بسم الله الرحمن الرحیم
ایها الناس ! ان ابواب الجنان فی هذا الشهر مفتحه فاساءلوا ربکم ان لایغلقها علیکم و ابواب النیران مغلقه فاساءلوا ربکم ان لایفتحها علیکم و الشیاطین مغلوله فاساءلوا ربکم ان لایسلطها علیکم
ای مردم ! به درستی که درهای بهشت در این ماه باز است پس از پروردگارتان بخواهید که آن را بر روی شما نبندد. و نیز درهای آتش بسته است ؛ پس از خداوند، بخواهید که به روی شما باز نگردد همچنین شیاطین ؛ در غل و زنجیرند پس از پروردگار بخواهید که آنها را بر شما مسلط نکند.
مراد از این که درهای بهشت در ماه رمضان ، باز است این است که خداوند تبارک و تعالی در این ماه ، به بهانه های مختلف ، بندگان را می آمرزد، و در برابر اعمالی چون روزه گرفتن ، نماز خواندن ، قرائت قرآن ، صدقه دادن ، صله رحم ... آنان را مستحق بهشت می کند. و همچنین به بهانه های مختلف آنان را از آتش جهنم نجات می دهد. منظور از این که شیاطین در زنجیرند، این است که در این ماه ، کمتر مردم گول او را می خورند، و مرتکب گناه می شوند، مگر آن که به قول آن شخص ظریف مثل ساعت هفته کوک ، پیش از ماه رمضان ، کوک کرده باشد با مثل ساعت های باطری دار زمان در زمان ما باطری گذاشته باشد.
بالاخره ، باید بهشت و حور و قصور را با عمل به دست آورد، و به خواستن تنها نیست .
نا برده رنج گنج میسر نمی شود مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد
(لن تنالو البر حتی تنفقوا مما تحبون)
یعنی هرگز به بر و خوبی که تفسیر شده است به بهشت نمی رسید، مگر آن که از بهترین و دوست دارترین چیزهای خود را در راه خدا انفاق کنید
مرحوم مجلسی در بحارالانوار، ج 8، ص 71 قسمتی از آن آیات و روایات را نقل فرموده است
و بشر الذین آمنوا وعملوا الصالحات ان لهم جنات تجری من تحتها الانهار کلما رزقوا منها من ثمره رزقا قالوا هذا الذی رزقنا من قبل و اتو به متشبابها و لهم فیها ازواج مطهره و هم فیها خالدون .
و بشارت بده کسانی را که ایمان آورده اند، و عمل صالح انجام داده اند، بر این که برای آن ها باغ های سرسبزی است که در زیر درختان آن ، نهرها جاری است و هر وقت از میوه های آن به آنان روزی داده شود، می گویند: ما پیش از این ، روزی داده شده بودیم ، ولی شبیه و نظیر آن بوده .
یعنی آن جا مؤ منین خیال می کنند که این همان ، میوه های دنیایی است ، مثل سیب و پرتقال و انار و غیره ولی هنگامی که می خورند می بینند بین این میوه ها و میوه های دنیایی تفاوت بسیاری است و یا آن که مراد از و اءتوا به متشابها آن باشد.
مرحوم استاد شهید حاج سید اسدالله مدنی در درس تفسیر در نجف می فرمود: هر میوه ای در بهشت ، مزه همه میوه را می دهد، مثلا سیب ، هم مزه سیب دارد، هم پرتقال و هم نار هم انجیر هم خرما. یعنی یک میوه می خوری ، ولی گویی همه جور میوه را خورده ای
و لهم فیها ازواج مطهره یعنی برای مؤ منان در بهشت همسران پاک و پاکیزه است که دیگر از حیض و نفاس و بول خبری نیست
و هم فیها خالدون. یعنی برای همیشه و الی الابد، آن جا هستند.
. و سارعوا الی مغفره من ربکم و جنه عرضها السماوات و الارض اعدت للمتقین .
برای رسیدن به مغفرت پروردگار، از هم پیشی ، بگیرید، بهشتی که عرض آن به اندازه تمام آسمانها، و زمین است و برای پرهیزگاران مهیا شده است .
مرحوم مجلسی در معنای عرض سه قول نقل می کند:
اول: همان ، عرض اصطلاحی در برابر طول که خواه ناخواه فهمیده شود، اگر عرض ، به اندازه زمین و آسمان باشد، پس خدا می داند طول آن چقدر است
دوم: به معنا ارزش و قیمت یعنی در عالم فرض و قیمت گزاری ، بهشت ارزش تمام زمین و آسمان ها را دارد؛
سوم: به معنا مساحت باشد که ظاهر و مشهور همین است .
و الذین آمنوا و عملوا الصالحات سندخلهم جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها ابدالهم فیها ازواج مطهره و ندخلهم ظلا ظلیلا .
خداوند می فرماید: کسانی که ایمان آورده اند، و عمل صالح انجام داده اند، ما آنان را در بهشت هایی داخل می کنیم ، که در زیر آن ، نهرهایی جاری است و آنان در آن جا همیشه می مانند، و همسرانی پاک دارند. و در آن جا درختان بلند است که سایه ای همیشگی دارند.
و الذین صبروا ابتغاء وجه ربهم و اقاموا الصلاه و انفقوا مما رزقناهم سرا و علانیه و یدرؤ ن بالحسنه السیئه اولئک لهم عقبی الدار جنات عدن یدخلونها و من صلح من آبائهم و ازواجهم و ذریاتهم و الملائکه یدخلون علیهم من کل باب سلام علیکم بما صبرتم فنعم عقبی الدار .
و آنان که به خاطر پروردگارشان صبر کردند و نماز را بر پاداشتند، و از آن چه به آنان روزی ، دادیم ، در نهان و آشکار انفاق نمودند، و بدی ها را به خوبی پاسخ دادند، برای ایشان ، عاقبت سرای آخرت است . بهشت هایی همیشگی که در آن ها وارد می شوند؛ هم خودشان ، و هم هر کس شایسته باشد از پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان . و ملایکه بر ایشان ، بر ایشان ، از هر دری وارد می شوند (و می گویند): سلام بر شما! به سبب آن چه صبر کردید، پس عاقبت ، آن سرای جاوید، چه خوب است .
آیا اکنون و در حال حاضر بهشت وجود دارد؟ و خداوند متعال آن را خلق فرموده است و اگر پاسخ مثبت است ، مکان آن کجاست ؟
ظاهر آیات و اخبار این چنین دلالت دارد مثل آن جا که می فرماید: (اعدت للمتقین )
(مهیا شدن را به صیغه ماضی آورده است واکثر علما، همین عقیده را دارند پس بهشت اکنون وجود دارد، و خداوند، آن را خلق کرده است .
و اما این که بهشت در کجا است مگر ما رمز و راز همه مخلوقات خدا را فهمیده ایم ؟ مگر آسمان و کهکشان ها و ستاره ها و فضای بی کران را گشته ایم ؟!
در کتاب فرهنگ امیر آمده است :
مجموعه ستارگان نامشخص ریز و درشتی که ما به صورت ابر می بینیم ، ستارگان سحابی ، یا ابری ، خوانده ، می شوند و نزدیکترین آنها که با تلسکوپهای کنونی دیده می شود، پنجاه میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
سال نوری ، مساوی است با 360800000000/9 نه میلیون و چهار صد و شصت میلیارد و هشت میلیون کیلومتر .
کره ماه که همسایه دیوار به دیوار زمین است ، دو ثانیه و دو دهم ثانیه نوری از فاصله دارد در حال یکه در 403/384 کیلومتری زمین قرار دارد یعنی در حدود سه هزار برابر فاصله قم تا تهران ، و کره خورشید که نسبت به کاینات دیگر خیلی کوچک است ، حجم آن یک میلیون و چهارصد هزار زمین است ، و حدود هشت دقیقه نوری ، با ما فاصله دارد یعنی وقتی ما می بینیم ، دارد طلوع می کند، در واقع هشت دقیقه جلوتر از آن طلوع کرده است و الان نورش به ما می رسد. در حالی که در حدود صد و چهل و نه میلیون و پانصد هزار کیلومتر با زمین فاصله دارد بلکه الان کشف شده است که کراتی وجود دارد که میلیاردها، سال نوری از زمین فاصله دارد.
قابل ذکر است که اگر فرضا زمین با کره زمین ، با همین فاصله ای که دارند به طرف کره خورشید بروند، هر دو به خورشید، برخورد می کنند.
آری ، ستارگان ، ابری شکل که ما آن را کهکشان ، یا راه شیری ، نامیده ایم و شامل سه میلیارد خورشید و میلیاردها ستارگان و کرات دیگر است ، در فاصله یک هزار سال نوری ، از زمین قرار دارد و تا کنون کهکشان های دیگر نیز دیده شده است (ستاره ای دیده شده که هجده میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد و هرچه دستگاه ها و تلسکوپ های بشر قوی تر شود، فاصله های دورتری را خواهد دید.
در نوشته های منابر ماه ، رمضان مرحوم حاج شیخ جعفر شوشتری ، فرموده است : کوچکترین ستاره ها ستاره سها است که با چشم قوی تری به زحمت دیده می شود، و نزدیک ستاره های بنات النعش قرار دارد همان ستاره چهارده برابر کره زمین است .
و در کتاب فرهنگ امیر کبیر آمده است که :
نزدیکترین ستاره به زمین ، ستاره ای از صورت فلکی جنوبی (قنطورس ) به نام الفا است که چهار سال و هفت دهم سال نوری از زمین فاصله دارد؛ یعنی اگر روی نقشه ای ، فرضا خورشید، را یک سانتی متری زمین بکشیم . ستاره آلفا در دو هزار و پانصد متری زمین ، در آن نقشه قرار دارد و اگر بشود، پیامی از زمین ، به وسیله امواج رادیویی برای ساکنین اگر گوش شنوایی در آنجا باشد، پیام ما را پاس از چهار تا هشت سال خواهد شنید.
اکنون ، با دقت در این مطالب ، به عظمت کاینات ، و عظمت خالق آن ها پی خواهیم برد و می فهمیم که نمی دانیم ، بهشت و جهنم در کجا قرار گرفته است و چه وسعت و عظمت و مساحتی دارد، هر مؤ منی ، در بهشت ، قصری در اختیار دارد که اگر بخواهد تمام اهل بهشت را دعوت کند می تواند!
حالا به این آیه شریفه دقت کنید:
لخلق الله السماوات و الارض اکبر من خلق الناس ، و لکن اکثر الناس لایعلمون .
هر آینه ، خلقت آسمان ها و زمین ، مهمتر از خلقت مردم است ؛ ولی خیلی از مردم ، نمی دانند.
درحالی که درباری ، خلقت انسان ، می فرماید:
(فتبارک الله احسن الخالقین ).
اینک روایاتی را در وصف بهشت و نعمات آن برایتان نقل می کنم :
در بحارالانوار، از تفسیر علی بن ابراهیم به سندی از ابی بصیر چنین آمده است :
قلت لابی عبدالله علیه السلام : جعلت فداک یا ابن رسول الله شوقنی فقال یا ابا محمد ان الجنه توجد ریحها من مسیره الف عام و ان ادنی اهل الجنه منزلا لو انزل به الثقلان الجن الانس لوسعهم طعاما و شرابا و لاینقص مما عنده شی ء و ان ایسر اهل الجنه منزله من یدخل الجنه فیرفع له ثلاث حدائق فاذا دخل ادناهن رای فیها من الازواج و الخدم ، و الانهار الثمار ما شاء الله فاذا شکرالله و حمده قیل له ارفع راءسک الی الحدیقه الثانیه ففیها ما لیس فی الاولی فیقول یا رب اعطنی هذه فیقول لعلی ان اعطیتکها ساءلتنی غیرها فیقول رب هذه هذه فاذا هو دخلها و عظمت مسرته شکرالله و حمده قال فیقال افتحوا له باب الجنه ویقال له ارفع راءسک فاذا قد فتح له باب من الخلد و یری اضعاف ما کان فیما قبل فیقول من النیران فیقول رب ادخلنی الجنه و انجنی من النار قال ابوبصیر فبکیت قلت له جعلت فداک زدنی قال یا ابا محمد ان فی الجنه نهرا فی خافتیها جوار نابتات اذا مرالمؤ من بجاریه اعجبته قلعها و انبت الله مکانها اخری .
ابوبصیر می گوید: خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم : فدایت شوم ، یابن رسول الله مرا تشویق بفرمایید، یا ابا محمد (کنیه ابوبصیر بوده است ) به درستی که بوی بهشت از فاصله هزار سال استشمام می شود، و کمترین منزلی که به اهل بهشت داده می شود، به طوری است که اگر تمام جن و انس بر آن وارد شوند، جای آنان را دارد و غذا و نوشیدنی برای ایشان ، فراهم هست ، و هیچ از آن کم نمی شود، و به درستی که ساده ترین منزلی که به اهل بهشت داده می شود، این است که وقتی مؤ من وارد می شود سه باغ در اختیار او قرار می گیرد. پس وقتی وارد باغ اول می شود، می بیند، همسران و خدمت کاران ، آماده ، نهرهای جاری ، میوه های همه جوره . پس در این هنگام ، شکر خدا را به جا می آورد، به او گفته می شود: پس سرت را به طرف باغ دوم بلند کن ! او نیز نگاه می کند و می بیند آن جا چیزهایی هست که در باغ اول نبود، عرض می کند: پروردگارا! این یکی را به من عطا بفرما.
خداوند، می فرماید: بنده من ! اگر این را بدهم ، شاید باز هم باغ دیگری بخواهی ، عرض می کند: پروردگارا! نه فقط همین . پس وقتی داخل می شود و حمد و شکر الهی را به جا می آورد، خطاب می رسد: اکنون در بهشت را به روی او باز کنید، و گفته می شود، سرت را بلند کن پس در این وقت در بهشت خلد، به روی او باز می شود و در آن جا چیزهایی می بیند که چندین برابر آن چه است که قبلا دیده بود. پس خوشحالی او چند برابر می شود و سپاس خدا را به جا می آورد که او را اهل بهشت قرار داد و از آتش جهنم نجات داد، ابوبصیر می گوید: پس گریستم و عرض کردم : قربانت گردم باز هم بفرمایید حضرت فرمود: یا ابا محمد! به درستی که در بهشت نهری است که اطراف آن دختران و دوشیزگان ، قرار دارند هنگامی که مؤ من از کنار آن ها می گذرد و از یکی از آنان خوشش می آید، او را بر می دارد و خداوند، مجددا به جای او دیگری را قرار می دهد.
روایت دیگری در وصف بهشت - که ضمنا پاداش شما روزه داران است .
بحارالانوار از امالی شیخ صدوق به سندی از زید بن علی از پدرش به نقل از جدش چنین می آورد:
قال امیرالمؤ منین علی بن ابیطالب علیه السلام ان فی الجنه لشجره یخرج من اعلاها الحلل و من اسفلها خیل بلق مسرجه ملجمه ذوات اجنحه لاتروث ولاتبول فیرکبها اولیاء الله فتطیر بهم فی الجنه حیث شاؤ ا فیقول الذین اسفل منهم یا ربنا ما بلغ بعبادک هذه الکرامه فیقول الله جل جلاله انهم کانوا یقومون اللیل و لاینامون و یصومون النهار و لایاءکلون و یجاهدون العدو و لایجبنون و یتصدقون ولایبخلون .
امیرالمؤ منین علیه السلام فرمود: به درستی که در بهشت درختی هست که از بالای آن زر و زیور بیرون می آید، و از قسمت پایین آن ، اسبهای ابلق دست و پا سفید و سیاه ، در حالی که با لجام و زین آماده اند، و بال دارند، نه پهن دارند و نه بول می کنند. پس اولیای خدا، سوار بر آنها می شوند، و هر جا که بخواهند، در بهشت پرواز می کنند. پس کسانی که در درجه پائین ترند می گویند: پروردگارا! این بندگان تو به چه سبب به این کرامت رسیده اند؟ پس خداوند می فرماید: اینان شب ها را به عبادت می گذرانیدند، و نمی خوابیدند، و روزها روزه می گرفتند، و چیزی نمی خوردند، و با دشمنان خدا جهاد می کردند، و ترسی نداشتند، و صدقه و بذل و بخشش در راه خدا می نمودند، و بخل نمی ورزیدند.
در بحارالانوار، از ثواب الاعمال به سندی از عثمان بن عیسی از بعض اصحاب از امام صادق علیه السلام نقل شده است که حضرت فرمود:
ما خلق الله خلقا الا جعل له فی الجنه منزلا و فی النار منزلا فاذا سکن اهل الجنه و اهل النار نادی مناد یا اهل الجنه اشرفوا فیشرفون علی النار و ترفع لهم منازلهم فی النار ثم یقال لهم هذه منازلکم التی لو عصیتم ربکم دخلتموها قال فلوا ان احدا مات فرحا لمات اهل الجنه فی ذلک الیوم فرحا لما صرف عنهم من العذاب ثم ینادون یا معشر اهل النار ارفعوا رؤ سکم فانظروا الی منازلکم فی الجنه فیرفعون رؤ سهم فینظرون الی منازلهم فی الجنه و ما فیها من النعیم فیقال لهم هذه منازلکم التی لو اطعتم ربکم دخلتموها قال فلوا ان احدا مات حزنا لمات اهل النار ذلک الیوم حزنا فیورث هولاء منازل هولاء منازل هولاء و ذلک قول الله عزوجل اولئک هم الوارثون الذین یرثون الفردوس هم فیها الخالدون .
امام صادق علیه السلام می فرماید: خداوند متعال ، هیچ مخلوقی را نیافریده است جز آن که منزلی در بهشت و منزلی در آتش برای او خلق کرده است . پس هنگامی که اهل بهشت در بهشت ، و اهل جهنم ساکن شدند، منادی ندا می کند: ای اهل بهشت ! توجه کنید. پس آنها نیز نظاره گر بر آتش ، می شوند و منازل آنان در جهنم برای ایشان آشکار می شود، سپس به آنها گفته می شود: این ها منازل شما است که اگر معصیت کرده بودید و سرپیچی از پروردگار داشتید اینجا جای شما بود. اگر آن روز مردنی ، در کار بود. هر آینه ، اهل بهشت ، در اثر خوشحالی فوق العاده ، سکته می کردند و می مردند؛ به جهت آن که عذاب ها از ایشان ، برداشته شده است .
سپس ندا می رسد: ای اهل آتش ! سرها را بلند کنید، و به منازل خود در بهشت نگاه کنید. پس سرها را بلند می کنند و نگاه می کنند و آن همه نعمت ها که در آن جا هست ، را می بیند، پس آنان گفته می شود: آری ، این ها خانه های شما است که اگر در دنیا از پروردگارتان اطاعت و پیروی نموده بودید، جای شما این جا بود. حضرت فرمود: اگر مردنی در کار بود، هر آینه اهل جهنم در آن روز دق می کردند، و از غصه ، می مردند. پس خداوند، خانه های جهنمی را در بهشت ، به اهل بهشت و خانه های بهشتی های را در جهنم به اهل جهنم می دهد( که مزید بر عذاب شود)
و همین است تفسیر آیه شریفه اولئک هم الوارثون الذین یرثون الفردوس هم فیها خالدون .
و اما از آیات و روایات مربوط به جهنم بگویم که در ماه رمضان ، درهای آن بسته میشود.
مرحوم مجلسی رحمه الله در بحارالانوار، باب النار، صدها آیه و حدیث را نقل فرموده است . من فقط بعضی از آیات و یک حدیث را بیان می کنم و خداوند را به حق محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله قسم می دهم که من و شما و همه شیعیان را از عذاب آتش و درکات جهنم نجات بدهد.
خداوند متعال در قرآن ، کریم می فرماید:
و الذین کفروا لهم نار جهنم لایقضی علیهم فیموتوا ولایخفف عنهم من عذابها کذلک نجزی کل کفور و هم یصطرخون فیهاربنا اخرجنا نعمل صالحا غیر الذی کنا نعمل او لم نعمر کم ما یتذکر فیه من تذکر و جاءکم النذیر فذوقوا لما للظالمین من نصیر .
کسانی که کافر بوده اند، جای آنان در جهنم است : نه کارشان ، تمام می شود و می میرند، و نه از عذابشان چیزی کم می شود (و مثلا راحت شوند) و آری هر ناسپاس و کافری را این چنین جزا و کیفر می دهیم ، (این بار در این خانه بماند که بماند) ایشان نیز صیحه می کشند که پروردگارا! ما را از این جهنم بیرون بیاورد. (غلط کردیم ) دیگر عمل صالح انجام می دهیم ، غیر از آن چه عمل می کردیم . (خطاب می رسد) مگر ما در دنیا به شما مهلت ندادیم و عمر طولانی به شما ندادیم ؟ هر کس اهل پند بود پند می گرفت . و مگر ما پیامبرانی نفرستادیم ، و شما را از چنین روزی نترساندیم ؟ پس بچشید، این عذابها را در حالی که هیچ چاره و دادرسی ، ندارید (خود کرده را تدبیر نیست ).
این آیات و اما احادیث ؛ بحارالانوار، از امالی صدوق ، به سندی از عمروبن ثابت از امام محمد باقر علیه السلام چنین نقل می کند که :
قال : ان اهل النار، یتعاوون فیها، کما یتعاوی ، الکلاب و الذئاب مما یلقون من الیم ، العذاب . فما ظنک یا عمرو بقوم لایقضی علیهم فیموتوا ولایخفف عنهم من عذابها عطاش فیها جیاع کلیله ابصارهم صم بکم عمی مسوده وجوههم خاسئین فیها نادمین مغضوب علیهم فلایرجون من العذاب ولایخفف عنهم و فی النار یسجرون و من الحمیم یشربون و من الزقوم یاءکلون و بکلابیب النار یحطمون و بالمقامع یضربون و الملائکه الغلاظ الشداد، لایرحمون فهم فی النار یسبحون علی وجوهم مع الشیاطین یقرنون ، و فی الانکال ، و الاغلال یصدفون ان دعوا لم یستجب لهم ، و ان ساءلوا حاجه ، لم تقض لهم ، هذه حال من دخل النار .
عمروبن ثابت می گوید: امام محمد باقر علیه السلام فرمود: به درستی که اهل آتش به سبب عذابی که می کشند، همانند سگ و گرگ زوزه می کشند. ای عمرو! نظر تو درباره این افراد چیست ؟ گروهی که نه مردنی دارند، تا کار تمام شود، و نه در عذاب آنان تخفیف داده می شود. تشنه اند، گرسنه اند، چشمشان کم نور و کر و کور لال اند. صورت هایشان سیاه است . رانده شده اند ، و پشیمان اند، و مورد غضب قرار گرفته اند و هیچ رحمی از عذاب به آنان نمی شود، و تخفیفی ندارند در آتش می سوزند و از آب گرم شور می آشامند و از زقوم می خورند. سگ های جهنم دست و پای آنان را می شکنند به آنان ندارند پس آنها با صورت در آتش کشیده می شوند، و با شیاطین هم نشین اند. در حالی که ، در غل و زنجیر گرفتارند. هرچه داد میزنند، کسی به فریادشان ، نمی رسد. اگر چیزی بخواهند، کسی به آنان توجهی ندارد آری این وضع و حال هر کسی است که داخل آتش شود.
مرحوم مجلسی ، در کتاب گرانقدر، خویش ، بابی باز نموده ، و در آن یادآور شده است که امیرالمؤ منین علیه السلام در روز قیامت ، بهشت و جهنم را تقسیم می کند و هر کس را که بخواهد، به بهشت یا جهنم می فرستد. و اوست که اجازه عبور از صراط را می دهد و در این باره ، سی و دو روایت ذکر می کند که تعدادی از آنها را جهت تبرک برایتان نقل می کنم .
از علل الشرایع به سندی از سماعه بن مهران نقل شده است که گفت :
قال ابوعبدالله علیه السلام : اذ کان یوم القیامه وضع منبر یراه جمیع الخلائق یقف علیه رجل یقوم ملک عن یمینه و ملک عن یساره فینادی الذین عن یمیینه یا معشر معشر الخلائق هذا علی بن ابیطالب علیه السلام صاحب النار یدخلها من شاء .
امام صادق علیه السلام فرمود: هنگامی که روز قیامت ، فردا می رسد، منبری قرار داده می شود که تمام اهل محشر آن را می بینند. مردی روی آن منبر قرار می گیرد در حالی که یک فرشته طرف راست او و یک فرشته طرف چپ اوست ، پس آن فرشته ای که طرف راست است ندا می دهد: ای اهل محشر! این مرد، علی بن ابیطالب است هر کس را که او بخواهد، داخل بهشت ، می نماید و آن فرشته ای که طرف چپ است ندا می دهد ای اهل محشر! این علی بن ابیطالب است که صاحب اختیار آتش است ؛ هر کس را که بخواهد داخل آتش (جهنم ) می برد.
روایت دیگری از امالی شیخ ، به سندی از امام رضا علیه السلام از پدرانش از امیرالمؤ منین علیه السلام چنین نقل می کند:
قال رسول الله صلی الله علیه و آله : اذ کان یوم القیامه وفرغ الله من حساب الخلائق دفع الخالق عزوجل مفاتیح الجنه و النار الی فادفعها الیک فاقول لک احکم قال علی و الله ان للجنه احدی و سبعین بابا یدخل من سبعین منها شیعتی و اهل بیتی و من باب واحد سائر الناس .
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هنگامی که روز قیامت شود و خداوند از حساب خلایق فارغ شود، خالق متعال کلیدهای بهشت و جهنم را به من دهد، و من هم ای علی ! آن را به دست تو (علی بن ابیطالب ) می دهم و به تو می گویم : هر گونه که می خواهی حکم کن . امیرالمؤ منین فرمود: به خدا سوگند! به راستی بهشت ، هفتاد و یک در دارد، که از هفتاد در آن شیعیان ، من و اهل بیتم داخل می شوند، و از یک در دیگر، بقیه مردم .
همچنین در چندین روایت حضرت می فرماید:
انا قسیم الله بین الجنه و النار؛من از طرف خدا بهشت و جهنم را تقسیم می کنم .
و در یک روایت می فرماید: به جهنم می گویم : این یکی برای تو، این یکی برای من ، این برای تو این برای من ...
یا امیرالمؤ منین علیه السلام تو را به جان فاطمه اطهر و حسن و حسین و محسن مظلومت قسم می دهیم ما را هم شفاعت کن و به بهشت ببر گرچه گنه کاریم ولی از صمیم قلب به شما عشق می ورزیم بلکه توقع داریم ، از همان حال احتضار بر بالین ما حاضر باشی ، چنان که خود به حارث همدانی فرمودی ،
یا مولانا یا امیرالمؤ منین یا علی ابن ابی طالب یا اخا الرسول و یا زوج البتول انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک الی الله یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله .
شاعر شیرین زبان عرب چه خوش سروده است :
یا حار همدان من یمت یرنی من مؤ من او منافق قبلا
یعرفنی طرفه و اعرفه بنعته و اسمه و ما فعلا
و انت عند الصراط تعرفنی فلا تخف عثره ولا زللا
اقول النار حین توقف للعرض ذریه لاتقریبی الرجلا
ذریه لاتقربیه ان له حبلا بحبل الوصی متصلا
اسقیک من بارد علی ظما تخالفه فی الحلاوه العسلا
قول علی لحارث عجب کم ثم اعجوبه له مثلا .
هر که زین دار فنا رخت ببندد باید روی من بیند و این دیدن بعد از اجل است
دوستان را متبسم نگرم ، خصم خشن دیدن آن دو، به این نحوه ، رهین عمل است
می شناسی تو مرا، چون برسی نزد صراط پس ز لغزش منما خوف که آن لا زلل است
امر بر آتش دوزخ هم او را بگذار در مقامی که تو را عرصه عرض عمل است
چو نگاهش به من افتاد بگویم که علی آشنا بر صفت و نام وی و ما فعل است
واگذارید و مپویید که اندر کف او ریسمانی است که با حبل علی متصل است
تشنه چون گردی و سوزی ز عطش در آن حال گویمت موقع همراهی من این محل است
آب شیرین و گوارا و زلالی دهمت تا بنوشی و تصور بنمایی عسل است
نیست تردید در این گفته مولا اما عقل مبهوت ز تنظیم کلام وجمل است
پیروی طبع تو امروز گهربار بود بارور این شجر خشک ز حسن عمل است .
لاحول و لاقوه الابالله العلی العظیم .