نصرت الهی در مورد پیامبران و مؤمنان به صورت های مختلف جلوه می کند:
گاهی با ایجاد الفت و گرایش دل ها «و لیربط علی قلوبکم»(3)، «یثبت اللّه الذّین آمنوا بالقول الثابت فی الحیاه الدنیا»(4)
گاهی با استجابت دعا، «فاستجاب له ربّه»(5)، «رب لا تذر علی الارض من الکافرین دیّارا»(6)
گاهی با معجزه و استدلال، «ارسلنا رسلنا بالبینات»(7)
گاهی با عطای حکومت، «اتینا ال ابراهیم ملکا عظیما»(8)
گاهی با غلبه در جنگ، «و لقد نصرکم اللّه فی مواطن کثیره»(9)
گاهی با سکینه و آرامش قلب، «فَاَنزل اللّه سکینته علیه و ایدّه بجنود لم تروها»(10)
گاهی با هلاکت دشمن یا انتقام از او، «فَاَغرقناهم»(11)
گاهی با امدادهای غیبی و نزول فرشتگان، «الن یکفیکم ان یمدکم ربّکم بثلاثه الاف من الملائکه منزلین»(12)
ص:100
1- 567. فتح، 4.
2- 568. انبیاء، 76، 84، 88و 90.
3- 569. انعام، 11.
4- 570. ابراهیم، 27.
5- 571. یوسف.
6- 572. نوح، 26.
7- 573. حدید، 25.
8- 574. نساء، 54.
9- 575. توبه، 25.
10- 576. توبه، 40.
11- 577. اعراف، 136.
12- 578. آل عمران، 124.
گاهی با ایجاد رعب در دل دشمن، «و قذف فی قلوبهم الرعب»(1)
گاهی با گسترش فکر و فرهنگ و پیروان، «لیظهره علی الدین کله»(2)
گاهی با نجات از خطرها، «فانجیناه و اصحاب السفینه»(3)
و گاهی با خنثی کردن حیله ها و خدعه ها، «و انّ اللّه موهن کید الکافرین»(4)