1. سبب گمراهی است. «ما ضلّ قومٌ بعد هدیً کانوا علیه الاّ اوتوا الجَدَل»(1) هیچ گروه هدایت شده ای منحرف نشدند مگر به خاطر جدال های ناروا.
2. سبب قهر الهی است. «من جادل فی خصومه بغیر علم لم یزل فی سخط اللّه حتّی ینزع»(2) هر کس بدون آگاهی در موارد نزاع به جدل بپردازد، در قهر الهی است مگر آنکه از جدال دست بر دارد.
3. مایه ی پشیمانی است. «ایاک و اللجاجه فان اوّلها جهل و آخرها الندامه»(3) از لجاجت که زمینه جدال است دوری کن که آغازش نادانی و پایانش پشیمانی است.