ماری آتشین
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام: مَن أتاهُ أخوهُ المؤمنُ في حَاجةٍ فإنّما هِي رَحْمَةٌ مِن اللَّهِ تباركَ وتعالى ساقَها إلَيه، فإنْ قَبِلَ ذلكَ فَقد وَصَلَهُ بوَلايَتِنا، وهُو مَوصولٌ بوَلايةِ اللَّهِ. وإن رَدّهُ عن حاجَتِه وهُو يِقْدِرُ على قَضائها سَلّطَ اللَّهُ علَيهِ شُجاعاً مِن نارٍ يَنْهَشُهُ في قَبْرِهِ إلى يَومِ القِيامَةِ. [1]
امام كاظم عليه السلام: هر كس برادر مؤمنش براى كارى و حاجتى نزد او آيد، اين، در حقيقت، رحمتى است از سوى خداوند تبارك و تعالى كه به جانب او سوق داده است. پس، اگر حاجت او را روا سازد خود را به ولايت ما پيوند زده و ولايت ما هم به ولايت خدا پيوسته است. اما اگر مىتواند حاجت او را برآورَد و برنياورَد، خداوند در قبرش مارى آتشين بر او مسلط گرداند كه تا روز قيامت وى را نيش زند.
منابع:
- الكافي: 2/ 196/ 13.