دوستی با خدا
في حديثِ المعراجِ-: يا أحمدُ! مَحَبّتي مَحَبّةُ الفُقَراءِ، فأدْنِ الفُقَراءَ وقَرِّبْ مَجلِسَهُم مِنكَ، وأبْعِدِ الأغْنِياءَ وأبْعِدْ مَجلِسَهُم عَنكَ، فإنَّ الفُقَراءَ أحبّائي.[1]
در حديث معراج آمده است: اى احمد! دوستى با من، يعنى دوستى با تهيدستان؛ پس به تهيدستان نزديك شو و در مجلس آنان حضور پيدا كن، و از توانگران دورى گزين و از مجلس آنان دور باش؛ زيرا كه فقيران محبوبان من هستند.
دوست داشتن مسلمان مستمند
رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: أمَرَني رَبّي بحُبِّ المَساكينِ المُسلمينَ (مِنهُم).[2]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خدايم مرا به دوست داشتن مسلمانان مستمند فرمان داده است.
دوستی مستمندان ومستضعفان
رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: يا عليُّ! إنَّ اللَّهَ عزّ وجلّ وَهَبكَ حُبَّ المَساكينِ والمُسْتَضْعَفينَ في الأرضِ، فَرَضِيتَ بهِم إخْواناً ورَضُوا بكَ إماماً.[3]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اى على! خداوند عزّوجلّ دوستى مستمندان و مستضعفان زمين را ارزانى تو كرده است. پس تو به برادرى آنان خشنودى و آنان به امامت تو..