1- الخصال عَنِ ابْنِ الْمُتَوَكِّلِ عَنْ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْخَزَّازِ عَنْ طَلْحَةَ بْنِ زَيْدٍ عَنِ الصَّادِقِ ع عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَرْبَعٌ مِنْ سُنَنِ الْمُرْسَلِينَ الْعِطْرُ وَ النِّسَاءُ وَ السِّوَاكُ وَ الْحِنَّاءُ.[1]
امام صادق، از پدرانش علیهم السّلام نقل نمود که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: چهار چیز از روش رسولان الهی است: عطر، زنان، مسواك و حنا.
2- الخصال عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الشَّافِعِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ الْأَشْعَثِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ بْنِ عَلْقَمَةَ عَنْ أَبِي سَلَمَةَ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص غَيِّرُوا الشَّيْبَ وَ لَا تَتَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ وَ النَّصَارَى. [2]
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: سپيدىِ مو را دگرگون سازيد و خود را شبیه يهود ونصارا نسازید.
3- قرب الإسناد عَنْ هَارُونَ عَنِ ابْنِ زِيَادٍ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: اخْتَضَبَ الْحُسَيْنُ وَ أَبِي بِالْحِنَّاءِ وَ الْكَتَمِ.[3]
امام صادق علیه السّلام فرمود: حسين و پدرم با حنا و كتم (گياهى رنگ دار) خضاب كردند.
4- قرب الإسناد عَنْ هَارُونَ عَنِ ابْنِ صَدَقَةَ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: لَا بَأْسَ بِالْخَلُوقِ فِي الْحَمَّامِ يَمْسَحُ يَدَيْهِ وَ رِجْلَيْهِ مِنَ الشُّقاقِ بِمَنْزِلَةِ الدَّوَاءِ وَ مَا أُحِبُّ إِدْمَانَهُ. [4]
امام صادق علیه السّلام فرمود: باكى نيست به استعمال خلوق (تركيبى از زعفران و غيره که خوشبویند) در حمام كه آن را به جاى دارو به پای ترکیده بمالند، ولی دوست ندارم بر این کار مداومت شود.
5- ثواب الأعمال عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ ظَرِيفِ بْنِ نَاصِحٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ خَلِيفَةَ عَنِ الْمُثَنَّى الْيَمَانِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَحَبُّ خِضَابِكُمْ إِلَى اللَّهِ الْحَالِكُ.[5]
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: محبوب‌ترین خضاب شما نزد خدا به رنگ سياهى تند است.
6- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ مَنْ لَا يَحْضُرُهُ الْفَقِيهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اخْتَضِبُوا بِالْحِنَّاءِ فَإِنَّهُ يُجَلِّي الْبَصَرَ وَ يُنْبِتُ الشَّعْرَ وَ يُطَيِّبُ الرِّيحَ وَ يُسَكِّنُ الزَّوْجَةَ. [6]
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: به حنا خضاب كنيد كه چشم را روشن كند، مو برآورد، بو را خوش كند و همسر را آرام كند.
7- مكارم الأخلاق وَ قَالَ الصَّادِقُ ع الْحِنَّاءُ يَذْهَبُ بِالسَّهَكِ وَ يَزِيدُ فِي مَاءِ الْوَجْهِ وَ يُطَيِّبُ النَّكْهَةَ وَ يُحَسِّنُ الْوَلَدَ. [7]
امام صادق علیه السّلام فرمود: حنا بوى عرق را ببرد و آب [و شادابی] چهره را زیاد گرداند و بو را خوش كند و فرزند را زيبا سازد.
8- مكارم الأخلاق وَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع الْخِضَابُ هَدْيُ مُحَمَّدٍ ص وَ هُوَ مِنَ السُّنَّةِ. [8]
امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: خضاب روش محمد صلی الله علیه و آله است و از سنت است.
9- مكارم الأخلاق وَ قَالَ الصَّادِقُ ع لَا بَأْسَ بِالْخِضَابِ كُلِّهِ. [9]
امام صادق علیه السّلام فرمود: هر گونه خضابى عيب ندارد.
10- مكارم الأخلاق وَ عَنْهُ ع أَنَّ رَجُلًا دَخَلَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ قَدْ صَفَّرَ لِحْيَتَهُ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا أَحْسَنَ هَذَا ثُمَّ دَخَلَ عَلَيْهِ بَعْدَ ذَلِكَ وَ قَدْ أفتى [أَقْنَى] بِالْحِنَّاءِ فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ قَالَ هَذَا أَحْسَنُ مِنْ ذَلِكَ ثُمَّ دَخَلَ عَلَيْهِ بَعْدَ ذَلِكَ وَ قَدْ خَضَبَ بِالسَّوَادِ فَضَحِكَ إِلَيْهِ فَقَالَ هَذَا أَحْسَنُ مِنْ ذَاكَ وَ ذَاكَ [مِنْ ذَلِكَ].[10]
امام صادق علیه السّلام فرمود: مردى با ريش زرد شده خود نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد. به او فرمود: چه زيبا است! و بعد از آن با ريش سرخ حنایی آمد. رسول خدا با تبسم فرمود: اين بهتر است! و آنگاه با ريش سياه شده نزد آن حضرت آمد. ایشان به روى او خنديد و فرمود: اين از آن دو زيباتر است!
11- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ اللِّبَاسِ عَنْ ذَرْوَانَ الْمَدَائِنِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ الثَّانِي فَإِذَا هُوَ قَدِ اخْتَضَبَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدِ اخْتَضَبْتَ فَقَالَ نَعَمْ إِنَّ فِي الْخِضَابِ لَأَجْراً أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ التَّهْيِئَةَ تَزِيدُ فِي عِفَّةِ النِّسَاءِ أَ يَسُرُّكَ أَنَّكَ دَخَلْتَ عَلَى أَهْلِكَ فَرَأَيْتَهَا عَلَى مِثْلِ مَا تَرَاكَ عَلَيْهِ إِذْ لَمْ تَكُنْ عَلَى تَهْيِئَةٍ قَالَ قُلْتُ لَا قَالَ هُوَ ذَاكَ قَالَ وَ لَقَدْ كَانَ لِسُلَيْمَانَ ع أَلْفُ امْرَأَةٍ فِي قَصْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ مَهِيرَةٌ وَ سَبْعُمِائَةٍ سُرِّيَّةٌ وَ كَانَ يُطِيفُ بِهِنَّ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ. [11]
از ذروان مدائنى نقل است كه نزد امام رضا علیه السّلام رفتم که خضاب كرده بود. گفتم: قربانت گردم! خضاب كردى؟ فرمود: آرى، خضاب ثواب دارد و به خود رسیدن، عفت زنان را بيفزايد. تو را خوش آيد كه ژوليده نزد همسرت روى و بى‌آمادگى تو را ببيند؟ گفتم: نه. فرمود: اين همان است. سپس فرمود: سليمان را هزار همسر در كاخ بود؛ سيصد زن عقدى با مهریه و هفتصد كنيز که در هر شبانه‌روز به همه مي رسيد.
12- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ اللِّبَاسِ لِأَبِي النَّضْرِ الْعَيَّاشِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ ص فَنَظَرَ إِلَى الشَّيْبِ فِي لِحْيَتِهِ فَقَالَ النَّبِيُّ ص نُورٌ مَنْ شَابَ شَيْبَةً فِي الْإِسْلَامِ كَانَتْ لَهُ نُوراً يَوْمَ الْقِيَامَةِ قَالَ فَخَضَبَ الرَّجُلُ بِالْحِنَّاءِ ثُمَّ جَاءَ إِلَى النَّبِيِّ ص فَلَمَّا رَأَى الْخِضَابَ قَالَ نُورٌ وَ إِسْلَامٌ فَخَضَبَ الرَّجُلُ بِالسَّوَادِ فَقَالَ النَّبِيُّ ص نُورٌ وَ إِسْلَامٌ وَ إِيمَانٌ وَ مَحَبَّةٌ إِلَى نِسَائِكُمْ وَ رَهْبَةٌ فِي قُلُوبِ عَدُوِّكُمْ. [12]
امام صادق علیه السّلام فرمود: مردى نزد پيغمبر صلی الله علیه و آله آمد که سپيدى در ريش او ديد و فرمود: نور است. هر كه در اسلام مو سپيد كند، نور او باشد در روز قيامت! فرمود: سپس آن مرد با حنا خضاب كرد و نزد پيغمبر آمد. حضرت چون خضابش را ديد فرمود: نور و اسلام است! بار دیگر آن مرد خضاب سياه بست و پيغمبر فرمود: نور است و اسلام و ايمان و موجب محبت همسران شما و بيم در دل دشمنان شما است.
13- مكارم الأخلاق عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ ع وَ هُوَ مُخَضَّبٌ بِسَوَادٍ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدِ اخْتَضَبْتَ بِالسَّوَادِ قَالَ إِنَّ فِي الْخِضَابِ أَجْراً إِنَّ الْخِضَابَ وَ التَّهْيِئَةَ مِمَّا يَزِيدُ فِي عِفَّةِ النِّسَاءِ وَ لَقَدْ تَرَكَ النِّسَاءُ الْعِفَّةَ لِتَرْكِ أَزْوَاجِهِنَّ التَّهْيِئَةَ لَهُنَّ. [13]
حسن بن جهم گفت: نزد امام رضا علیه السّلام رفتم که خضاب سياه بسته بود. گفتم: قربانت گردم! خضاب سياه بستى؟ فرمود: خضاب ثواب دارد، خضاب و خود آرایی، عفت زنان را می افزايد. و زنان عفت را ترک می کنند به دلیل اینکه شوهرانشان خود آرایی را ترک می کنند.
14- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: كَانَ الْحُسَيْنُ ع يَخْضِبُ رَأْسَهُ بِالْوَسِمَةِ وَ كَانَ يَصْدَعُ رَأْسَهُ وَ عِنْدَنَا لِفَافَةُ رَأْسِهِ الَّتِي كَانَ يَلُفُّ بِهَا رَأْسَهُ. [14]
امام صادق علیه السّلام فرمود: حسين علیه السّلام سرش را با وسمه خضاب مي‌كرد، در حالی که سرش درد مي كرد. و دستمالِ سر او هنوز نزد ما هست.
15- مكارم الأخلاق عَنْهُ ع قَالَ: الْخِضَابُ بِالسَّوَادِ مَهَابَةٌ لِلْعَدُوِّ وَ أُنْسٌ لِلنِّسَاءِ. [15]
امام صادق علیه السّلام فرمود: خضاب به سياهى، هيبت در دل دشمن است و مایه انس و آرامش همسران.
16- مكارم الأخلاق عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: دَخَلَ قَوْمٌ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع فَرَأَوْهُ مُخْتَضِباً بِالسَّوَادِ فَسَأَلُوهُ عَنْ ذَلِكَ فَمَدَّ ع يَدَهُ إِلَى لِحْيَتِهِ ثُمَّ قَالَ أَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَصْحَابَهُ فِي غَزْوَةٍ غَزَاهَا أَنْ يَخْتَضِبُوا بِالسَّوَادِ لِيَقْوَوْا بِهِ عَلَى الْمُشْرِكِينَ. [16]
امام باقر علیه السّلام فرمود: گروهی نزد على بن الحسين درآمدند و ديدند خضاب سياه بسته و درباره آن پرسيدند. حضرت دست به ريش خود كشيد و فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله در جنگى فرمان داد يارانش خضاب سياه بستند تا بدان وسیله بر مشرکان قوت یابند.
17- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: النِّسَاءُ يُحْبِبْنَ أَنْ يَرَيْنَ الرِّجَالَ فِي مِثْلِ مَا يُحِبُّ الرِّجَالُ أَنْ يرى [يَرَوْا] فِيهِ النِّسَاءَ مِنَ الزِّينَةِ. [17]
امام باقر علیه السّلام فرمود: زنان دوست دارند مردان را در زینت بينند همانطور که مردان از زنان چنین می خواهند.
18- معاني الأخبار عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ رَفَعَهُ قَالَ: نَظَرَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِلَى رَجُلٍ قَدْ خَرَجَ مِنَ الْحَمَّامِ مَخْضُوبَ الْيَدَيْنِ فَقَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَ يَسُرُّكَ أَنْ يَكُونَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ يَدَيْكَ هَكَذَا قَالَ لَا وَ اللَّهِ وَ إِنَّمَا فَعَلْتُ ذَلِكَ لِأَنَّهُ بَلَغَنِي عَنْكُمْ أَنَّهُ مَنْ دَخَلَ الْحَمَّامَ فَلْيُرَ عَلَيْهِ أَثَرُهُ يَعْنِي الْحِنَّاءَ فَقَالَ لَيْسَ حَيْثُ ذَهَبْتَ مَعْنَى ذَلِكَ إِذَا خَرَجَ أَحَدُكُمْ مِنَ الْحَمَّامِ وَ قَدْ سَلِمَ فَلْيُصَلِّ رَكْعَتَيْنِ شُكْراً. [18]
امام صادق علیه السّلام به مردى نگاه كرد كه از حمام به در آمده بود و دست‌هايش خضاب داشت. به او فرمود: شاد می شدی اگر خدای عزوجل دو دستت را چنين (با حنا) آفريده بود؟ گفت: نه به خدا! همانا چنین کردم براى اين كه از شما به من خبر رسيده كه هر كه حمام رود، بايد نشانه‌اش بر او ديده شود، يعنى حنا بسته باشد. آن حضرت فرمود: چنان نيست كه تو فهميدى. مقصود اين است كه چون يكى از شما تندرست از حمام به در آيد، دو ركعت نماز شكر بخواند.
19- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ قَالَ: رَأَيْتُ أَثَرَ الْحِنَّاءِ فِي يَدِ أَبِي جَعْفَرٍ ع. [19]
ابى الصباح گفت: اثر حنا را در دست ابوجعفر (امام باقر علیه السلام) ديدم.[20]
20- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْمُؤَذِّنِ قَالَ: كَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ يُصَفِّرُ لِحْيَتَهُ بِالْخِطْمِيِّ وَ الْحِنَّاءِ. [21]
امام صادق علیه السّلام با خطمى و حنا ريشش را زرد مي كرد.
21- مكارم الأخلاق عَنْهُ ع قَالَ: الْحِنَّاءُ يَكْسِرُ الشَّيْبَ وَ يَزِيدُ فِي مَاءِ الْوَجْهِ. [22]
و از امام صادق علیه السّلام روایت است كه حنا پيرى را بشكند و آب [و خرمی] چهره را بيفزايد.
22- مكارم الأخلاق عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنِ الْحَسَنِ الزَّيَّاتِ قَالَ: كَانَ يَجْلِسُ إِلَيَّ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْبَصْرَةِ فَلَمْ أَزَلْ بِهِ حَتَّى دَخَلَ فِي هَذَا الْأَمْرِ قَالَ وَ كُنْتُ أَصِفُ لَهُ أَبَا جَعْفَرٍ ع ثُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَى مَكَّةَ فَلَمَّا قَضَيْنَا النُّسُكَ أَخَذْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ فَاسْتَأْذَنَّا عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ ع فَأَذِنَ لَنَا فَدَخَلْنَا عَلَيْهِ فِي بَيْتٍ مُنَجَّدٍ وَ عَلَيْهِ مِلْحَفَةٌ وَرْدِيَّةٌ وَ قَدِ اخْتَضَبَ وَ اكْتَحَلَ وَ حَفَّ لِحْيَتَهُ فَجَعَلَ صَاحِبِي يَنْظُرُ إِلَيْهِ وَ يَنْظُرُ إِلَى الْبَيْتِ وَ يَعْرِضُ عَلَى قَلْبِهِ فَلَمَّا قُمْنَا قَالَ يَا حَسَنُ إِذَا كَانَ غَداً إِنْ شَاءَ اللَّهُ فَعُدْ أَنْتَ وَ صَاحِبُكَ إِلَيَّ فَلَمَّا كَانَ مِنَ الْغَدِ قُلْتُ لِصَاحِبِي اذْهَبْ بِنَا إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ ع فَقَالَ اذْهَبْ وَ دَعْنِي قُلْتُ سُبْحَانَ اللَّهِ أَ لَيْسَ قَدْ قَالَ عُدْ أَنْتَ وَ صَاحِبُكَ قَالَ اذْهَبْ أَنْتَ وَ دَعْنِي فَوَ اللَّهِ إِنْ زِلْتُ بِهِ حَتَّى أَمْضَيْتُ بِهِ فَدَخَلْنَا عَلَيْهِ فَإِذَا هُوَ فِي بَيْتٍ لَيْسَ فِيهِ إِلَّا حَصًى فَبَرَزَ وَ عَلَيْهِ قَمِيصٌ غَلِيظٌ وَ هُوَ شَعِثٌ فَمَالَ عَلَيْنَا فَقَالَ دَخَلْتُمْ عَلَيَّ أَمْسِ فِي الْبَيْتِ الَّذِي رَأَيْتُمْ وَ هُوَ بَيْتُ المَرْأَةِ وَ لَيْسَ هُوَ بَيْتِي وَ كَانَ أَمْسِ يَوْمَهَا فَتَزَيَّنْتُ وَ كَانَ عَلَيَّ أَنْ أَتَزَيَّنَ لَهَا كَمَا تَزَيَّنَتْ لِي وَ هَذَا بَيْتِي فَلَا يَعْرِضْ فِي قَلْبِكَ يَا أَخَا الْبَصْرَةِ فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدْ كَانَ عَرَضَ فَأَمَّا الْآنَ فَقَدْ أَذْهَبَ اللَّهُ بِهِ.[23]
حسن زيات گوید: مردى بصرى با من مى‌نشست و پيوسته برای او تبليغ كردم تا امامى شد. و امام باقر علیه السّلام را برايش وصف مي كردم تا به مكه رفتيم و پس از انجام حج به مدينه رفتیم، از امام باقر علیه السّلام اجازه ورود خواستيم و در اتاقى زيور شده بر آن حضرت وارد شديم. آن حضرت پتوى سرخ گلى بر دوش داشت و خضاب كرده و سرمه كشيده و ريش را آراسته بود. آن مرد همراه من به او و به اتاق نگاه مي كرد و دلش آشوب مي شد. چون برخاستيم فرمود: اى حسن! فردا ان شاء الله با يارت برگرد نزد من. و چون فردا شد به يارم گفتم: برويم نزد امام باقر علیه السّلام. گفت: خودت برو و مرا وابگذار. گفتم: سبحان الله! مگر نفرمود با يارت برگرد؟ بازگفت: خودت برو! اصرار کردم تا او را بردم و بر آن حضرت وارد شديم، در اتاقى كه فرشش ريگ بود. حضرت آمد، با پيراهنى که ضخیم بود. به ما رو كرد و فرمود: ديروز نزد من آمديد در آن اتاق كه ديديد و آن برای خانمم بود و از من نبود و ديروز حق او بود و من برايش آرايش كردم و بر من لازم بود برايش آرايش كنم، چنانى كه او برایم آرايش كرده بود و اين اتاق خودم است. پس دلت آشوب نشود اى برادر بصرى! گفت: قربانت! آشوب شده بود، ولى اكنون خدا برطرفش كرد.
23- مكارم الأخلاق مِنْ كِتَابِ الْمَحَاسِنِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ يُوشَعَ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا ع إِنَّ لِي فَتَاةً قَدِ ارْتَفَعَتْ عِلَّتُهَا قَالَ اخْضِبْ رَأْسَهَا بِالْحِنَّاءِ فَإِنَّ الْحَيْضَ سَيَعُودُ إِلَيْهَا قَالَ فَفَعَلْتُ ذَلِكَ فَعَادَ إِلَيْهَا الْحَيْضُ. [24]
اسماعيل بن يوشع گفت: به امام رضا علیه السلام گفتم: دخترى دارم كه عادتش رفته است. فرمود: سرش را با حنا خضاب كن كه حيض او برگردد. چنين كردم و برگشت.
24- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ: فِي الْخِضَابِ ثَلَاثُ خِصَالٍ مَهْيَبَةٌ فِي الْحَرْبِ وَ مَحَبَّةٌ إِلَى النِّسَاءِ وَ يَزِيدُ فِي الْبَاهِ. [25]
امام كاظم علیه السّلام فرمود: در خضاب سه اثر باشد: موجب هیبت در نبرد، جلب محبت زنان و قوت جماع است.
25- مكارم الأخلاق عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ قَالَ: قُلْتُ لِعَلِيِّ بْنِ مُوسَى ع خَضَبْتَ قَالَ نَعَمْ بِالْحِنَّاءِ وَ الْكَتَمِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ فِي ذَلِكَ لَأَجْراً إِنَّهَا تُحِبُّ أَنْ تَرَى مِنْكَ مِثْلَ الَّذِي تُحِبُّ أَنْ تَرَى مِنْهَا يَعْنِي الْمَرْأَةَ فِي التَّهْيِئَةِ وَ لَقَدْ خَرَجْنَ نِسَاءٌ مِنَ الْعَفَافِ إِلَى الْفُجُورِ مَا أَخْرَجَهُنَّ إِلَّا قِلَّةُ تَهْيِئَةِ أَزْوَاجِهِنَّ. [26]
حسن بن جهم گفت: به امام رضا علیه السّلام گفتم: خضاب بستى؟ فرمود: آرى، با حنا و كتم. نمي دانى كه آن ثواب دارد؟ زن هم دوست دارد در تو ببيند آنچه که تو دوست دارى در او ببينى. و اگر زنانى از عفت به در شدند و هرزه شدند، براى آن است که شوهرانشان كم به خود می رسیدند.
26- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: خِضَابُ الرَّأْسِ وَ اللِّحْيَةِ مِنَ السُّنَّةِ. [27]
امام صادق علیه السّلام فرمود: خضاب سر و ريش از سنت است.
27- مكارم الأخلاق عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَحَدِهِمَا ع قَالَ: لَا يَنْبَغِي لِلْمَرْأَةِ أَنْ تَدَعَ يَدَهَا مِنَ الْخِضَابِ وَ لَوْ تَمْسَحُهَا بِالْحِنَّاءِ مَسْحاً وَ لَوْ كَانَتْ مُسِنَّةً. [28]
امام علیه السلام فرمود: نشايد زن را كه كف دستش بى‌خضاب باشد، اگرچه اندكى حنا بدان مالد و اگرچه سالخورده باشد.
28- مكارم الأخلاق عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ: رَخَّصَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِلْمَرْأَةِ أَنْ تَخْضِبَ رَأْسَهَا بِالسَّوَادِ قَالَ وَ أَمَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص النِّسَاءَ بِالْخِضَابِ ذَاتَ الْبَعْلِ وَ غَيْرَ ذَاتِ الْبَعْلِ أَمَّا ذَاتُ الْبَعْلِ فَتَزَيَّنُ لِزَوْجِهَا وَ أَمَّا غَيْرُ ذَاتِ الْبَعْلِ فَلَا تُشْبِهُ يَدُهَا يَدَ الرِّجَالِ. [29]
امام صادق علیه السّلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: زن مي‌تواند سرش را خضاب سياه بندد و رسول خدا زنان را فرمان داد كه خضاب كنند، شوهردار باشند يا نباشند، شوهردار براى او آرايش كند و بى‌شوهر دستش مانند مردها نباشد.
29- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: تَخْتَضِبُ النُّفَسَاءُ. [30]
امام صادق علیه السّلام فرمود: زن نفاس شده خضاب بندد.
30- مكارم الأخلاق عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيٍّ ع أَنَّهُ نَهَى عَنِ الْقَنَازِعِ وَ الْقُصَصِ وَ نَقْشِ الْخِضَابِ.[31]
امام صادق علیه السّلام فرمود: على علیه السّلام از زدن حوالی موی سر و کاکل گذاشتن در جلوی سر و نیز از نقش و نگار زدن با خضاب نهى فرمود.
31- مكارم الأخلاق عَنْ جَرِيرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْخِضَابِ فَقَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَخْتَضِبُ وَ هَذَا شَعْرُهُ عِنْدَنَا. [32]
درباره خضاب از امام باقر علیه السّلام سوال شد. فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله خضاب مي كرد و از موى آن حضرت نزد ما هست.
32- مكارم الأخلاق عَنْ حَفْصٍ الْأَعْوَرِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا تَقُولُ فِي الْخِضَابِ خِضَابِ اللِّحْيَةِ وَ الرَّأْسِ فَقَالَ مِنَ السُّنَّةِ قَالَ قُلْتُ فَأَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع لَمْ يَخْتَضِبْ قَالَ إِنَّمَا مَنَعَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَوْلُ رَسُولِ اللَّهِ ص سَتُخْضَبُ هَذِهِ مِنْ هَذِهِ. [33]
و از حفص اعور نقل است كه از امام صادق علیه السّلام پرسیدم: چه گویی درباره خضاب، خضاب سر و ريش؟ فرمود: از سنت است. راوی گويد: گفتم: امير مؤمنان خضاب نكرد. فرمود: همانا آن گفته رسول خدا او را بازداشت كه فرمود: به زودى ریش تو از خون سرت خضاب شود.
31- مكارم الأخلاق عَنْهُ ع قَالَ: تُرْكُ الْخِضَابِ بُؤْسٌ.[34]
از امام صادق علیه السلام نقل است که ترك خضاب بی نوایی است.
32- نهج البلاغة سُئِلَ ع عَنْ قَوْلِ النَّبِيِّ ص غَيِّرُوا الشَّيْبَ وَ لَا تَتَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ فَقَالَ إِنَّمَا قَالَ ص ذَلِكَ وَ الدِّينُ قُلٌّ فَأَمَّا الْآنَ وَ قَدِ اتَّسَعَ نِطَاقُهُ وَ ضَرَبَ بِجِرَانِهِ فَامْرُؤٌ وَ مَا اخْتَارَ. [35]
از امام علیه السّلام پرسيدند: این كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود موها را رنگ كنيد و خود را شبيه يهود نسازيد يعنى چه؟ فرمود: پيامبر اين سخن را در روزگارى فرمود كه پيروان اسلام اندك بودند، اما امروز كه اسلام گسترش يافته و نظام آن استوار شده، هر كس آنچه را که دوست دارد انجام دهد.
33- نهج البلاغة قِيلَ لَهُ ع لَوْ غَيَّرْتَ شَيْبَكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ ع الْخِضَابُ زِينَةٌ وَ نَحْنُ قَوْمٌ فِي مُصِيبَةٍ. [36]
به امیر مؤمنان علیه السلام گفته شد: چه مى‌شد موى سفید خود را تغییر می دادی (رنگ مى‌كردى)؟ فرمود: خضاب کردن زینت است، و ما مردمى مصيبت زده‌ايم. (با رحلت رسول خدا)