بذر همه بدی ها

بذر همه بدی ها

    توبه

    الإمامُ العلی علیه السلام ‏ الشَّرَهُ يَشِينُ النفسَ، ويُفسِدُ الدِّينَ ويُزرِي بالفُتُوَّةِ. [1]

    امام على عليه السلام: سيرى ناپذيرى، نفس را بدنام مى‏ كند، و دين را تباه مى‏ سازد، و جوانمردى را لكّه‏ دار مى‏ گرداند.

    الإمامُ العلی علیه السلام :‏ إيّاكَ والشَّرَهَ؛ فإنّهُ يُفسِدُ الوَرَعَ ويُدخِلُ النارَ. [2]

    امام على عليه السلام: از سيرى ناپذيرى بپرهيز؛ كه‏ آن پارسايى را از بين مى ‏برد، و آدمى را به آتش در مى‏ افكند.

    الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: إيّاكُم أن تَشرَهَ أنفُسُكُم‏ إلى‏ شَي‏ءٍ مِمّا حَرَّمَ اللَّهُ علَيكُم؛ فإنّهُ مَنِ انتَهَكَ ما حَرَّمَ اللَّهُ علَيهِ هاهُنا في الدُّنيا، حالَ اللَّهُ بَينَهُ وبَينَ الجَنَّةِ ونَعِيمِها ولَذَّتِها. [3]

    امام صادق عليه السلام: مبادا نفْسهاى شما به آنچه‏ خداوند بر شما حرام كرده است، حرص و ولع پيدا كند؛ زيرا هركه در دنيا مرتكب حرامهاى خداوند شود، خدا او را از بهشت و نعمتها و لذّتهاى آن محروم مى ‏كند.

    الإمامُ العلی علیه السلام : إيّاكَ والشَّرَهَ، فإنّهُ رَأسُ كُلِّ دَنِيَّةٍ واسُّ كُلِّ رَذِيلَةٍ. [4]

    امام على عليه السلام: از سيرى ناپذيرى دورى كن؛ زيرا آن رأس هر پستى و شالوده هر رذيلتى است.

    الإمامُ العلی علیه السلام : لِكُلِّ شَي‏ءٍ بَذرٌ، وبَذرُ الشَّرِّ الشَّرَهُ. [5]

    امام على عليه السلام: هر چيزى را بذرى است و بذرِ بدى، سيرى ناپذيرى است.

    الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: الشَّرَهُ‏[6] جامِعٌ لِمَساوِي العُيوبِ. [7]

    امام على عليه السلام: سيرى ناپذيرى، فراهم ‏آورنده عيبهاى زشت است.

    الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: إيّاكُم ودَناءَةَ الشَّرَهِ والطَّمَعِ؛ فإنّهُ رَأسُ كُلِّ شَرٍّ، ومَزرَعَةُ الذُّلِّ، ومُهِينُ النفسِ، ومُتعِبُ الجَسَدِ. [8]

    امام على عليه السلام: از پستىِ سيرى ناپذيرى و طمع، دورى كنيد؛ كه اين دو خصلت، سرآمد هر بدى و كشتزار ذلّت و خواركننده جان و مايه رنج تن هستند.

منابع:

  1. غرر الحكم: 1866.
  2. غرر الحكم: 2661.
  3. الكافي: 8/ 4/ 1.
  4. غرر الحكم: 2668.
  5. غرر الحكم: 7311.
  6. في نهج البلاغة: الحكمة 371:« الشرّ جامع مساوئ العيوب».
  7. رر الحكم: 1129.
  8. غرر الحكم: 2743.

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام

پر بازدیدترین ها

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

عبادت و نیایش از دیدگاه نهج البلاغه

و اما این كه هر كارفرما كه مزدى مى‏ دهد به خاطر بهره‏اى است كه از كار كارگر مى ‏برد و كارفرماى ملك و ملكوت چه بهره‏اى مى‏تواند از كار بنده ضعیف ناتوان خود ببرد، و هم این‌ كه فرضاً اجر و مزد از جانب آن كارفرماى بزرگ به صورت تفضل و بخشش انجام گیرد پس چرا این تفضل بدون صرف مقدارى انرژى كار به او داده نمى ‏شود، مسأله‏ اى است كه براى این چنین عابدهایى هرگز مطرح نیست.
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
دعا در نهج البلاغه

دعا در نهج البلاغه

(به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زيرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست.
Powered by TayaCMS