بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین ...
اللهم کن لولیک الحجه ابن الحسن ...
در دنیا کار خیلی می شود کرد اما قبول شدنش بحث اخلاص دارد مثل آب. آب خیلی است، اما کدام آب ها مصرف می شود؟ کدام آب ها وارد معده های تشنه می شود؟عزاداری ما نشانه ی اخلاصش چیست؟ خرج می دهیم، پلو می دهیم، غذا می دهیم، زنجیر می زنیم، سینه می زنیم، عزاداری های ما، نمازهای ما، تحصیلات ما، کارهایی که ما می کنیم.
آدم مخلص هیچ کارش هدر نمی رود. آدم وقتی برای خدا کار می کند فرق نمی کند چه کاری باشد کم باشد یا زیاد ، مردم بپسندند یا نپسندند ، مردم آگاه بشوند یا نشوند و ....
شب عاشورا یک عده در خیمه شوخی می کردند و می خندیدند، و یک عده هم نماز شب می خواندند. چرا؟ برای اینکه وقتی راه، راه حسین است اخلاص در آن است برای عمل کافی است
وقتی خیمه، خیمه امام حسین است، دیگر مهم نیست سر هیأت باشد یا ته هیأت. منبرت ده دقیقه باشد یا بیست دقیقه. به مداح بیست دقیقه وقت دادند یا سی دقیقه؟ به واعظ سی دقیقه وقت دادند یا پنجاه دقیقه؟ از این کوچه رفتیم یا از آن کوچه؟ عَلمات ما سه تا تیغه دارد یا سی تا تیغه دارد؟ اصلاً دیگر فکر اینها نیستیم.
"قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ" (انعام/91)
آدم مخلص آرمش این است. می گوید: "قُل" یعنی چه؟ "قُلِ اللَّهُ" بگو خدا، "ثُمَّ ذَرْهُمْ" باقی ها را دیگر دور بریز. هیأت ما یک سرش کجاست، یک سرش کجاست. چند تا دیگ بار می گذاریم. رئیس هیأت چه کسی است؟ اصلاً فکر اینها نباشید.
در قرآن یک آیه داریم در سوره ی توبه است.می گوید: اینهایی که برای خدا در جبهه آمدند،
"لا یُصیبُهُمْ ظَمَأٌ" (توبه/120) تشنگی به آن ها می رسد اجر است.
"وَ لا نَصَب" تلخی ها و دردسرها
"مَخْمَصَه" گرسنگی اجر است.
"وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً" حرکت ها و مانورها اجر است.
"لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلا" هرچه از طرف دشمن به اینها برسد، هیچی نیست
"إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِح"
یعنی آدم وقتی برای خدا جبهه رفت، خوابیدنش، کفشش را واکس بزند، نانوایی کند، لپه پاک می کند، آرپیجی می زند، موشک رد می کند، هرکاری می کند وقتی مخلص است دیگر فرق نمی کند. مثل آبی که تمیز است استخر که تمیز است شما هرجا شیرجه بروی لذت دارد.
مهم نیست که سرآشپز کیست و بچه آشپز کیست.من اگر مخلص باشم مهم نیست پای منبر من پنجاه نفر هستند یا پنج هزار نفر. مردم تعریف کردند یا تعریف نکردند. علامت مخلص این است. پاداش برای همه کار است. همه نوع کار! "ظمأ" تشنگی، "نَصَب" دردسر، "مخمصه" گرسنگی، به شرطی که فی سبیل الله باشد. حرکت ها "لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلا" یعنی هر سختی از دشمن بچشند، "کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِح" برایشان عمل صالح نوشته می شود.
آدم برای خدا درس بخواند، هر قدمی که برمی دارد یک اجر است. هر قدمش، می رود صله ی رحم هر قدمی که برمی دارد یک اجر است. هیچ چیزش حرام نمی شود.
اصراری بر سرنوشت خاص ندارد. اصراری برای سرنوشت خود ندارد. نمی گوید: من حتماً باید کنکور بروم. شد کنکور می رویم و نشد کار دیگر. حتماً باید بشود، نه! ما دعوت می کنیم، آمد روی چشم، نیامد التماس دعا. اصرار نکنید. این تعصبات پیداست که خدا نیست. می خواهم آنچه من می گویم بشود. من گفتم الف باید الف باشد. اصرار نکنید.
قرآن می فرماید:
"وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّم" (آل عمران/157) "قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ" در راه خدا کشته شدید، "أَوْ مُتُّم" یا در راه خدا کشته نشدید، از دنیا رفتید. مهم نیست! "لَمَغْفِرَهٌ مِنَ اللَّهِ"
من درس می خوانم فقیه شدم، شدم. نشدم، نشدم!
غذا می پزی مهمان نمی آید. اَه... بشکند این دست! بابا چرا بشکند؟ برای خدا پختی، نیامدند نیامدند. خودت می خوری و ثوابش هم داری. اصرار نکنید. حتماً که بیاید و حتماً که برود. مداح نیامد، چه خاکی بر سرمان کنیم. چرا بر سرت می زنی؟ نیامد، خودت بگو یا حسین! اصرار به چیزی نکنید. من حتماً باید با این دختر ازدواج کنم. حتماً باید با این پسر ازدواج کنم. حتماً باید شغل من اینطور باشد. حتماً باید هیچی هیچی! هرچه خدا راضی است.
مخلص جرأت دارد. با کسی رودروایسی ندارد. چون گفتیم: "قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ" بگو خدا و باقی را رها کن. رک حرفش را می زند. نمی گوید: نه! ایشان نمی شود با او حرف زد. چرا، خلاف کرد به او بگو. خلاف کرد به او بگو.
قرآن به شیر گفته:
"لَبَناً خالِصا" (نحل/66)
شیر خالص است. چرا خالص است؟ شیر از لا به لای پهن و خون رد می شود نه بوی پهن دارد و نه رنگ خون. آدم مخلص کسی است که از لا به لای این خطوط سیاسی رد شود رنگی نشود. مشتری دارد یا کساد است. محله پایین است یا محله بالا است؟ در این هیأت و در این مسجد و در این دانشگاه و مدرسه و مزرعه و بازار تحویلش گرفتند یا تحویلش نگرفتند؟ می گوید: برای خدا ما رفتیم روضه حالا تحویل گرفتند، گرفتند. نگرفتند، نگرفتند. رنگی نشدن!
آدم مخلص خودش را مقصر می داند. حدیث داریم
"وَ رَأَی نَفْسَهُ مُقَصِّراً بَعْدَ بَذْلِ کُلِّ مَجْهُودٍ وَجَد" (بحارالانوار/ج69/ص300)
یعنی کسانی که تمام تلاششان را می کنند اما باز هم می گویند: شاید خدا چیز دیگر می خواست، واقعاً من خیلی زحمت کشیدم اما خدا این را می خواهد یا خدا چیز دیگر را می خواهد، من خودم را مقصر می دانم.
می گویم: "مِمَّنْ یُرْجَی لَهُ الْخَلَاصُ مِنَ الرِّیَاء"
این امید هست که این خالص باشد. آدم هایی که تا یک کاری می کنند فکر می کنند نه من به وظیفه ام عمل کردم. من حق پدری ام را انجام دادم. از کجا؟ احتمال نمی دادی در تربیت بچه ات کوتاهی کرده باشی؟من حق همسری ام را انجام دادم. احتمال نمی دهی شما نسبت به همسرت کوتاهی کردی؟
هیچ کس فکر نکند بگوید: من حقش را انجام دادم. چه کسی است که بتواند بگوید که حق نماز را انجام دادیم؟ دو رکعت نماز باتوجه خواندی؟ حق روزه، حق جبهه، حق شهدا، حق جانبازان، ما نمی دانیم وظیفه ی ما چیست؟ اگر کسی خودش را مقصر بداند حدیث داریم به اخلاص نزدیک است. اما اگر بگوید: من به وظیفه ام عمل کردم، این پیداست یک خرده باد در سرش است. ما بعد از امام زمان (عج) کسی را به اندازه ی امام خمینی دوست نداریم. ایشان در وصیت نامه اش فرمود: اگر قصوری یا تقصیری کرده ام، از خدا عذرخواهی می کنم و از ملت عزیز هم معذرت می خواهم. امام خمینی می گوید: قصور یا تقصیر!
یکی میگفت :من در اتاق یک رئیسی رفتم، کار داشتم. تا در را باز کردم دیدم یک دختری حالا یا دختر یا خانم، خیلی خوشگل است. تا در را باز کردم، اوه... چه شکلی!داخل اتاق رئیس رفتم گفتم: شما با این خانم محرم هستی؟ گفت: نه!گفتم: چطور با یک دختر به این زیبایی تو در یک اتاق هستی و در هم بسته است. گفت: آخر ما حزب اللهی هستیم. گفتم: خوشا به حالت که اینقدر به خودت خاطرت جمع است. حضرت امیر به زن های جوان سلام نمی کرد. گفتند: یا علی رسول خدا سلام می کند تو چرا سلام نمی کنی؟ گفت: رسول خدا سی سال از من بزرگتر بود. من سی سال جوان هستم. می ترسم به یک زن جوان سلام کنم یک جواب گرمی به من بدهد، دل علی بلرزد. گفتم: دل علی می لرزد، تو خاطرت جمع است. بعضی ها خودشان را از امیرالمؤمنین حزب اللهی تر می دانند.
حدیث داریم روز قیامت افرادی می گویند: ما جبهه بودیم. خدا و فرشته ها می گویند: دروغگو، تو جبهه رفتی که بگویند: فلانی شجاع است. عده ای می گویند: ما در راه خدا، پول خرج کردیم. خدا و فرشته ها می گویند: دروغ می گویی. پول خرج کردی تا پز بدهی. عده ای می گویند: ما قاری قرآن بودیم. خدا و فرشته ها می گویند: دروغ می گویی. قرآن می خواندی تا بگویند: فلانی صوتش خوب است. ما نمی دانیم چه چیزی از مرز رد می شود. چه چیزی قبول می شود؟
کلمه ی اخلاص معنایش این است که اگر من روی منبر هستم، یک آقای دیگر وارد مسجد می شود. یک نامه می نویسند که جناب آقا ؛ این روحانی محترم وارد شده، بحث هایش هم بحث های خوبی است. اگر می شود یک چند دقیقه کم حرف بزنید، سخنرانی تان را کوتاه کنید که ما از ایشان هم استفاده کنیم. اگر به من برنخورد معلوم می شود که اخلاص دارم.
انشاءالله خدا امام جمعه ی قبل شیراز را شفا بدهد. آیت الله حائری دید پای نماز جمعه اش یک کسی آمده و او هم خوب حرف می زند. گفت: اما خطبه ی دوم شما را سفارش می کنم به تقوا و خطبه ی دوم هم وقف این آقا. والسلام علیکم و رحمه الله! اصلاً خطبه ی دوم را نخواند. به حداقل اکتفا کرد .مخلص این است. راحت بگذرد. چه اصراری داریم حتماً از این خیابان برویم. مگر امام حسین در این خیابان است از این خیابان برو. چه اصرار داریم.
عزاداری باید در شأن امام حسین باشد. خیلی اشک برای امام حسین ارزش دارد. خیلی! شنیدم آیت الله العظمی خوانساری که از مراجع تقلید است و امام درباره اش فرمود که: مرجع المتقین، آیت الله سید احمد خوانساری در بازار تهران. در وصیت نامه اش نوشته بود حدود هشتاد، نود سال درس خواندم و درس دادم اما برای قیامتم جز اشکی که برای اهل بیت ریختم به هیچ چییز امید ندارم. خیلی عزاداری ارزش دارد. خوشا به حال مداح ها، منبری ها، عزادارها، خوشا به حالشان. ولی به همان مقداری که ارزش دارد هرچه طلا گرانتر باشد دزدش هم بیشتر است. مواظب باشید.
موانع اخلاص، یکی هواپرستی، امیرالمؤمنین فرمود: "کیف یستطیع الإخلاص من یغلبه الهوی" (غررالحکم/ص306)
کسی که هوی و هوسش غالب است نمی تواند مخلص باشد چون این دنبال هوی و هوسش است. می گوید: من دوست دارم. دوست دارم!قدیم ها گاهی یک کسی یک جمله ساده می گفت، خدا می داند مردم چقدر گریه می کردند. یک پیرمردی بلند می شد می گفت: مگر ز کربلا حسین... مگر ز کربلا حسین... کفن به غیر بوریا نبود. یعنی امام را در حصیر گذاشتند دفن کردند. در کربلا غیر از حصیر نبود؟ خیلی هم ریتم نداشت. الآن شعرها پر از ریتم است. اما کسی گریه نمی کند. چشمت قشنگ است. قدت کمون است. آخر یعنی چه؟ بعضی شعرها، شعرهای رقص است. بعضی شعرها، شعرهای رقص نیست ولی شعرهایی است که در شأن امام حسین نیست. هواپرستی نمی گذارد آدم مخلص شود.
"قلل الآمال تخلص لک الأعمال" (غررالحکم/ص155)
اگر آرزو داشته باشی، نمی توانی مخلص باشی. من می خواهم چنین باشم، من می خواهم چنین شوم. چنین شوم، چنان شوم. بابا خدا این کار را راضی است انجام بدهی، شد شد، نشد نشد. ما خیلی ها را داریم مجتهد می شوند، رساله هم می نویسند، اما به درجه مرجعیت نمی رسند. یعنی مردم از او تقلید نمی کند اما در عین حال نباخته. می گوید: خیلی خوب خدا دوست داشت من تحقیق کنم. دوست داشت من زحمت بکشم، دوست داشت من در فقه و اصول کار بکنم، حالا رساله هم نوشتیم. حالا مقلد من هم نشدند، نشدند.
خدمت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی بعضی از تجار پول آوردند. پول سنگین! یک شرط کردند که آقا این پول را ما سهم امام و خمس به شما می دهیم به شرطی که... فرمود: من این شرط را قبول نمی کنم پولتان را بردارید بروید. خیلی پول سنگین بود، وقتی بردند ایشان به آقازاده اش گفته بود که چه بهتر راحت شدم! یعنی اینطور نیست که غصه بخورد برای پول.
یک پول سنگینی به دفتر مقام معظم رهبری . بیست میلیارد تومان خمس. معلوم می شود صد میلیارد درآمدش داشته، حالا شغلش چه بوده نمی دانم. خوب مرجع وارسی نمی کند از کجا آوردی؟ مسلمان است و انشاءالله دزد نیست. ولی بعداً که بیست میلیارد را داد، بعد از چند روز آمد گفت: آقا شما یک نامه بنویسید که من آدم متدینی هستم، کجا فلان کار را برای ما حل کند. مرجع فرمود که بیست میلیارد را به او بدهید برود. بیست میلیارد را به او بدهید برود. من بنا نیست خمس بگیرم و برای شما پارتی بازی کنم. خمس بگیرم و بعد نامه به چه کسی بنویسم که فلان جا فلان دسته گل را آب بدهید؟ برای خدا می خواهی بده و نمی خواهی نده.