نوره کشیدن و زدودن موهای زائد بدن

نوره کشیدن و زدودن موهای زائد بدن

1- علل الشرائع عَنْ مَاجِيلَوَيْهِ عَنْ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ لَا يُطَوِّلَنَّ أَحَدُكُمْ شَارِبَهُ وَ لَا عَانَتَهُ وَ لَا شَعْرَ إِبْطِهِ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَتَّخِذُهَا مَخَابِيَ يَسْتَتِرُ فِيهَا.[1]

امام صادق از پدرانش علیهم السّلام، از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند که فرمود: هیچ یک از شما سبيل خود را دراز نكند و نه موى زهار و نه موى زير بغل را، زيرا شيطان آن را نهانگاه خود سازد و در آن نهان شود.

2- الخصال عَنْ أَبِيهِ وَ ابْنِ الْوَلِيدِ مَعاً عَنْ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: السُّنَّةُ فِي النُّورَةِ فِي كُلِّ خَمْسَةَ عَشَرَ يَوْماً فَمَنْ أَتَتْ عَلَيْهِ أَحَدٌ وَ عِشْرُونَ يَوْماً وَ لَمْ يَتَنَوَّرْ فَلْيَسْتَدِنْ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لْيَتَنَوَّرْ وَ مَنْ أَتَتْ عَلَيْهِ أَرْبَعُونَ يَوْماً وَ لَمْ يَتَنَوَّرْ فَلَيْسَ بِمُؤْمِنٍ وَ لَا مُسْلِمٍ وَ لَا كَرَامَةً. [2]

امام صادق علیه السّلام فرمود: سنت در نوره كشيدن پانزده روز يك بار است، و هر كه بى‌نوره بيست و يك روز بر او گذرد، به حساب خدای عزوجل قرض گيرد و نوره كشد. و هر كه چهل روز بدون ‌نوره بر او گذرد، نه مؤمن باشد و نه مسلمان و نه حرمتى دارد.

3- الخصال عَنْ مَاجِيلَوَيْهِ عَنْ عَمِّهِ عَنْ هَارُونَ عَنِ ابْنِ صَدَقَةَ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يَتْرُكْ حَلْقَ عَانَتِهِ فَوْقَ الْأَرْبَعِينَ يَوْماً فَإِنْ لَمْ يَجِدْ فَلْيَسْتَقْرِضْ بَعْدَ الْأَرْبَعِينَ وَ لَا يُؤَخِّرْ. [3]

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر كه به خدا و روز جزا ايمان دارد، ستردن موى زهار را بيش از چهل روز نگذارد و اگر ندارد، پس از چهل روز قرض بگيرد و عقب نيندازد.

4- الخصال الْأَرْبَعُمِائَةِ، قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‌ النُّورَةُ نُشْرَةٌ وَ طَهُورٌ لِلْجَسَدِ. [4]

امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: نوره نشاط است و پاك‌كننده تن.

5- الخصال قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع أُحِبُّ لِلْمُؤْمِنِ أَنْ يَطَّلِيَ فِي كُلِّ خَمْسَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنَ النُّورَةِ وَ قَالَ تَوَقَّوُا الْحِجَامَةَ وَ النُّورَةَ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ فَإِنَّ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ يَوْمُ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ وَ فِيهِ خُلِقَتْ جَهَنَّمُ‌.[5]

امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: دوست دارم مؤمن در هر پانزده روز نوره كشد. و فرمود: از حجامت و نوره در روز چهارشنبه پرهيز كنيد كه آن روز نحس مستمر است و در آن دوزخ آفريده شده است.

6- عيون أخبار الرضا عليه السلام بِالْأَسَانِيدِ الثَّلَاثَةِ عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‌ الْحِنَّاءُ بَعْدَ النُّورَةِ أَمَانٌ مِنَ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ‌.[6]

امام رضا از پدرانش از امير مؤمنان علیهم السّلام روایت فرمود: حنا پس از نوره كشيدن امان است از خوره و پيسى.

7- ثواب الأعمال عَنِ الْعَطَّارِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْأَشْعَرِيِّ عَنِ النَّهَاوَنْدِيِّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الصُّوفِيِّ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ أَبِي الْعَبَّاسِ عَنْ عُبْدُوسِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ رَفَعَ الْحَدِيثَ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: الْحِنَّاءُ يَذْهَبُ بِالسَّهَكِ وَ يَزِيدُ فِي مَاءِ الْوَجْهِ وَ يُطَيِّبُ النَّكْهَةَ وَ يُحَسِّنُ الْوَلَدَ وَ قَالَ مَنِ اطَّلَى فَتَدَلَّكَ بِالْحِنَّاءِ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمِهِ نُفِيَ عَنْهُ الْفَقْرُ. [7]

امام صادق علیه السّلام فرمود: حنا بوى گند عرق را ببرد و آبرو و خرّمى آورد، و بويش را خوش سازد و فرزند را زيبا كند. و فرمود: هر كه نوره كشد و از سر تا قدم خود را حنا بمالد، فقر از او برود.

8- ثواب الأعمال عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَى قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ مَنِ اطَّلَى وَ اخْتَضَبَ بِالْحِنَّاءِ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ ثَلَاثِ خِصَالٍ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ وَ الْآكِلَةِ إِلَى طَلْيَةٍ مِثْلِهَا. [8]

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر كه نوره كشد و حنا بندد، خدا او را از سه خصلت در امان دارد: جزام، پيسى و گوشت ريزى (آکله) تا وقتی دوباره نوره‌ كشد.

9- بصائر الدرجات عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْأَهْوَازِيِّ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ سَالِمٍ مَوْلَى عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ قَالَ: أَرَدْتُ أَنْ أَكْتُبَ إِلَيْهِ أَسْأَلَهُ يَتَنَوَّرُ الرَّجُلُ وَ هُوَ جُنُبٌ قَالَ فَكَتَبَ إِلَيَّ ابْتِدَاءً النُّورَةُ تَزِيدُ الْجُنُبَ نَظَافَةً وَ لَكِنْ لَا يُجَامِعِ الرَّجُلُ مُخْتَضِباً وَ لَا تُجَامَعِ الْمَرْأَةُ مُخْتَضِبَةً. [9]

على بن يقطين گفت: خواستم به امام علیه السلام بنويسم و بپرسم كه آیا جنب می تواند نوره بكشد؟ که حضرت بدون پرسش من نوشت: نوره پاكيزگى جنب را می افزايد، ولى خضاب گرفته جماع نكند و زن خضاب گرفته نیز جماع نکند.

10- المحاسن عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ الْمَكِّيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْبَخْتَرِيِّ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: ثَلَاثٌ لَا يُؤْكَلْنَ وَ يُسْمِنَّ وَ ثَلَاثٌ يُؤْكَلْنَ وَ يَهْزِلْنَ فَأَمَّا اللَّوَاتِي يُؤْكَلْنَ وَ يَهْزِلْنَ فَالطَّلْعُ وَ الْكُسْبُ وَ الْجَوْزُ وَ أَمَّا اللَّوَاتِي لَا يُؤْكَلْنَ وَ يُسْمِنَّ فَالنُّورَةُ وَ الطِّيبُ وَ لُبْسُ الْكَتَّانِ‌.[10]

امام صادق علیه السّلام فرمود: سه چیز است که خورده نمی شوند، ولی فربه كنند و سه چیز است که خورده می شوند، ولی لاغر می کنند. و اما سه چیزی که  لاغرى آورند: طلع (در دو طرف خوشه خرما برآيد)، عصاره روغن کنجد و گردو است. و آنها كه نخورده فربه كنند: نوره، بوى خوش و پوشيدن كتان است.

11- السرائر مِنْ جَامِعِ الْبَزَنْطِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ شَعْرُ الْجَسَدِ إِذَا طَالَ قَطَعَ مَاءَ الصُّلْبِ وَ أَرْخَى الْمَفَاصِلَ وَ أَوْرَثَ الضَّعْفَ وَ الْكَسَلَ وَ إِنَّ النُّورَةَ تَزِيدُ مَاءَ الصُّلْبِ وَ تُقَوِّي الْبَدَنَ وَ تَزِيدُ فِي شَحْمِ الْكُلْيَتَيْنِ وَ سَمْنِ الْبَدَنِ‌.[11]

امام كاظم علیه السّلام فرمود: چون موى تن دراز بماند، منى را ببرد، مفاصل را سست كند و ضعف و سستی آورد. در حالی که نوره منى را می افزايد، تن را نيرو دهد، پيه قلوه‌ها را فزون كند و تن را فربه سازد.

12- مكارم الأخلاق‌ كَانَ رَسُولُ اللَّهُ يَطَّلِي فَيَطْلِيهِ مَنْ يَطْلِيهِ حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَا تَحْتَ الْإِزَارِ تَوَلَّاهُ بِنَفْسِهِ‌.[12]

كسى رسول خدا را نوره مي كشيد تا به زير لنگ می رسید و آنگاه خودش مي كشيد.

13- مكارم الأخلاق‌ سُئِلَ الصَّادِقُ ع عَنْ إِطَالَةِ الشَّعْرِ قَالَ كَانَ أَصْحَابُ رَسُولِ اللَّهِ ص مُقَصِّرِينَ يَعْنِي الطَّمَّ. [13]

از امام صادق علیه السّلام از درازى مو پرسيدند. فرمود: ياران رسول خدا آن را كوتاه مي داشتند.

14- مكارم الأخلاق وَ عَنْهُ ع قَالَ: أَخْذُ الشَّعْرِ مِنَ الْأَنْفِ يُحْسِنُ الْوَجْهَ. [14]

امام صادق علیه السلام فرمود: ستردن مو از بينى، روى را زيبا كند.

15- مكارم الأخلاق عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ: مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يَتْرُكْ عَانَتَهُ فَوْقَ أَرْبَعِينَ يَوْماً وَ لَا يَحِلُّ لِامْرَأَةٍ تُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ أَنْ تَدَعَ مِنْهَا فَوْقَ عِشْرِينَ يَوْماً. [15]

از پيغمبر صلی الله علیه و آله نقل است که هر كس به خدا و روز جزا ايمان دارد، موى زهار را بيش از چهل روز وانگذارد و بر زنى كه ايمان به خدا و روز جزا دارد، روا نيست بالاتر از بيست روز آن را وانهد.

16- مكارم الأخلاق وَ فِي رِوَايَةٍ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يَتْرُكْ عَانَتَهُ أَكْثَرَ مِنْ أُسْبُوعٍ وَ لَا يَتْرُكِ النُّورَةَ أَكْثَرَ مِنْ شَهْرٍ فَمَنْ تَرَكَ أَكْثَرَ مِنْهُ فَلَا صَلَاةَ لَهُ وَ قَالَ النَّبِيُّ ص احْلِقُوا شَعْرَ الْبَطْنِ الذِّكْرُ وَ الْأُنْثَى. [16]

و در روايت از امام صادق علیه السّلام است که فرمود: هر كه ايمان به خدا و روز جزا دارد، رها نكند موى زهار را بيش از يك هفته و نوره را بيش از یک ماه. هر كه بيشتر آن را رها كند، نماز ندارد. و از پيغمبر صلی الله علیه و آله است كه بتراشيد موى شكم را، چه مرد و چه زن.

17- مكارم الأخلاق عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَالَ لِإِبْرَاهِيمَ ع تَطَهَّرْ فَحَلَقَ عَانَتَهُ وَ كَانَ ع يَطْلِي إِبْطَيْهِ فِي الْحَمَّامِ وَ يَقُولُ نَتْفُ الْإِبْطِ يُضْعِفُ الْمَنْكِبَيْنِ وَ يُوهِي وَ يُضْعِفُ الْبَصَرَ وَ قَالَ حَلْقُهُ أَفْضَلُ مِنْ نَتْفِهِ وَ طَلْيُهُ أَفْضَلُ مِنْ حَلْقِهِ وَ فِي رِوَايَةِ زُرَارَةَ عَنْهُ ع قَالَ نَتْفُهُ أَفْضَلُ مِنْ حَلْقِهِ وَ طَلْيُهُ أَفْضَلُ مِنْهُمَا. [17]

و از امام صادق علیه السّلام نقل است که فرمود: خدا تبارك و تعالى به ابراهيم فرمود: پاكيزه باش! و او موى زهارش را تراشيد. و زير دو بغل را در حمام نوره مى‌كشيد و مى‌فرمود: كندن موي آنها شانه‌ها را ناتوان و سست كند و ديده را كم نور. و فرمود تراشيدنش بهتر از كندن و نوره كشيدن بهتر از هر دو است.

18- مكارم الأخلاق عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: كَانَ بَيْنَ نُوحٍ وَ إِبْرَاهِيمَ ع أَلْفُ سَنَةٍ وَ كَانَ شَرِيعَةُ إِبْرَاهِيمَ بِالتَّوْحِيدِ وَ الْإِخْلَاصِ وَ خَلْعِ الْأَنْدَادِ وَ هِيَ الْفِطْرَةُ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها وَ هِيَ الْحَنِيفِيَّةُ وَ أَخَذَ عَلَيْهِ مِيثَاقَهُ وَ أَنْ لَا يَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَ لَا يُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً قَالَ وَ أَمَرَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الْأَمْرِ وَ النَّهْيِ وَ لَمْ يَحْكُمْ عَلَيْهِ أَحْكَامَ فَرْضِ الْمَوَارِيثِ وَ زَادَهُ فِي الْحَنِيفِيَّةِ الْخِتَانَ وَ قَصَّ الشَّارِبِ وَ نَتْفَ الْإِبْطِ وَ تَقْلِيمَ الْأَظْفَارِ وَ حَلْقَ الْعَانَةِ وَ أَمَرَهُ بِبِنَاءِ الْبَيْتِ وَ الْحَجِّ وَ الْمَنَاسِكِ فَهَذِهِ كُلُّهَا شَرِيعَتُهُ ع. [18]

از امام صادق علیه السّلام روایت است: ميان نوح و ابراهيم هزار سال بود و شريعت ابراهيم يكتاپرستى و اخلاص و ترك بت‌ها بود، و آن سرشتى است كه خدا مردم را بدان آفريده و آن حنيفه است كه بدان پيمان گرفته، و اينكه جز خدا پرستيده نشود و چيزى شريك او نباشد. فرمود: و فرمان داد به نماز و امر و نهى كرد، و مقررات ميراث را بدو حكم نداد، و در حنيفيت ختنه و چيدن سبیل و ستردن موى زير بغل و گرفتن ناخن‌ها و ستردن موى زهار را برايش افزود. و فرمانش داد به ساختن خانه كعبه و حج و مناسك و همه اينها شرع او است.

19- مكارم الأخلاق وَ عَنْهُ ع قَالَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِإِبْرَاهِيمَ ع تَطَهَّرْ فَأَخَذَ شَارِبَهُ ثُمَّ قَالَ تَطَهَّرْ فَنَتَفَ مِنْ إِبْطِهِ ثُمَّ قَالَ تَطَهَّرْ فَقَلَّمَ أَظْفَارَهُ ثُمَّ قَالَ تَطَهَّرْ فَحَلَقَ عَانَتَهُ ثُمَّ قَالَ تَطَهَّرْ فَاخْتَتَنَ‌.[19]

امام صادق علیه السّلام فرمود: خدای عزوجل به ابراهيم فرمود: پاك باش! پس او سبيل خود را گرفت. باز فرمود: پاك باش! پس موى زير بغلش را كَند! و بار ديگربه او فرمود، پس ناخن‌هايش را گرفت. باز فرمود: پاك باش! پس زهارش را تراشيد و باز فرمودش پاك باش! پس ختنه كرد.

20- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ مَنْ لَا يَحْضُرُهُ الْفَقِيهُ قَالَ الصَّادِقُ ع‌ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَتَنَوَّرَ فَلْيَأْخُذْ مِنَ النُّورَةِ وَ يَجْعَلُهُ عَلَى طَرَفِ أَنْفِهِ وَ يَقُولُ اللَّهُمَّ ارْحَمْ سُلَيْمَانَ بْنَ دَاوُدَ كَمَا أَمَرَنَا بِالنُّورَةِ فَإِنَّهُ لَا تُحْرِقُهُ النُّورَةُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ. [20]

امام صادق علیه السّلام فرمود: هر كه خواهد نوره كشد، از آن برگيرد و به كنار بينى نهد و گويد: خدایا! سليمان بن داود را رحمت كن كه ما را به نوره فرمان داد تا نوره او را نسوزاند، ان شاء الله.

21- مكارم الأخلاق وَ رُوِيَ أَنَّ مَنْ جَلَسَ وَ هُوَ مُتَنَوِّرٌ خِيفَ عَلَيْهِ الْفَتْقُ. [21]

و روايت است كه اگر كسی که نوره كشيده بنشيند، بيم آن است كه فتق گيرد.

22- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ الْمَحَاسِنِ، عَنِ الْحَكَمِ بْنِ عُتَيْبَةَ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا جَعْفَرٍ وَ قَدْ أَخَذَ الْحِنَّاءَ وَ جَعَلَهُ عَلَى أَظَافِيرِهِ فَقَالَ يَا حَكَمُ مَا تَقُولُ فِي هَذِهِ فَقُلْتُ مَا عَسَيْتُ أَنْ أَقُولَ فِيهِ وَ أَنْتَ تَفْعَلُهُ وَ إِنَّمَا عِنْدَنَا يَفْعَلُهُ الشَّبَابُ فَقَالَ يَا حَكَمُ إِنَّ الْأَظَافِيرَ إِذَا أَصَابَتْهَا النُّورَةُ غَيَّرَتْهَا حَتَّى تُشْبِهُ أَظَافِيرَ الْمَوْتَى فَلَا بَأْسَ بِتَغْيِيرِهَا.[22]

از حكم بن عتيبه نقل است كه گفت: ديدم امام باقر علیه السّلام حنا گرفت و بر ناخن‌هايش نهاد و فرمود: اى حكم! درباره اين چه گویی؟ گفتم: چه توانم گفت در حالی که شما آن را انجام دادید و همانا نزد ما جوان‌ها چنین كنند. فرمود: اى حكم! نوره ناخن‌ها را به مانند ناخن مرده‌ها كند پس اشکالی ندارد كه آنها را تغییر دهیم.

23- مكارم الأخلاق وَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‌ يَنْبَغِي لِلرَّجُلِ أَنْ يَتَوَقَّى النُّورَةَ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ فَإِنَّهُ نَحْسٌ مُسْتَمِرٌّ وَ تَجُوزُ النُّورَةُ فِي سَائِرِ الْأَيَّامِ وَ رُوِيَ أَنَّهَا فِي يَوْمِ الْجُمُعَةِ تُورِثُ الْبَرَصَ. [23]

امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: سزاوار است از نوره كشيدن در روز چهارشنبه پرهيز شود كه نحس مستمر است و در روزهاى ديگر روا باشد و روايت است كه در روز جمعه پيسى آورد.

24- مكارم الأخلاق مِنَ الرَّوْضَةِ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‌ خَمْسُ خِصَالٍ يُورِثُ الْبَرَصَ النُّورَةُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَ التَّوَضِّي وَ الِاغْتِسَالُ بِالْمَاءِ الَّذِي يُسَخِّنُهُ الشَّمْسُ وَ الْأَكْلُ عَلَى الْجَنَابَةِ وَ غِشْيَانُ الْمَرْأَةِ فِي حَيْضِهَا وَ الْأَكْلُ عَلَى الشِّبَعِ. [24]

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: پنج چیز موجب پیسی شوند: نوره كشيدن روز جمعه و چهارشنبه؛ وضو و غسل با آبى كه به خورشيد داغ شده؛ خوردن در حال جنابت؛ جماع با زن در حال حيض؛ و خوردن درحال سيرى.

25- مكارم الأخلاق عَنِ الرِّضَا ع قَالَ: أَلْقُوا الشَّعْرَ عَنْكُمْ فَإِنَّهُ يُحْسِنُ‌.[25]

امام رضا علیه السّلام فرمود: مو را از خود در افكنيد كه زيبایی آورد.

26- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ اللِّبَاسِ عَنِ الصَّادِقِ ع‌ أَنَّهُ كَانَ يُطْلَي فِي الْحَمَّامِ فَإِذَا بَلَغَ مَوْضِعَ الْعَانَةِ قَالَ لِلَّذِي يَطْلِي تَنَحَّ ثُمَّ طَلَى هُوَ ذَلِكَ الْمَوْضِعَ. وَ عَنْهُ ع‌ أَنَّهُ كَانَ يَدْخُلُ فَيَطْلِي إِبْطَهُ وَحْدَهُ إِذَا احْتَاجَ إِلَى ذَلِكَ ثُمَّ يَخْرُجُ. [26]

امام صادق علیه السّلام در حمام نوره می كشيد و چون به زهار مي رسيد، به نوره‌ كش مي فرمود دور شو! و خودش آنجا را نوره مى‌ماليد.

و نیز گاهی آن حضرت مي رفت و همان زير بغل را وقتی نیاز داشت تنها نوره مي‌كشيد و بيرون مى‌آمد.

27- مكارم الأخلاق عَنِ الرِّضَا ع قَالَ: أَرْبَعٌ مِنْ أَخْلَاقِ الْأَنْبِيَاءِ التَّطَيُّبُ وَ التَّنْظِيفُ بِالْمُوسَى وَ حَلْقُ الْجَسَدِ بِالنُّورَةِ وَ كَثْرَةُ الطَّرُوقَةِ. [27]

امام رضا علیه السّلام فرمود: چهار چیز از اخلاق پيغمبران است: عطر زدن، نظافت با تيغ دلاكى‌، ستردن موى تن با نوره و بسیار جماع كردن.



[1] . بحار 73/88/1

[2] . بحار 73/89/3

[3] . بحار 73/89/4

[4] . بحار 73/89/5

[5] . بحار 73/89/5

[6] . بحار 73/89/6

[7] . بحار 73/89/7

[8] . بحار 73/90/8

[9] . بحار 73/90/10

[10] . بحار 73/90/11

[11] . بحار 73/91/12

[12] . بحار 73/91/13

[13] . بحار 73/91/14

[14] . بحار 73/91/14

[15] . بحار 73/91/14

[16] . بحار 73/91/14

[17] . بحار 73/91/14

[18] . بحار 73/91/14

[19] . بحار 73/92/14

[20] . بحار 73/92/14

[21] . بحار 73/92/14

[22] . بحار 73/92/14

[23] . بحار 73/92/14

[24] . بحار 73/92/14

[25] . بحار 73/93/14

[26] . بحار 73/93/14

[27] . بحار 73/93/14

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

No image

آفرينش اهل بيت (ع) در نهج البلاغه

يكى از پژوهش گران سنّى، نيكو و دادگرانه سخن گفته، آن جا كه گويد:هر كس يكى از اصحاب پيامبر را بر ديگر اصحاب برترى دهد، منظور او به يقين برترى دادن بر على نيست؛ زيرا على از اهل بيت پيامبر است.پس برترين آفريدگان بعد از حضرت محمّد صلى اللّه عليه و آله خاندان او هستند، و اين، همان واقعيّت و حقيقت است؛ زيرا آنان مانند پيامبر بر تمامى پيامبران الاهى برترى جستند و آنان مهتر آفريدگان در آفرينش، اخلاق و كمالات هستند.
 نگاهی به مسأله حساس امامت در نهج البلاغه

نگاهی به مسأله حساس امامت در نهج البلاغه

احتمالا بتوان از این سخن دردمندانه این نکته را به دست آورد که اهمیت امامت فقط در مدیریت جامعه نیست بلکه در مقام فهم دین نیز بسیار حائز اهمیت است که البته طبق دلایل بسیار متقن ائمه اهل بیت (علیهم السلام) از علمی خدایی بهره مند هستند کما اینکه این مساله را می توان از این سخن حضرت نیز به دست آورد ان احق الناس بهذا الامر اقواهم علیه و اعلیهم بامر الله فیه سزاوارترین مردم به امر حکمرانی تواناترین آنها در این امر و عالمترین آنها به دستور خداوند در مورد حکمرانی است.
 امامت از ديدگاه نهج البلاغه

امامت از ديدگاه نهج البلاغه

اختلاف مذهبي بين مسلمين سه ريشه اصلي دارد. نخستين اختلاف بر سر جانشيني پيامبر اسلام، مسلمانان را به دو دسته شيعه و سني تقسيم کرد.دومين اختلاف مسلمين در اصول دين و مسائل اعتقادي است که سبب پيدايش مکاتب مختلف کلامي گرديد که مهمترين آن ها اشاعره، معتزله، مرجئه و شيعه است. سومين اختلاف در احکام و فروغ دين است که در نتيجه آن مذاهب مختلف فقهي مانند شافعي، حنبلي، مالکي، حنفي و جعفري پديدار شد.
 رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

از موضوعات اساسى و مباحث حياتى نهج البلاغه - كه جملگى از مسائل اساسى جامعه انسانى محسوب مى گردد - مساله امامت و رهبرى است . على (ع) در سخنان و رهنمودهاى ارزنده خويش در نهج البلاغه به بيان ابعاد مختلف اين مساله پرداخته اند:اولا: ضرورت آن را در اجتماع بشرى مطرح فرموده اند؛ثانيا: در ارتباط با همين لزوم و ضرورت رهبرى، به امامت و پيشوايى صالح و حق، و نيز به رهبرى ناشايسته و ناحق پرداخته اند.
 امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

امامت به مفهوم حجت در نهج البلاغه

اين جمله ها هر چند نامى ولو به طور اشاره از اهل بيت برده نشده است، اما با توجه به جمله هاى مشابهى که در نهج البلاغه درباره اهل بيت آمده است، يقين پيدا مى شود که مقصود، ائمه اهل بيت مى باشند. از مجموع آنچه در اين گفتار از نهج البلاغه نقل کرديم معلوم شد که در نهج البلاغه علاوه بر مساله خلافت و زعامت امور مسلمين در مسائل سياسى، مساله امامت به مفهوم خاصى که شيعه تحت عنوان " حجت " قائل است عنوان شده و به نحو بليغ و رسائى بيان شده است.

پر بازدیدترین ها

 اهل بیت علیهم السلام در نهج البلاغه

اهل بیت علیهم السلام در نهج البلاغه

نهج البلاغه فرهنگ نامه ای است بی مانند که متونش با یک دیگر همگون و همخوان اندو این مساله نشان از جریانات علمی، دانش های دینی و دنیایی این کتاب بزرگ دارد. مهم تر آن که چهره حقیقی، جایگاه و منزلت اهل بیت علیهم السلام را آن گونه که خدا و رسول خواسته است، می نمایاند و با بیش از ده ها عبارت، با صراحت و دلالتی روشن، موقعیت تاریخی امت و نقش آنان را در آینده نشان می دهد.
 رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

رهبرى صالح از ديدگاه نهج البلاغه

از موضوعات اساسى و مباحث حياتى نهج البلاغه - كه جملگى از مسائل اساسى جامعه انسانى محسوب مى گردد - مساله امامت و رهبرى است . على (ع) در سخنان و رهنمودهاى ارزنده خويش در نهج البلاغه به بيان ابعاد مختلف اين مساله پرداخته اند:اولا: ضرورت آن را در اجتماع بشرى مطرح فرموده اند؛ثانيا: در ارتباط با همين لزوم و ضرورت رهبرى، به امامت و پيشوايى صالح و حق، و نيز به رهبرى ناشايسته و ناحق پرداخته اند.
 امامت از ديدگاه نهج البلاغه

امامت از ديدگاه نهج البلاغه

اختلاف مذهبي بين مسلمين سه ريشه اصلي دارد. نخستين اختلاف بر سر جانشيني پيامبر اسلام، مسلمانان را به دو دسته شيعه و سني تقسيم کرد.دومين اختلاف مسلمين در اصول دين و مسائل اعتقادي است که سبب پيدايش مکاتب مختلف کلامي گرديد که مهمترين آن ها اشاعره، معتزله، مرجئه و شيعه است. سومين اختلاف در احکام و فروغ دين است که در نتيجه آن مذاهب مختلف فقهي مانند شافعي، حنبلي، مالکي، حنفي و جعفري پديدار شد.
 نهج البلاغه، بزرگ ترین سند ماندگاری امامت و ولایتʃ)

نهج البلاغه، بزرگ ترین سند ماندگاری امامت و ولایت(3)

اویس کریم؛ در کتاب المعجم الموضوعی لنهج البلاغه، با انتقاد از باب بندی های گذشته و ناقص دانستن آنها، مباحث نهج البلاغه را در 22 باب تقسیم نموده و هر یک چندین فصل دارد و هر فصلی دارای موضوعاتی است که مجموعاً 604 موضوع می شود. عناوین باب های آن چنین است: 1) العقل و العلم؛ 2) الاسلام و الایمان و الیقین و الشرک و الشک؛
 نهج البلاغه، بزرگ ترین سند ماندگاری امامت و ولایتʆ)

نهج البلاغه، بزرگ ترین سند ماندگاری امامت و ولایت(6)

به مالک اشتر می نویسد:« و ایاک و الاستثمار بما الناس فیه اسوه» (نهج البلاغه، نامه ی 53)؛ مبادا هرگز در آن چه که با مردم مساوی هستی امتیاز خواهی! از اموری که بر همه روشن است غفلت کنی.
Powered by TayaCMS