ابراز محبت به عمل
محبت و شیوههای نمایاندن آن
محبت كه اساس آسودگی و آرامش است همچون كشتی نجاتی است كه بر امواج خشمگینِ مشكلات زندگی در حركت است. كشتیای كه یك زن مهربان و هنرمند، ناخدای آن می‌باشد. زیرا تسكین و آرامشبخشی به زندگی، رسالتی است كه بر دوش زنان نهاده شده است.
«فأن تعلم أنّ اللّه جعلها لكَ سكنا و أنسا فتعلَمَ أنّ ذلك نعمة من اللّهَ؛ (من لا یحضره الفقیه، ج2، ص: 621)
خداوند متعال زن را برای شوهرش مایه ی آسودگی و آرامش قرار داده، او نعمت بزرگ الهی است.»
دست حكیم پروردگار همخوان با رسالتی كه بر دوش زنان قرار داده، استعداد مهرورزی، محبوبیت و مطلوبیت را نیز در فطرت و غریزه ی ایشان نهاده است.
به قول استاد شهید مطهری(ره):
«طبیعت، مرد را مظهرطلب و عشق و تقاضا آفریده است و زن را مظهر مطلوب بودن و معشوق بودن ... غریزه مرد، طلب و نیاز است و غریزه زن جلوه و ناز.»
روشن است اگر زنان در مسیر طبیعی فطرت خویش و در پرتو آشنایی با معارف دینی و آموزههای روانشناسی ـ كه روشنگر راه زندگی خانوادگی است ـ بتوانند به وظایف خویش عمل كنند و به جای آنكه وزیر اقتصاد یا مأمور نظافت باشند، نماد رحمت و مهربانی باشند، بسیاری از مشكلات و موانع را در مسیر زندگی عاشقانه از سر راه برداشتهاند.
«بدون تردید غالب كشاكشهای خانوادگی، سردیها، بیاعتناییها، بیرغبتیها، خانهگریزیها، ستیزها، جداییها و طلاقهای بین زن و شوهرها به دلیل فقدان آرامش روانی در كانون خانواده و عدم تأمین نیازهای عاطفی و روانی به وجود میآید.»
اما برای چاره ی این گونه مشكلات فقط شناخت ریشه ی مشكلات و پی بردن به ضرورت و اهمیت محبت كافی نیست بلكه زنان باید شیوههای به كارگیری عواطف سرشار خود را بیاموزند. قصد داریم در طی چندمقاله به بیان دو شیوه ی مهم نمایاندن محبت بپردازیم:
1- ابراز زبانی
2- ابراز عملی
ایجاد، افزایش و ابراز عشق و محبت از راه زبان
هر كسی میتواند با دو زبان سخن بگوید؛ با زبان عاطفه و احساس، یا با زبان عقل و منطق. اكنون صحبت از زبان عاطفی است. زبان عاطفی (مثبت یا منفی) به خاطر ارتباط مستقیمی كه با قلب و جان شنونده دارد، تأثیر بسیاری در ایجاد یا سلب محبت میگذارد. چون بحث در ایجاد و افزایش و حفظ محبت است، به ذكر دو كاربرد مهم زبان عاطفی (مثبت) در ایجاد و ازدیاد عشق و محبت میپردازیم:
1. ابراز عشق با صراحت و صداقت (جملات عاشقانه) كه لحظههای یكنواخت زندگی را شیرین و لبریز از لذت و هیجان میكند.
به قول «مترلینگ»:
«زندگی وقتی لذتبخش است كه در آن، لذات كوچك و عشقهای كوچك وجود داشته باشد و همین چیزهای كوچك است كه ما را به زندگی پایبند میكند.»
واژههای عاشقانه و دلنشین، به طور شگفتانگیزی میتواند آفریننده ی لذتهای كوچك باشد. ابراز محبت با صراحت و در عین صداقت و راستی در حالی كه آمیخته با هیجانات روحی است، محبت را تا مرز عشق میرساند كه شیرینی و حلاوت لذت آن را باید در عمق دل‌ها جستجو كرد ولی پنهان كردن عشق، محبت را خفه میكند و میمیراند.
هیچ گاه نباید غرور و یا كمرویی مانع ابراز عشق و علاقه شود، یا در طول زمان مشكلات زندگی و گاه مشاجرات و درگیریها باعث شود ابراز عشق و علاقه ترك شود بلكه باید همواره و در همه حالات زندگی طوری رفتار كنیم كه فضای عاطفی از بین نرود و جایی برای گفتن جملات عاشقانه و البته صادقانه بماند؛ چرا كه برخی زنان میپندارند مردها به خاطر روحیه ی خاص مردانهشان اهمیتی به این حرفها نمیدهند و نیازی به شنیدن عبارات محبتآمیز و دلنشین ندارند در حالی كه تجربه و تحقیقات روانشناسی، نادرستی این مطلب را اثبات كرده است.
«در مردان هر چقدر هم كه به ظاهر والامقام و قوی باشند، باز هم لایههایی از دوران كودكی باقی میماند كه آنها را نیازمند دلداری میكند.»
استفاده از این گونه جملات كار سادهای نیست بلكه هنری است كه مهارت خاص میطلبد. اگر روح صداقت نداشته باشند و در لحظات خاص زندگی و حالات ویژهای ـ كه تشخیص آن به عهده ی خودتان است ـ گفته نشوند، دلربایی خود را از دست میدهند و حالت كلیشهای و خستهكنندهای پیدا میكنند.
امام صادق(ع) میفرماید:
«... لا غنی بالزّوجة فیما بینها و بین زوجها الموافق لها عن ثلاث خصال و هُنّ ... و اظهار العشق له بالخلابة؛ (تحف العقول، النص، ص: 323)
... زن در روابط بین خود و شوهرِ همدلش، از سه خصلت بینیاز نمیباشد كه یكی ...، اظهار عشق با دلربایی است.»(6)