(1)
در جهان بینی الهی، هستی تنها دیدنی ها هم نیست ودیدنی ها مخصوص آنچه ما امروز مشاهده می کنیم نیست.
نباید انسانی که هر چند صباحی کهکشانی را کشف می کند که میلیاردها ستاره در آن است و معیار فاصله آن ها سال نوری است، توقّع داشته باشد که با هستی به طور کامل آشنا باشد. بنابراین ما خود را در اختیار وحی قرار می دهیم و به آنچه قرآن فرموده است اعتقاد داریم. قرآن درباره جنّ آیات زیادی دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
جنّ، جایگاهی همچون جایگاه انسان دارد، زیرا هدف از آفرینش او، نظیر هدف از آفرینش انسان است.«و ما خلقت الجنّ و الانس الاّ لیعبدون»(2) من جنّ و انس را نیافریدم مگر برای آنکه عبادت کنند.
آفرینش جنّ قبل از انسان بوده است. «والجانّ خلقناه من قبل»(3)
مورد امر و نهی و خطاب و عَناب است.«یا معشر الجنّ و الانس»(4)
قدرت انتخاب دارد و لذا گروهی از آنان مومن و گروهی کافرند.
از آتش آفریده شده و شیطان از آن جنس است. «کان من الجنّ»(5)
گرچه ما او را نمی بینیم ولی او ما را می بیند.«انّه یراکم هو و قبیله من حیث لاترونهم»(6)
می تواند برای اولیای خدا خادم باشد. قرآن می فرماید: آنان برای حضرت سلیمان کار می کردند. «یعملون له»
جنّ امتیازات قرآن را فهمید و گفت: «قرآناً عجباً» ولی عرب زبانان لجوج گفتند: عجیب نیست و ما هم اگر بخواهیم، می توانیم مثل آن را بیاوریم. «لونشاء لقلنا مثل هذا»(7)
راه رشد همان راه حق است. «یهدی الی الرشد»، «یهدی الی الحق»(8) و جالب آکه این دو تعبیر از جنّ است.
ص:406
1- 2717. ذیل آیات 1-2 سوره جنّ.
2- 2718. ذاریات، 56.
3- 2719. حجر، 27.
4- 2720. الرّحمن، 23.
5- 2721. کهف، 50.
6- 2722. اعراف، 27.
7- 2723. انفال، 31.
8- 2724. احقاف، 30.
علمی اعتقادی