البركة - بركت

البركة - بركت میزان الحکمه ، جلد 1 ، صفحه 543 -549

البركة

بركت

٣٥٥ -  مَعنَى البَرَكَة

معناى بركت

(وَ جَعَلَنِي مُبارَكا أَيْنَ ما كُنْتُ و أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيّا) . [1]«و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته و به اداى نماز و زكات در همه عمرم سفارش كرده است».

(وَ قُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبَارَكا وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ) . [2]«و بگو: اى پروردگار من! مرا در جايگاهى پر بركت فرود آور كه تو نيكترين مهمان نوازانى».

(انظر) الأنعـام : ٩٢ ، ١٥٥ ، الأنبياء : ٥٠ ، ص : ٢٩ ، آل عمران : ٩٦ ، النور : ٣٥ ، ٦١ ، القصص: ٣٠. ١٨٠٩- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِه تعالى :    «و جَعَلَني مُبارَكا أيْنَما كُنتُ»    ـ : نَفّاعا . [3]امام صادق عليه السلام ـ در تفسير آيه «و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته است» ـ فرمود : يعنى بسيار بهره رسان.

(انظر) الزراعة : باب ١٥٧٤ .

٣٥٦ - ما يُوجِبُ البَرَكةَ

عوامل بركت زا

(وَ لَـوْ أَنَّ أَهْـلَ الْقُـرَى آمَنُـوا وَ اتَّقَـوْا لَفَتَحْنـَا عَلَيْهِـمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ) . [4]«اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ولى [ پيامبران را] تكذيب كردند، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨١٠- رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذَا التّاجِرانِ صَدَقا بورِكَ لَهُما ، فَإِذا كَذِبا و خانا لَم يُبارَك لَهُما . [5]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر دو معامله گر راست بگويند، براى هر دو خجسته مى شود. پس هرگاه دروغ بگويند و خيانت كنند، براى هيچ كدام خجسته نخواهد بود.

١٨١١- عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ فِي الرِّفقِ الزِّيادَةَ وَ البَرَكَةَ ، و مَن يُحرَمِ الرِّفقَ يُحرَمِ الخَيرَ .[6] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در مدارا، فزونى و بركت است، و هر كه از مدارا محروم باشد، از خير، محروم گشته است.

١٨١٢- عنه صلى الله عليه و آله : القَناعَةُ بَرَكَةٌ . [7]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قناعت، بركت است.

١٨١٣- عنه صلى الله عليه و آله : البَرَكَةُ فِي المُماسَحَةِ . [8]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بركت ، در آسان گرفتن است.

١٨١٤- عنه صلى الله عليه و آله : كِيلوا طَعامَكُم ، فإنَّ البَرَكةَ في الطَّعامِ المَكِيلِ . [9]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوراك (غلاّت) خود را كيل كنيد كه بركت در خوراك كيل و پيمانه شده است.

١٨١٥- عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثٌ فيهنَّ البَرَكَةُ : البَيعُ إلى أجَلٍ ، و المُقارَضَةُ ، و إخْلاطُ البُرِّ بالشَّعيرِ للبَيتِ لا للبَيعِ . [10]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در سه چيز بركت است: خريد و فروش مدّت دار (نسيه فروشى)، وام دادن به يكديگر و مخلوط كردن گندم با جو براى مصرف خانه نه براى فروش.

١٨١٦- عنه صلى الله عليه و آله : البَرَكةُ عَشرَةُ أجزاءٍ : تِسْعةُ أعْشارِها في التِّجارةِ، و العُشرُ الباقي في الجُلودِ . [11]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بركت ده قسمت است: نه دهم آن در بازرگانى است و يك دهم ديگر در پوستها [ى دام ].

١٨١٧- الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لِكُمَيلِ بنِ زِيادٍ ـ : يا كُمَيلُ ، البَرَكَةُ في مالِ مَن آتَى الزَّكاةَ ، و واسَى المُؤمِنينَ ، و وَصَلَ الأَقرَبينَ ..[12]امام على عليه السلام ـ به كميل بن زياد ـ فرمود : اى كميل! بركت ، در مال كسى است كه زكات بپردازد ، با مؤمنانْ مواسات داشته باشد ، و به خويشاوندانْ نيكى رساند.

١٨١٨- عنه عليه السلام : بالعَدلِ تَتَضاعَفُ البَرَكاتُ .[13]امام على عليه السلام : با عدالت و دادگرى، بركتها دو چندان مى شود.

١٨١٩- الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ في حديثٍ طويلٍ في الرَّجْعةِ ـ : و لَتَنْزِلَنَّ البَرَكةُ مِن السَّماءِ إلى الأرضِ ، حتّى إنّ الشَّجَرةَ لَتَقْصِفُ بِما يُريدُ اللّه ُ فيها مِن الثّمرِ ، و ليُؤكَلَنَّ ثَمَرةُ الشِّتاءِ في الصَّيفِ و ثَمَرةُ الصَّيفِ في الشِّتاءِ ، و ذلكَ قول اللّه ِ تعالى :    «و لو أنّ أهلَ القُرى آمَنُـوا وَ اتَّقَـوْا لَفَتَحْنـَا عَلَيْهِـمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ»    . [14]امام حسين عليه السلام ـ در حديثى طولانى درباره رجعت ـ فرمود : هر آينه بركت از آسمان به زمين فرو مى ريزد، تا آنجا كه درختان، از سنگينى ميوه هايى كه خداوند برايشان خواسته، مى شكنند. در تابستان، ميوه زمستانى خورده مى شود و در زمستان ميوه تابستانى. اين سخن خداوند متعال است كه فرمود: «اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند ، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ؛ ولى [پيامبران را ]تكذيب كردند ، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨٢٠- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ النّاسَ يَستَغنونَ إذا عُدِلَ بَينَهُم ، و تُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها ، و تُخرِجُ الأَرضُ بَرَكَتَها بِإِذنِ اللّه ِ تَعالى .[15] امام صادق عليه السلام : اگر ميان مردم دادگرى شود ، همه بى نياز مى شوند ، آسمان روزى خود را فرو مى ريزد ، و زمين به اذن پروردگار متعال ، بركت خويش را بيرون مى آورد .

١٨٢١- الإمامُ الرِّضا عليه السلام : أوحَى اللّه ُ عزّ و جلّ إلى نبيٍّ مِن الأنبياءِ : إذا اُطِعْتُ رَضِيتُ ، و إذا رَضِيتُ بارَكْتُ ، و ليسَ لِبَرَكتي نِهايةٌ . [16]امام رضا عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ به يكى از پيامبران خود وحى فرمود كه : هرگاه اطاعت شوم ، خشنود مى گردم و چون خشنود گردم ، بركت مى دهم و بركت من پايانى ندارد.

(انظر) التجارة : باب ٤٤٠ ، ٤٤١ . الرزق : باب ١٤٩٦ . الرفق : باب ١٥٣٥ . الضيافة : باب ٢٣٥٦ .

٣٥٧ - ما يُذهِبُ البَرَكةَ

عوامل بركت زدا

(وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ القُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ) . [17]«اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ولى [ پيامبران را] تكذيب كردند، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨٢٢- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أرْبَعٌ لا تَدخُلُ بَيتا واحدةٌ مِنهُنَّ إلاّ خَرِبَ و لَم يَعْمُرْ بالبَرَكةِ : الخِيانةُ ، و السَّرِقةُ ، و شُربُ الخمرِ ، و الزِّنا . .[18]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار چيز است كه اگر يكى از آنها به خانه اى درآيد آن را ويران مى كند و با بركتْ آبادان نمى شود: خيانت، دزدى، شرابخوارى و زنا.

١٨٢٣- عنه صلى الله عليه و آله : تُرفَعُ البَرَكَةُ مِنَ البَيتِ إذا كانَت فيهِ الخِيانَةُ ..[19]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر در خانه اى خيانت باشد بركت از آن برداشته مى شود.

١٨٢٤- عنه صلى الله عليه و آله : مَن حَبَسَ عَن أخيهِ المُسلِمِ شَيئا مِن حَقِّهِ ، حَرَّمَ اللّه ُ عَلَيهِ بَرَكَةَ الرِّزقِ إلاّ أن يَتوبَ . .[20]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس كه چيزى از حقّ برادر مسلمانش را نگه دارد [و به او ندهد] ، خداوند بركت روزى را بر او حرام مى كند مگر آن كه توبه كند.

١٨٢٥- عنه صلى الله عليه و آله : مَن تَعَلَّمَ العِلمَ رِياءً و سُمعَةً يُريدُ بِهِ الدُّنيا ، نَزَعَ اللّه ُ بَرَكَتَهُ ، و ضَيَّقَ عَلَيهِ مَعيشَتَهُ ، و وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نَفسِهِ ، و مَن وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نَفسِهِ فَقَد هَلَكَ ..[21]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از روى ريا و سُمعه (رسيدن به گوش مردم) و به قصد دنياخواهى علم بياموزد خداوند بركتش را از آن مى گيرد ، زندگى اش را بر او سخت مى گيرد و او را به حال خودش وا مى گذارد ، و هر كس كه خدا او را به حال خودش وا گذارد هلاك شده است .

١٨٢٦- عنه صلى الله عليه و آله : الحَلفُ مَنفَقَةٌ لِلسِّلعَةِ ، مَمحَقَةٌ لِلبَرَكَةِ . [22]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قسم خوردن، كالا را مى كاهد و به پايان مى رساند و بركت را از بين مى برد.

١٨٢٧- عنه صلى الله عليه و آله : مَن غَشَّ أخاهُ المُسلِمَ ، نَزَعَ اللّه ُ عنه بَرَكَةَ رِزقِهِ . [23]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس برادر مسلمانش را بفريبد ، خداوند بركت روزى اش را از او مى گيرد.

١٨٢٨- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إذا ظَهَرتِ الجِناياتُ ارْتَفَعتِ البَرَكاتُ . .[24]امام على عليه السلام : هرگاه گناهان، بسيار و آشكارا گردد بركتها از ميان مى رود.

١٨٢٩- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ مَعَ الإِسرافِ قِلَّةَ البَرَكَةِ .[25]امام صادق عليه السلام : با اسراف ، كمىِ بركت است.

١٨٣٠- الإمامُ الجوادُ أو الإمامُ الهاديُّ عليهما السلام ـ لِداوودَ الصَّرْميّ ـ : يا داوودُ ، إنّ الحرامَ لا يَنْمي ، و إنْ نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ ، و ما أنْفَقهُ لَم يُؤجَرْ علَيهِ ، و ما خَلّفَهُ كانَ زادَهُ إلَى النّارِ . .[26]امام جواد عليه السلام يا امام هادى عليه السلام ـ به داوود صرمى ـ فرمود : اى داوود! مال حرام رشد نمى كند و اگر هم رشد كند، براى صاحبش بركتى ندارد و اگر از آن چيزى انفاق كند، پاداشى نخواهد ديد و آنچه پس از خود بر جاى گذارد ره توشه او به سوى دوزخ است.

١٨٣١- الكافي عن أحمد بن أحمد عن بعض رجاله .[27]: مَن فَحَشَ عَلى أخيهِ المُسلِمِ ، نَزَعَ اللّه ُ مِنهُ بَرَكَةَ رِزقِهِ ، و وَكَلَهُ إلى نَفسِهِ ، و أفسَدَ عَلَيهِ مَعيشَتَهُ . [28] الكافى ـ به نقل از احمد بن احمد، از برخى استادانش ـ : هر كس به برادر مسلمانش دشنام دهد خداوند بركت روزى اش را از او مى گيرد و او را به خودش وا مى گذارد و زندگى اش را برايش تباه مى كند.

(انظر) الرزق : باب ١٤٩٧ .

پی‌نوشت‌ها

[1] . مريم : ٣١ .

[2] . المؤمنون : ٢٩ .

[3] . الكافي : ٢ / ١٦٥ / ١١ .

[4] . الأعراف : ٩٦ .

[5] . الكافي : ٥ / ١٧٤ / ٢ .

[6] . الكافي : ٢ / ١١٩ / ٧ .

[7] . الجعفريّات : ١٦٠ .

[8] . السنن الكبرى : ٦ / ٥٩ / ١١١٨٩ .

[9] . كنز العمّال : ٩٤٣٤

[10] . كنز العمّال : ٩٤٣٦ .

[11] . بحار الأنوار : ١٠٣ / ٥ / ١٣ .

[12] . تحف العقول : ١٧٢ .

[13] . غرر الحكم : ٤٢١١ .

[14] . الخرائج و الجرائح : ٢ / ٨٤٩ / ٦٣ .

[15] . الكافي : ٣ / ٥٦٨ / ٦ .

[16] . الكافي : ٢ / ٢٧٥ / ٢٦ .

[17] . الأعراف : ٩٦ .

[18] . بحار الأنوار : ٧٩ / ١٩ / ٤ .

[19] . الفردوس : ٢ / ٧٣ / ٢٤١٣ .

[20] . كتاب من لا يحضره الفقيه : ٤ / ١٥ / ٤٩٦٨ .

[21] . مكارم الأخلاق : ٢ / ٣٤٨ / ٢٦٦٠ .

[22] . صحيح البخاري : ٢ / ٧٣٥ / ١٩٨١ .

[23] . ثواب الأعمال : ٣٣٧ / ١ .

[24] . غرر الحكم : ٤٠٣٠ .

[25] . الكافي : ٤ / ٥٥ / ٣ عن ابن أبي يعفور و يوسف بن عمار(ة) .

[26] . الكافي : ٥ / ١٢٥ / ٧ .

[27] . المعصوم المرويّ عنه غير معلوم ، فإن كان الصادق عليه السلام فالإرسال بأزيد من واحد ، و أحمد كأنّه البزنطي ، و ما زعم أنّه ابن عيسى بعيد كما لا يخفى على المتدرّب ، فيمكن الإرسال بواحد . و قوله «فحش» ككرم ، و ربّما يقرأ على بناء التفعيل . و من جملة أسباب فساد المعيشة نفرة الناس عنه و عن معاملته (مرآة العقول : ١٠ / ٢٧٨) .

[28] . الكافي : ٢ / ٣٢٥ / ١٣ و راجع بحار الأنوار : ٧٦ / ٣٦٥ .

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام

پر بازدیدترین ها

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
دعا در نهج البلاغه

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست.
Powered by TayaCMS