ایشان تحصیل علوم دینی را در مشهد آغاز کرد. پس از خواندن ادبیات، سطوح اولی و نهائی را از شیخ محمد نهاوندی صاحب تفسیر فراگرفت. پس از اتمام سطح، در درس خارج فقه میرزا مهدی اصفهانی و آشتیانی حاضر شده به اجتهاد رسید. علوم عقلی را از میرزا ابوالقاسم الهی و میزا مهدی آشتیانی فرا گرفته و در سال ۱۳۲۷ ش در ری به دیدن حجت کوه‌کمره‌ای رسید و پس از مذاکرات علمی موفق به دریافت اجازه اجتهاد مطلق گردید. وی به قصد تکمیل مبانی و آگاهی از دیدگاه‌های مراجع حوزه علمیه نجف، در حالی که به درجه اجتهاد رسیده بود، در ۲۷ سالگی به حوزه علمیه نجف مهاجرت کرد و سال‌ها در درس استادان برجسته این حوزه حاضر شد. مهمترین استاد وی سید ابوالقاسم خویی است که به مدت ۱۲ سال در دروس فقه و اصول وی شرکت جست و یکی از شاگردان برجستهٔ او است.