(1)
الف) از جهت نازل کننده. «تبارک الّذی نزل الفرقان»(2)
ب) خود قرآن مبارک است. «کتاب انزلناه الیک مبارک»(3)
ج) از جهت مکان نزول. «ببکه مبارکا»(4)
د) از جهت زمان نزول. «فی لیله مبارکه»
در آیه مورد نظر، زمان نزول قرآن مبارک شمرده شده و در آیات دیگر زمان نزول عذاب، نحس خوانده شده است، «ایّام نَحسات»(5) اصولاً مبارک یا منحوس بودن زمان به خاطر حوادث تلخ و شیرینی است که در آنها واقع می شود و یا در خود زمان خصوصیّتی است که بر ما پوشیده است، چنانکه در قرآن از استغفار در سحرها ستایش شده که معلوم می شود در عنصر زمان خصوصیّتی است که ما نمی دانیم.