نویسنده: حجت الاسلام والمسلمین ماندگاری
امشب تاسوعاست، شب عزاست. در هر مجلس عزایی برای صاحب عزا دعا می کنند. امام زمان(عج) الان جلوی در ایستاده و به عزاداران عمویش عباس(ع) خوش آمد می گوید.
خدا را قسم می دهیم به عظمت امشب فرج صاحبمان را برساند. و با فرجش به مسلمین، شیعیان و بشریت و به همه ی منتظران حضرتش فرج عنایت بفرماید.
به آبروی اباالفضل عمر دشمنان را خاتمه بفرماید. حرم آقا امام حسین(ع) و اباالفضل(ع) از دست دشمنان نجات بفرماید.
تپش قلب محبان اهل بیت با اجازه ی خود آن بزرگواران است و گرنه در این مجالس بدون اجازه (صاحب مجلس)کسی نمی تواند وارد شود؛ پس هرگاه وارد این مجالس می شویم از این بزرگواران بخواهیم که دستمان را بگیرند و باعث تغییر در ما بشوند.
درحرم امام رضا(ع) که صحبت می کردیم چند تا جوان آمدند و گفتند آقا تو را به خدا دعا کنید که حضرت عباس(ع) دستمان را بگیرد و دیگر ول نکند. واقعا از حضرت عباس(ع) بخواهیم قسم به آن اشک های قشنگ سکینه، به آن اشک های قشنگ برادرت که اگر دست می داشتی قطعا اشک هایش را پاک می کردی، آقاجان آن قدر دوست داشتی که وقتی مادرت فاطمه کنار علقمه آمد بلند شوی و دست به سینه بایستی؛ باور کنید عباس(ع) خجالت کشیده که زهرا آمده است، چرا نمی توانم بلند شوم و برای مادرم دست به سینه بایستم؟ زهرا(س) آمده است. از عباس بخواهیم که دستمان را بگیرد تا در خواب غفلت نمانیم و از خواب غفلت بیدار شویم. ای جوان هایی که امشب مشتری عباس(ع) شده اید و عباس(ع) مشتری شما شده است. نگذارید که دیگران شما را بخرند. من بعضی وقت ها به امام زمان(عج) می گویم یاصاحب الزمان اگر این جوان ها را نخری دیگران می خرند. پس آقاجان ما را بخر با همه ی خرابیمان ما را بخر آقاجان یا کاشف الکرب عن وجه الحسین اکشف کروبنا بحق اخیک الحسین.
با آن مردانگی و صفا و قدرتی که خدا به عباس(ع) داده است.
که روز قیامت خدا مقامی به عمویم می دهد که تمام شهداء به او غبطه می خورند. مقام عباس(ع) چیست؟ می بینید که زهرا(س) وارد شد اسباب شفاعت زهرا(س) دو دست عباس(ع). این مقام مقام خیلی والایی است. از او بخواهیم که فقط شب عاشورا دستمان را نگیرد و بکشاند این جا. خیلی جاها در زندگی اگر عباس(ع) دستمان را نگیرد گم می شویم. خیلی جاها در زندگی اگر احساس کنیم که عباس دارد بر ما نظارت می کند حیا می کنیم و بعضی از کارهایی را که نباید انجام دهیم، انجام نمی دهیم. امشب همه جا به یاد عباس(ع)هستند. به یاد اهل بیت اند، ماشین ها یاحسین(ع) زده اند، در خیابان ها تکیه و چادر زده اند. آفرین بر این مردم! اگر بودند مگر می گذاشتند کسی این گونه بر عباس(ع) جسارت کند. این مردم اگر بودند اصلا نمی گذاشتند که کسی به عباس(ع) تیر بزند. این مردم نائب امام زمان( عج)(آقای امام خمینی ره) را داشتند این همه شهید دادند که نائب امام زمانشان ناراحت نباشد. این مردم اگر بودند می دانستند که با حرمله چه کنند. خدا لعنت کند حرمله را؛ پیش یزید آمد و گفت: یزید من سه تا تیر در کربلا زدم. در کربلا امشب بچه شیعه نباید آرام باشد شب عباس(ع)است.
حرمله گفت یک تیر به گلوی علی اصغر(ع) زدم، یک تیر کنار علقمه زدم به چشمان عباس(ع) و یک تیر هم زدم به سینه ی حسین(ع) اگر شما بودید که نمی گذاشتید. آن شب یک عبدا " با سن بسیار کم و کودک از امام حسن(ع)مانده بود خودش را انداخت روی بدن عمو. به خدا غصه می خوریم که ترکش گناه می خوریم، غصه می خوریم که شیطان ما را از عباس(ع) جدا می کند، ما غصه نمی خوریم، عباس(ع) غصه می خورد، امام زمانمان غصه می خورد. ما باید به عشق اباالفضل(ع) خودمان را تربیت کنیم که به درد مهدی فاطمه(س) بخوریم نباید مهدی فاطمه(س) غریب بماند. انشاءا " این شعر را که برای امام حسین(ع) خوانده شد برای امام زمان(عج) نخوانیم: "مسلمانان حسین(ع)یاور ندارد."
کاری کنیم که آن قدر یار برای مهدی زهرا تربیت کنیم که دنیا بداند که اگر حسین(ع) یاورش کم بود اگر امام حسین(ع)یاور نداشت و در کوچه های مدینه به او توهین می کردند. اگر علی(ع) یاور نداشت و بیست وپنج سال در گوشه خانه نشست، اگر فاطمه یاور نداشت و در کوچه به او جسارت کردند، اما م زمان ما یاور داشته باشد.
یک روز امام حسین(ع) به امام حسن(ع) گفت برادر چرا آن قدر گریه می کنی؟ امام حسن(ع) گفت حسین جان تو که در کوچه نبودی ببینی با مادرم چه کردند. اگر فاطمه(س) یاور می داشت این طور که نمی شد. اگر رقیه ی 3 ساله یاور می داشت نمی گفت بابا آن دستی که به من سیلی زد از صورتم بزرگتر بود بابا. اگر رقیه یاور می داشت "
به نیابت از شهداء گریه کنید. زبان حال زینب(س) است: عباس جان،
چو مرا بی یاور دیدند به من و اشکم خندیدند زسرم معجر کشیدند
برادر چادر از سرم کشیدند خیلی سخت بود برادر.
خدایا امشب چه خبر است. با این دل ها چه کردی. خدایا به اشک چشمان زینب کنار علقمه. به اشک چشمان ابا عبدا " کنار دستان عباس(ع) که راوی می گوید که امام حسین(ع) هی خم می شد یک چیزی برمی داشت به گمانم قرآن پاره شده است روی زمین افتاده نگاه کردم دیدم دستان اباالفضل(ع) است.
به آن اشک ابی عبدا " (ع) در آن لحظه، تو را قسم می دهیم خدایا مابقی اهل بیت، امام زمان را به ما برسان. خدایا به سوز دل عباس(ع)، مهدی(ع) را به شیعه برسان. خدایا ما را برای فرج آماده بفرما. جهان را برای فرج آماده بفرما.
1 ٫ محوریت امامت و ولایت؛ همچنان که امشب زمین و زمان با محوریت ولایت این شکل زیبا را می گیرد. اگر امت شیعه و انسان شیعه، خانواده شیعه، امشب زیباترین نمایش تشیع در عالم است. اگر همه این نمایش را ادامه دهند(فرج نزدیک می شود.) امشب همه می خواهند کاری بکنند. امشب همه می خواهند که عباس(ع) خوشحال شود و دل عباس(ع)را به دست بیاورند. این محوریت امامت و ولایت است.
مگر عباس(ع) که برای ما عزیز است چه کرده است؟ عباس(ع) وجودی جدای از وجود حسین(ع) ندارد. محوریت امامت و ولایت یعنی این که من بدون امام هیچ هستم، بدون امام من اصلاً حیاتی ندارم، مرده ام. همین را در زندگی مان حفظ کنیم. در کار در زندگی در تمام برنامه ها تمام تلاش دشمن این است که محوریت امامت و ولایت را از ما بگیرد.
چه کسانی عباس(ع)را کشتند؟ مسلمان هایی که ولایت نداشتند. مسلمان هایی که ولایت ندارند امام کش می شوند. امروز هم اگر مسلمان ها بدون ولایت شوند، امام کشی راه می افتد.
مسلمانی که ولایت دارد مسلمانی که همه ی وجودش رابرای ولایت می دهد، مسلمانی که تمام مسیر زندگی خود را با ولایت تنظیم می کند، این مسلمان خودش و جانش را فدای ولایت می کند و در مقابل ولایت نمی ایستد. نگذاریم که دشمن محوریت امامت و ولایت را در وجودمان کمرنگ کند.
با پیروی از مکتب عاشورا واقعاً دنیا دارد می فهمد و متوجه می شود که عاشورا چه می کند. ابتکار قشنگی که تقریباً در سرتا سر دنیا اجرا شد همین است که با طفل شیرخواره امام حسین(ع)پیمان می بندند. این نقش عاشوراست، دنیا را تکان داده است. همین که طفل کوچکشان را بیاورند و بگویند همچنان که حسین(ع) طفل خودش را فدا کرد ما هم می خواهیم فدا کنیم.
این را از چه کسی آموختند؟ عاشورا. این از درس های عاشورایی است.
پیروی از مکتب عاشورا با تمام عمقش و با تمام شئونش باید در تمام زندگی ما سرایت کند و پوشش داشته باشد. این است که شیعه را نگه می دارد: اعتقاد به مهدویت. نگذارید که دشمن اعتقاد به مهدویت را برای ما ظاهری و بی خاصیت کند. نگذارید که لقلقه ی زبانمان یابن الحسن(عج) باشد، متی ترانا و نراک باشد، اما حقیقت وجومان کس دیگری باشد.
این سه عامل قابلیت دارد که هم انقلاب درون و هم انقلاب برون ایجاد کند. الحمدالله خدا این توفیق را داد که ثمره ی انقلاب را در قاره ی امریکا هم دیدیم. اگر انقلاب درون را انجام ندهیم باخته ایم. جوان ها، من از یک چیز می ترسم.
باعث آشنایی مردم آزاده ی دنیا با عاشورا، با امام زمان(عج) کجا بود؟ همین انقلاب اسلامی ایران. می ترسم کسانی که در آن طرف دنیا با این سه عامل آشنا شدند از ما جلو بزنند. چون این را در روایات داریم.این ها بچه هایی بودند و هستند که در قاره ی امریکا تمام زمینه ی فساد برایشان باز است ولی دلشان برای مملکت اسلامی(جمهوری اسلامی) و مملکت شیعه تنگ می شود! آن وقت این طرف در مملکت اسلامی که تمام زمینه های رشد برایشان فراهم است، آرزوی یک جوان این باشد که برود امریکا! خیلی خجالت دارد. چنین شخصی روز قیامت چگونه می خواهد به صورت عباس(ع) نگاه کند؟ چگونه می خواهد جواب خدا را بدهد.
یکی از آن سر دنیا می گوید که دلم لک زده بروم مملکت اسلامی که حکومت ولایت را ببیند آن وقت تو دلت لک زده که بروی و حکومت کفر را ببینی. این که گفتم نگرانم می کند، این است که زمانی که امام زمان(عج) ظهور می کند بعضی از تازه مسلمان ها زودتر از سابقه دارها به امام زمان(عج)گرایش پیدا می کنند.( خدا نکند که ما جزو این ها باشیم) چون آن ها انقلاب درون و برون را با هم رفته اند و ما تنها انقلاب برون را انجام داده ایم و متأسفانه این شیطان درون و برون با هم دست به کار شده اند تا این انقلاب درون صورت نگیرد؛ زیرا که انقلاب درون که صورت بگیرد خود به خود انقلاب برون هم صورت می گیرد، یا به قول علوم سیاسی ها ترمیدور انقلاب ها اتفاق بیفتد؛ یعنی، انقلاب درون ما دور بخورد و سر جای اولش برگردد. انقلاب درون چه بود؟ این که من باید حاکم برفکر، تخیلات و شهوات خود باشم، شهوات پنج گانه ی من. بر غضب من باید حسین(ع) حاکم باشد، نه یزید. مگر نماینده ی حسین(ع) کیست؟ عقل. و نماینده ی یزید کیست؟نفس است. منطقیون می گویند که جمع متضادین محال است. آدم نمی تواند سیاه و سفید را با هم جمع کند. ولی متأسفانه بعضی ها دارند این کار را انجام می دهند هم حسین(ع) و هم یزید را با هم جمع می کنند. درونشان یزید است و بیرونشان حسین(ع)است. این خسارت بسیار بزرگی است که باید درست شود.
مرحله ی بعد برای انقلاب برون عوض شدن دیدمان است. ما به یک عینک دو دید نیاز داریم. باید دیدمان به جای اینکه دنیایی باشد، آخرتی باشد. به جای این که ظاهری باشد، باطنی باشد. به جای این که مادی باشد، معنوی باشد.
آن وقت است که دایره ی تشخیص نیاز و رفتارم الهی می شود که به این جهان بینی الهی می گویند.
باید تمام زندگی ما بندگی شود بندگی همان زندگی به رنگ خداست.
علامت هم دارد:
1) تمام اعمال من طهارت داشته باشد، هم طهارت ظاهری و هم طهارت باطنی. هم باوضو باشد، هم به حلال و حرام و نجس و پاکی آن توجه کنیم. همه ی اعمال من نیت خدایی داشته باشد. حتی می توان تفریح و ورزش را هم خدایی کرد چگونه؟ خدایا من به تفریح نیاز دارم نشاط رمز حیات است. وقتی که من بازی خود را با نیت خدایی انجام می دهم دیگر بازی حرام انجام نمی دهم.
ظاهرا بعضی از فقها این گونه فتوی داده اند که بیلیارد حرام است. کسی که نیت خدایی دارد کار حرام انجام نمی دهد. آیا می شود سر یک مظلوم را قربه الی الله برید؟ با خدا که وارد وادی حرام نمی شود رفت. ابن ملجم با خدا به وادی حرام رفت به قصد قربت رفتند و شمشیر به فرق علی(ع) زدند. ما که ابن ملجم نیستیم. اگر می خواهیم زندگی ما رنگ بندگی پیدا کند:
1- طهارت 2- نیت خدایی داشتن 3- باید اعمالم، من را به خدا بکشاند، رو به قبله باشد، رنگ خدایی داشته باشد، باید آداب اسلام داشته باشد نه آداب غربی.
پارک، تفریح، ورزش، خواب و خوراک را باید با آداب اسلامی جلو برد. این ویژگی یاران عاشورایی امام زمان(عج) است.
اگر زندگی با بندگی منطبق نباشد چه می شود؟ اکثر زندگی من خواب می شود خواب غفلت و شاید مقداری از آن بیداری باشد. حیف است که انسان از 70 سال عمرش 2 سالش را بیدار باشد اگر تمام وقت های نماز و روزه و عبادت ما را جمع کنند می شود ده سال. ما ده سال بندگی کرده ایم و 60 سال غفلت. قرآن می فرماید:
"آدم وقتی که غافل باشد مقامش از حیوان هم پست تر است. توجه! اگر مقام من از حیوان هم پست تر شود چگونه در روز جزا بروم و به حضرت عباس(ع) بگویم که دستم را بگیرد.
یکی آمد محضر امام صادق(ع) و گفت: یابن رسول الله آیا روز قیامت ما را شفاعت می کنید؟ حضرت فرمود: همه ی شما را شفاعت می کنیم به شرطی که دستتان به ما برسد و ما شما را بشناسیم.
در آن وادی وانفسا اگر به شکل حیوان برویم چگونه می خواهیم شفاعت بگیریم؟ پس باید از غفلت بیرون برویم.
غفلت یعنی چه؟ ما حواس ظاهری و باطنی داریم. انسانی که غافل است فقط حواس ظاهری اش کار می کند، باطنی اش نه. برای بیداری از خواب غفلت باطن بینی لازم است.
امشب خوش به حال کسانی که زمزمه ی ملائکه را می شنوند. امشب خوش به حال کسانی که زمزمه ی همه را می شنوند. در زیارت عاشورا آمده است که لقد عظمت الرّزیه؛ بعضی جاها می گویی که امشب در آسمان و زمین برای امام حسین(ع) عزاداری است.
شنوایی، بویایی، بینایی، چشایی و لامسه ی باطنی برای هر کدام مثالی:
مال حرام: آتش. باطن عبادت را ببینید. نماز: عشق بازی با خدا، طهارت: هیچ کس از طهارت فرار نمی کند، هیچ کس از حمام رفتن فرار نمی کند. چرا که پاکیزه می شود.
خداوند رودخانه ای گذاشته که روزی سه بار در آن شنا می کنیم و خودمان را می شوئیم. وقتی که بچه ای حمام می رود و خودش را خوب نمی شوید. به او می گویند خودت را گربه شوی کردی؟ بعضی ها در نماز این گونه اند، خودشان را گربه شوی می کنند. درست خودتان را شستشو بدهید.
پیروی از مکتب عاشورا خیلی خاصیت دارد گاندی آتش پرست را هم متحول کرده است مکتب عاشورا مسیحی ها را، یهودی ها را و هر آزادمرد را متحول کرده است، ولی متأسفانه تأثیر آموزه های عاشورایی در شیعیان کم شده است.
خاصیت های عاشورا اگر در جامعه ی ما پررنگ شود معلوم می شود که ما فرزند عاشورائیم و منتظر ظهور.
عاشورا دو بعد دارد، یکی شور و دیگری شعور است. تمام تلاش دشن این است که شعور عاشورا را بگیرید. عاشورا اگر شور تنها داشته باشد هیچ خاصیتی ندارد. نمی گویم که شور بد است. شور خوب است وقتی که مقدمه ی شعور باشد.
سه مثال شور بدون شعور بیان می کنم: یکی از زیباترین جاهایی که شور دارند حج است دور خانه ی خدا لباس احرام می پوشند و دور خانه ی خدا می گردند.
لبیک می گویند، اللهم لبیک. در صحرای عرفات منا عجب حال قشنگی دارد! دعا می کنم خدا به جوان ها در جوانی نصیب کند شور قشنگی دارد.
طبیعتاً کسی که از حج بر می گردد معرفتش باید بالا برود. باید نماز را به پا دارد. متأسفانه نمی دانم عمدی است یا سهوی این را نمی دانم. بخشی از پرواز برگشت حاجی ها سحر است، ساعتی که نه می توانند در جده نماز بخوانند، نه در ایران. نماز را باید در هواپیما بخوانند. چندین سال است که بنده شاهد بوده ام، بلندگو به دست گرفته ام در فرودگاه مکه حتی به شوخی هم گفته ام ای حاجی های از خدا برگشته، ای حاجی هایی که دور خانه ی خدا گشتید و ضجه زدید و خلاصه حال قشنگی داشتید اصل حج، نماز است،آموزه های دین است. ما باید نمازمان را در هواپیما بخوانیم.
لذا در فرودگاه جده وضو بگیرید باید در هواپیما نماز بخوانید؛ چون وقتی که هواپیما در ایران می نشیند نماز قضا شده است. هواپیما با سرعت 700الی 800کیلومتر به سمت خورشید، به سمت شرق می رود، مثل فرصت معمولی 1 ٫ 5ساعت نیست. فرصت نماز به 45دقیقه می رسد. چند روحانی بودیم که گلویمان را پاره کردیم و داد زدیم. باور کنید که در هواپیما از پانصد نفر شاید 100یا 150نفر بیشتر نماز نخواندند بقیه راحت گفتند که حاج آقا چرا شما آن قدر سخت می گیرید؟!
وسط میدان جنگ یکی از یاران امام علی(ع)به ایشان گفتند که وقت نماز است. یکی گفت: یا علی حالا تو هم وقت گیر آورده ای؟ داریم می جنگیم. حضرت گفت که ما فقط برای نماز می جنگیم و جهاد می کنیم.
شور بدون شعور استثناءاست ولی درد است. در فرودگاه مهر آباد هنوز پیاده نشدیم بعضی ها از همان جا و بعضی ها در ایران ریش هایشان را شش تیغه کردند، کراوات ها را گذاشتند و با تمام خانم هایی که به استقبالشان آمده بودند، مصافحه کردند! فقط مانده بود که روبوسی کنند.
آمار سینه زنان ظهر عاشورا بیشتر است یا نماز خوان های صبح عاشورا ؟! در بعضی از مراسم دهه محرم حدود سه ساعت سینه می زدنند، ولی دریغ از نیم ساعت سخنرانی. CD عزاداری و نوحه میلیون میلیون تکثیر می شود ولی CD سخنرانی ده میلیون هم تکثیرنمی شود. این است شور بدون شعور. عاشورا، اگر شور بدون شعور داشته باشد هیچ چیز ندارد.
انسانی که عاشورایی می شود زبانش معنوی می شود و دیگر مادی حرف نمی زند.
آیا آن قدر که فکر صورت خود هستید، به سیرت فکر می کنید؟ امام زمان(عج) از این مدل یاران می خواهد که دیدگاهشان باطنی، الهی و معنوی باشد. به آخرت، روح، خدا بیش از جسم و دنیا و خود اهمیت می دهد. جهان بینی باید الهی باشد. اول انقلاب، دیدگاه الهی شده بود، وضعیت و زندگی هم الهی شده بود. وقتی که دیدگاه الهی باشد بوی عطر خدایی جامعه را می گیرد. ولی اکنون دیدگاه مادی شده زندگی هم مادی شده است؛ دنیا بوی گند تعفن می دهد اگر مادی باشیم.
از چهره های عاشورایی، شهید حاج یونس زندآبادی که دعا می کرد مانند ابا عبدا " سر و دست از بدنش جدا شود که همین گونه هم شد.
وقتی که دیدگاه ما عوض شود دلسوزی ما هم عوض می شود، نیاز ما و رفتار ما عوض می شود.
شب عاشورا که امام حسین(ع) در حال خواندن خطبه بود قاسم بن حسن(ع) کنار شانه ی عمو نشست و او را می بوسید، مدام نگاه می کرد، آخرش که خطبه ی عمو تمام شد گفت: عمو جان من هم فردا کشته می شوم؟ آیا بچه ی 13ساله از این حرف ها باید بزند؟این 13ساله در کربلا بود، در انقلاب ما هم بهنام محمدی 13ساله در خرمشهر غوغا می کند، بروید و ببینید که بهنام محمدی در خرمشهر چه کارها که نکرده است.
امام حسین(ع) فرمود عمو جان تو دیدگاهت نسبت به مرگ چگونه است؟ چه قدر قشنگ امام حسین(ع) گزینش می کند، ای کسانی که می خواهید یاران امام زمان(عج) باشید، مرگ در نظر شما چگونه است؟ اگر توانستیم با تمام وجود بگوییم "احلا من العسل" یاران امام زمان(عج) هستیم، یاران عاشورایی امام زمان(عج).
در عملیات کربلای پنج که شب جمعه 19دی ماه شروع شد، شب چهار شنبه 17 دی ماه دعای توسل در سنگر برگزار شد. دعا که تمام شد دو نفر از بچه ها سرهایشان را گذاشتند روی شانه ی هم و با هم گریه می کردند. دو تا جوان یکی دیپلم ریاضی یکی دیپلم تجربی. جزو نفرات اول کنکور تجربی خیلی با هم رفیق بودند به حدی که بقیه بچه ها می گفتند که اینها اشکانیانند بس که گریه می کردند؛ هر دو غواص بودند مثل مارگزیده ها گریه می کردند. بچه ها به آن ها می گفتند چه خبرتان است که اینقدر گریه می کنید؟ یکی از آنها که کوچکتر بود یک جمله گفته بود که با دیدگاه مادی قابل فهم نیست این را جوانان مادی امروز نمی فهمند. گفته بود، شما دعا کنید که در عملیات شهید شوم دیگر گریه نمی کنم! جمله دوم که گفته بود این بود که، به خدا قسم نفس در سینه ام تنگی می کند؛ یعنی در این دنیا بیشتر از این نمی توانم نفس بکشم.
نمونه اش را در کربلا جستجو کنیم آنجا که عباس(ع) آمد. گفت برادر قبضات صوری نفس در سینه ام سنگینی می کند، این را که گفت بچه ها دوباره به گریه افتاده بودند.
شب چهارشنبه این ها را گفت و صبح جمعه جزو غواص هایی بود که بدنش سوراخ سوراخ شده بود جزو اولین شهدای عملیات بود. دوست بزرگتر آمد و دست گذاشت روی سینه اش این صحنه را شاهد بودم گفت رفیق بنا نبود تنها بروی بنا بود با هم برویم در کربلای هشت او هم رفت و دیگر نیامد.
دیدمان را عوض کنیم وقتی که امام زمان(عج) می پرسد مرگ در نظر شما چگونه است؟ بگوییم "احلا من العسل". تا امام حسین(ع) به قاسم(ع) گفت عمو جان تو هم شهید می شوی، دیگر در پوست خود نمی گنجید. می گویند که قاسم(ع) تا صبح در حال راه رفتن بود و می گفت من شهید می شوم من هم شهید می شوم. روز عاشورا آمد خدمت عمو گفت عمو جان بگذار بروم. امام حسین(ع) ده سال این امانت را نگه داشته اگر برود جواب برادرش امام حسن(ع) را چه بدهد؟امام حسین(ع) گفت: صبر کن؛ و مدام بهانه می آورد. قاسم(ع) به امام حسین(ع) گفت عمو جان اگر اجازه ندهی دستخط برادرت را نشان شما می دهم. زمانی که دست خط را نشان امام حسین(ع) داد، امام حسین(ع) بلند بلند گریه می کرد. امام حسن(ع) دو تا امانت نزد امام حسین(ع) داشت، یکی قاسم دومی عبدالله. قاسم سیزده ساله و عبدالله ده سال. تا دست خط امام حسن(ع) را نشان امام حسین(ع) او را در بغل گرفت. فقط یک مورد اتفاق افتاده. امام حسین(ع) در وداع علی اکبر(ع) غش نکرد ولی در وداع قاسم(ع) غش کرد. اگر زینب(س) نمی آمد شاید حسین(ع) آنجا به هوش نمی آمد. زینب(س) آمده برادر داری چه کار می کنی؟ زره اندازه قاسم نبود کفن تن قاسم کردند، نوجوان سیزده ساله به میدان رفت. رجز خواند، نبرد بسیار زیبایی کرد به خیمه ها برمی گشت و می گفت عمو جان خوب است؟ عمو جان خوب دارم فدایت می شوم؟ عمو جان من به پدرم قول دادم که فدای تو بشوم ولی نمی دانم بعضی ها نوشته اند که لشگر به قاسم(ع) حمله کرد فقط یک جمله گفت صدا زد عمو جان به فریادم برس.
نوبت به عبدالله رسید. عبدالله را امام حسین(ع) سپرد به دست حضرت زینب(س) و گفت خواهرم امانت است نگذاری از خیمه بیرون بیاید. ولی عبدالله دارد دق می کند و می گوید آیا می شود عمویم شهید شود و من زنده بمانم؟ یک بچه ی ده ساله. در روایت است که یک لحظه فرصت پیدا کرد و از دست عمه در رفت. در میدان قتلگاه شمشیر است که دارد پایین می آید خودش را روی بدن عمو انداخت و گفت نامردها عمویم را نزنید. محل شهادت عبدالله(ع) را روی سینه ی امام حسین(ع) نوشته اند. دست های عبدالله قطع شد زیرا که هر شمشیر که می آمد دست هایش را می گرفت تا به عمو برخورد نکند.
پاورقی