(1)
ذَلِکُم بِمَا کُنتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِ ّ وَبِمَا کُنتُمْ تَمْرَحُونَ
این (عذاب) به خاطر آن است که در زمین به ناحقّ شادی می کردید و در ناز و سرمستی به سر می بردید.
اسلام دین فطرت است و با شادی کردن که خواسته ی غزیزی انسان است، مخالفتی ندارد، آن چه مورد انتقاد است شادی های نابجاست که قرآن مواردی از آن را نقل می فرماید:
* عده ای از این که به جبهه نمی رفتند شاد بودند. «فرح المخلفون بمقعدهم خلاف رسول اللّه»(2)
* شادی به خاطر کامیابی های دنیوی و همراه با غفلت از آخرت. «فرحوا بالحیاه الدنیا»(3)
* شادی به خاطر کسب ثروت. به قارون گفته شد: «لا تفرح»
* شادی به خاطر سختی هایی که به مؤمنین می رسد. «اِن تصبکم سیئه فرحوا بها»(4)
* شادی به خاطر داشتن از علم. «فرحوا بما عندهم من العلم»(5)
اما اگر شادی بر اساس حقّ و لطف الهی و خدمت به مردم و رسیدن به کمالات باشد یک ارزش است. «قل بفضل اللّه و برحمته فبذلک فلیفرحوا»(6)
ص:260
1- 1730. ذیل آیه 75-76 سوره غافر.
2- 1731. توبه، 81.
3- 1732. رعد، 26.
4- 1733. آل عمران، 120.
5- 1734. غافر، 83.
6- 1735. یونس، 58.