شنیدن سخنان رهبرانقلاب به عنوان یک دانشمند برجسته‌ی اسلامی و متفکر زمان شناس در ترسیم جایگاه خانواده و نقش‌های گوناگون آن برای جوانانی که در آغاز تشکیل این نهاد پُر ارج هستند، راهگشا است.
طراوت و شیرینیِ زندگی، محصول مهارت‌ها و رعایت‌های زن و شوهر است، جوانان عزیز ما در آغاز راه زندگی، باید خود را نیازمند تمرین فراوان برای دستیابی به توانایی‌های ذهنی و رفتاری لازم در صحنه‌ی زندگی مشترک بدانند، این گونه است که زندگیِ آنان هر روز با صفاتر و شیرین‌تر خواهد شد، در این رهنمود، رهبری انقلاب راه‌های دستیابی به یک زندگی خواستنی را به عزیزانشان یادآوری می‌کنند.
شکر عملی مهم است
شُکر، فقط گفتن «الهی شکر» و سجده کردن نیست، شُکر نعمت این است که انسان نعمت را بشناسد، بداند که این نعمت را خدا به او داده و استفاده‌ی از آن نعمت و رفتار با آن نعمت را که خدا می‌پسندد، انجام دهد، این معنای شکر نعمت است.
اگر چنانچه «شکراً لله» بگویید امّا دلتان با مفاهیمی که گفتم آشنا نباشد، این شکر نیست، ازدواج هم یک نعمت خدادادی است، خدای متعال این همسرِ خوب را برای شما فراهم کرده است، پس باید به شایستگی شُکر این نعمت را بجا آورید.( خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۱۶/۱/۱۳۷۹)
اسرار زندگی را محکم نگه‌دارید
زن و شوهر باید راز هم را حفظ کنند، زن نباید راز شوهر را پیش کسی بازگو کند، مرد هم مثلاً نرود پیش رفقایش در باشگاه یا مثلاً فلان مهمانی و … راز همسرش را بازگو کند، حواستان جمع باشد، اسرار هم را محکم نگه‌دارید تا زندگی «ان شاء الله» شیرین و مستحکم شود.(خطبه‌ی عقد مورخه ۲۴/۱/۱۳۷)
غم‌خوار هم باشید
کمک واقعی این است که دو نفر غم‌ها را از دل هم بر طرف کنند، هر کسی در دوره‌ی زندگیش، گرفتاری و مشکل و غمی پیدا می‌کند و ممکن است دچار ابهام و تردید بشود، آن دیگری در چنین موقعیتی، باید به کمک همسرش بشتابد و به او کمک کند، غم را از دل او بردارد، او را راهنمایی کند و اشتباه و خطای او را بر طرف نماید.(خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۲/۹/۱۳۷۸)
ساده زیستی و میانه‌روی
زندگی را ساده بردارید، البته ما خیلی هم اهل زهد و تقوا نیستیم، خیال نکنید، آن سادگی که ما می‌گوییم، آن سادگی زُهّاد و عُبّاد و این‌ها نیست، سادگی به نسبت این کارهایی است که مردمِ امروز می‌کنند، و الّا نه، سادگی ما را اگر چنانچه آن مردان خدا بیایند نگاه کنند شاید هزار تا ایراد هم به آنچه که ما سادگی می‌دانیم بگیرند.(خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۱۱/۵/۱۳۷۴)
زندگیتان را بر پایه‌ی اسراف قرار ندهید، زندگی را ساده قرار دهید، زندگی را آن طوری که خدای متعال می‌پسندد قرار دهید و از طیّبات الهی بهره‌مند شوید بر حسب اعتدال و عدالت، هم اعتدال، میانه‌روی و هم عدالت، یعنی ملاحظه‌ی انصاف را بکنید، ببینید دیگران چطوری‌اند، خیلی بین خودتان و دیگران فاصله درست نکنید.(خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۸/۳/۱۳۷۲)
یکی از موجبات سعادت خانواده‌ها و اشخاص، این است که تقیّدات زاید و تجمّلات زیادی و پرداختن بیش از اندازه‌ی لازم به امور مادی، از زندگی‌ها دور شود، لااقل بخش اصلیِ زندگی محسوب نشود، یک چیز حاشیه‌ای، یک کنار باشد، زندگی را از اوّل باید ساده برداشت و محیط زندگی را باید محیط قابل تحمّلی کرد.(خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۸/۳/۱۳۷۲)
ساده زندگی کردن منافاتی با رفاه هم ندارد، آسایش هم که اصلاً در سایه ساده زندگی کردن است.(خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۱۸/۴/۱۳۷۷)
مسابقه‌ی بدون برنده
اسیر تجمّلات، تشریفات، چشم و هم چشمی نشوید، خودتان را در دام مسابقه‌ی مادی در امر زندگی نیندازید، هیچ کس در این مسابقه، خوشبخت و کامیاب نمی‌شود، این ظواهرِ زرق و برق‌دارِ زندگی شخصی، این‌ها هیچ کدام انسان را نه خوشبخت می‌کند، نه دلشاد و راضی می‌کند، اصلاً انسان هر چه گیرش می‌آید، باز چیز بیشتری را می‌خواهد، در حسرت یک چیز بهتری است، در شرع مقدس هست «العفاف و الکفاف»، به همان زندگی که بشود گذراند و انسان محتاج کسی نباشد و در عسرت نباشد، این جور پیش ببرید.(خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۲۰/۷/۱۳۷۷)
زندگی تشریفاتی، زندگی تجمّلاتی، زندگی اشراف منشی، زندگی پُرخرج و زندگی مصرفی، انسان‌ها را بد بخت می‌کند، این خوب نیست، زندگی باید کفاف و راحت بگذرد نه پُرخرج و مُسرفانه، این دو تا را بعضی‌ها چرا با هم اشتباه می‌کنند؟با کفاف یعنی محتاج کسی نباشد و بتوانند زندگیشان را اداره کنند، بدون احتیاج به هیچ کس، دلخوشی هم باید داشته باشند و الّا زندگی با درآمدِ زیاد، مخارج زیاد و تشریفات که خوب نیست، این‌ها اصلاً راحتی نمی‌آورد، دلخوشی نمی‌آورد.(خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۲/۱/۱۳۷۸)
اوّل زندگی را ساده بردارید، هر چه می‌توانید در این جهت سعی کنید، البتّه، اعتقاد نداریم که افراد بایستی بر عیال خودشان، بر نزدیکان خودشان سخت گیری‌های تنگ نظرانه بکنند، این عقیده را نداریم، اما عقیده داریم که همه از روی عقیده و ایمان و عشق و دل خودشان به یک حدی قانع باشند.(خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۱۲/۹/۱۳۷۷)
زندگی را ساده بگیرید، خودتان را اسیر تشریفات نکنید، اگر از اول وارد مسابقه تشریفات شدید، دیگر رها شدن از آن سخت است، حالا هم جمهوری اسلامی است، اگر کسی بخواهد ساده زندگی کند می‌تواند، یک روزی بود که نمی‌شد، سخت بود، اگر چه بعضی به دست خودشان مشکل می‌کنند، در لباسشان، در مسکنشان، در تجمّلاتشان، همه را بر خودشان سخت می‌کنند.(خطبه عقد مورخه‌ی ۱۳/۱۰/۱۳۷۷)