(1)
خداوند در مورد قرآن و باران، هر دو تعبیر به «نزول» نموده است، بین این دو مشابهت هایی است که ذکر می کنیم:
الف: هر دو از آسمان نازل می شوند. «و انزلنا من السماء ماءً»(2)
ب: هر دو طاهر و مطهّرند. «ینزّل علیکم من السماء ماءً لیطهّرکم»(3)، «ربّنا وابعث فیهم رسولا... یعلّمهم الکتاب و الحکمه و یزکیّهم»(4)
ج: هر دو وسیله ی حیاتند. «دعاکم لِما یحییکم»(5)، «لنحیی به بلده میتا»(6)
د: هر دو مبارک و مایه ی برکت اند. «و هذا کتاب انزلناه مبارک»(7)، «و نزّلنا من السماء ماء مبارکاً»(8)
ه: قرآن چون باران، قطره قطره و آیه آیه نازل شده است. (نزول تدریجی)
شاید تأکید بر عربی بودن قرآن، ردّ کسانی باشد که گفتند: قرآن را فردی عجمی به پیامبر آموخته است. «...انّهم یقولون انّما یعلّمه بشر لسان الّذی یلحدون الیه اعجمی و هذا لسان عربیّ مبین»(9)
ص:393
1- 2589. ذیل آیه 1-2 سوره یوسف.
2- 2590. مؤمنون، 18.
3- 2591. انفال، 11.
4- 2592. بقره، 129.
5- 2593. انفال، 24.
6- 2594. فرقان، 49.
7- 2595. انعام 92.
8- 2596. ق 9.
9- 2597. نحل، 103.