مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی (رحمة الله علیه) :
یکی از موقعیّتهایی که داریم، عبارت از ماه مبارک رجب است؛ که اگر کسی در این ماه از خداوند درخواست کند، هیچ رد نمیشود. ماه رجب از ماههایی است که مربوط به اسلام هم نیست، در زمان جاهلیّت عرب که از اسلام خبری نبود، نه پیغمبری، نه دینی؛ همان موقع مردم انتظار می کشیدند که ماه رجب بیاید که حاجتهایشان را بگیرند. لذا خیلی بد است که یک مسلمان از مردم جاهلیّت بدتر باشد. لذا اگر دعاهای ماه رجب را کمّی دقت کنید، می بینید که غالباً در آن مسأله حاجت و روا شدن حاجت مطرح است،
«یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ یَا مَنْ یُعْطِی الْکَثِیرَ بِالْقَلِیلِ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً»؛ «یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ».
در متن همة دعاها مسأله درخواست و حاجت در ماه رجب مطرح است. لذا از این فرصتی که بهدست آمده، باید بهترین استفاده را کرد. در روایت دیگری امام صادق(علیه السلام) از پیغمبراکرم نقل میفرماید که حضرت فرمود: رجب را اصبّ میگویند؛ جهتش این است که رحمت خدا در این ماه بسیار بر امّت من ریزش میکند. لذا اوّلین چیزی که سفارش کردهاند این است که در این ماه زیاد استغفار کنید. بگذارید پاکیزه و تمیز شوید، زیاد بگوئید
«استغفر الله و اسئله التوبۀ».