نماز
رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله- لِابنَتِهِ فاطِمَةَ عليها السلام لَمّا قالَت لَهُ: يا أبَتاه، ما لِمَن تهاوَنَ بِصَلاتِهِ مِنَ الرِّجالِ والنِّساءِ؟-: يا فاطِمَةُ، مَن تَهاوَنَ بِصَلاتِهِ مِنَ الرِّجالِ والنِّساءِ ابتَلاهُ اللَّهُ بِخَمسَ عَشَرَةَ خَصلَةً: سِتٌّ مِنها في دارِ الدُّنيا، وثَلاثٌ عِندَ مَوتِهِ، وثَلاثٌ في قَبرِهِ، وثَلاثٌ فِي القيامَةِ إذا خَرَجَ مِن قَبرِهِ.
فَأمَّا اللَّواتي تُصيبُهُ في دارِ الدُّنيا: فَالاولى يَرفَعُ اللَّهُ البَرَكَةَ مِن عُمُرِهِ، ويَرفَعُ اللَّهُ البَرَكَةَ مِن رِزقِهِ، ويَمحُو اللَّهُ عزّ وجلّ سيماءَ الصّالِحينَ مِن وَجهِهِ، وكُلُّ عَمَلٍ يَعمَلُهُ لا يُؤجَرُ عَلَيهِ، ولا يَرتَفِعُ دُعاؤُهُ إلَى السَّماءِ، والسّادِسَةُ لَيسَ لَهُ حَظٌّ في دُعاءِ الصّالِحينَ.
وأمَّا اللَّواتي تُصيبُهُ عِندَ مَوتِهِ فَأَوَّلُهُنَّ أنَّهُ يَموتُ ذَليلًا، والثّانيَةُ يَموتُ جائِعًا، والثّالِثَةُ يَموتُ عَطشانًا؛ فَلَو سُقيَ مِن أنهارِ الدُّنيا لم يَروَ عَطَشُهُ.
وأمَّا اللَّواتي تُصيبُهُ في قَبرِهِ: فَأَوَّلُهُنَّ يُوَكِّلُ اللَّهُ بِهِ مَلَكًا يَزعَجُهُ في قَبرِهِ، والثّانيَةُ يُضَيِّقُ عَلَيهِ قَبرَهُ، والثّالِثَةُ تَكونُ الظُّلمَةُ في قَبرِهِ.
وأمَّا اللَّواتي تُصيبُهُ يَومَ القيامَةِ إذا خَرَجَ مِن قَبرِهِ: فَأَوَّلُهُنَّ أن يُوَكِّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكًا يَسحَبُهُ عَلى وَجهِهِ والخَلائِقُ يَنظُرونَ إلَيهِ، والثّانيَةُ يُحاسَبُ حِسابًا شَديدًا، والثّالِثَةُ لا يَنظُرُ اللَّهُ إلَيهِ ولا يُزَكّيهِ ولَهُ عَذابٌ أليمٌ
[1]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله- در پاسخ دخترش فاطمه عليها السلام كه پرسيده بود: اى پدر مردان و زنانى كه نمازشان را سبك مىشمرند چه (جزايى) دارند؟- فرمود: اى فاطمه، هر كس- از مردان يا زنان- نمازش را سبك بشمرد، خداوند او را به پانزده خصلت مبتلا مىكند: شش خصلت در دنيا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در گورش و سه خصلت در قيامت هنگامى كه از گورش بيرون مىآيد. امّا آنچه در دنيا به او مىرسد: خداوند بركت را از عمرش بر مىدارد و نيز از روزيش، سيماى صالحان را از چهرهاش مىزدايد، به هر عملى كه انجام مىدهد پاداشى داده نمىشود، دعايش به آسمان نمىرود و ششم اينكه براى او در دعاى صالحان نصيبى نيست.
و امّا آنچه هنگام مرگش به او مىرسد:
نخستين آنها اين است كه خوار مىميرد، دوم گرسنه مىميرد و سوم، تشنه مىميرد، پس اگر از نهرهاى دنيا به او بنوشانند، سيراب نمىشود.
و امّا آنچه در گورش به او مىرسد:
نخستين آنها اين است كه خداوند فرشتهاى مىگمارد تا او را در گورش آشفته سازد، دوم اينكه گورش را بر او تنگ مىكند و سوم اينكه گورش تاريك است.
و امّا آنچه روز قيامت هنگام بيرون آمدن از گورش به او مىرسد: نخستين آنها اين است كه خداوند فرشتهاى مىگمارد تا او را با صورت (روى زمين) بكشد در حالى كه مردم به او مىنگرند، دوّم اينكه بازخواست سختى مىشود و سوّم اينكه خداوند به او نمىنگرد و پاكش نمىسازد و عذابى دردناك دارد.
منابع:
- تحف العقول: 204.