الإناء - ظرف

الإناء - ظرف میزان الحکمه ، جلد 1 ، صفحه 499 - 503 

الإناء

ظرف

و لمزيد الاطّلاع راجع : وسائل الشيعة : ٢ / ١٠٨٣ «عدم جواز استعمال أواني الذهب و الفضّة» . انظر : عنوان ٢١١ «الزينة» . القلب : باب ٣٣٢٨ ، الأكل : باب ١١٤ .

٣٢٣ - نَظافَةُ الإناءِ

بهداشت ظروف

١٦٨٤- رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ... خَمِّرْ إناءَكَ و لَو بِعودٍ تَعرِضُه عليه و اذكر اسمَ اللّه ِ، و أَوْكِ سِقَاءَكَ و اذكر اسم اللّه .[1] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر ظرف سر پوش بنه ، حتى با چوبى كه بر سرش مى نهى و نام خدا را ببر و مشكت را با بند ببند و نام خدا را ببر .

١٦٨٥- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كَانَ النَبِيُّ يُعجِبهُ أنْ يَشْرَبَ في الإناءِ الشَّاميّ، و كانَ يَقولُ : هُوَ أنظفُ آنيَتِكُم .[2] امام صادق عليه السلام : پيامبر خوش مى داشت كه در ظرف شامى [آب ]بنوشد و مى فرمود : آن تميزترين ظرف هاى شماست .

٣٢٤ - آنِيَةُ الذَّهَبِ وَ الفِضَّةِ

ظروف طلا و نقره

١٦٨٦- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لا تأكُلْ في آنيةِ الذَّهبِ و الفِضَّةِ .[3] امام صادق عليه السلام : در ظرفهاى زرّين و سيمين غذا نخور.

١٦٨٧- الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : آنِيَةُ الذَّهبِ و الفِضَّةِ مَتاعُ الّذينَ لا يُوقِنونَ .[4] امام كاظم عليه السلام : ظروف زرّين و سيمين كالاى كسانى است كه [به خدا و معاد ]يقين ندارند.

١٦٨٨- الكافي عن ابنِ بـزيـعٍ : سألتُ أبا الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام عن آنيةِ الذَّهبِ و الفِضَّةِ ، فَكَرِهَهُما . [5]الكافى ـ به نقل از ابن بزيع ـ : از امام رضا عليه السلام درباره ظروف طلا و نقره پرسيدم، حضرت آن دو را ناخوشايند داشت.

(انظر) وسائل الشيعة : ٢ / ١٠٨٦ باب ٦٧ .

پی‌نوشت‌ها

[1] . سنن أبي داوود : ٣ / ٣٣٩ / ٣٧٣١ .

[2] . الكافي : ٦ / ٣٨٦ .

[3] . الكافي : ٦ / ٢٦٧ / ١ .

[4] . الكافي : ٦ / ٢٦٨ / ٧ .

[5] . الكافي : ٦ / ٢٦٧ / ٢ .

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام

پر بازدیدترین ها

دعا در نهج البلاغه

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست.
خدایا! ببخش!

خدایا! ببخش!

به آن نديدى. الهى! آنچه را كه به زبانم به تو تقرب جستم ولى دلم برخلاف آن بود بر من ببخش! الهى! اشارات چشم، و سخنان بيهوده، و مشتهيات دل
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست.
عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
Powered by TayaCMS