البركة - بركت

البركة - بركت میزان الحکمه ، جلد 1 ، صفحه 543 -549

البركة

بركت

٣٥٥ -  مَعنَى البَرَكَة

معناى بركت

(وَ جَعَلَنِي مُبارَكا أَيْنَ ما كُنْتُ و أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيّا) . [1]«و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته و به اداى نماز و زكات در همه عمرم سفارش كرده است».

(وَ قُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبَارَكا وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ) . [2]«و بگو: اى پروردگار من! مرا در جايگاهى پر بركت فرود آور كه تو نيكترين مهمان نوازانى».

(انظر) الأنعـام : ٩٢ ، ١٥٥ ، الأنبياء : ٥٠ ، ص : ٢٩ ، آل عمران : ٩٦ ، النور : ٣٥ ، ٦١ ، القصص: ٣٠. ١٨٠٩- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِه تعالى :    «و جَعَلَني مُبارَكا أيْنَما كُنتُ»    ـ : نَفّاعا . [3]امام صادق عليه السلام ـ در تفسير آيه «و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته است» ـ فرمود : يعنى بسيار بهره رسان.

(انظر) الزراعة : باب ١٥٧٤ .

٣٥٦ - ما يُوجِبُ البَرَكةَ

عوامل بركت زا

(وَ لَـوْ أَنَّ أَهْـلَ الْقُـرَى آمَنُـوا وَ اتَّقَـوْا لَفَتَحْنـَا عَلَيْهِـمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ) . [4]«اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ولى [ پيامبران را] تكذيب كردند، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨١٠- رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذَا التّاجِرانِ صَدَقا بورِكَ لَهُما ، فَإِذا كَذِبا و خانا لَم يُبارَك لَهُما . [5]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر دو معامله گر راست بگويند، براى هر دو خجسته مى شود. پس هرگاه دروغ بگويند و خيانت كنند، براى هيچ كدام خجسته نخواهد بود.

١٨١١- عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ فِي الرِّفقِ الزِّيادَةَ وَ البَرَكَةَ ، و مَن يُحرَمِ الرِّفقَ يُحرَمِ الخَيرَ .[6] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در مدارا، فزونى و بركت است، و هر كه از مدارا محروم باشد، از خير، محروم گشته است.

١٨١٢- عنه صلى الله عليه و آله : القَناعَةُ بَرَكَةٌ . [7]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قناعت، بركت است.

١٨١٣- عنه صلى الله عليه و آله : البَرَكَةُ فِي المُماسَحَةِ . [8]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بركت ، در آسان گرفتن است.

١٨١٤- عنه صلى الله عليه و آله : كِيلوا طَعامَكُم ، فإنَّ البَرَكةَ في الطَّعامِ المَكِيلِ . [9]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوراك (غلاّت) خود را كيل كنيد كه بركت در خوراك كيل و پيمانه شده است.

١٨١٥- عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثٌ فيهنَّ البَرَكَةُ : البَيعُ إلى أجَلٍ ، و المُقارَضَةُ ، و إخْلاطُ البُرِّ بالشَّعيرِ للبَيتِ لا للبَيعِ . [10]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در سه چيز بركت است: خريد و فروش مدّت دار (نسيه فروشى)، وام دادن به يكديگر و مخلوط كردن گندم با جو براى مصرف خانه نه براى فروش.

١٨١٦- عنه صلى الله عليه و آله : البَرَكةُ عَشرَةُ أجزاءٍ : تِسْعةُ أعْشارِها في التِّجارةِ، و العُشرُ الباقي في الجُلودِ . [11]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بركت ده قسمت است: نه دهم آن در بازرگانى است و يك دهم ديگر در پوستها [ى دام ].

١٨١٧- الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لِكُمَيلِ بنِ زِيادٍ ـ : يا كُمَيلُ ، البَرَكَةُ في مالِ مَن آتَى الزَّكاةَ ، و واسَى المُؤمِنينَ ، و وَصَلَ الأَقرَبينَ ..[12]امام على عليه السلام ـ به كميل بن زياد ـ فرمود : اى كميل! بركت ، در مال كسى است كه زكات بپردازد ، با مؤمنانْ مواسات داشته باشد ، و به خويشاوندانْ نيكى رساند.

١٨١٨- عنه عليه السلام : بالعَدلِ تَتَضاعَفُ البَرَكاتُ .[13]امام على عليه السلام : با عدالت و دادگرى، بركتها دو چندان مى شود.

١٨١٩- الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ في حديثٍ طويلٍ في الرَّجْعةِ ـ : و لَتَنْزِلَنَّ البَرَكةُ مِن السَّماءِ إلى الأرضِ ، حتّى إنّ الشَّجَرةَ لَتَقْصِفُ بِما يُريدُ اللّه ُ فيها مِن الثّمرِ ، و ليُؤكَلَنَّ ثَمَرةُ الشِّتاءِ في الصَّيفِ و ثَمَرةُ الصَّيفِ في الشِّتاءِ ، و ذلكَ قول اللّه ِ تعالى :    «و لو أنّ أهلَ القُرى آمَنُـوا وَ اتَّقَـوْا لَفَتَحْنـَا عَلَيْهِـمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ»    . [14]امام حسين عليه السلام ـ در حديثى طولانى درباره رجعت ـ فرمود : هر آينه بركت از آسمان به زمين فرو مى ريزد، تا آنجا كه درختان، از سنگينى ميوه هايى كه خداوند برايشان خواسته، مى شكنند. در تابستان، ميوه زمستانى خورده مى شود و در زمستان ميوه تابستانى. اين سخن خداوند متعال است كه فرمود: «اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند ، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ؛ ولى [پيامبران را ]تكذيب كردند ، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨٢٠- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ النّاسَ يَستَغنونَ إذا عُدِلَ بَينَهُم ، و تُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها ، و تُخرِجُ الأَرضُ بَرَكَتَها بِإِذنِ اللّه ِ تَعالى .[15] امام صادق عليه السلام : اگر ميان مردم دادگرى شود ، همه بى نياز مى شوند ، آسمان روزى خود را فرو مى ريزد ، و زمين به اذن پروردگار متعال ، بركت خويش را بيرون مى آورد .

١٨٢١- الإمامُ الرِّضا عليه السلام : أوحَى اللّه ُ عزّ و جلّ إلى نبيٍّ مِن الأنبياءِ : إذا اُطِعْتُ رَضِيتُ ، و إذا رَضِيتُ بارَكْتُ ، و ليسَ لِبَرَكتي نِهايةٌ . [16]امام رضا عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ به يكى از پيامبران خود وحى فرمود كه : هرگاه اطاعت شوم ، خشنود مى گردم و چون خشنود گردم ، بركت مى دهم و بركت من پايانى ندارد.

(انظر) التجارة : باب ٤٤٠ ، ٤٤١ . الرزق : باب ١٤٩٦ . الرفق : باب ١٥٣٥ . الضيافة : باب ٢٣٥٦ .

٣٥٧ - ما يُذهِبُ البَرَكةَ

عوامل بركت زدا

(وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ القُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ) . [17]«اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ولى [ پيامبران را] تكذيب كردند، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨٢٢- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أرْبَعٌ لا تَدخُلُ بَيتا واحدةٌ مِنهُنَّ إلاّ خَرِبَ و لَم يَعْمُرْ بالبَرَكةِ : الخِيانةُ ، و السَّرِقةُ ، و شُربُ الخمرِ ، و الزِّنا . .[18]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار چيز است كه اگر يكى از آنها به خانه اى درآيد آن را ويران مى كند و با بركتْ آبادان نمى شود: خيانت، دزدى، شرابخوارى و زنا.

١٨٢٣- عنه صلى الله عليه و آله : تُرفَعُ البَرَكَةُ مِنَ البَيتِ إذا كانَت فيهِ الخِيانَةُ ..[19]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر در خانه اى خيانت باشد بركت از آن برداشته مى شود.

١٨٢٤- عنه صلى الله عليه و آله : مَن حَبَسَ عَن أخيهِ المُسلِمِ شَيئا مِن حَقِّهِ ، حَرَّمَ اللّه ُ عَلَيهِ بَرَكَةَ الرِّزقِ إلاّ أن يَتوبَ . .[20]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس كه چيزى از حقّ برادر مسلمانش را نگه دارد [و به او ندهد] ، خداوند بركت روزى را بر او حرام مى كند مگر آن كه توبه كند.

١٨٢٥- عنه صلى الله عليه و آله : مَن تَعَلَّمَ العِلمَ رِياءً و سُمعَةً يُريدُ بِهِ الدُّنيا ، نَزَعَ اللّه ُ بَرَكَتَهُ ، و ضَيَّقَ عَلَيهِ مَعيشَتَهُ ، و وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نَفسِهِ ، و مَن وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نَفسِهِ فَقَد هَلَكَ ..[21]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از روى ريا و سُمعه (رسيدن به گوش مردم) و به قصد دنياخواهى علم بياموزد خداوند بركتش را از آن مى گيرد ، زندگى اش را بر او سخت مى گيرد و او را به حال خودش وا مى گذارد ، و هر كس كه خدا او را به حال خودش وا گذارد هلاك شده است .

١٨٢٦- عنه صلى الله عليه و آله : الحَلفُ مَنفَقَةٌ لِلسِّلعَةِ ، مَمحَقَةٌ لِلبَرَكَةِ . [22]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قسم خوردن، كالا را مى كاهد و به پايان مى رساند و بركت را از بين مى برد.

١٨٢٧- عنه صلى الله عليه و آله : مَن غَشَّ أخاهُ المُسلِمَ ، نَزَعَ اللّه ُ عنه بَرَكَةَ رِزقِهِ . [23]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس برادر مسلمانش را بفريبد ، خداوند بركت روزى اش را از او مى گيرد.

١٨٢٨- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إذا ظَهَرتِ الجِناياتُ ارْتَفَعتِ البَرَكاتُ . .[24]امام على عليه السلام : هرگاه گناهان، بسيار و آشكارا گردد بركتها از ميان مى رود.

١٨٢٩- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ مَعَ الإِسرافِ قِلَّةَ البَرَكَةِ .[25]امام صادق عليه السلام : با اسراف ، كمىِ بركت است.

١٨٣٠- الإمامُ الجوادُ أو الإمامُ الهاديُّ عليهما السلام ـ لِداوودَ الصَّرْميّ ـ : يا داوودُ ، إنّ الحرامَ لا يَنْمي ، و إنْ نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ ، و ما أنْفَقهُ لَم يُؤجَرْ علَيهِ ، و ما خَلّفَهُ كانَ زادَهُ إلَى النّارِ . .[26]امام جواد عليه السلام يا امام هادى عليه السلام ـ به داوود صرمى ـ فرمود : اى داوود! مال حرام رشد نمى كند و اگر هم رشد كند، براى صاحبش بركتى ندارد و اگر از آن چيزى انفاق كند، پاداشى نخواهد ديد و آنچه پس از خود بر جاى گذارد ره توشه او به سوى دوزخ است.

١٨٣١- الكافي عن أحمد بن أحمد عن بعض رجاله .[27]: مَن فَحَشَ عَلى أخيهِ المُسلِمِ ، نَزَعَ اللّه ُ مِنهُ بَرَكَةَ رِزقِهِ ، و وَكَلَهُ إلى نَفسِهِ ، و أفسَدَ عَلَيهِ مَعيشَتَهُ . [28] الكافى ـ به نقل از احمد بن احمد، از برخى استادانش ـ : هر كس به برادر مسلمانش دشنام دهد خداوند بركت روزى اش را از او مى گيرد و او را به خودش وا مى گذارد و زندگى اش را برايش تباه مى كند.

(انظر) الرزق : باب ١٤٩٧ .

پی‌نوشت‌ها

[1] . مريم : ٣١ .

[2] . المؤمنون : ٢٩ .

[3] . الكافي : ٢ / ١٦٥ / ١١ .

[4] . الأعراف : ٩٦ .

[5] . الكافي : ٥ / ١٧٤ / ٢ .

[6] . الكافي : ٢ / ١١٩ / ٧ .

[7] . الجعفريّات : ١٦٠ .

[8] . السنن الكبرى : ٦ / ٥٩ / ١١١٨٩ .

[9] . كنز العمّال : ٩٤٣٤

[10] . كنز العمّال : ٩٤٣٦ .

[11] . بحار الأنوار : ١٠٣ / ٥ / ١٣ .

[12] . تحف العقول : ١٧٢ .

[13] . غرر الحكم : ٤٢١١ .

[14] . الخرائج و الجرائح : ٢ / ٨٤٩ / ٦٣ .

[15] . الكافي : ٣ / ٥٦٨ / ٦ .

[16] . الكافي : ٢ / ٢٧٥ / ٢٦ .

[17] . الأعراف : ٩٦ .

[18] . بحار الأنوار : ٧٩ / ١٩ / ٤ .

[19] . الفردوس : ٢ / ٧٣ / ٢٤١٣ .

[20] . كتاب من لا يحضره الفقيه : ٤ / ١٥ / ٤٩٦٨ .

[21] . مكارم الأخلاق : ٢ / ٣٤٨ / ٢٦٦٠ .

[22] . صحيح البخاري : ٢ / ٧٣٥ / ١٩٨١ .

[23] . ثواب الأعمال : ٣٣٧ / ١ .

[24] . غرر الحكم : ٤٠٣٠ .

[25] . الكافي : ٤ / ٥٥ / ٣ عن ابن أبي يعفور و يوسف بن عمار(ة) .

[26] . الكافي : ٥ / ١٢٥ / ٧ .

[27] . المعصوم المرويّ عنه غير معلوم ، فإن كان الصادق عليه السلام فالإرسال بأزيد من واحد ، و أحمد كأنّه البزنطي ، و ما زعم أنّه ابن عيسى بعيد كما لا يخفى على المتدرّب ، فيمكن الإرسال بواحد . و قوله «فحش» ككرم ، و ربّما يقرأ على بناء التفعيل . و من جملة أسباب فساد المعيشة نفرة الناس عنه و عن معاملته (مرآة العقول : ١٠ / ٢٧٨) .

[28] . الكافي : ٢ / ٣٢٥ / ١٣ و راجع بحار الأنوار : ٧٦ / ٣٦٥ .

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

آیت الله حاج میرزا محمد غروی تبریزی (آیت اخلاص)

آیت الله حاج میرزا محمد غروی تبریزی (آیت اخلاص)

او يكي از علماي واقعي و زاهد بود و تا آخر عمر، تدريس را ترك نكرد . در سرما و گرما و با كهولت سن، راه طولاني را پياده به مدرسه طالبيه مي آمد . چند بار شاگردانش عرض كردند: «حاج آقا چرا سوار تاكسي نمي شويد؟» فرمود: «من كه توان آمدن دارم، چرا مال امام را خرج كنم؟
حضرت آیت الله حاج میرزا علی هسته ای اصفهانی

حضرت آیت الله حاج میرزا علی هسته ای اصفهانی

مرحوم هسته اي اصفهاني، موقعي كه آوازه و شهرت مرحوم آيت الله شهيد شيخ فضل الله نوري در ايران منتشر شده بود، وارد تهران شد و ابتدا به دروس برخي از اساتيد مشهور تهران رفت، ولي آنان را قابل استفاده براي خود نديد و دروس آنان را قابل مقايسه با اساتيد اصفهان ندانست.
مرحوم حاج عباسعلی حسینی

مرحوم حاج عباسعلی حسینی

در این بخش سیره ی تبلیغی مرحوم حاج عباسعلی حسینی بیان شده است.
حاج شیخ حسن حجتی واعظ

حاج شیخ حسن حجتی واعظ

رحوم حجتي واعظ، سخنوري بصير، شجاع، بليغ و فصيح بود . هنوز هم بعد از چهل سال از خاموش شدن اين خورشيد درخشان شمال، در افواه و السنه مردم سخن از ملاحت و شيريني سخنان وي مي رود .
No image

امام خمینی (ره) آینه مهر و قهر

امام در طول شبانه روز حتي يك دقيقه وقت تلف شده و بدون برنامه از قبل تعيين شده نداشتند . با توجه به شرايط سني و ميزان فعاليتي كه داشتند، باز هم ساعات خاصي را در سه نوبت - هر كدام، نيم تا يك ساعت - به اهل منزل اختصاص داده بودند كه هر كدام از ما كه مايل بوديم خدمت ايشان مي رسيديم و مسائل خودمان را مطرح مي كرديم.

پر بازدیدترین ها

No image

حضرت آیت الله آقای دکتر محمد محققی لاهیجانی قدس سره

رحوم دكتر محققي، پس از رحلت آيت الله حائري مدتي در همدان و يزد توقف فرمود . آن گاه به حوزه علميه قم مراجعت كرد و به تدريس فلسفه و علوم طبيعي پرداخت . جمعيت انبوهي از مردم - روحاني و غير روحاني - در مجلس درس ايشان حاضر مي شدند و از وجود پربركت ايشان استفاده مي كردند.
No image

شهید والامقام حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمد کشوری

شهيد كشوري علاوه بر تبليغ شريعت ديني، در بعد سازندگي نيز فعاليتي حقيقتا چشمگير و مستمر داشتند. به طوري كه با تنها دستگاه بلدوزري كه از طرف استانداري استان جهت عمران و آباداني منطقه محروم پاپي در اختيار ايشان قرار داده بودند اكثر راه هاي ارتباطي روستايي عشايري منطقه را كه بالغ بر 300 كيلومتر مي باشد جاده شكافي و احداث نمودند و مردم آن منطقه كه تا قبل از انقلاب هيچ گونه راه عبور و مروري نداشتند و مي بايست ساعت ها با پاي پياده مسافت زيادي را جهت رفع احتياجات خود تا شهر خرم آباد طي نمايند در طول اين چند سال به همت آن شهيد از اين نعمت برخوردار شدند.
No image

مصاحبه با حجت الاسلام والمسلمین سیدتقی طباطبایی

در این بخش مصاحبه با حجت الاسلام والمسلمین سیدتقی طباطبایی در موضوع سیره تبلیغی علماء وارسته ارائه شده است.
No image

آیت الله سید محمد نبوی(ره)

وی تحصیلات علوم دینی خود را در سال 1323 شمسی نزد برخی از علمای شهر از جمله شیخ لطف‌الله توکلی آغاز کرد. سپس در سال 1324 به شیراز مهاجرت کرده و از دروس آیت‌الله بهاء‌الدین محلاتی استفاده کرد. پس از آن در سال 1330 عازم نجف اشرف شده و از محضر علمای آن دیار بهره برد.
No image

حجت الاسلام والمسلمین حاج سید علی اکبر ابوترابی رحمه الله

حجت الاسلام والمسلمين ابو ترابی دوران بعد از اسارات را در كنار مصيبت زدگان، بر بالين افراد مريض و ناتوان، در مجالس دعا و معنويت، در حال سركشي و تفقّد از آزادگان و ايثارگران و پی گيري دردها و مشكلات آنان گذراند. بيشتر روزها روزه بود. براي خدمت به بندگان خدا، لحظه اي را از دست نمي داد.
Powered by TayaCMS