(1)
یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُواْ نُورَ اللَّهِ بِأَفَوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِّمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ
آنان تصمیم دارند که نور خدا را با دهان ها (و سخنان و افتراها)ی خود خاموش کنند، در حالی که خداوند کامل کننده نور خویش است، هرچند کافران ناخشنود باشند.
دشمن برای خاموش کردن نور خداوند از راه هایی مختلفی استفاده می کند، از جمله:
- تهمت ارتجاع و کهنه گرایی می زنند. «اساطیر الاولین»(2)
- می گویند این سخنان خیال و پندار است. «اضغاث احلام»(3)
- سخنان پیامبر را دروغ و افترا می نامند. «ام یقولون افتراه»(4)
- آیات وحی را سطحی و بی ارزش قلمداد می کنند. «لو نشاء لقلنا مثل هذا»(5)
- برای خداوند رقیب تراشی می کنند. «و جعلوا للّه انداداً»(6)
- مردم را از شنیدن آیات الهی باز می دارند. «لا تسمعوا لهذا القرآن و الغوا فیه»(7)
- به راه و مکتب مؤمنان طعنه می زنند و آنان را تحقیر می کنند. «و طعنوا فی دینکم»(8)
- دین خدا را مسخره می کنند. «اتخذوا دینکم هزواً و لعباً»(9)
- سعی در تخریب مساجد و پایگاه های مکتب دارند. «سعی فی خرابها»(10)
- سعی در تحریف دین می نمایند. «یحرفون الکلم»
- گاهی بدعت گذاری در دین دارند. «و رهبانیه ابتدعوها»(11)
- گاهی حقایق دین را کتمان می کنند. «یکتمون ما انزلنا من البینات»(12)
ص:221
1- 1461. ذیل آیه 8 سوره صف.
2- 1462. انعام، 25.
3- 1463. انبیاء، 5.
4- 1464. احقاف، 8.
5- 1465. انفال، 31.
6- 1466. ابراهیم، 30.
7- 1467. فصلت، 26.
8- 1468. توبه، 12.
9- 1469. مائده، 57.
10- 1470. بقره، 114.
11- 1471. حدید، 27.
12- 1472. بقره، 159.
- دین خداوند را تجزیه می کنند. «افتؤمنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض»(1)
- حق و باطل را در هم می آمیزند. «ولا تلبسوا الحق بالباطل»(2)
- در دین خدا، غلوّ می کنند. «لا تغلوا فی دینکم»(3)
- با مسلمانان به جنگ و ستیز بر می خیزند. «لا یزالون یقاتلونکم حتّی یردوکم عن دینکم»(4)