(3)
عظمت قیامت به قدری است که انسان ها پس از حضور در آن عمر خود را در دنیا، نیم روز یا یک روز و یا حدّاکثر ده روز می شمرند که قرآن از زبان افراد و گروه های مختلف، آن را چنین بیان می دارد:
الف) ده روز. «ان لبثتم الاّ عشرا»
ب) یک روز. «ان لبثتم الاّ یوما»
ج) بخشی از یک روز. «لم یلبثوا الاّ عشیّه او ضحیها»(4)، «لبثت یوماً او بعض یوم»(5)
د) لحظاتی کوتاه. «ما لبثوا غیر ساعه»(6)
ه) زمانی اندک. «ان لبثتم الاّ قلیلا»(7)
به نظر می رسد این تفاوت نظر در مقدار عمر دنیا، بستگی به مقدار بصیرت و درک افراد دارد. چنانکه در این آیه کسانی که قرآن از آنها به «امثلهم طریقه» تعبیر کرده است، عمر دنیا را یک روز می شمرند و در آیه ی قبل، گنهکاران مدّت آن را ده روز.
ص:107
1- 616. نهج البلاغه، خطبه 5.
2- 617. مقتل خوارزمی، ج 2، ص 241.
3- 618. ذیل آیه 104 سوره طه.
4- 619. نازعات، 4.
5- 620. بقره، 259.
6- 621. روم، 55.
7- 622. مؤمنون، 114.