(1)
کلمه ی «طائر»، کنایه از عمل انسان است، زیرا اعمال انسان همچون پرنده پرواز دارد تا به صاحبش برسد و پرونده عمل هرکس، از خیر و شرّ، به گردنش آویخته می شود.
در قرآن بارها به مسأله نامه ی عمل اشاره شده و در آیات مختلف نکاتی مطرح گردیده است، از جمله:
1. نامه ی عمل برای همه است. «کلّ انسان اَلزمناه طائره...»
2. در آن نامه چیزی فروگذار نشده است. «لا یُغادر صغیرهً ولا کبیره»(2)
3. مجرمان از آن می ترسند. «فتَرَی المجرمین مشفقین ممّافیه»(3)
4. خود انسان با خواندن نامه ی عملش، حاکم و داور است. «اِقرَء کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیباً»(4)
5. رستگاران، کتابشان به دست راست داده می شود و دوزخیان به دست چپ. «اوتِیَ کتابه بیمینه... بشماله»(5)