نوره کشیدن و زدودن موهای زائد بدن

نوره کشیدن و زدودن موهای زائد بدن

1- علل الشرائع عَنْ مَاجِيلَوَيْهِ عَنْ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ لَا يُطَوِّلَنَّ أَحَدُكُمْ شَارِبَهُ وَ لَا عَانَتَهُ وَ لَا شَعْرَ إِبْطِهِ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَتَّخِذُهَا مَخَابِيَ يَسْتَتِرُ فِيهَا.[1]

امام صادق از پدرانش علیهم السّلام، از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند که فرمود: هیچ یک از شما سبيل خود را دراز نكند و نه موى زهار و نه موى زير بغل را، زيرا شيطان آن را نهانگاه خود سازد و در آن نهان شود.

2- الخصال عَنْ أَبِيهِ وَ ابْنِ الْوَلِيدِ مَعاً عَنْ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: السُّنَّةُ فِي النُّورَةِ فِي كُلِّ خَمْسَةَ عَشَرَ يَوْماً فَمَنْ أَتَتْ عَلَيْهِ أَحَدٌ وَ عِشْرُونَ يَوْماً وَ لَمْ يَتَنَوَّرْ فَلْيَسْتَدِنْ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لْيَتَنَوَّرْ وَ مَنْ أَتَتْ عَلَيْهِ أَرْبَعُونَ يَوْماً وَ لَمْ يَتَنَوَّرْ فَلَيْسَ بِمُؤْمِنٍ وَ لَا مُسْلِمٍ وَ لَا كَرَامَةً. [2]

امام صادق علیه السّلام فرمود: سنت در نوره كشيدن پانزده روز يك بار است، و هر كه بى‌نوره بيست و يك روز بر او گذرد، به حساب خدای عزوجل قرض گيرد و نوره كشد. و هر كه چهل روز بدون ‌نوره بر او گذرد، نه مؤمن باشد و نه مسلمان و نه حرمتى دارد.

3- الخصال عَنْ مَاجِيلَوَيْهِ عَنْ عَمِّهِ عَنْ هَارُونَ عَنِ ابْنِ صَدَقَةَ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يَتْرُكْ حَلْقَ عَانَتِهِ فَوْقَ الْأَرْبَعِينَ يَوْماً فَإِنْ لَمْ يَجِدْ فَلْيَسْتَقْرِضْ بَعْدَ الْأَرْبَعِينَ وَ لَا يُؤَخِّرْ. [3]

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر كه به خدا و روز جزا ايمان دارد، ستردن موى زهار را بيش از چهل روز نگذارد و اگر ندارد، پس از چهل روز قرض بگيرد و عقب نيندازد.

4- الخصال الْأَرْبَعُمِائَةِ، قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‌ النُّورَةُ نُشْرَةٌ وَ طَهُورٌ لِلْجَسَدِ. [4]

امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: نوره نشاط است و پاك‌كننده تن.

5- الخصال قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع أُحِبُّ لِلْمُؤْمِنِ أَنْ يَطَّلِيَ فِي كُلِّ خَمْسَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنَ النُّورَةِ وَ قَالَ تَوَقَّوُا الْحِجَامَةَ وَ النُّورَةَ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ فَإِنَّ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ يَوْمُ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ وَ فِيهِ خُلِقَتْ جَهَنَّمُ‌.[5]

امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: دوست دارم مؤمن در هر پانزده روز نوره كشد. و فرمود: از حجامت و نوره در روز چهارشنبه پرهيز كنيد كه آن روز نحس مستمر است و در آن دوزخ آفريده شده است.

6- عيون أخبار الرضا عليه السلام بِالْأَسَانِيدِ الثَّلَاثَةِ عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‌ الْحِنَّاءُ بَعْدَ النُّورَةِ أَمَانٌ مِنَ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ‌.[6]

امام رضا از پدرانش از امير مؤمنان علیهم السّلام روایت فرمود: حنا پس از نوره كشيدن امان است از خوره و پيسى.

7- ثواب الأعمال عَنِ الْعَطَّارِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْأَشْعَرِيِّ عَنِ النَّهَاوَنْدِيِّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الصُّوفِيِّ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ أَبِي الْعَبَّاسِ عَنْ عُبْدُوسِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ رَفَعَ الْحَدِيثَ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: الْحِنَّاءُ يَذْهَبُ بِالسَّهَكِ وَ يَزِيدُ فِي مَاءِ الْوَجْهِ وَ يُطَيِّبُ النَّكْهَةَ وَ يُحَسِّنُ الْوَلَدَ وَ قَالَ مَنِ اطَّلَى فَتَدَلَّكَ بِالْحِنَّاءِ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمِهِ نُفِيَ عَنْهُ الْفَقْرُ. [7]

امام صادق علیه السّلام فرمود: حنا بوى گند عرق را ببرد و آبرو و خرّمى آورد، و بويش را خوش سازد و فرزند را زيبا كند. و فرمود: هر كه نوره كشد و از سر تا قدم خود را حنا بمالد، فقر از او برود.

8- ثواب الأعمال عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَى قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ مَنِ اطَّلَى وَ اخْتَضَبَ بِالْحِنَّاءِ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ ثَلَاثِ خِصَالٍ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ وَ الْآكِلَةِ إِلَى طَلْيَةٍ مِثْلِهَا. [8]

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر كه نوره كشد و حنا بندد، خدا او را از سه خصلت در امان دارد: جزام، پيسى و گوشت ريزى (آکله) تا وقتی دوباره نوره‌ كشد.

9- بصائر الدرجات عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْأَهْوَازِيِّ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سَالِمٍ مَوْلَى عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ قَالَ: أَرَدْتُ أَنْ أَكْتُبَ إِلَيْهِ أَسْأَلَهُ يَتَنَوَّرُ الرَّجُلُ وَ هُوَ جُنُبٌ قَالَ فَكَتَبَ إِلَيَّ ابْتِدَاءً النُّورَةُ تَزِيدُ الْجُنُبَ نَظَافَةً وَ لَكِنْ لَا يُجَامِعِ الرَّجُلُ مُخْتَضِباً وَ لَا تُجَامَعِ الْمَرْأَةُ مُخْتَضِبَةً. [9]

على بن يقطين گفت: خواستم به امام علیه السلام بنويسم و بپرسم كه آیا جنب می تواند نوره بكشد؟ که حضرت بدون پرسش من نوشت: نوره پاكيزگى جنب را می افزايد، ولى خضاب گرفته جماع نكند و زن خضاب گرفته نیز جماع نکند.

10- المحاسن عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ الْمَكِّيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْبَخْتَرِيِّ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: ثَلَاثٌ لَا يُؤْكَلْنَ وَ يُسْمِنَّ وَ ثَلَاثٌ يُؤْكَلْنَ وَ يَهْزِلْنَ فَأَمَّا اللَّوَاتِي يُؤْكَلْنَ وَ يَهْزِلْنَ فَالطَّلْعُ وَ الْكُسْبُ وَ الْجَوْزُ وَ أَمَّا اللَّوَاتِي لَا يُؤْكَلْنَ وَ يُسْمِنَّ فَالنُّورَةُ وَ الطِّيبُ وَ لُبْسُ الْكَتَّانِ‌.[10]

امام صادق علیه السّلام فرمود: سه چیز است که خورده نمی شوند، ولی فربه كنند و سه چیز است که خورده می شوند، ولی لاغر می کنند. و اما سه چیزی که  لاغرى آورند: طلع (در دو طرف خوشه خرما برآيد)، عصاره روغن کنجد و گردو است. و آنها كه نخورده فربه كنند: نوره، بوى خوش و پوشيدن كتان است.

11- السرائر مِنْ جَامِعِ الْبَزَنْطِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ شَعْرُ الْجَسَدِ إِذَا طَالَ قَطَعَ مَاءَ الصُّلْبِ وَ أَرْخَى الْمَفَاصِلَ وَ أَوْرَثَ الضَّعْفَ وَ الْكَسَلَ وَ إِنَّ النُّورَةَ تَزِيدُ مَاءَ الصُّلْبِ وَ تُقَوِّي الْبَدَنَ وَ تَزِيدُ فِي شَحْمِ الْكُلْيَتَيْنِ وَ سَمْنِ الْبَدَنِ‌.[11]

امام كاظم علیه السّلام فرمود: چون موى تن دراز بماند، منى را ببرد، مفاصل را سست كند و ضعف و سستی آورد. در حالی که نوره منى را می افزايد، تن را نيرو دهد، پيه قلوه‌ها را فزون كند و تن را فربه سازد.

12- مكارم الأخلاق‌ كَانَ رَسُولُ اللَّهُ يَطَّلِي فَيَطْلِيهِ مَنْ يَطْلِيهِ حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَا تَحْتَ الْإِزَارِ تَوَلَّاهُ بِنَفْسِهِ‌.[12]

كسى رسول خدا را نوره مي كشيد تا به زير لنگ می رسید و آنگاه خودش مي كشيد.

13- مكارم الأخلاق‌ سُئِلَ الصَّادِقُ ع عَنْ إِطَالَةِ الشَّعْرِ قَالَ كَانَ أَصْحَابُ رَسُولِ اللَّهِ ص مُقَصِّرِينَ يَعْنِي الطَّمَّ. [13]

از امام صادق علیه السّلام از درازى مو پرسيدند. فرمود: ياران رسول خدا آن را كوتاه مي داشتند.

14- مكارم الأخلاق وَ عَنْهُ ع قَالَ: أَخْذُ الشَّعْرِ مِنَ الْأَنْفِ يُحْسِنُ الْوَجْهَ. [14]

امام صادق علیه السلام فرمود: ستردن مو از بينى، روى را زيبا كند.

15- مكارم الأخلاق عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ: مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يَتْرُكْ عَانَتَهُ فَوْقَ أَرْبَعِينَ يَوْماً وَ لَا يَحِلُّ لِامْرَأَةٍ تُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ أَنْ تَدَعَ مِنْهَا فَوْقَ عِشْرِينَ يَوْماً. [15]

از پيغمبر صلی الله علیه و آله نقل است که هر كس به خدا و روز جزا ايمان دارد، موى زهار را بيش از چهل روز وانگذارد و بر زنى كه ايمان به خدا و روز جزا دارد، روا نيست بالاتر از بيست روز آن را وانهد.

16- مكارم الأخلاق وَ فِي رِوَايَةٍ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يَتْرُكْ عَانَتَهُ أَكْثَرَ مِنْ أُسْبُوعٍ وَ لَا يَتْرُكِ النُّورَةَ أَكْثَرَ مِنْ شَهْرٍ فَمَنْ تَرَكَ أَكْثَرَ مِنْهُ فَلَا صَلَاةَ لَهُ وَ قَالَ النَّبِيُّ ص احْلِقُوا شَعْرَ الْبَطْنِ الذِّكْرُ وَ الْأُنْثَى. [16]

و در روايت از امام صادق علیه السّلام است که فرمود: هر كه ايمان به خدا و روز جزا دارد، رها نكند موى زهار را بيش از يك هفته و نوره را بيش از یک ماه. هر كه بيشتر آن را رها كند، نماز ندارد. و از پيغمبر صلی الله علیه و آله است كه بتراشيد موى شكم را، چه مرد و چه زن.

17- مكارم الأخلاق عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَالَ لِإِبْرَاهِيمَ ع تَطَهَّرْ فَحَلَقَ عَانَتَهُ وَ كَانَ ع يَطْلِي إِبْطَيْهِ فِي الْحَمَّامِ وَ يَقُولُ نَتْفُ الْإِبْطِ يُضْعِفُ الْمَنْكِبَيْنِ وَ يُوهِي وَ يُضْعِفُ الْبَصَرَ وَ قَالَ حَلْقُهُ أَفْضَلُ مِنْ نَتْفِهِ وَ طَلْيُهُ أَفْضَلُ مِنْ حَلْقِهِ وَ فِي رِوَايَةِ زُرَارَةَ عَنْهُ ع قَالَ نَتْفُهُ أَفْضَلُ مِنْ حَلْقِهِ وَ طَلْيُهُ أَفْضَلُ مِنْهُمَا. [17]

و از امام صادق علیه السّلام نقل است که فرمود: خدا تبارك و تعالى به ابراهيم فرمود: پاكيزه باش! و او موى زهارش را تراشيد. و زير دو بغل را در حمام نوره مى‌كشيد و مى‌فرمود: كندن موي آنها شانه‌ها را ناتوان و سست كند و ديده را كم نور. و فرمود تراشيدنش بهتر از كندن و نوره كشيدن بهتر از هر دو است.

18- مكارم الأخلاق عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: كَانَ بَيْنَ نُوحٍ وَ إِبْرَاهِيمَ ع أَلْفُ سَنَةٍ وَ كَانَ شَرِيعَةُ إِبْرَاهِيمَ بِالتَّوْحِيدِ وَ الْإِخْلَاصِ وَ خَلْعِ الْأَنْدَادِ وَ هِيَ الْفِطْرَةُ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها وَ هِيَ الْحَنِيفِيَّةُ وَ أَخَذَ عَلَيْهِ مِيثَاقَهُ وَ أَنْ لَا يَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَ لَا يُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً قَالَ وَ أَمَرَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الْأَمْرِ وَ النَّهْيِ وَ لَمْ يَحْكُمْ عَلَيْهِ أَحْكَامَ فَرْضِ الْمَوَارِيثِ وَ زَادَهُ فِي الْحَنِيفِيَّةِ الْخِتَانَ وَ قَصَّ الشَّارِبِ وَ نَتْفَ الْإِبْطِ وَ تَقْلِيمَ الْأَظْفَارِ وَ حَلْقَ الْعَانَةِ وَ أَمَرَهُ بِبِنَاءِ الْبَيْتِ وَ الْحَجِّ وَ الْمَنَاسِكِ فَهَذِهِ كُلُّهَا شَرِيعَتُهُ ع. [18]

از امام صادق علیه السّلام روایت است: ميان نوح و ابراهيم هزار سال بود و شريعت ابراهيم يكتاپرستى و اخلاص و ترك بت‌ها بود، و آن سرشتى است كه خدا مردم را بدان آفريده و آن حنيفه است كه بدان پيمان گرفته، و اينكه جز خدا پرستيده نشود و چيزى شريك او نباشد. فرمود: و فرمان داد به نماز و امر و نهى كرد، و مقررات ميراث را بدو حكم نداد، و در حنيفيت ختنه و چيدن سبیل و ستردن موى زير بغل و گرفتن ناخن‌ها و ستردن موى زهار را برايش افزود. و فرمانش داد به ساختن خانه كعبه و حج و مناسك و همه اينها شرع او است.

19- مكارم الأخلاق وَ عَنْهُ ع قَالَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِإِبْرَاهِيمَ ع تَطَهَّرْ فَأَخَذَ شَارِبَهُ ثُمَّ قَالَ تَطَهَّرْ فَنَتَفَ مِنْ إِبْطِهِ ثُمَّ قَالَ تَطَهَّرْ فَقَلَّمَ أَظْفَارَهُ ثُمَّ قَالَ تَطَهَّرْ فَحَلَقَ عَانَتَهُ ثُمَّ قَالَ تَطَهَّرْ فَاخْتَتَنَ‌.[19]

امام صادق علیه السّلام فرمود: خدای عزوجل به ابراهيم فرمود: پاك باش! پس او سبيل خود را گرفت. باز فرمود: پاك باش! پس موى زير بغلش را كَند! و بار ديگربه او فرمود، پس ناخن‌هايش را گرفت. باز فرمود: پاك باش! پس زهارش را تراشيد و باز فرمودش پاك باش! پس ختنه كرد.

20- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ مَنْ لَا يَحْضُرُهُ الْفَقِيهُ قَالَ الصَّادِقُ ع‌ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَتَنَوَّرَ فَلْيَأْخُذْ مِنَ النُّورَةِ وَ يَجْعَلُهُ عَلَى طَرَفِ أَنْفِهِ وَ يَقُولُ اللَّهُمَّ ارْحَمْ سُلَيْمَانَ بْنَ دَاوُدَ كَمَا أَمَرَنَا بِالنُّورَةِ فَإِنَّهُ لَا تُحْرِقُهُ النُّورَةُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ. [20]

امام صادق علیه السّلام فرمود: هر كه خواهد نوره كشد، از آن برگيرد و به كنار بينى نهد و گويد: خدایا! سليمان بن داود را رحمت كن كه ما را به نوره فرمان داد تا نوره او را نسوزاند، ان شاء الله.

21- مكارم الأخلاق وَ رُوِيَ أَنَّ مَنْ جَلَسَ وَ هُوَ مُتَنَوِّرٌ خِيفَ عَلَيْهِ الْفَتْقُ. [21]

و روايت است كه اگر كسی که نوره كشيده بنشيند، بيم آن است كه فتق گيرد.

22- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ الْمَحَاسِنِ، عَنِ الْحَكَمِ بْنِ عُتَيْبَةَ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا جَعْفَرٍ وَ قَدْ أَخَذَ الْحِنَّاءَ وَ جَعَلَهُ عَلَى أَظَافِيرِهِ فَقَالَ يَا حَكَمُ مَا تَقُولُ فِي هَذِهِ فَقُلْتُ مَا عَسَيْتُ أَنْ أَقُولَ فِيهِ وَ أَنْتَ تَفْعَلُهُ وَ إِنَّمَا عِنْدَنَا يَفْعَلُهُ الشَّبَابُ فَقَالَ يَا حَكَمُ إِنَّ الْأَظَافِيرَ إِذَا أَصَابَتْهَا النُّورَةُ غَيَّرَتْهَا حَتَّى تُشْبِهُ أَظَافِيرَ الْمَوْتَى فَلَا بَأْسَ بِتَغْيِيرِهَا.[22]

از حكم بن عتيبه نقل است كه گفت: ديدم امام باقر علیه السّلام حنا گرفت و بر ناخن‌هايش نهاد و فرمود: اى حكم! درباره اين چه گویی؟ گفتم: چه توانم گفت در حالی که شما آن را انجام دادید و همانا نزد ما جوان‌ها چنین كنند. فرمود: اى حكم! نوره ناخن‌ها را به مانند ناخن مرده‌ها كند پس اشکالی ندارد كه آنها را تغییر دهیم.

23- مكارم الأخلاق وَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‌ يَنْبَغِي لِلرَّجُلِ أَنْ يَتَوَقَّى النُّورَةَ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ فَإِنَّهُ نَحْسٌ مُسْتَمِرٌّ وَ تَجُوزُ النُّورَةُ فِي سَائِرِ الْأَيَّامِ وَ رُوِيَ أَنَّهَا فِي يَوْمِ الْجُمُعَةِ تُورِثُ الْبَرَصَ. [23]

امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: سزاوار است از نوره كشيدن در روز چهارشنبه پرهيز شود كه نحس مستمر است و در روزهاى ديگر روا باشد و روايت است كه در روز جمعه پيسى آورد.

24- مكارم الأخلاق مِنَ الرَّوْضَةِ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ خَمْسُ خِصَالٍ يُورِثُ الْبَرَصَ النُّورَةُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَ التَّوَضِّي وَ الِاغْتِسَالُ بِالْمَاءِ الَّذِي يُسَخِّنُهُ الشَّمْسُ وَ الْأَكْلُ عَلَى الْجَنَابَةِ وَ غِشْيَانُ الْمَرْأَةِ فِي حَيْضِهَا وَ الْأَكْلُ عَلَى الشِّبَعِ. [24]

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: پنج چیز موجب پیسی شوند: نوره كشيدن روز جمعه و چهارشنبه؛ وضو و غسل با آبى كه به خورشيد داغ شده؛ خوردن در حال جنابت؛ جماع با زن در حال حيض؛ و خوردن درحال سيرى.

25- مكارم الأخلاق عَنِ الرِّضَا ع قَالَ: أَلْقُوا الشَّعْرَ عَنْكُمْ فَإِنَّهُ يُحْسِنُ‌.[25]

امام رضا علیه السّلام فرمود: مو را از خود در افكنيد كه زيبایی آورد.

26- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ اللِّبَاسِ عَنِ الصَّادِقِ ع‌ أَنَّهُ كَانَ يُطْلَي فِي الْحَمَّامِ فَإِذَا بَلَغَ مَوْضِعَ الْعَانَةِ قَالَ لِلَّذِي يَطْلِي تَنَحَّ ثُمَّ طَلَى هُوَ ذَلِكَ الْمَوْضِعَ. وَ عَنْهُ ع‌ أَنَّهُ كَانَ يَدْخُلُ فَيَطْلِي إِبْطَهُ وَحْدَهُ إِذَا احْتَاجَ إِلَى ذَلِكَ ثُمَّ يَخْرُجُ. [26]

امام صادق علیه السّلام در حمام نوره می كشيد و چون به زهار مي رسيد، به نوره‌ كش مي فرمود دور شو! و خودش آنجا را نوره مى‌ماليد.

و نیز گاهی آن حضرت مي رفت و همان زير بغل را وقتی نیاز داشت تنها نوره مي‌كشيد و بيرون مى‌آمد.

27- مكارم الأخلاق عَنِ الرِّضَا ع قَالَ: أَرْبَعٌ مِنْ أَخْلَاقِ الْأَنْبِيَاءِ التَّطَيُّبُ وَ التَّنْظِيفُ بِالْمُوسَى وَ حَلْقُ الْجَسَدِ بِالنُّورَةِ وَ كَثْرَةُ الطَّرُوقَةِ. [27]

امام رضا علیه السّلام فرمود: چهار چیز از اخلاق پيغمبران است: عطر زدن، نظافت با تيغ دلاكى‌، ستردن موى تن با نوره و بسیار جماع كردن.



[1] . بحار 73/88/1

[2] . بحار 73/89/3

[3] . بحار 73/89/4

[4] . بحار 73/89/5

[5] . بحار 73/89/5

[6] . بحار 73/89/6

[7] . بحار 73/89/7

[8] . بحار 73/90/8

[9] . بحار 73/90/10

[10] . بحار 73/90/11

[11] . بحار 73/91/12

[12] . بحار 73/91/13

[13] . بحار 73/91/14

[14] . بحار 73/91/14

[15] . بحار 73/91/14

[16] . بحار 73/91/14

[17] . بحار 73/91/14

[18] . بحار 73/91/14

[19] . بحار 73/92/14

[20] . بحار 73/92/14

[21] . بحار 73/92/14

[22] . بحار 73/92/14

[23] . بحار 73/92/14

[24] . بحار 73/92/14

[25] . بحار 73/93/14

[26] . بحار 73/93/14

[27] . بحار 73/93/14

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

 چگونگی آغاز خلقت در نهج البلاغه

چگونگی آغاز خلقت در نهج البلاغه

«در این هنگام انبوه متراکمی از آب سر به بالا کشید و کف بر آورد، خداوند سبحان آن کف را در فضایی باز و تهی بالا برد و آسمان های هفت گانه را ساخت » از جملات امیر المؤمنین در این خطبه روشن می شود که ماده بنیادین خلقت آب بوده ، البته این آب همین آب معمولی در طبیعت که از دو عنصر اکسیژن و هیدروژن است نمی باشد و برخی نیز بر این اعتقاد هستند که مراد از آب همین آب معمولی می باشد و 98 درصد حیات از آب و 2 درصد از عناصر دیگر است.
No image

شگفتی های آفرینش در نهج البلاغه

امیرمؤمنان علیه السلام در خطبه ای درباره آفرینش آسمان و شگفتی های آن می فرماید: «خداوند، فضای باز و پستی و بلندی و فاصله های وسیع آسمان ها را بدون این که بر چیزی تکیه کند، نظام بخشید و شکاف های آن را به هم آورد... و آفتاب را نشانه روشنی بخش روز، و ماه را با نوری کمرنگ برای تاریکی شب ها قرار داد. بعد آن دو را در مسیر حرکت خویش به حرکت درآورد و حرکت آن دو را دقیق اندازه گیری کرد تا در درجات تعیین شده حرکت کنند که بین شب و روز تفاوت باشد و قابل تشخیص شود و با رفت و آمد آن ها، شماره سال ها و اندازه گیری زمان ممکن باشد.
آفرينش جهان در نـهج البلاغه

آفرينش جهان در نـهج البلاغه

دقت و تأمل در سخنان حضرت على(ع) نشان ميدهد كه جهان دو انفجار گونه ى متفاوت را تجربه كرده است. انفجار نخست فضا و زمان و ماده را بوجود آورده است و انفجار دوم در ظرف فضا صورت گرفته و ماده را تحريك نموده است. سپس حباب ها بر خواسته و هفت آسمان را بوجود آورده اند. در پى چنين توضيحاتى خواننده ى محترم بايد بداند كه نويسنده در اين مجموعه تلاش نموده است كه با بهره گرفتن از منابع مختلف درك جديدى را از سخنان امام على(ع) در باره ى خلقت جهان كه در خطبه ى اول آمده است، ارائه دهد.
No image

چگونگی و مراحل آفرینش جهان در قرآن و نهج البلاغه

پژوهش حاضر با عنوان چگونگی و مراحل آفرینش جهان، در پی آن است که آیات آفرینش جهان را در تفاسیر معاصر شیعه (المیزان و نمونه ) مورد بررسی قرار داده و در میان آنها حقایق ناب قرآنی را در زمینه های مبدا خلقت جهان، دوره های آفرینش وغیره روشن و آشکار سازد. برای این منظور مقدمه به تبین و پیشینۀ موضوع اختصاص یافته است و در قسمت­های بعد برخی از واژگان مفهوم شناسی شده و دیدگاه علامه طباطبایی و آیت ا... مکارم در پیدایش جهان تبیین شده است.
 آغاز سخن درباره آفرینش جهان(نهج‌البلاغه)

آغاز سخن درباره آفرینش جهان(نهج‌البلاغه)

کوتاه سخن این که افعال خداوند از افعال بندگان به کلّى جداست زیرا او با علم به مصالح و مفاسد اشیا و آگاهى بر نظام احسن آفرینش و قدرت تامّ و کاملى که بر همه چیز دارد، با قاطعیّت اراده مى کند و بدون هیچ تزلزل و تردید و اندیشه و تجربه، موجودات را لباس وجود مى پوشاند. هم در آغاز آفرینش چنین است و هم در ادامه آفرینش.

پر بازدیدترین ها

No image

شگفتی های آفرینش در نهج البلاغه

امیرمؤمنان علیه السلام در خطبه ای درباره آفرینش آسمان و شگفتی های آن می فرماید: «خداوند، فضای باز و پستی و بلندی و فاصله های وسیع آسمان ها را بدون این که بر چیزی تکیه کند، نظام بخشید و شکاف های آن را به هم آورد... و آفتاب را نشانه روشنی بخش روز، و ماه را با نوری کمرنگ برای تاریکی شب ها قرار داد. بعد آن دو را در مسیر حرکت خویش به حرکت درآورد و حرکت آن دو را دقیق اندازه گیری کرد تا در درجات تعیین شده حرکت کنند که بین شب و روز تفاوت باشد و قابل تشخیص شود و با رفت و آمد آن ها، شماره سال ها و اندازه گیری زمان ممکن باشد.
 چگونگی آغاز خلقت در نهج البلاغه

چگونگی آغاز خلقت در نهج البلاغه

«در این هنگام انبوه متراکمی از آب سر به بالا کشید و کف بر آورد، خداوند سبحان آن کف را در فضایی باز و تهی بالا برد و آسمان های هفت گانه را ساخت » از جملات امیر المؤمنین در این خطبه روشن می شود که ماده بنیادین خلقت آب بوده ، البته این آب همین آب معمولی در طبیعت که از دو عنصر اکسیژن و هیدروژن است نمی باشد و برخی نیز بر این اعتقاد هستند که مراد از آب همین آب معمولی می باشد و 98 درصد حیات از آب و 2 درصد از عناصر دیگر است.
 دنیاشناسی در نهج البلاغه

دنیاشناسی در نهج البلاغه

امیرمؤمنان علیه السلام به خانه یکی از یاران خویش به نام علاءبن زیاد وارد شد. وقتی خانه بسیار پر زرق و برق او را دید، فرمود: «با این خانه وسیع در دنیا چه می کنی، در حالی که در آخرت به آن نیازمندتری. آری، اگر بخواهی می توانی با همین خانه به آخرت برسی! اگر در این خانه بزرگ از مهمانان پذیرایی کنی، به خویشاوندان با نیکوکاری بپیوندی
خلقت مورچه از نظر نهج البلاغه

خلقت مورچه از نظر نهج البلاغه

منظور از این جمله که در انبار نگهداری می نماید این است که مورچه دانه را به درون خاک می برد به طور طبیعی دانه پس از مدتی رویش می کند و از خاک سر برمی آورد اما مورچه برای جلوگیری از این امر همه دانه ها را به دو نیم تقسیم می کند و مانع از بین رفتن روزیش می شود.
 آغاز سخن درباره آفرینش جهان(نهج‌البلاغه)

آغاز سخن درباره آفرینش جهان(نهج‌البلاغه)

کوتاه سخن این که افعال خداوند از افعال بندگان به کلّى جداست زیرا او با علم به مصالح و مفاسد اشیا و آگاهى بر نظام احسن آفرینش و قدرت تامّ و کاملى که بر همه چیز دارد، با قاطعیّت اراده مى کند و بدون هیچ تزلزل و تردید و اندیشه و تجربه، موجودات را لباس وجود مى پوشاند. هم در آغاز آفرینش چنین است و هم در ادامه آفرینش.
Powered by TayaCMS