نشانه فقیر که کیفر دارد
الامام علی علیه السلام : إنَّ للَّهِ تَعالى عُقوباتٍ بِالفَقرِ ومَثوباتٍ بِالفَقرِ؛ ومِن عَلاماتِ الفَقرِ إذا كانَ مَثوبَةً: أن يَحسُنَ عَلَيهِ خُلُقُهُ، ويُطيعَ بِهِ رَبَّهُ، ولا يَشكُوَ حالَهُ، ويَشكُرَ اللَّهَ تَعالى عَلى فَقرِهِ. ومِن عَلاماتِهِ إذا كانَ عُقوبَةً:
أن يَسوءَ عَلَيهِ خُلُقُهُ، ويَعصِيَ رَبَّهُ بِتَركِ طاعَتِهِ، ويُكثِرَ الشِّكايَةَ، ويَتَسَخَّطَ القَضاءَ.
[1]
امام على عليه السلام: هر آينه خداى- تعالى- را از رهگذر فقر، كيفرها و پاداشهايى است؛ از نشانههاى فقرِ پاداشى چنين است: اخلاق فقيردر عين فقر، نيكو می گردد؛ و از پروردگارش فرمان بَرَد؛و از حال خود شكوه نكند؛ و خداى- تعالى- را بر فقر خويش سپاس گويد. و از نشانه هاى فقرِ كيفرى چنين است: اخلاق فقير زشت گردد؛ و با فرمان نبردن از پروردگارش او را سركشى كند؛و فراوان شكوه كند؛ و از قضاى خداوند خشمناك باشد.
منابع:
- إحياء علوم الدين: 4/ 301.