چون تقوا، انسان را عزيزترين نمى سازد.