(1)
خداوند چند چیز را در گرو چند چیز بر خود لازم کرده است:
1. توجّه و یادکردش را در گرو یادکرد مردم. «فاذکرونی اذکرکم»(2)
2. نصرت ویاریش را در گرو یاری مردم. «ان تنصروا اللّه ینصرکم»
3. برکت و ازدیاد را در گرو سپاسگزاری مردم. «لئن شکرتم لازیدنّکم»(3)
4. وفای به عهدش را در گرو وفاداری مردم.(4) «اوفوا بعهدی اوف بعهدکم»(5)