Skip Navigation Linksخانه موضوعات شرح جامع نهج البلاغه معارف نهج البلاغه نیایش مثل عجم ها احترام نکنید !!!

مثل عجم ها احترام نکنید !!!

مثل عجم ها احترام نکنید !!!

    رفتار ایرانیان با بزرگان خود

    رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: ‏ لا تَفعَلوا كَما تَفعَلُ أهلُ فارِسٍ بِعُظَمائها. [1]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: رفتارى را كه پارسيان با بزرگان خود مى ‏كنند، شما نكنيد.

    رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: ‏ لا تَقوموا كَما تَقومُ الأعاجِمُ بَعضُهُم لِبَعضٍ. [2]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: مانند عجمها جلو پاى يكديگر بلند نشويد.

    رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: ‏ مَن سَرَّهُ إذا رَأتهُ الرِّجالُ مُقبِلًا أن يَمثُلوا لَهُ قِياماً فَليَتبَوَّأْ بَيتاً في النّارِ. [3]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس خوش داشته باشد كه مردم وقتى ديدند مى‏آيد، در برابرش بلند شوند، خانه‏اى در دوزخ جايگاه او باشد.

    رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: ‏ لايُقام ‏لي، إنَّمايُقامُ للَّهِ‏ عزَّوجلَّ. [4]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: براى من نبايد از جا بلند شد. فقط براى خداوند عزّوجلّ بايد برخاست.

    عن أبي ذَرٍّ رحمه الله: رَأيتُ سَلمانَ وبِلالًا يُقبِلانِ إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله إذ انكَبَّ سَلمانُ عَلى‏ قَدَمِ رَسولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله يُقَبِّلُها، فزَجَرَهُ النّبِيُّ صلى الله عليه و آله عَن ذلكَ، ثُمّ قالَ لَهُ: يا سَلمانُ، لا تَصنَعْ بي ما تَصنَعُ الأعاجِمُ بِمُلوكِها، أنا عَبدٌ مِن عَبيدِ اللَّهِ آكُلُ مِمّا يَأكُلُ العَبدُ، وأقعُدُ كَما يَقعُدُ العَبدُ. [5]

    به نقل از ابوذر رحمه الله-: سلمان و بلال را ديدم كه به سوى پيامبر صلى الله عليه و آله مى‏آيند. ناگاه سلمان روى پاى رسول خدا صلى الله عليه و آله افتاد و شروع به بوسيدن آن كرد. پيامبر صلى الله عليه و آله او را از اين كار باز داشت و سپس به او فرمود: اى سلمان! رفتارى را كه عجمها با شهرياران خود مى‏كنند با من نكن. من بنده‏اى از بندگان خدا هستم و مانند بنده غذا مى‏خورم و مانند بنده نشست و برخاست مى‏كنم.

    رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: ‏ لا تَفعَلوا كَما تَفعَلُ أهلُ فارِسٍ بِعُظَمائها. [6]

    پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: رفتارى را كه پارسيان با بزرگان خود مى ‏كنند، شما نكنيد.

منابع:

  1. كنز العمّال: 25475.
  2. بحار الأنوار: 16/ 240.
  3. كنز العمّال: 25474.
  4. كنز العمّال: 25481.
  5. كنز العمّال: 25477.
  6. بحار الأنوار: 76/ 63/ 3.

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

خدایا! چهارپايان ما تشنه اند!

و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غمزده اى، و برآورنده حاجت هر حاجتمندی. در اين زمان كه مردم ما نااميدند، و ابرها باران نداده اند، و چرندگان از بين رفته اند، از تو مى خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى! با ابر
خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

خدايا! تو براى عاشقانت بهترين مونسى

و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى دانند زمام

پر بازدیدترین ها

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

دین و دنیایت را به خدا می سپارم

بگذار وقایع گذشته، دلیل و راهنمای تو در وقایع آینده و نیامده باشد که امور، همیشه به هم شبیه اند. از مردمی نباش که موعظه سودی به حالشان ندارد
عبادت و نیایش در نهج البلاغه

عبادت و نیایش در نهج البلاغه

ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است، در یاد حق و غیر او را از یاد بردن می‌باشد. ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است، دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. امام علی علیه‌السلام در به اره یاد حق یا همان روح عبادت میفرماید: < خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است. دل‌ها به این وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد رام می‌ گردند
دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا و نیایش در نهج البلاغه

دعا وسیله ای است که تمام خلایق، خصوصاً انسانها از آن بیگانه نیستند و همیشه بدان توجه دارند و با زبان حال و قال از آن استفاده می کنند هر چند که واژه ای به نام دعا در میانشان مطرح نباشد چون هر کلمه و کلامی که از استمداد و ایجاد رابطه به خدا حکایت نماید دعاست
نیایش زیبا از نهج البلاغه

نیایش زیبا از نهج البلاغه

خدایا! امید به تو بستم تا راهنما باشى به اندوخته هاى آمرزش و گنجینه هاى بخشایش ! خدایا! این بنده توست که در پیشگاهت برپاست ، یگانه ات مى خواند و یگانگى خاص تو راست . جز تو کسى را نمى بیند که سزاى این ستایش هاست . مرا به درگاه تو نیازى است که آن نیاز را جز فضل تو به بى نیازى نرساند، و آن درویشى را جز عطا و بخشش تو به توانگرى مبدل نگرداند. خدایا! خشنودى خود را بهره ما فرما، هم در این حال که داریم ، و بى نیازمان گردان از اینکه جز به سوى تو دست برداریم ، که تو بر هر چیز توانایى.
دعا از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

دعا از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

بدان همان کسی که گنج های آسمان و زمین در اختیار اوست، به تو اجازه دعا و درخواست داده است و اجابت آن را نیز تضمین نموده، به تو امر کرده از او بخواهی تا به تو عطا کند و از او درخواست رحمت نمایی تا رحمتش را بر تو فرو فرستد. خداوند بین تو و خودش کسی قرار نداده که حجاب و فاصله باشد، تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری و مانعت نشده .
Powered by TayaCMS