توسل بر پيامبر اكرم(ص) موجب آرامش انسان

توسل بر پيامبر اكرم(ص) موجب آرامش انسان

توسل بر پیامبر اکرم(ص) موجب آرامش انسان

السلام علیک یا رسول الله امروز روز شنبه بود روز رسول الله. ما در قم در خدمت کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه(روحی له الفداه) متوسل به حضرت شدیم و در این مهدیه هم متوسل به رسول خدا می شوم. آقا پیغمبر اکرم خیلی مهربان است مردی گرفتار شد آمد خدمت رسول خدا یا رسول الله حاجتی دارم گرفتارم فرمود: «اذا کانت لک حاجت فلا تستحی»[1]؛ حدیث را شیخ صدوق نقل کرده یک دفعه صدای گریه کنیزی را شنید دقت بفرمایید دلش طاقت نیاورد بله رحمت العالمین است گریه بشنود و ادامه راه بتواند بدهد نه برگشت دید کنیزی است نشسته است و دارد گریه می کند؛ چرا گریه می کنی گفت: یا رسول الله مولای من پولی داده بود چیزی بخرم گم کردم گفت: من این پول را می دهم به تو البته حدیث آن مفصل است پیراهن مبارک را فروخت و این پول را داد بعد آمد دید دوباره گریه می کند دوباره چرا گریه می کنی دختر عرض کرد یا رسول الله شما پول را مرحمت فرمودید ولی چون وقت گذشته می ترسم من را به خاطر تاخیر عذاب کند خوب آن جا حضرت پول داده ولی این قسمت با پول درست نمی شود فرمود خودم می آیم سفارش می کنم تو را عذاب نکند رفتند در خانه مولای کنیز آن زمان سلام می گفتند از بیرون به معنای کسب اجازه السلام علیکم یعنی اگر کسی هست بیاید بیرون ما کار داریم اگر جواب نمی دادند یعنی کسی نیست یا نمی خواهند جواب دهند. حضرت فرمود السلام علیکم جواب ندادند بار دوم السلام علیکم باز هم جواب ندادند بار سوم صداها بلند شد علیک السلام یا رسول الله فرمود چرا بار اول و دوم جواب ندادید عرض کردند یا رسول الله صدای شما دلنشین بود می خواستیم بیشتر بشنویم اقا قربان قدم شما فرمود آمدم بگویم که این دختر را اذیت نکنید فرمودند یا رسول الله نه تنها اذیت نمی کنیم بلکه به یمن قدم شما آزادش می کنیم. یک نکته می خواهم اینجا بگویم نکته مهمی است نکته این است که بیست سال پیش این حدیث را که دیدم با خودم حرف زدم گفتم ای طلبه ای که کتاب ها دور تو را گرفته اند طلبه و شیعه و مسلمانی اما هنوز به پای این کنیز نرسیده ای به خودم گفتم که این کنیز یک گوشه ای پیدا کرد به حال خودش گریه کرد منتها این صدا به گوش پیغمبر رسید باعث شد این کنیز آزاد بشود به خودم گفتم ای بیچاره اگر تو هم یک گوشه پیدا کنی و قدری به حال خودت گریه کنی و این صدا به گوش پیغمبر برسد تو هم آزاد می شوی مگر سید الساجدین به ما یاد نداده در این شب ها به حال خودمان گریه کنیم بابا امام سجاد یاد ما داده هر شب این جا شما می خوانید «لاأبکی علی نفسی»[2]؛ یک استادی من داشتم از اولیای خدا بود می فرمود حساس ترین جای دعای ابوحمزه این جا است می فرماید:«و مالی و ابکی»[3]؛ چرا گریه نکنم«و لا ادری الی ما یکون مصیری»[4]؛ نمی دانم کدام طرفی هستم ، بله پیغمبر آنقدر مهربان بود و عالم سنی می نویسد که همان طور که کودکان در منزل گریه می کنند صدای گریه اینها به معابر و به گوش اینها که عبور می کنند می رسد امام حسین در سنین کودکی در منزل گریه می کرد رسول اکرم در مسیری در حرکت بود یک دفعه صدای گریه حسین را که شنید برگشت عالم سنی می نویسد می گوید در زد و حضرت زهرا را صدا زد یک عبارت دارد آدم دگرگون می شود فرمود دخترم، عبارت عالم سنی این است فاطمه دخترم نمی دانی گریه حسین من را رنج می دهد چرا ساکتش نمی کنی نکته ای برای شما بگویم آن این است که این طور فهمیدم از روایات که پیغمبر اکرم را صدا کردن یکی از دو خاصیت را دارد دقت کنید یا حاجت برآورده می شود یا آدم آرامش پیدا می کند طاقت پیدا می کند این است ای عزیزان، عمه امام زمان عالمه غیر معلمه زینب کبری سلام الله علیه وقتی کنار آن بدن نازنین رفت نمی دانم چی شد یک دفعه دیدند خانم برگشته رو به طرف مدینه دارد جدش را صدا می کند با زبان حال می گفت یا رسول الله این همان حسین است که طاقت گریه اش را نداشتی.

حجه الاسلام والمسلمین فاطمی نیا


[1]. الكافي (ط - الإسلامية) / ج 1 / 508

[2]. تسلية المجالس و زينة المجالس (مقتل الحسين عليه السلام) / ج 2 / 196

[3]. زاد المعاد - مفتاح الجنان / 98

[4]. همان

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام

پر بازدیدترین ها

دعا در نهج البلاغه

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست.
الهى! به تو پناه مى برم

الهى! به تو پناه مى برم

رگهايم زده نشده، و به بدترين كردارم گرفتار نگشته ام، نه نسلم بريده شده، نه از دين برگشته ام، نه منكر پروردگارم هستم، نه از ايمانم دل نگرانم، نه عقلم دچار سرگردانى است، و نه به عذاب امم گذشته گرفتار گشته ام. صبح كردم در حالى كه
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
خدایا! حرمتم را به تنگدستى نشكن

خدایا! حرمتم را به تنگدستى نشكن

دچار آيم، و به بدگويى آن كه از بخشيدن به من دريغ ورزد مبتلا گردم، و تو ماوراى اين همه، اختيـاردار بخشش و منـعى، چـه اينـكه بـر هـر چيـز تـوانـايـى.
عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
Powered by TayaCMS