(6)
در قرآن یکصد و چهل مرتبه، کلماتی از ریشه ی «سِلْم» بکار رفته و واژه هایی همچون سلام، اسلام و مسلم از این مادّه است.
تسلیم غیر خدا بودن، بردگی و اسارت است، ولی تسلیم خدا بودن، آزادی و رشد است. چنانکه قرآن می فرماید: «فمَن اَسلم فاولئک تَحَرَّوا رَشَداً»(7) راستی اگر تمام هستی تسلیم خدایند، چرا ما نباید تسلیم او باشیم؟! قرآن می فرماید: «أ فغیر دین اللّه یبغون و له اسلم مَن فی السموات و الارض»(8) آیا به سراغ غیر خدا می روید در حالی که هرکس در آسمان ها و زمین است، تسلیم اوست.
خداوند، فرمانِ تسلیمِ بشر را صادر فرموده است، «فله اَسلِموا»(9) پیامبر نیز باید تسلیم خدا باشد، «اُمرت أن اکون اوّل من اسلم»(10) در این آیه نیز می فرماید: «و مَن یُسلم وجهه الی اللّه و هو محسن فقد استمسک بالعروه الوثقی» هر نیکوکاری که خالصانه جهت گیری الهی داشته باشد، به ریسمان محکمی چنگ زده است. در آیه ای دیگر می خوانیم: «مَن
ص:158
1- 998. طلاق، 7.
2- 999. بقره، 184.
3- 1000. نساء، 43.
4- 1001. بقره، 185.
5- 1002. فتح، 17.
6- 1003. ذیل آیه 22 سوره لقمان.
7- 1004. جنّ، 14.
8- 1005. آل عمران، 83.
9- 1006. حج، 34.
10- 1007. انعام، 14.
اَسلم وجهه للّه و هو محسن فله اجره عند ربّه»(1) نیکوکاری که خالصانه، تسلیم خدا باشد، پاداشی تضمین شده دارد. یا می خوانیم: «و مَن احسن ممّن اَسلم وجهه للّه»(2) چه کسی بهتر است از آنکه خود را تسلیم خدا کرده است.