(13)
انسان در برخورد با نعمت، چهار حالت دارد: حسادت، بُخل، ایثار، غبطه. اگر پیش خود گفت: حال که ما فلان نعمت را نداریم، دیگران هم نداشته باشند، حسادت است. اگر گفت: فقط ما برخوردار از این نعمت باشیم ولی دیگران نه، این بُخل است. اگر گفت: دیگران از نعمت برخوردار باشند، اگر چه به قیمتی که ما محروم باشیم، این ایثار است. اگر گفت: حالا که دیگران از نعمت برخوردارند، ای کاش ما هم بهره مند می شدیم، این غبطه است.
امام باقرعلیه السلام فرمودند: من گاهی به بعضی از فرزندانم محبّت می کنم و آنها را روی زانوانم
ص:275
1- 1782. آل عمران، 122.
2- 1783. احزاب، 9.
3- 1784. توبه، 52.
4- 1785. انفال، 29.
5- 1786. طلاق، 2.
6- 1787. زلزال، 7.
7- 1788. مائده، 54.
8- 1789. آل عمران، 173.
9- 1790. طه، 72.
10- 1791. یونس، 9.
11- 1792. مریم، 96.
12- 1793. بقره، 138.
13- 1794. ذیل آیه 9 سوره یونس.
می نشانم در حالی که استحقاق این همه محبّت را ندارند، تا مبادا علیه سایر فرزندانم حسادت بورزند و ماجرای یوسف تکرار شود.(1)