تهمت

• وَ مَن يَكْسِبْ خَطِيَةً أَوْ إِثمًْا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيًا فَقَدِ احْتَمَلَ بهُْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا) [1]
• و كسى كه خطا يا گناهى مرتكب شود، سپس بي گناهى را متهم سازد، بی تردید بهتان و گناهِ آشكارى بر دوش گرفته است. .
• پیامد: : تهمت به بی گناه مثل پرتاب تیر به آبروی او و حرام است.حال از هرنژاد، مکتب و هر سن و شرایطی که باشد
• تفسیرنور- ج2 – ص380

منابع:

1. ( 112النساء )