كفاره به معناى پوشاندن است و نوعى جريمه است و در اصطلاح دينى عبارت است از پرداختن مقدارى معين گندم، قربانى، و انجام دادن عملى همچون روزه دارى اطعام و... به جهت گناهى كه انجام گرفته است. كفاره در همه شرايع براى اجتناب از پيامدهاى سوء اعمال شرعى است كه چهار نوع است:
1. كفاره معين: مانند كفّاره مد طعام براى افرادى كه در اثر بيمارى نتوانسته اند روزه ماه رمضان را بگيرند و بيمارى آنها تا سال بعد طول
بكشد. البته كفاره مد طعام موارد زيادى دارد و فقط يك مورد آن ذكر شد. [1]
2. كفاره مخيّر: كه مكلف در انتخاب آنها مختار است. مانند كفاره خوردن عمدى روزه ماه رمضان كه يكى از سه جريمه است، به صورت اختيارى، 1. آزاد كردن برده، 2. گرفتن دو ماه روزه، 3. سير كردن شصت فقير يا دادن يك مد طعام به هريك از آنها. [2]
3. كفّاره مرتب: كه به صورت ترتيبى است مانند كفاره قسم كسى كه سوگند به نام خاص خداوند بخورد و با سوگند خود مخالفت كند، به 10 نفر بايد طعام و يا لباس بدهد و اگر نتوانست سه روز روزه بگيرد.
4. كفاره جمع: و آن مربوط است به كسى كه با حرام روزه ماه رمضان را افطار كند و يا نسبت دروغ به خدا و پيامبر و... بدهد.
[1] . توضيح المسائل مراجع، م 1703.
[2] . توضيح المسائل مراجع، م 1660.