آداب شب زفاف چگونه است؟

آداب شب زفاف چگونه است؟

آداب شب زفاف چگونه است؟

پرسش

لطفاً در مورد شب زفاف توضیح دهید.

پاسخ اجمالی

شب زفاف اولین شب همبستری دو زوجی است که از راه صحیح شرعی با هم دیگر پیمان زناشویی بسته اند. این شب از شب هاى بسیار مهم و مبارک در زندگی هر فردی است. مبارکى آن از این جهت است که در روایت آمده مؤمن با ازدواج و عروسى کردن نیمى از ایمانش تکمیل مى شود. در این شب دعا مستجاب است و فرشتگان براى عروس و داماد رحمت خدا را نازل مى کنند.

در منابع اسلامى آداب فراوانى براى آن ذکر شده است از جمله:.

- زفاف و رفتن به حجله در شب باشد.

- در شب زفاف ابتدا دو رکعت نماز بگزارد و دعای خاصی را بخواند.

- مستحب است عروس نیز وضو بگیرد و دو رکعت نمازبخواند.

- بعد از نماز دستش را جلو سر عروس بگذارد و دعای خاصی را بخواند.

پاسخ تفصیلی

شب زفاف اولین شب همبستری دو زوجی است که از راه صحیح شرعی با همدیگر پیمان زناشویی بسته اند. این شب از شب هاى بسیار مهم و مبارک در زندگی هر فردی است و به همین جهت در منابع اسلامى آداب فراوانى براى آن ذکر شده است. مبارکى آن از این جهت است که در روایت آمده مؤمن با ازدواج و عروسى کردن نیمى از ایمانش تکمیل مى شود. در این شب دعا مستجاب است و فرشتگان براى عروس و داماد رحمت خدا را نازل مى کنند.

آداب روابط زناشویى زن و مرد دو قسم است:

الف. آداب شب زفاف که عبارت است:

1. ابتدا عروس و داماد وضو بگیرد.

2. شستن پای عروس هنگام ورود به خانه داماد: رسول خدا(ص) به امام علی(ع) سفارش فرمود: «ای على! هنگامى که عروس‌ را به خانه خود ‌آوردى‌ کفش او را از پایش بیرون بیاور تا بنشیند (هنگامى که می‌نشیند) و پاى او را با آب بشوى و آن آب را از در خانه تا آخرین نقطه حیاط خانه بریز؛ زیرا اگر چنین کنى خداوند هفتاد هزار نوع تنگدستى را از آن خانه ببرد، و هفتاد هزار نوع برکت وارد کند، و هفتاد رحمت نازل کند که بالین سر عروس بگردند تا این‌که برکتش به همه زوایاى خانه تو برسد، و تا زمانی که آن برکات و رحمت‌ها در خانه است عروس از مشکلات روحی روانی و مرض جذام و برص ایمن باشد».[شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه،‌ محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، ج 3، ص 551]

3. گفتن تکبیر در شب زفاف برخلاف مراسم جاهلیت.

4. خواندن دو رکعت نماز پس از گرفتن وضو، با حال خضوع و خشوع و دعاى ذیل که بسیار در سرنوشت عروس و داماد مؤثر است: « ِ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی إِلْفَهَا وَ وُدَّهَا وَ رِضَاهَا وَ رَضِّنِی بِهَا ثُمَّ اجْمَعْ بَیْنَنَا بِأَحْسَنِ اجْتِمَاعٍ وَ أَسَرِّ ائْتِلَافٍ فَإِنَّکَ تُحِبُّ الْحَلَالَ وَ تَکْرَهُ الْحَرَام‌» خدایا الفت و مودت و رضایت زن را نسبت به من و رضایت مرا نسبت به او، بر من ارزانى دار و میان ما را به بهترین وجه جمع نما و نیکوترین الفت را به ما عطا کن، همانا تو حلال را دوست مى‌دارى و حرام را ،ص زشت مى‌شمارى.(وسایل الشیعه ، ج8 ،ص 134)

5. خواندن دعا و نیایش، که بعد از خواندن نماز زفاف صورت مى‌گیرد.

6. گذاشتن دست داماد بر پیشانى عروس، پس از ورود عروس به اتاق زفاف، داماد دست خویش را در حالى که رو به قبله مى‌ایستد، بر پیشانى عروس مى‌گذارد و براى خود و عروس و اولاد آینده‌اش از وى، دعا مى‌کند. « ْ اللَّهُمَّ بِأَمَانَتِکَ أَخَذْتُهَا وَ بِکَلِمَاتِکَ اسْتَحْلَلْتُ فَرْجَهَا فَإِنْ قَضَیْتَ لِی مِنْهَا وَلَداً فَاجْعَلْهُ مُبَارَکاً سَوِیّاً وَ لَا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ فِیهِ شِرْکاً وَ لَا نَصِیباً»

پروردگارا به امانتت او را پذيرفتم و با كلمات تو او را بر خود حلال ساختم، پس اگر فرزندى براى من نصيب كرده ‌اى او را مبارك و سالم و صحيح قرار ده و شيطان را در او با من شريك مساز و نصيبى براى آن قرار مده‌.(من لایحضره الفقیه ،ج 5 ،37)

ب. آداب عمومى زناشویى: «مستحبات»

1. گرفتن وضو.

2. گفتن بسم اللّه.

3. در هنگام جماع تعجیل نکند و زن را براى آن آماده کند تا او هم کاملًا لذت ببرد.

4. جماع در شب‌هاى دوشنبه، سه شنبه، پنج شنبه یا جمعه باشد.

5. جماع را وقتى انجام دهد که زن میل دارد.

بهتر است از همبستری با خصوصیات زیر پرهیز گردد:

1. در شب و روزى که ماه و خورشید گرفته است.

2. هنگام غروب خورشید.

3. هنگام طلوع فجر تا طلوع آفتاب.

4. شب اول ماه غیر از ماه رمضان.

5. در شب آخر ماه.

6. بعد از احتلام در خواب.

7. در اتاقى که بچه‌اى وجود داشته باشد.

8. نگاه کردن به فرج همسر.

9. به صورت عریان.

10. در زیر آسمان.

11. رو به قبله و پشت به قبله.

12. هنگامى که شکم پر است[سفینه البحار، ج 1، ص 181].

13. در جایى که کودکى باشد که به آنها نگاه کند یا سر و صداى آنها را بشنود، هر چند چیزى متوجه نشود.

14. در فرصت بین اذان و اقامه نماز که مخصوص اعمال عبادى است.

15. در شب عید قربان.

16. در شب عید فطر.

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام

پر بازدیدترین ها

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست.
دعا در نهج البلاغه

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
Powered by TayaCMS