البِشر - خوشرويى

البِشر - خوشرويى میزان الحکمه ، جلد 1 ، صفحه 553 - 557 

البِشر

خوشرويى

٣٦٠ - البِشْرُ

خوشرويى

١٨٣٧- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : حُسْنُ البِشْرِ يَذهَبُ بالسَّخِيمةِ . [1]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوشرويى، كينه را مى زدايد.

١٨٣٨- عنه صلى الله عليه و آله : اِلْقَ أخاكَ بِوَجْهٍ مُنْبَسِطٍ . [2]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : با برادرت گشاده رو برخورد كن.

١٨٣٩- عنه صلى الله عليه و آله : إنَّكُم لَن تَسَعُوا النّاسَ بأموالِكُم ، فالْقُوهُم بِطَلاقةِ الوَجهِ و حُسْنِ البِشرِ . [3]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : شما هرگز نمى توانيد همه مردم را از اموال خود بهره مند سازيد، پس با آنان با گشاده رويى و خوشرويى تمام برخورد كنيد.

١٨٤٠- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يقولُ : إنَّ اللّه َ يُبغِضُ المُعَبِّسَ في وَجهِ إخْوانِهِ .[4] امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هميشه مى فرمود: خداوند كسى را كه با برادران خود ترشرويى كند، دشمن مى دارد.

١٨٤١- عنه عليه السلام : البَشاشَةُ حِبالَةُ المَوَدّةِ . [5]امام على عليه السلام : خوشرويى، كمند دوستى است.

١٨٤٢- عنه عليه السلام : البَشاشةُ فَخُّ المَوَدّةِ . [6]امام على عليه السلام : خوشرويى، دام محبّت است.

١٨٤٣- عنه عليه السلام : سَببُ المَحبّةِ البِشرُ . [7]امام على عليه السلام : خوشرويى، ريسمان محبّت است.

١٨٤٤- عنه عليه السلام : البِشرُ شِيمةُ الحُرِّ . [8]امام على عليه السلام : خوشرويى، خوى آزاده است.

١٨٤٥- عنه عليه السلام : الطَّلاقَةُ شِيمةُ الحُرِّ . [9]امام على عليه السلام : گشاده رويى خوى آزاده است.

١٨٤٦- عنه عليه السلام : البِشْرُ أوَّلُ النّائلِ . [10]امام على عليه السلام : خوشرويى، نخستين دِهِش است.

 ١٨٤٧- عنه عليه السلام : البِشرُ إسْداءُ الصَّنِيعَةِ بغيرِ مَؤونَةٍ . [11]امام على عليه السلام : خوشرويى، احسانى است بى زحمت و بى هزينه.

١٨٤٨- عنه عليه السلام : البِشرُ أحَدُ العَطاءَيْنِ . [12]امام على عليه السلام : خوشرويى، يكى از دو عطاست.

١٨٤٩- عنه عليه السلام : البَشاشَةُ أحَدُ القَراءَيْنِ . [13]امام على عليه السلام : خوشرويى، يكى از [ لوازم ]مهمان نوازى است.

١٨٥٠- عنه عليه السلام : البِشرُ مَنظَرٌ مُونِقٌ، و خُلقٌ مُشْرِقٌ . [14]امام على عليه السلام : خوشرويى، چشم اندازى خوشايند و خويى درخشان است.

١٨٥١- عنه عليه السلام : اِلْقَهُم بالبِشرِ ، تُمِتْ أضْغانَهُم . [15]امام على عليه السلام : با خوشرويى با آنان برخورد كن، تا كينه هايشان را از ميان ببرى .

١٨٥٢- عنه عليه السلام : بالبِشرِ و بَسْطِ الوَجِه يَحْسُنُ مَوقِعُ البَذْلِ .[16] امام على عليه السلام : با خوشرويى و چهره گشاده، بخشش ارزش پيدا مى كند.

١٨٥٣- عنه عليه السلام : إنّ بِشرَ المؤمنِ في وَجهِهِ ، و قُوّتَهُ في دِينِهِ ، و حُزنَهُ في قَلبِهِ . [17]امام على عليه السلام : شادى مؤمن در چهره اوست، قدرتش در دينش و اندوهش در دلش.

١٨٥٤- عنه عليه السلام : بِشرُكَ يدُلُّ على كَرَمِ نفسِكَ . [18]امام على عليه السلام : خوشرويى تو، نشانگر بزرگوارى و كرامت نفس توست.

١٨٥٥- عنه عليه السلام : حُسنُ اللِّقاءِ يَزيدُ في تأكُّدِ الإخاءِ .[19] امام على عليه السلام : برخورد خوش، پيوند برادرى را استوارتر مى كند.

١٨٥٦- عنه عليه السلام ـ في صفاتِ المؤمنِ ـ : هَشّاشٌ بَشّاشٌ ، لا بعَبّاسٍ و لا بجسّاس . [20]امام على عليه السلام ـ در توصيف مؤمن ـ فرمود : خنده روى است و گشاده رو، نه ترشروى و تجسّس كننده.

١٨٥٧- عنه عليه السلام : إذا لَقِيتُم إخْوانَكُم فَتَصافَحوا ، و أظْهِروا لَهمُ البَشاشَةَ و البِشرَ ، تَتَفَرّقوا و ما علَيكُمْ مِن الأوْزارِ قد ذَهبَ . [21]امام على عليه السلام : چون با برادران خود رو به رو شديد و دست داديد و خوشرويى و گشاده رويى نشان داديد، هنگام جدا شدن گناهانتان ريخته است.

١٨٥٨- عنه عليه السلام : إنَّ أحْسنَ ما يَأْلَفُ بهِ النّاسُ قلوبَ أوِدّائهِم ، و نَفَوا بهِ الضِّغْنَ عن قُلوبِ أعْدائهِم : حُسنُ البِشرِ عند لِقائهِم ، و التَّفَقُّدُ في غَيبتِهم ، و البَشاشةُ بِهم عند حُضورِهِم .[22] امام على عليه السلام : بهترين وسيله اى كه مردم با آن دلهاى دوستان خود را به دست مى آورند و كينه ها را از دلهاى دشمنانشان مى زدايند، خوشرويى هنگام برخورد با آنان است و جوياى احوال آنان شدن در غيابشان و گشاده رويى با آنان در حضورشان.

 (انظر) عنوان ٣٠٩ «الضحك» .

٣٦١ - تَساوي التَّحذيرِ و التَّبشيرِ

برابرى هشدار و نويد

١٨٥٩- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن حَذّرَكَ كَمَن بَشّرَكَ . [23]امام على عليه السلام : كسى كه به تو هشدار مى دهد همانند كسى است كه به تو نويد مى دهد.

پی‌نوشت‌ها

[1] . الكافي : ٢ / ١٠٣ / ٦ .

[2] . الكافي : ٢ / ١٠٣ / ٣.

[3] . الكافي : ٢ / ١٠٣ / ١ .

[4] . مستدرك الوسائل : ٨ / ٣٢١ / ٩٥٥٢ .

[5] . بحار الأنوار : ٦٩ / ٤٠٩ / ١٢٠ .

[6] . تحف العقول : ٢٠٢ .

[7] . غرر الحكم : ٥٥٤٦

[8] . غرر الحكم : ٦٥٦ .

[9] . غرر الحكم : ٤٦٧ .

[10] . غرر الحكم : ٥١٩ .

[11] . غرر الحكم : ١٥٠٣ .

[12] . غرر الحكم : ١٦١٣

[13] . غرر الحكم : ١٦٩٢ .

[14] . غرر الحكم : ٢١٦٨ .

[15] . غرر الحكم : ٥١٢٩ .

[16] . غرر الحكم : ٤٣١٣ .

[17] . غرر الحكم : ٣٤٥٤ .

[18] . غرر الحكم : ٤٤٥٣ .

[19] . غرر الحكم : ٤٨٢٧ .

[20] . الكافي : ٢ / ٢٢٩ / ١ .

[21] . بحار الأنوار : ٧٦ / ٢٠ / ٣ .

[22] . بحار الأنوار : ٧٨/٥٧/١٢٤.

[23] . بحار الأنوار : ٧٤ / ١٧٨ / ١٩ .

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

گل سر سبد انبیاء

گل سر سبد انبیاء

هر گلستانی، چه مادی و چه معنوی گلی دارد که از قدیم از آن گل به گل سرسبد تعبیر می کردند؛ کنایه از اینکه این گل ویژه است،در گلستان معنوی هم همینطور است، امام صادق(ع) بیان فرموده 124 هزار، "فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ"؛ روی مصلحت و ظرفیت رسولان، می فرماید: عده ای از آنها بر دیگران که سایر انبیاء هستند، برتری دارند، یعنی در این گلستان نبوت پنج تا گل سرسبد
سخنان خاتم الاوصیاء درجمعه آخر شعبان

سخنان خاتم الاوصیاء درجمعه آخر شعبان

دعیتم الی ضیافت الله؛ آن سفره ای که برای مسیح و حواریون آمد ضیافت الله بود" مائده یعنی سفره، صاحب مائده میزبان، حواریون مهمان سر سفره، سفره کامل نتیجه اش هم چون مومن بودند، شادی برای نسلشان و آینده شان و قیامتشان، چون وقتی آدم نعمت را می خورد، خدا را بندگی می کند
نشانه های شجره طیبه (پاک) و شجره خبیثه (ناپاک)

نشانه های شجره طیبه (پاک) و شجره خبیثه (ناپاک)

شجره طیبه ریشه ثابت و مستقری دارد و چون در حوزه ربوبیت پروردگار عالم روئیده می شود، تجلی و ظهور می کند، این ریشه از بین رفتنی نیست چون اتصال به ربوبیت دارد، ریشه شجره خبیثه داخل زمین نیست، در بیابان ها و کویرها بروید، آن را می بینید، ثبات و قراری ندارد، کافی است در کویر و بیابان بادی بوزد که مقداری سنگینی داشته باشد، این شجره با این درخت پوک، پوسیده و خبیث را با خود می برد یعنی شجره، خبیثه باشد، هیچ ربطی به ربوبیت پروردگار ندارد، ریشه ثابتی ندارد، میوه ندارد،
قلعه استوار برای پناه بردن

قلعه استوار برای پناه بردن

در سوره های قرآن از حمد تا الناس یعنی میان اولین و آخرین سوره، کلمه "رب" بسیار آمده، در تفسیر این کلمه، انسان می فهمد که چرا پروردگار در گفتن این "رب" در قرآن این همه اصرار دارد و جالب این است که وقتی در این آیات قرآن به دشمنان سرسخت خود می رسد و می خواهد خود را مطرح کند، می فرماید: «ربهم؛ پروردگارشان»، یعنی من در ربوبیتم اصلا از آنها جدا نیستم که این هم سرّی دارد؛
تهران مسجد امیر(ع) - رمضان 1396 سخنرانی نهم

تهران مسجد امیر(ع) - رمضان 1396 سخنرانی نهم

الحمدلله رب العالمین الصلاة و السلام علی سید الانبیاء و المرسلین حبیب الهنا و طبیب نفوسنا ابوالقاسم محمد صلی الله علیه و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین المکرمین.

پر بازدیدترین ها

No image

سخنرانی استاد رفیعی با عنوان عمده ترین درس عاشورا

سخنرانی استاد رفیعی با عنوان عمده ترین درس عاشورا در رابطه با موضوع دهه محرم در این قسمت قرار دارد.
No image

سخنرانی استاد رفیعی با عنوان بررسی آموزه‌های تفسیری خطبه فدکیه4

سخنرانی استاد رفیعی با عنوان بررسی آموزه‌های تفسیری خطبه فدکیه4 در رابطه با موضوع دهه فاطمیه در این قسمت قرار دارد.
نعمت هاي معنوي

نعمت هاي معنوي

No image

سخنرانی استاد رفیعی با عنوان ویژگیهای دوران جوانی و جوانان

سخنرانی استاد رفیعی با عنوان ویژگیهای دوران جوانی و جوانان در رابطه با موضوع اخلاق در این قسمت قرار دارد.
Powered by TayaCMS