حکمت 35 نهج البلاغه : آرزوهاى طولانى و بزهكارى

حکمت 35 نهج البلاغه : آرزوهاى طولانى و بزهكارى

متن اصلی حکمت 35 نهج البلاغه

موضوع حکمت 35 نهج البلاغه

ترجمه مرحوم فیض

ترجمه مرحوم شهیدی

شرح ابن میثم

ترجمه شرح ابن میثم

شرح مرحوم مغنیه

شرح شیخ عباس قمی

شرح منهاج البراعة خویی

شرح لاهیجی

شرح ابن ابی الحدید

شرح نهج البلاغه منظوم

متن اصلی حکمت 35 نهج البلاغه

35 وَ قَالَ عليه السلام مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ

موضوع حکمت 35 نهج البلاغه

آرزوهاى طولانى و بزهكارى

(اخلاقى)

ترجمه مرحوم فیض

35- امام عليه السّلام (در زيان آرزوى دراز) فرموده است

1- هر كه آرزو را دراز گردانيد كردار را بد نمود (زيرا آرزوى دراز سبب بيخبرى از آخرت و واماندن از نيكبختى زندگى جاويد است، امّا رجاء و اميدوارى باندازه ستوده مى باشد).

( ترجمه وشرح نهج البلاغه(فيض الاسلام)، ج 6 ص 1103)

ترجمه مرحوم شهیدی

36 [و فرمود:] آن كه آرزو را دراز كرد، كردار را نابساز كرد.

( ترجمه مرحوم شهیدی، ص 366)

شرح ابن میثم

31- و قال عليه السّلام

مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ

المعنى

لمّا كان طول الأمل في الدنيا مستلزما للإقبال عليها و الانهماك في العمل لها و الغفلة عن الآخرة كان ذلك عملا سيّئا بالنسبة إلى الآخرة.

( شرح ابن میثم، ج 5 ص 260)

ترجمه شرح ابن میثم

31- امام (ع) فرمود:

مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ

ترجمه

«هر كس آرزوهاى دور و دراز در سر بپروراند، عمل و كردارش ناپسند گردد.»

شرح

از آن رو كه آرزوى زياد در دنيا باعث توجّه به دنيا و كوشش بى اندازه در كار دنيا و غفلت از آخرت است، نسبت به كار اخروى عملى بد و ناپسندى است.

( ترجمه شرح نهج البلاغه ابن میثم، ج 5 ص 441)

شرح مرحوم مغنیه

36- من أطال الأمل أساء العمل.

المعنى

الأمل هو الطاقة المحركة لحياة الانسان، و القوة الدافعة له على العمل. فالتاجر يفتح حانوته أملا بالربح، و الفلاح يزرع أملا بالحصاد، و الطالب يجد و يجتهد أملا بالنجاح.. و هكذا، و من هنا قال الإمام: طول الأمل، و لم يقل الأمل. و ليس من شك ان طوله ينسي الموت، و ان الانسان في طريقه الى الرحيل، و من نسي هذا المصير تحدى جميع القيم، و تعالى على الحق و العدل عنادا و استكبارا.

( فی ضلال نهج البلاغه، ج 4 ص 238)

شرح شیخ عباس قمی

269 - من أطال الأمل أساء العمل. لمّا كان طول الأمل في الدّنيا مستلزما للإقبال عليها و الانهماك في العمل لها و الغفلة عن الآخرة، كان ذلك عملا سيّئا بالنسبة إلى الآخرة.

و قد تقدّم منّا كلام في الأمل.

( شرح حکم نهج البلاغه، ص 210)

شرح منهاج البراعة خویی

الخامسة و الثلاثون من حكمه عليه السّلام

(35) و قال عليه السّلام: من أطال الأمل، أساء العمل.

المعنى

إنّ أخوف ما أخاف عليكم اثنان: اتّباع الهوى و طول الأمل، أمّا اتّباع الهوى فيصدّ عن الحق، و أمّا طول الأمل فينسي الاخرة.

الترجمة

هر كه رشته آرزو را دراز كند، بكار بد آغاز كند.

  • هر كسى آرزو دراز كند شيوه كار زشت، ساز كند

( منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(الخوئی) ج 21 ص69)

شرح لاهیجی

(55) و قال (- ع- ) من اطال الأمل اساء العمل يعنى و گفت عليه السّلام كسى كه دراز گردانيد ارزو را بد گردانيد عمل را يعنى طول امل موجب بدى عملست

( شرح نهج البلاغه (لاهیجی) ص 295)

شرح ابن ابی الحدید

36: مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ قد تقدم منا كلام في الأمل- . و قيل لبعض الصالحين أ لك حاجة إلى بغداد- قال ما أحب أن أبسط أملي حتى تذهب إلى بغداد و تعود- . و قال أبو عثمان النهدي قد أتت علي ثلاثون و مائة سنة- ما من شي ء إلا و أجد فيه النقص إلا أملي- فإني وجدته كما هو أو يزيد

( شرح نهج البلاغة(ابن أبي الحديد)، ج 18 ، صفحه ى 155)

شرح نهج البلاغه منظوم

[35] و قال عليه السّلام:

من أطال الأمل أساء العمل.

ترجمه

آنكه آرزوى دراز داشت، كار را زشت گذارد.

نظم

  • ز هر كس آرزو دور و دراز استبكارش در گه زشتى فراز است
  • هواها در سرش ناپخته و خامنيارد كار نيكو دادن انجام
  • دلش در سينه غرق از طول آمالشود زشتش همه افعال و اعمال

( شرح نهج البلاغه منظوم، ج 9 ص 41)

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام

پر بازدیدترین ها

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
دعا در نهج البلاغه

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست.
خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام
عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
Powered by TayaCMS