شرح مناجات شعبانیه قسمت بیست و هشتم

قسمت بیست و هشتم

اِلهی اِنْ دَعانی اِلَی النّارِ عَظیمُ عِقابِکَ فَقَدْ دَعانی اِلَی الْجَنَّةِ جَزیلُ ثَوابِک.

معبودمن! اگر کیفر عظیم تو، مرا به آتش می خواند، پاداش سرشارت مرا بهسوی بهشت فرا می خواند.

آدمی گناه می کند و در نتیجه، عقوبت پروردگار، او را به سمت آتش سوقمی دهد. همچنین عمل ثواب و کار نیک نیز انجام می دهد، در نتیجه، رحمتخداوند، او را به سوی بهشت سیر می دهد. ولی غلبه نهایی با کدام است و کدامیک، گوی سبقت را از دیگری می رباید؟ مولانا در کتاب مثنوی پاسخ این سؤال رااین گونه به روشنی داده است:

سبق برده رحمتش، و آن غَدْر⁽²⁰¹⁾ رداده نوری که نباشد بدر را

آب، بهر این ببارید از سماک⁽²⁰²⁾تا پلیدان را کند از خبث⁽²⁰³⁾ پاک

پاورقی:

تهیه وتنظیم : رسول غفارپور